Interpretacja indywidualna z dnia 12.11.2020, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.655.2020.2.MAP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

możliwość zaliczenia wydatków na nabycie samochodu ciężarowego do kosztów kwalifikowanych w ramach zwolnienia przedmiotowego dotyczącego specjalnych stref ekonomicznych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 11 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na nabycie samochodu ciężarowego do kosztów kwalifikowanych w ramach zwolnienia przedmiotowego dotyczącego specjalnych stref ekonomicznych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 23 września 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.655.2020.1.MAP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem . w dniu 23 września 2020 r. (data doręczenia 28 września 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 5 października 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 5 października 2020 r.

We wniosku po jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE, Strefa), na podstawie zezwolenia nr .. z dnia 19 października 2016 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, jako działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów i usług wytwarzanych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676): 16.23-Pozostałe wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa; 31.09-Produkcja pozostałych mebli oraz w zakresie sprzedaży odpadów produkcyjnych pozostałych w wyniku prowadzenia ww. działalności gospodarczej, określonych w PKWiU pod symbolem 38.11.5-Odpady, inne niż niebezpiecznie, nadające się do recyklingu.

W przedmiotowym zezwoleniu określono następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. Poniesienie na terenie Strefy nakładów inwestycyjnych w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 465; zwanego dalej: Rozporządzeniem) w wysokości nominalnej (przed dyskontowaniem) co najmniej 3 500 000 zł (słownie: trzy miliony pięćset tysięcy złotych) w terminie do dnia 31 grudnia 2019 r.
2. Zwiększenie dotychczasowego zatrudnienia kształtującego się na poziomie 61 pracowników (rozumianego, jako średnie zatrudnienie z 12 miesięcy poprzedzających wydanie zezwolenia, w przeliczeniu na pełne etaty, z uwzględnieniem pracowników, zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy i pracowników sezonowych) poprzez zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 11 nowych pracowników i osiągnięcie łącznego stanu zatrudnienia w wysokości co najmniej 72 pracowników na dzień 30 grudnia 2018 r. i utrzymanie zatrudnienia na poziomie co najmniej 72 pracowników (rozumianego, jako pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie roku wraz z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na etaty w pełnym wymiarze czasu pracy) do dnia 31 grudnia 2021 r.
3. Zakończenie inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2020 r.
4. Przestrzeganie regulaminu Strefy i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania Strefy.

Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzysta z opodatkowania uzyskiwanych dochodów na podstawie art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.; dalej : UoPDOF). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją tapicerowanych mebli wypoczynkowych, co jest zgodne z zezwoleniem. Produkcja mebli tapicerowanych jest prowadzona w Strefie. Większość produkcji jest dostarczana do odbiorców krajowych, niejednokrotnie własnym transportem, w związku z powyższym Wnioskodawca zakupił samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3 500 kg (FIAT DUCATO) z zabudową skrzyni ładunkowej plandeką. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Miejsce garażowania i postoju posiada na terenie Strefy. Służy do przewozu wytworzonych w firmie mebli wypoczynkowych na terenie Polski.

W piśmie z dnia 5 października 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował, że wydatki na zakup samochodu ciężarowego zostały poniesione przez Niego w trakcie obowiązywania zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE. Powyższy samochód jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy wykonywanej jedynie w specjalnej strefie ekonomicznej. Wydatki związane z zakupem samochodu ciężarowego mieszczą się w zakresie inwestycji określonych w zezwoleniu i nie zostały one w żaden sposób zwrócone, czy zrefundowane. Zakupiony środek trwały jest fabrycznie nowy, został zakupiony u autoryzowanego przedstawiciela firmy ....

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na zakup samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3 500 kg, który będzie służył do dostarczania wyprodukowanych wSSE, mebli wypoczynkowych do odbiorców na terenie kraju, mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych objętych pomocą publiczną w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), wydatki na zakup samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3 500 kg, który będzie służył do dostarczania wyprodukowanych w SSE mebli wypoczynkowych do odbiorców na terenie kraju, mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych objętych pomocą publiczną w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca dodał, że:

1. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i dochody uzyskane z działalności gospodarczej są przez Niego opodatkowane w oparciu o skalę podatkową w zgodzie z art. 27 UoPDOF.
2. Prowadzi działalność w SSE na podstawie zezwolenia .../2016.
3. Przedmiot prowadzonej działalności, tj. produkcja tapicerowanych mebli wypoczynkowych, mieści się całkowicie w zdefiniowanych w zezwoleniu produktach określonych w PKWiU pod symbolem 31.09-Produkcja pozostałych mebli, jest to zgodnie z PKWiU 31.09.12-Meble drewniane, w rodzaju używanych w sypialniach, pokojach stołowych i salonach.
4. Spełnia warunki, o których mowa w zezwoleniu, tj.:
5. na dzień 31 grudnia 2019 r. poniósł nakłady inwestycyjne określone w § 6 Rozporządzenia na kwotę przewyższającą kwotę 3 500 000 zł,
6. od dnia 31 grudnia 2018 r. zatrudnia co najmniej 72 osoby w przeliczeniu na pełen wymiar czasu pracy wraz z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz pracownikami sezonowymi,
7. inwestycja zostanie ukończona do końca grudnia 2020 r.,
8. przestrzega regulaminu SSE.

Wnioskodawca zaznacza, że § 6 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych określono szczegółowo warunki, jakie ma spełniać wydatek, aby można było skorzystać z ulgi w zgodzie z art. 21 ust. 1 pkt 63a UoPDOF. Wydatek musi się znajdować w strefie, a przedmiotowy samochód ma miejsce garażowania i postoju na terenie strefy, służy w 100% do przewozu wytworzonych w strefie mebli wypoczynkowych na terenie Polski. Dodatkowo samochód w wartości netto jest zaliczony do składników majątkowych Wnioskodawcy zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia.

Ponadto, Wnioskodawca dodaje, że przedmiotowy samochód:

1. został zakupiony w trakcie obowiązywania zezwolenia na prowadzenia działalności na terenie SSE;
2. będzie wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy wykonywanej jedynie w specjalnej strefie ekonomicznej;
3. wydatki związane z zakupem samochodu ciężarowego są zgodne zakresem inwestycji określonych w zezwoleniu;
4. samochód został w całości sfinansowany ze środków własnych Wnioskodawcy i nie podlegał żadnym refundacjom, dotacjom, czy też innym ulgom;
5. samochód został zakupiony jako fabrycznie nowy.

Zatem, w opinii Wnioskodawcy, zakup środka trwałego opisanego powyżej jest kosztem kwalifikowanym i może zostać objęty pomocą publiczną, o której mowa w ww. przepisach prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanu faktycznego jest prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1670). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r., poz. 284 i 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie niniejszego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto w myśl art. 21 ust. 5a ww. ustawy, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Z wykładni gramatycznej, którą należy stosować przy ocenie zakresu zwolnień podatkowych, wynika, że wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Podstawowym aktem prawnym, regulującym zasady funkcjonowania specjalnych stref ekonomicznych oraz zasady korzystania z pomocy publicznej z tytułu inwestycji w specjalnych strefach ekonomicznych jest ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. Szczegółowe reguły korzystania z pomocy publicznej z tytułu działalności w specjalnych strefach ekonomicznych zdefiniowane zostały natomiast w rozporządzeniach wykonawczych.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia.

Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 121; dalej: rozporządzenie).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia: pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 1 powyższego rozporządzenia).

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.

W myśl § 5 ust. 3 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, przy spełnieniu warunków, o których mowa w § 3 ust. 6.

Warunki uznania wydatków za kwalifikujące się do objęcia pomocą definiuje § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Wyżej wymienione przepisy określają zatem w szczególności następujące warunki do uznawania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą:

• muszą to być koszty inwestycji,

• poniesione są w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,

• poniesione są w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,

• przeznaczone są na cele wyżej wymienione,

• pod warunkiem zaliczenia ich do wartości początkowej środków trwałych, przy czym przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty nowej inwestycji, o której mowa w § 3 rozporządzenia.

Zgodnie z § 6 ust. 4 powołanego rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie zezwolenia. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się On produkcją tapicerowanych mebli wypoczynkowych, co jest zgodne z zezwoleniem. Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3 500 kg z zabudową skrzyni ładunkowej plandeką. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Miejsce garażowania i postoju posiada na terenie strefy. Służy do przewozu wytworzonych w firmie mebli wypoczynkowych na terenie Polski. Wydatki na zakup samochodu ciężarowego zostały poniesione przez Wnioskodawcę w trakcie obowiązywania zezwolenia na prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Powyższy samochód jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy wykonywanej jedynie w specjalnej strefie ekonomicznej. Wydatki związane z zakupem samochodu ciężarowego mieszczą się w zakresie inwestycji określonych w zezwoleniu i nie zostały one w żaden sposób zwrócone, czy zrefundowane. Zakupiony środek trwały jest fabrycznie nowy. Istotne elementy stanu faktycznego wskazane zostały również w stanowisku, gdzie Wnioskodawca doprecyzował, że samochód w wartości netto jest zaliczony do składników majątkowych Wnioskodawcy zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych.

Zauważyć należy, że cena nabycia środków trwałych została wprost wskazana w § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, jako wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika.

Należy zwrócić także uwagę na fakt, że zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Tym bardziej, że przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych nie definiują pojęcia kosztów poniesionych inwestycji.

Interpretując użyte w § 5 i § 6 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych stwierdzenie poniesione - jako że przepisy tego rozporządzenia tej kwestii nie normują - należy odwołać się do słownikowego znaczenia słowa ponieść. I tak, zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) ponosić znaczy tyle co: zostać obarczonym, obciążonym czymś, natomiast koszt to suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś.

Podkreślenia także wymaga, że dany wydatek, aby mógł być wydatkiem kwalifikowanym musi stanowić koszt inwestycji wskazany w zezwoleniu.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, skoro jak wskazał Wnioskodawca zakup samochodu ciężarowego stanowi koszt inwestycji określony w zezwoleniu, a koszty jego nabycia zostały zaliczone, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku Wnioskodawcy, to wydatki poniesione na nabycie samochodu ciężarowego będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych objętych pomocą publiczną w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;

• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

• z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej