Dotyczy obowiązków płatnika w związku z wypłatą rekompensaty.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki jako płatnika z tytułu wypłaty rekompensaty

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest generalnym wykonawcą (GW) robót budowlanych polegających na kompleksowej budowie budynków/osiedli mieszkaniowych.

Roboty wykonywane są na rzecz Inwestora (Dewelopera) na podstawie umowy o generalne wykonawstwo, zgodnie z którą Spółka otrzymuje ustalone wynagrodzenie ryczałtowe za całość robót przewidzianych umową, przy czym wynagrodzenie to jest niezmienne i obejmuje każdą pracę konieczną do terminowego i kompletnego wykonania przedmiotu umowy.

Przy realizacji przedmiotu umowy Spółka zobowiązana jest do wykonania robót zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, tj. zgodnie z wszelkimi normami prawnymi i technicznymi mającymi zastosowanie w budownictwie, przy dochowaniu należytej staranności oraz wg najlepszej, profesjonalnej wiedzy.

Stąd wśród uzgodnionych umową obowiązków Spółki wyróżnić należy zobowiązanie do usunięcia na własny koszt wszelkich wad fizycznych lub robót wykonanych niezgodnie z umową lub wiedzą inżynierską.

Na tle powyższego dalsze zapisy umowne przewidują m.in. odpowiednie uzgodnienie terminów usunięcia wad, a także postanowienia na wypadek braku możliwości usunięcia wad. Wśród tych wyróżnić można w szczególności uprawnienie Inwestora do obniżenia wynagrodzenia lub do usunięcia wad w zastępstwie Spółki, na jej koszt, a nawet do odstąpienia od umowy.

Dodatkowo, celem zabezpieczenia należytego wykonania umowy Spółka udziela Inwestorowi odpowiedniej gwarancji dobrego wykonania umowy, a także rękojmi w zakresie wad.

Co istotne, w przedmiotowym zakresie, na wypadek bezskutecznego upływu terminu do usunięcia wad z tytułu rękojmi i gwarancji, przewidziano analogiczne zapisy dotyczące wykonania zastępczego na koszt Spółki, a przy tym uwzględniono odrębne zapisy przewidujące możliwość nałożenia odpowiednich kar umownych (np. za każdy dzień opóźnienia w usunięciu wad) lub dochodzenia odszkodowania (przenoszącego wartość przewidzianych kar umownych).

Co więcej, część opisywanych umów przewiduje przy tym szczegółowe określenie procedur usuwania usterek gwarancyjnych, obowiązujących Generalnych Wykonawców.

Zgodnie z tymi, Generalny Wykonawca gwarantuje należytą jakość i prawidłowość wykonanych robót budowlanych, udziela gwarancji jakości na dany okres (np. 60 miesięcy) oraz zobowiązuje się przystąpić do bezpłatnego usunięcia wad w określonym terminie, w tym do poniesienia kosztów tych usunięć, z zastrzeżeniem prawa Inwestora do wykonania zastępczego na koszt i ryzyko Spółki.

Precyzując powyższe, ww. sformułowanie „bezpłatnie” dotyczy braku określenia odrębnego wynagrodzenia Generalnego Wykonawcy z tytułu prac związanych z usunięciem wad. Jest to związane z kalkulacją ryzyka ponoszenia kosztów usunięcia wad w pierwotnym wynagrodzeniu ryczałtowym uzyskiwanym przez Generalnego Wykonawcę z tytułu (prawidłowego) wykonania przedmiotu umowy.

W związku z opisywanymi warunkami umownymi, Spółka przyjęła praktykę, zgodnie z którą w razie ujawnienia wad w okresie rękojmi i gwarancji, Spółka w miejsce przystąpienia do usunięcia tych wad dokonuje wypłaty świadczenia pieniężnego o charakterze rekompensacyjnym.

Precyzując, (i) Spółka, (ii) Inwestor oraz (iii) określony nabywca wybudowanego przez Spółkę lokalu/obiektu mieszkalnego, który zgłosił wady do Inwestora (w następstwie czego Inwestor zgłosił je GW) zawierają trójstronne porozumienia, gdzie określają przedmiot porozumienia, tj. wykrytą w okresie rękojmi i gwarancji wadę (np. zarysowania tynków na ścianach wewnątrz pomieszczeń) oraz regulują prawa i obowiązki związane z zaspokojeniem roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji.

Powoływane zaspokojenie roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji następuje w ten sposób, że:

a)nabywca usunie wykryte wady na swój koszt i ryzyko,

b)celem zaspokojenia roszczeń nabywcy Inwestor zapłaci nabywcy określoną kwotę (tzw. rekompensatę),

c)tzw. rekompensata zaspokoi wszelkie dotychczasowe jak i przyszłe roszczenia nabywcy względem Inwestora z tytułu wykrytej wady oraz oświadczy, że nie ma i nie będzie zgłaszał wobec Inwestora z tego tytułu jakichkolwiek zastrzeżeń i żądań, zarówno na drodze sądowej jak i pozasądowej,

d)Spółka natomiast, celem zaspokojenia analogicznych roszczeń Inwestora z tytułu rękojmi i gwarancji dotyczących wykrytej wady, dokona wypłaty ww. kwoty rekompensaty na rzecz Inwestora.

Alternatywnie do powyższego, skracając ścieżkę ww. przepływów pieniężnych, część aktualnie zawieranych porozumień przewiduje, że to Spółka dokona bezpośredniej wypłaty kwoty rekompensaty na rzecz nabywcy. Przy czym pozostałe, wyżej wskazane skutki porozumienia nie będą ulegać zmianie co oznacza, że wypłata ta z jednej strony „uwolni” Inwestora od wszelkich roszczeń nabywcy z tytułu rękojmi i gwarancji, a kolejno „uwolni" Generalnego Wykonawcę od wszelkich roszczeń Inwestora z tytułu rękojmi i gwarancji (dotyczących wykrytej wady).

Co przy tym istotne, ww. kwoty tzw. rekompensaty z zasady ponoszone są „w zastępstwie” ww. kosztów rękojmi i gwarancji, niemniej cel jest analogiczny - wypłata ta służy zachowaniu przychodów i spełnieniu roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji, czy inaczej uwolnieniu się od odpowiedzialności z tego tytułu.

Opisywany cel spełniony jest przy tym nie tylko dzięki ww. zrzeczeniu się roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji przez nabywcę (w pierwszej kolejności) oraz przez Inwestora (w drugiej kolejności), ale także dzięki ograniczeniu (minimalizacji) ewentualnych kosztów jakie Spółka musiałaby ponieść, gdyby faktycznie, we własnym zakresie przystąpiła do usuwania wad (które to koszty, z założenia przewyższałyby wartość dokonanej wypłaty) lub gdyby Spółka miała ponosić wydatki związane z zastępczym usuwaniem wad przez Inwestora (na koszt i ryzyko GW).

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

Powoływane zaspokojenie roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji następuje w ten sposób, że:

a)nabywca usunie wykryte wady na swój koszt i ryzyko,

b)celem zaspokojenia roszczeń nabywcy Inwestor zapłaci nabywcy określoną kwotę (tzw. rekompensatę),

c)tzw. rekompensata zaspokoi wszelkie dotychczasowe jak i przyszłe roszczenia nabywcy względem Inwestora z tytułu wykrytej wady oraz oświadczy, że nie ma i nie będzie zgłaszał wobec Inwestora z tego tytułu jakichkolwiek zastrzeżeń i żądań, zarówno na drodze sądowej jak i pozasądowej,

d)Spółka natomiast, celem zaspokojenia analogicznych roszczeń Inwestora z tytułu rękojmi i gwarancji dotyczących wykrytej wady, dokona wypłaty ww. kwoty rekompensaty na rzecz Inwestora.

Alternatywnie do powyższego, skracając ścieżkę ww. przepływów pieniężnych, część aktualnie zawieranych porozumień przewiduje, że to Spółka dokona bezpośredniej wypłaty kwoty rekompensaty na rzecz nabywcy. Przy czym pozostałe, wyżej wskazane skutki porozumienia nie będą ulegać zmianie co oznacza, że wypłata ta z jednej strony „uwolni" Inwestora od wszelkich roszczeń nabywcy z tytułu rękojmi i gwarancji, a kolejno „uwolni" GW od wszelkich roszczeń Inwestora z tytułu rękojmi i gwarancji (dotyczących wykrytej wady)."

Nadto, w uzasadnieniu wniosku wskazano, że:

„Weryfikując zatem odrębnie relacje pomiędzy Inwestorem, a nabywcą (na gruncie rękojmi udzielanej w związku z umową sprzedaży lokalu/obiektu budowlanego) oraz pomiędzy Inwestorem a Generalnym Wykonawcą (na gruncie rękojmi udzielanej w związku z umową o generalne wykonawstwo [danego lokalu/obiektu budowlanego]), należy dojść do wniosku, że podmiotem realnie obciążonym ciężarem finansowym wypłaty tzw. rekompensaty na rzecz nabywcy jest wyłącznie Inwestor. Inwestor ten ma natomiast dopiero w dalszej kolejności możliwość dochodzenia takiej wypłaty od GW.

Zatem okoliczność, że Inwestor „zleci" taką wypłatę GW bezpośrednio na rzecz nabywcy, w Państwa ocenie nie zmienia ww. relacji.

Wypłata ta bowiem w pierwszej kolejności stanowi o odpowiednim spełnieniu zobowiązań pomiędzy Inwestorem a nabywcą i wiąże się wyłącznie z uregulowaniem należności pieniężnej z tego tytułu - celem zrzeczenia się roszczeń nabywcy wobec Inwestora.

Mówimy zatem o identyfikacji relacji jedynie pomiędzy Inwestorem a nabywcą.

Fakt, iż techniczna wypłata należności przez GW stanowi o jednoczesnym uwolnieniu się GW od roszczeń Inwestora nie wpływa na tą okoliczność."

Mając na uwadze powyższe i odpowiadając jednoznacznie na zadane pytanie - na kim spoczywa ciężar finansowy wypłaty środków pieniężnych w postaci rekompensaty na rzecz nabywcy (na inwestorze, czy na Spółce)? Wskazują Państwo, że realnej i bezpośredniej wypłaty rekompensaty na rzecz Nabywcy z zasady dokonuje Spółka, niemniej ciężar finansowy tej wypłaty wynika czysto z relacji pomiędzy Inwestorem a Nabywcą i w tej relacji to wyłącznie Inwestor ponosi ciężar finansowy omawianej wypłaty.

Precyzując powyższe, gdyby nie relacja Inwestor - Nabywca wypłata ta wobec nabywcy w ogóle nie miałaby miejsca. Ewentualna rekompensata następowałaby wyłącznie względem Inwestora i jedynie w relacji Inwestor-Spółka.

Tym samym ciężar finansowy obciążający Spółkę dotyczy wyłącznie relacji Inwestor - Spółka, zaś ciężar finansowy obciążający Inwestora wynika z odrębnej relacji: Inwestor - Nabywca.

Bezpośrednia wypłata środków finansowych przez Spółkę na rzecz Nabywcy wynika jedynie z uproszczenia przepływów pieniężnych.

W efekcie, wypłaty środków pieniężnych w postaci rekompensaty na rzecz Nabywcy dokonuje Spółka, niemniej jako podmiot faktycznie ponoszący koszt (ciężar finansowy) tej wypłaty celem zaspokojenia roszczeń Nabywcy (z tytułu rękojmi i gwarancji) jest sam Inwestor. Spółka natomiast jest podmiotem faktycznie ponoszącym koszt (ciężar finansowy) tej wypłaty wyłącznie celem zaspokojenia tożsamych roszczeń (z tytułu rękojmi i gwarancji) Inwestora.

W praktyce rzadko kiedy Inwestor sam reguluje zapłatę wobec Nabywcy, w większości przypadków wypłata tej rekompensaty zostaje uregulowana przez Spółkę na podstawie opisywanego we wniosku trójstronnego porozumienia. Nie zmienia to jednak faktu, iż podmiotem odpowiedzialnym wobec Nabywcy lokalu jest oczywiście Inwestor (tylko i wyłącznie Inwestor). Skracając natomiast ścieżkę przepływów pieniężnych Spółka bezpośrednio dokonuje wypłaty kwot rekompensaty na rzecz Nabywcy, co pozwala na uwolnienie się od jej odpowiedzialności, ale wobec Inwestora, a nie Nabywcy. Podkreślić bowiem należy, że pomiędzy Spółką a Nabywcą nie istnieje żadna relacja, która kreowałaby możliwość zgłoszenia przez Nabywcę żądań z tytułu rękojmi i gwarancji wobec Spółki.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca prawidłowo przyjmuje, że równowartość kwoty tzw. rekompensaty, wypłacona w związku z udzieloną rękojmią i gwarancją może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 CIT?

2.Czy Wnioskodawca prawidłowo przyjmuje, że przypadku w którym wypłata tzw. rekompensaty jest dokonywana bezpośrednio pomiędzy Spółką a nabywcą, nie generuje po stronie Spółki obowiązków płatnika, o których mowa w art. 42a PIT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. W zakresie pytania nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Uważają Państwo, że obowiązki płatnika będą ciążyły wyłącznie na Inwestorze, nawet jeśli bezpośredniej wypłaty tzw. rekompensaty dokona GW (Spółka).

Uzasadniając powyższe, Państwa zdaniem tzw. rekompensata stanowi przychód nabywcy.

Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ust. 1 PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost ww. przepisie, który obejmuje przykładowy katalog.

Powszechnie w orzecznictwie i interpretacjach przyjmuje się, że o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W analizowanej sytuacji nie powinno więc ulegać wątpliwości, że dokonywana wypłata rekompensaty stanowi przyrost mienia nabywcy i ma konkretny (kwotowy) wymiar finansowy.

Jednocześnie, skoro — jak już wyjaśniono powyżej — rekompensata ta nie ma charakteru odszkodowawczego, tj. nie stanowi pokrycia straty, ani innego rodzaju uszczerbku majątkowego nabywcy, zwolnienia przewidziane art. 21 ust. 1 pkt 3-4 PIT nie znajdą zastosowania.

Konsekwentnie, otrzymana kwota tzw. rekompensaty, w Państwa ocenie powinna być wykazana w zeznaniu PIT nabywcy — jako przychód podlegający opodatkowaniu. Przy czym zaliczkę na podatek ponieść w tym wypadku powinien płatnik.

Stosownie bowiem do treści art. 42a PIT na podmiocie, który wypłaci ww. należność nabywcy, tj. dokona wypłaty świadczenia, o którym mowa ww. art. 20 ust. 1 PIT będzie ciążył obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzenia informacji PIT-11 (wcześniej PIT-8C).

Potwierdzeniem powyższego jest m.in. następujące stanowisko: DKIS z 1 sierpnia 218 r., 0113-KDlPT3.4011.275.2018.2.KC.

Zwracają jednak Państwo uwagę, że ww. obowiązki będą każdorazowo ciążyły na podmiocie, który „dokona wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1", nie mniej nie oznacza to, że obowiązki te będą ciążyły na Spółce, gdy ta dokona bezpośredniej wypłaty na rzecz nabywcy.

W Państwa opinii, w omawianej sytuacji, faktycznie podmiotem zobowiązanym do takiej wypłaty (w pierwszej kolejności) pozostawać będzie Inwestor i to właśnie ten podmiot będzie „organizował" omawianą płatność.

Jak wskazują organy podatkowe podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązkach płatnika, niezależnie od możliwej, literalnej wykładni omawianej normy, jest istnienie relacji pomiędzy udzielającym świadczenia (płatnikiem), a uzyskującym to świadczenie (podatnikiem).

Jak wskazują organy: udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest "zlecane", "organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od tego płatnika).

Tak przykładowo: DKIS z 18 lutego 2020 r., 0113-KDlPT2-3.4011770.2019.1.RR w zakresie świadczeń ze stosunku pracy, a także DKIS z 5 czerwca 2020 r., 0114-KDlP3-1.4011.186.2020.4.MK1 w zakresie braku obowiązków płatnika z tytułu technicznego wydania nagród w imieniu klienta na którym spoczywa ciężar finansowych tych nagród.

Państwa zdaniem na szczególne uwzględnienie zasługuje także wyrok NSA z 14 kwietnia 2021 r., II FSK 3305/18, w którym zwraca się uwagę na pochodzenie środków majątkowych. Wyrok ten co prawda dotyczył zapłaty podatku przez os. trzecią, niemniej w Państwa ocenie znajduje zastosowanie również do analizowanej roli płatnika.

Państwa zdaniem, sama „wypłata" (zapłata) tzw. rekompensaty jest czynnością techniczną i fakt, iż ta została dokonana przez Spółkę nie przesądza o tym, z czyjego majątku pochodzą środki na jej pokrycie i jaki podmiot ponosi realny ciężar ekonomiczny z nią związany.

Weryfikując zatem odrębnie relacje pomiędzy Inwestorem a nabywcą (na gruncie rękojmi udzielanej w związku z umową sprzedaży lokalu/obiektu budowlanego) oraz pomiędzy Inwestorem a Generalnym Wykonawcą (na gruncie rękojmi udzielanej w związku z umową o generalne wykonawstwo (danego lokalu/obiektu budowlanego)), należy dojść do wniosku, że podmiotem realnie obciążonym ciężarem finansowym wypłaty tzw. rekompensaty na rzecz nabywcy jest wyłącznie Inwestor. Inwestor ten ma natomiast dopiero w dalszej kolejności możliwość dochodzenia takiej wypłaty od GW. Zatem okoliczność, że Inwestor „zleci” taką wypłatę GW bezpośrednio na rzecz nabywcy, w Państwa ocenie nie zmienia ww. relacji.

Wypłata ta bowiem w pierwszej kolejności stanowi o odpowiednim spełnieniu zobowiązań pomiędzy Inwestorem a nabywcą i wiąże się wyłącznie z uregulowaniem należności pieniężnej z tego tytułu — celem zrzeczenia się roszczeń nabywcy wobec Inwestora.

Mówimy zatem o identyfikacji relacji jedynie pomiędzy Inwestorem a nabywcą.

Fakt, iż techniczna wypłata należności przez GW stanowi o jednoczesnym uwolnieniu się GW od roszczeń Inwestora nie wpływa na tą okoliczność.

Gdyby bowiem nie relacja nabywcy z Inwestorem, wypłata GW po pierwsze nie miałaby żadnych podstaw, albowiem GW nie łączy żaden stosunek z nabywcą i tym samym nabywca nie miałby uprawnienia do jej dochodzenia, a po drugie nie uwalniałaby ani Inwestora od jakichkolwiek roszczeń nabywcy, ani GW od jakichkolwiek roszczeń Inwestora.

Na tle powyższego, wypłatę GW traktować należałoby jako wykonanie czynności, do której został upoważniony przez Inwestora w oparciu o zawarte porozumienie.

Upoważnienie takie nie wpływa jednak na fakt, iż ciężar ekonomiczny takiej operacji (wypłaty) wciąż spoczywa na Inwestorze, a w konsekwencji to właśnie ten podmiot pełni rolę płatnika a nie Spółka.

Mając na uwadze powyższe wnoszą Państwo o potwierdzenie prawidłowości zajętego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w punkcie 9 wymienia się: inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem, o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.) nie ma szczegółowych unormowań dotyczących rękojmi za wady wykonanego obiektu (robót budowlanych).

Art. 656 § 1 Kodeksu cywilnego wskazuje, że

Zgodnie natomiast z art. 638 Kodeksu cywilnego,

Zgodnie z art. 556 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 556¹ § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 556¹ § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 556¹ § 3 ww. Kodeksu:

Zgodnie z art. 560 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Stosownie do treści art. 561 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 561 § 2 Kodeksu:

W myśl art. 561 § 3 ww. Kodeksu:

Zgodnie z art. 577 § 1 ww. Kodeksu,

Stosownie do art. 577 § 3 cyt. ustawy,

W przedmiotowej sprawie, wypłata na rzecz nabywcy środków pieniężnych w postaci rekompensaty stanowi przychód nabywcy z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W analizowanej sprawie Państwa wątpliwości budzi kwestia ciążących na Spółce obowiązków płatnika związanych z wypłatą świadczenia pieniężnego o charakterze rekompensacyjnym na rzecz nabywcy.

Zgodnie z art. 8 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.):

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

‒obliczenie,

‒pobranie,

‒wpłacenie