Umową zobowiązującą do przeniesienia własności, o której mowa w ww. przepisie nie jest jednak umowa leasingu.

Zgodnie bowiem z art. 709¹⁶ Kodeksu cywilnego, jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.

Zatem, przeniesienie własności w wykonaniu zobowiązania wynikającego z umowy leasingu następuje na podstawie odrębnej umowy rozporządzającej, zawieranej po upływie czasu trwania leasingu. Doktryna prawa cywilnego uznaje, że dopuszczalne jest zamieszczenie w umowie leasingu postanowienia, które przewiduje automatyczne przejście własności przedmiotu leasingu na korzystającego w razie spełnienia określonych w umowie przesłanek.

Z przedstawionego opisu wynika jednak, że jedynym dokumentem potwierdzającym wykup samochodu jest faktura wystawiona 3 stycznia 2022 r.

W okolicznościach przedstawionego przez Pana opisu sprawy uznać należy, że wykup samochodu (wykorzystywanego w działalności gospodarczej) z leasingu nastąpił 3 stycznia 2022 r. Istotna bowiem jest data przeniesienia własności tego samochodu, a nie data dokonania przelewu regulującego wartość końcową umowy leasingu.

Zatem skutków podatkowych sprzedaży takiego samochodu nie należy rozważać pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli odpłatnego zbycia rzeczy.

Tym samym, przychód ze sprzedaży używanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu, nawet jeżeli nie został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 w związku z art. 14 do ust. 2 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że sprzedaż nastąpiłaby po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że skoro przedmiotowy samochód osobowy był wykorzystywany przez Pana w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, natomiast wykup tego samochodu z leasingu nastąpił 3 stycznia 2022 r., zaś jego sprzedaż ma być dokonana po sześciu miesiącach od daty wystawionej na fakturze (tj. przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód ten został wycofany z działalności gospodarczej), to przychód uzyskany z tej sprzedaży będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej, który podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie z formą opodatkowania działalności gospodarczej zgłoszoną przez Pana.

W związku z powyższym należy uznać, że sprzedaż przedmiotowego samochodu generować będzie przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeśli samochód zostanie z tej działalności wycofany – jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności gospodarczej i dniem odpłatnego zbycia, nie upłynie 6 lat.

To, że … 2021 r. zaprzestał Pan prowadzenia działalności gospodarczej, a samochód od tego czasu nie był wykorzystywany w działalności nie wpływa na rozstrzygnięcie, ponieważ znaczenie ma cały okres trwania umowy leasingu, a jak sam Pan wskazał, od momentu zawarcia umowy leasingu, czyli od stycznia 2018 r., samochód wykorzystywany był w prowadzonej działalności gospodarczej w sposób mieszany.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Odnosząc się do przywołanej przez Pana interpretacji indywidualnej – zauważyć należy, że stanowi ona rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym oraz prawnym i tylko do niej się odnosi, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji, nie może wpływać na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Ponadto, wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, nie przeprowadzamy postępowania dowodowego, w związku z czym nie jesteśmy obowiązani, ani uprawnieni do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów.

Interpretacja indywidualna wywoła skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jesteśmy związani wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Pana oraz Pana stanowiskiem, tym samym dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis sprawy różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).