Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie planowanej sprzedaży udziału w nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie planowanej sprzedaży udziału w nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 września 2022 r. (wpływ 3 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu zdarzenia przyszłego

Wraz z mężem pozostaje Pani we wspólności majątkowej małżeńskiej. W 2002 r. nabyła Pani do majątku wspólnego udział we własności budynku 7/10, w którym znajdowały się zarówno lokale mieszkalne, jak też użytkowe. W akcie notarialnym złożyła Pani oświadczenie, że nabywa ten udział w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec tego udział w prawie własności budynku został wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonych przez Panią oraz były od niego dokonywane odpisy amortyzacyjne. Budynek, w którym został nabyty wskazany wyżej udział, był w chwili nabycia budynkiem mieszkalnym, lecz w 2004 roku został zmieniony jego charakter i stał się on budynkiem użytkowym.

Pomiędzy Panią i pozostałymi współwłaścicielami wspomnianego budynku ustalono umownie sposób korzystania i pobierania pożytków z tego budynku. Na mocy tej umowy uzyskała Pani prawo do korzystania i pobierania pożytków ze wskazanych w umowie kondygnacji budynku.

Do 2017 r. w ramach działalności gospodarczej, której przedmiotem był najem, wynajmowała Pani lokale znajdujące się na tych kondygnacjach, które przypadły Pani do używania na mocy umowy z pozostałymi współwłaścicielami. W 2017 r., w związku z ograniczeniem zakresu prowadzonej działalności, zaprzestała Pani wynajmowania wspomnianych wyżej lokali. Tym niemniej, na mocy porozumienia z dotychczasowymi najemcami, w Pani miejsce stroną wynajmującą stał się Pani małżonek. Wskazano wyżej, że wskutek zmian strony wynajmującej, od 2017 r. wynajmującym stał się Pani mąż. W związku z tym, że nie prowadził on dotychczas działalności gospodarczej, najmy te były najmami prywatnymi i były dokonywane poza działalnością gospodarczą. Co do prawidłowości takiej kwalifikacji podatkowoprawnej wskazanych najmów wypowiedział się Minister Rozwoju i Finansów w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z 2 lutego 2017 r. (nr ...).

Umowy prywatnego najmu lokali, których stroną jest Pani małżonek, trwają do dnia dzisiejszego.

W związku z tym, że w 2017 r. zaprzestała Pani wykorzystywania lokali znajdujących się w nabytej nieruchomości w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, udział w tej nieruchomości został w 2017 r. wycofany z ewidencji środków trwałych.

Ze względu na to, że udział w nieruchomości wchodzi do majątku wspólnego, planuje Pani Wraz mężem zbycie 3/10 udziału w nabytej nieruchomości. Przy tym w umowie zostanie wskazane, że w ramach tego udziału nabywcy jako współwłaścicielowi będzie przysługiwało prawo do korzystania z pomieszczeń na ostatniej, najwyższej kondygnacji budynku (podział quoad usum). Ta kondygnacja nie była dotychczas wykorzystywana w działalności gospodarczej polegającej na wynajmie, gdyż nie była do tego przystosowana. Natomiast ze względu na to, że jest to pomieszczenie strychu, pomieszczenie to było i jest wykorzystywane jako podręczny skład różnych rzeczy.

Zbycie udziału w nieruchomości nastąpi nie wcześniej, niż przed upływem [winno być: po upływie] 6 lat liczonych od miesiąca, w którym wycofała Pani udział z ewidencji środków trwałych w wyniku ograniczenia działalności gospodarczej i zaprzestania wynajmu lokali w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy sprzedaż udziału w opisanej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem sprzedaż udziału w budynku opisanym we wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że źródłem przychodów jest "odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Natomiast przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że jeśli udziały w nieruchomości były zaliczane przez podatnika do środków trwałych, to przychód z ich zbycia jest uznawany za przychód z działalności gospodarczej, nawet gdyby zostały wycofane z działalności gospodarczej. Jednakże, gdy przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, upłynęło 6 lat, do zbycia stosuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8. W konsekwencji, jeśli udział w nieruchomości był środkiem trwałym, jednakże wycofano go z działalności gospodarczej, a jednocześnie między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym udział w nieruchomości został wycofany z działalności i dniem jego odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód z tytułu zbycia nie stanowi źródła przychodów z którego dochód podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym wyżej stanie faktycznym, nabyty przez Panią udział w nieruchomości był początkowo związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednak w 2017 r. został on wycofany z ewidencji środków trwałych, a jednocześnie Pani małżonek zaczął go wykorzystywać w ramach najmu prywatnego. Tym samym, od tego momentu przestał on być używany w działalności gospodarczej, co jest jednoznaczne z wycofaniem go z działalności gospodarczej.

W konsekwencji, jeśli zbycie udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 6 lat od końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym wycofano go z działalności gospodarczej, to przychód z tego zbycia nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż będzie zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pani zdaniem sprzedaż udziału w budynku opisanym we wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

‒pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,

‒pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Reasumując, z treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3 , które to zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym takie składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, upłynęło 6 lat, zastosowanie znajdzie reguła, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Ponadto, w przypadku odpłatnego zbycia składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą w postaci, np. budynku mieszkalnego, również znajdzie reguła, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Z treści art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika również, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku. W takim przypadku odpowiednie zastosowanie znajdzie przepis art. 30e ustawy o podatku od osób fizycznych.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że wraz z mężem pozostaje Pani we wspólności majątkowej małżeńskiej, a w 2002 r. nabyła Pani do majątku wspólnego udział we własności budynku 7/10, w którym znajdowały się zarówno lokale mieszkalne, jak też użytkowe. W akcie notarialnym złożyła Pani oświadczenie, że nabywa ten udział w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec tego udział w prawie własności budynku został wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonych przez Panią oraz były od niego dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego (definitywnego) jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bez udziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W myśl art. 34¹ ww. ustawy każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Zgodnie z art. 36 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku (art. 36 § 2 ww. Kodeksu).

Natomiast stosownie do treści art. 37 § 1 tego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania:

1)czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków;

2)czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia prawa rzeczowego, którego przedmiotem jest budynek lub lokal;

3)czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia i wydzierżawienia gospodarstwa rolnego lub przedsiębiorstwa;

4)darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych.

W świetle powyższych przepisów, wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bez udziałowa) oraz to, że żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego. Zatem, każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić część należącą do żony i część należącą do męża.

W myśl art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zatem, każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Budynek, w którym został nabyty przez Państwa wskazany wyżej udział, był w chwili nabycia budynkiem mieszkalnym, lecz w 2004 roku został zmieniony jego charakter i stał się on ostatecznie budynkiem użytkowym.

Do 2017 r. w ramach działalności gospodarczej, której przedmiotem był najem, wynajmowała Pani lokale, które przypadły Pani do używania na mocy umowy z pozostałymi współwłaścicielami. W 2017 r., w związku z ograniczeniem zakresu prowadzonej działalności, zaprzestała Pani wynajmowania wspomnianych wyżej lokali.

W związku z tym, że w 2017 r. zaprzestała Pani wykorzystywania lokali znajdujących się w nabytej nieruchomości w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, udział w tej nieruchomości został w 2017 r. wycofany z ewidencji środków trwałych.

Jak wskazała Pani we wniosku, ze względu na to, że udział w nieruchomości wchodzi do majątku wspólnego, planuje Pani wraz mężem zbycie 3/10 udziału w nabytej nieruchomości.

Zbycie udziału w tej nieruchomości o charakterze użytkowym nastąpi nie wcześniej, niż po upływie 6 lat liczonych od miesiąca, w którym wycofała Pani udział z ewidencji środków trwałych w wyniku ograniczenia działalności gospodarczej i zaprzestania wynajmu lokali w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę, że udział w tej nieruchomości nabyto w 2002 roku oraz fakt, że nie ma ona charakteru mieszkalnego, czy też, że sprzedaż tego udziału nastąpi po terminie wskazanym w art. 10 ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy, zgodzić trzeba się więc z Pani twierdzeniem, w świetle którego sprzedaż udziału w budynku opisanym we wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy.

Przedmiotowa sprzedaż nie będzie stanowić dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w 10 ust. 2 pkt 3 tej ustawy.

Pani stanowisko jest więc – co do zasady – prawidłowe.

W stanowisku wskazała Pani jednak, że przychód ze zbycia nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż będzie zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zastrzec trzeba więc, że stwierdzenie to jest błędne, gdyż jak wskazano powyżej przedmiotowa sprzedaż nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w 10 ust. 2 pkt 3 tej ustawy. Tym samym skoro w niniejszej sytuacji nie wystąpi przychód to brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia od opodatkowania.

Informacje dodatkowe

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

‒Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwerm systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).