W zakresie ustalenia, czy w przypadku nieodpłatnego zbycia części zakładu górniczego dokonanego przed dniem 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, był/będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach podatkowych wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1)  ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 24 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 28 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 107/19;  

2)  i stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 sierpnia 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku nieodpłatnego zbycia części zakładu górniczego dokonanego przed dniem 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, był/będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach podatkowych wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Treść  wniosku jest  następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – Spółka Akcyjna jest polskim rezydentem podatkowym prowadzącym działalność gospodarczą między innymi w zakresie wydobywania kopalin, powstałym w związku z przeprowadzeniem na terenie X programu (...). Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem górniczym w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego.

W latach 2016-2017 Spółka nabywała przedsiębiorstwa górnicze, w skład których wchodziły zakłady górnicze i jednostki pomocnicze.

W przeszłości Spółka dokonywała nieodpłatnego zbycia części majątku przejętych zakładów górniczych na rzecz Y (dalej: „SRK”) w celu przeprowadzenia ich likwidacji. Podobnie również w przyszłości, Wnioskodawca może dokonać analogicznego nieodpłatnego zbycia części majątku wchodzącego w skład przejętych w przeszłości zakładów górniczych. Majątek przekazywany do SRK stanowił lub będzie stanowić kopalnię, zakład górniczy lub jego oznaczoną część, prowadzące wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze, o którym mowa w treści art. 8a ust. 1 oraz art. 8b ust. 1 i 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego. W dalszej części niniejszego wniosku nieodpłatnie zbywane części majątku przejętych zakładów górniczych będą zwane łącznie „Częścią zakładu górniczego”, niezależnie od tego czy zostały zbyte nieodpłatnie w przeszłości, czy też ich nieodpłatne zbycie ma dopiero nastąpić.

SRK stanowi podmiot, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, tj. przedsiębiorstwo górnicze, którego podstawowym przedmiotem działalności jest likwidacja kopalni, zabezpieczenie kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym, w trakcie i po zakończeniu likwidacji kopalni, zagospodarowanie majątku likwidowanej kopalni, zbędnego majątku przedsiębiorstwa górniczego, tworzenie nowych miejsc pracy, w szczególności dla pracowników likwidowanej kopalni.

Nieodpłatne zbycie Części zakładu górniczego - zarówno dokonane w przeszłości, jak i dopiero zaplanowane na przyszłość - nastąpiło lub nastąpi w trybie art. 8a ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym przedsiębiorstwo górnicze może przed dniem 1 stycznia 2019 r. zbyć nieodpłatnie na rzecz przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 1, kopalnię, zakład górniczy lub jego oznaczoną część, prowadzące wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze, w celu przeprowadzenia ich likwidacji.

W skład majątku, który był i będzie nieodpłatnie przekazywany przez Wnioskodawcę na rzecz SRK w trybie opisanym powyżej wchodzić będą między innymi prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Jednocześnie zgodnie z art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, przedsiębiorstwo górnicze, które dokonało nieodpłatnego zbycia na rzecz SRK kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, prowadzącej wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze, może rozpoznać w kosztach uzyskania przychodów wartość początkową środków trwałych w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wchodzących w skład takiej kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części.

W związku z art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego Wnioskodawca pragnie potwierdzić możliwość rozpoznania w kosztach podatkowych wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów w przypadku nieodpłatnego zbycia Części zakładu górniczego na rzecz SRK zarówno w odniesieniu do transakcji już dokonanych, jak i transakcji planowanych w przyszłości.

Pytania

1.   Czy w przypadku nieodpłatnego zbycia na rzecz SRK Części zakładu górniczego dokonanego przed dniem 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, był uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów na cele CIT, przyjętej na cele podatkowe wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów wchodzącego w skład Części zakładu górniczego?

2.   Czy w przypadku nieodpłatnego zbycia na rzecz SRK Części zakładu górniczego, które zostanie dokonane przed dniem 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów na cele CIT, przyjętej na cele podatkowe wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów wchodzącego w skład Części zakładu górniczego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nieodpłatnego zbycia na rzecz SRK Części zakładu górniczego dokonanego przed dniem 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, był uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów w CIT, przyjętej na cele podatkowe wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów wchodzącego w skład Części zakładu górniczego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nieodpłatnego zbycia na rzecz SRK Części zakładu górniczego, które zostanie dokonane przed dniem 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów na cele CIT, przyjętej na cele podatkowe wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów wchodzącego w skład Części zakładu górniczego.

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, przedsiębiorstwo górnicze może przed dniem 1 stycznia 2019 r. zbyć nieodpłatnie na rzecz przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 1, kopalnię, zakład górniczy lub jego oznaczoną część, prowadzące wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze, w celu przeprowadzenia ich likwidacji.

Zgodnie z art. 8b ust. 2 przedsiębiorstwo górnicze, które dokonało nieodpłatnego zbycia na rzecz SRK kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, prowadzącej wydobycie węgla kamiennego lub roboty górnicze, może rozpoznać w kosztach uzyskania przychodów również wartość początkową środków trwałych w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wchodzących w skład takiej kopalni, zakładu górniczego lub jego oznaczonej części.

Stosownie natomiast do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że podatnicy nieodpłatnie przekazujący kopalnię, zakład górniczy lub ich oznaczoną część do SRK mogą zaliczyć wartość podatkową netto przekazanych środków trwałych do kosztów podatkowych.

Definicje środków trwałych zostały przewidziane na gruncie art. 16a oraz art. 16c ustawy o CIT. Przepis art. 16a ustawy o CIT, definiuje w szczególności przesłanki, które powinien spełniać środek trwały, natomiast art. 16c ustawy o CIT, przewiduje katalog środków trwałych, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 16c ustawy o CIT amortyzacji nie podlegają:

1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2)budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,

3)dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4)wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2,

5)składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w  którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności;

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (wyróżnienie Wnioskodawcy).

Z powyższego przepisu wynika zatem, że prawo użytkowania wieczystego gruntów można zaliczyć do kategorii środków trwałych, pomimo iż nie dokonuje się od niego odpisów amortyzacyjnych (wydatki przeznaczone na nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntów są zaliczane do kosztów podatkowych na zasadach przewidzianych w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - tj. na moment ewentualnego zbycia gruntu będącego przedmiotem prawa użytkowania wieczystego).

Powyższą klasyfikację praw użytkowania wieczystego gruntów funkcjonującą na gruncie ustawy o CIT, potwierdza również podejście przyjęte na gruncie innych ustaw. W pierwszej kolejności Wnioskodawca pragnie wskazać na przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, gdzie zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 15, prawo użytkowania wieczystego gruntów jest zaliczane do kategorii środków trwałych. Ponadto Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, kategoria środków trwałych obejmuje m.in. nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

Tym samym, ustawodawca spójnie i konsekwentnie w wielu aktach prawnych posługuje się podejściem, zgodnie z którym prawo użytkowania wieczystego gruntów należy zaklasyfikować do kategorii środków trwałych.

Odnosząc powyższe na grunt art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, należy wskazać, że w przypadku dokonania nieodpłatnego przekazania majątku na rzecz SRK, ustawodawca przewidział dla zbywcy możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wartość początkową środków trwałych w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych.

Posłużenie się określeniem „środki trwałe” w ocenie Wnioskodawcy miało na celu odniesienie się do całej kategorii składników majątkowych, które na gruncie ustawy o CIT są traktowane jako środki trwałe, w tym do prawa użytkowania wieczystego gruntów, które stanowi środek trwały na podstawie art. 16c ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Mając to na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy na gruncie ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego prawo użytkowania wieczystego również powinno być uznane za środek trwały podlegający rozliczeniu w kosztach podatkowych na podstawie art. 8b ust. 2 ww. aktu prawnego, gdyż żaden z przepisów tej ustawy nie daje podstaw do wyłączenia prawa użytkowania wieczystego gruntów z ogólnej kategorii środków trwałych. Tym samym niezasadne byłoby wprowadzanie rozróżnienia w rozumieniu pojęcia „środków trwałych” na gruncie ww. ustaw. W szczególności, ustawodawca w art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, nie uzależnia bowiem możliwości zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych od tego, czy ten składnik podlegał amortyzacji czy nie. Ustawodawca wprawdzie odnosi się w art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego do art. 16h ustawy o CIT dotyczącego zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ale jedynie na potrzeby doprecyzowania wysokości wydatków, które mogą być zaliczone do kosztów podatkowych (tj. innymi słowy, ustawodawca przesądza, że jedynie tzw. wartość netto środków trwałych może być zaliczona do kosztów podatkowych, co ma służyć uniknięciu dwukrotnego zaliczania do kosztów podatkowych tych samych wydatków).

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, przy zastosowaniu art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, nieodpłatne przekazanie na rzecz SRK prawa użytkowania wieczystego powinno uprawniać Spółkę do rozpoznania na cele CIT, kosztów uzyskania przychodów w wysokości przyjętej dla celów podatkowych tj. pełnej wartości środka trwałego w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntów. Powyższe wynika z okoliczności, że wobec faktu niemożności dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przyjętej na cele podatkowe wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów, wartość ta nie ulega pomniejszeniu również na cele ustalania wartości kosztów podatkowych przy zaistnieniu okoliczności wskazanych w art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na sposób, w jaki ustawodawca wprowadził możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów majątku przekazywanego do SRK, tj. na sformułowanie użyte w art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, zgodnie z którym: „(...) kosztem uzyskania przychodów (...) jest również wartość początkowa środków trwałych (...)”.

Należy przyjąć, że ustawodawca posłużył się takim sformułowaniem w określonym celu, podkreślając, że zbywca może co do zasady zaliczyć do kosztów podatkowych wartość przekazywanych środków trwałych, a w tym także wartość początkową środków trwałych w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych. Innymi słowy, z powyższego można wnioskować, że w ocenie ustawodawcy przy dokonaniu transakcji nieodpłatnego przekazania zakładu górniczego lub jego części celem likwidacji, podatnicy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, oprócz wartości początkowej środków trwałych w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, mogą również zaliczyć wartość innych środków trwałych przenoszonych nieodpłatnie wraz z podlegającym likwidacji zakładem górniczym lub jego częścią.

Sposób sformułowania przepisu wskazuje, że przy nieodpłatnym przekazaniu majątku w celu jego likwidacji, co do zasady koszt podatkowy stanowią wydatki ponoszone na nabycie środków trwałych przenoszonych nieodpłatnie na rzecz SRK, a w tym również „wartość początkowa środków trwałych w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych”. Tym samym, skoro w przedmiotowej sytuacji podatnik powinien być uprawniony do rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów odpowiadających wydatkom na nabycie środków trwałych, to również powinien być on uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów odpowiadających wartości środków trwałych, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, takich jak prawo użytkowania wieczystego gruntów.

Wnioski prezentowane przez Wnioskodawcę potwierdza również wykładnia celowościowa przepisów.

Dokonując wykładni przepisów ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego należy bowiem mieć również na uwadze cel jej uchwalenia. Akt ten jest bowiem odpowiedzią na pogarszającą się sytuację polskiego górnictwa i jest jednym z działań zmierzających do realizacji planu naprawczego przedsiębiorstw działających w branży górniczej. Głównym celem uchwalenia ustawy było zagwarantowanie bezpieczeństwa energetycznego kraju, a także zapewnienie stabilnego funkcjonowania sektora węgla kamiennego.

Jak wskazano w uzasadnieniu do nowelizacji ww. ustawy możliwość nieodpłatnego zbywania nieprodukcyjnego majątku kopalń do SRK na podstawie art. 8b ust. 2, pozwala przedsiębiorstwom górniczym na kontynuację wydobycia węgla w sposób ekonomicznie uzasadniony, bez obciążeń wynikających z działalności jednostek, które przynoszą największe straty, a ich dalsze funkcjonowanie jest ekonomicznie nieuzasadnione.

Ustawodawca zamierzał zatem wprowadzić udogodnienia w CIT dla podatników prowadzących nierentowne zakłady górnicze. Udogodnienie to polega na nadaniu takim podatnikom uprawnienia do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z nieodpłatnym przeniesieniem nierentownych zakładów (lub ich części) celem likwidacji na rzecz podmiotu prowadzącego działalność polegającą na likwidacji kopalni.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, ustawodawca przewidując możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych nieodpłatnie przekazanego na rzecz SRK majątku, zamierzał objąć tym uprawnieniem jak najszerszy katalog składników majątkowych. W świetle bowiem celu jaki ma realizować ustawa o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, wyłączenie z katalogu kosztów podatkowych wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów, tylko na podstawie okoliczności, że w przypadku tego środka trwałego nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, nie znajduje racjonalnego uzasadnienia i nie pozwalałoby na prawidłową realizację celów wynikających z założeń przyświecających art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa.

Reasumując powyżej przedstawioną argumentację, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zarówno wykładania literalna jak i wykładnia celowościowa art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego prowadzą do wniosku, zgodnie z którym przenoszone nieodpłatnie przez Spółkę na rzecz SRK prawo użytkowania wieczystego gruntów powinno stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, gdyż:

•     prawo użytkowania wieczystego gruntów stanowi środek trwały w rozumieniu ustawy o CIT;

•     wobec niemożności dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przyjętej dla celów podatkowych wartości prawa użytkowania wieczystego, wartość początkowa środków trwałych w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa odpowiada właśnie tej wartości;

•     możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych odnosi się do wszelkich środków trwałych wchodzących w skład przenoszonych nieodpłatnie zakładów lub ich części celem likwidacji na rzecz podmiotu prowadzącego działalność polegającą na likwidacji kopalni, więc dotyczy ona również wartości środków trwałych niepodlegających amortyzacji, takich jak prawo użytkowania wieczystego gruntów;

•     dokonanie odmiennej wykładni art. 8b ust. 2 byłoby sprzeczne z celem wprowadzenia ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, którym było zapewnienie możliwości nieodpłatnego zbywania nieprodukcyjnego majątku kopalń do SRK, tak by zapewnić przedsiębiorstwom górniczym kontynuację działalności w sposób ekonomicznie uzasadniony, bez obciążeń wynikających z działalności jednostek, które przynoszą największe straty.

Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nieodpłatnego zbycia na rzecz SRK Części zakładu górniczego przed dniem 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 8b ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, był i będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów przyjętej na cele podatkowe wartości prawa użytkowania wieczystego gruntów wchodzącego w skład Części zakładu górniczego.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 30 listopada 2018 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB2-1.4010.335.2018.1.BJ, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Państwu 5 grudnia 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 4 stycznia 2019 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Skarga wpłynęła do mnie 8 stycznia 2019 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej Interpretacji oraz zasądzenie na rzecz Spółki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił skarżoną interpretację wyrokiem z 28 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 107/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 10 maja 2022 r. sygn. akt II FSK 2229/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 10 maja 2022 r.

Wyrok ten, opatrzony klauzulą prawomocności wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 20 października 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

-  uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

-  ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.