Temat interpretacji
Dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej faktur wystawionych na Przedsiębiorstwo zmarłego, po zawarciu przez Panią umowy dzierżawy.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 lipca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 5 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej faktur wystawionych na Przedsiębiorstwo zmarłego, po zawarciu przez Panią umowy dzierżawy.
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 sierpnia 2022 r. (wpływ 2 września 2022 r.) oraz pismem z 3 października 2022 r. (wpływ 3 października 2022 r.).
Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
28 grudnia 2021 r. zmarł przedsiębiorca A W prowadzący działalność wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej: CEIDG, pod firmą X. Przedsiębiorca był zarejestrowany jako aktywny podatnik VAT.
Zmarły przedsiębiorca przed śmiercią nie sporządził testamentu, natomiast na podstawie dziedziczenia ustawowego jedyną osobą powołaną do spadku był małoletni syn, tj. B W.
31 grudnia 2021 r. został ustanowiony zarządca sukcesyjny przedsiębiorstwa w spadku, którym został S P. Zarządca od momentu śmierci przedsiębiorcy reprezentował przedsiębiorstwo w spadku i wykonywał zobowiązania cywilnoprawne i obowiązki administracyjnoprawne ciążące na przedsiębiorstwie w spadku.
K R, działając w imieniu małoletniego B W, stawiła się u notariusza celem dokonania notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia, co miało miejsce 18 lutego 2022 r. Wobec czego, z dniem 18 lutego 2022 r. wygasł zarząd sukcesyjny przedsiębiorstwa spadkodawcy. Tego samego dnia z urzędu dokonano wykreślenia działalności A W z CEDIG, jak również dokonano wykreślenia numeru NIP A W z ewidencji podatników i płatników.
W momencie nabycia przez B W na podstawie zarejestrowania aktu dziedziczenia (w celu dalszego kontynuowania prowadzenia działalności przedsiębiorstwa zmarłego ojca), całość przejmowanego majątku spełniała definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) k.c. Istnieje możliwość samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o składniki majątku składające się na odziedziczone przedsiębiorstwo.
K R jako przedstawiciel ustawowy małoletniego spadkobiercy od dnia śmierci przedsiębiorcy była gotowa w imieniu małoletniego spadkobiercy kontynuować działalność. W celu dalszego kontynuowania prowadzenia działalności zmarłego ojca, K R, w imieniu małoletniego spadkobiorcy, złożyła wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej przedsiębiorcy. Z uwagi na nadzwyczajną sytuację, tj. dziedziczenie przedsiębiorstwa przez osobę małoletnią, nieposiadającą jeszcze na dzień wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego zdolności do czynności prawnych nie mogącego uzyskać wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej zarówno K R jako przedstawicielka ustawowa małoletniego, jak i S P jako pełnomocnik małoletniego podejmowali wszelkie bieżące i zachowawcze czynności celem kontynuowania prowadzenia działalności przedsiębiorstwa (w tym samym kształcie, w jakim prowadził je zmarły A W).
Odziedziczone przez małoletniego przedsiębiorstwo wymaga stałego administrowania i zarządzania. Z oczywistych przyczyn małoletni B W nie był w stanie zarządzać samodzielnie tym przedsiębiorstwem. W celu zapewnienia ciągłości funkcjonowania przedsiębiorstwa, niezbędne było jego wydzierżawienie na rzecz K R. W związku z powyższym, na skutek wniosku K R o zezwolenie na dokonanie czynności prawej przekraczającej zakres zwykłego zarządu majątkiem małoletniego B W, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Rodzinny i Nieletnich, K R zawarła 22 lutego 2022 r. z małoletnim B W, reprezentowanym przez kuratora S P, umowę dzierżawy.
Mocą wyżej wskazanej umowy dzierżawy, Wydzierżawiający (małoletni B W) oddał w dzierżawę Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu Cywilnego, które jako zespół składników materialnych i niematerialnych może być podstawą dla prowadzenia działalności gospodarczej wskazanej w § 1 ust. 2 powyżej a Dzierżawca (tj. K R prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Y w dzierżawę przyjęła i zobowiązała się w zamian do pokrywania wszystkich bieżących kosztów działalności Przedsiębiorstwa powstałych po dniu zawarcia niniejszej umowy oraz zapłaty miesięcznego czynszu dzierżawnego na rzecz Wydzierżawiającego.
Z dniem zawarcia niniejszej Umowy na Dzierżawcę przeszły pożytki, korzyści, koszty i niebezpieczeństwo związane z prowadzeniem Przedsiębiorstwa i korzystaniem z jego poszczególnych składników. W szczególności Dzierżawca od dnia zawarcia niniejszej umowy przyjął na siebie odpowiedzialność za ruch Przedsiębiorstwa objętego przedmiotem dzierżawy oraz za ewentualne szkody z niego wynikające w stosunku tak do Wydzierżawiającego, jak i do osób trzecich. Dzierżawca nie odpowiada za żadne zobowiązania Przedsiębiorstwa powstałe przed dniem zawarcia niniejszej Umowy, chyba że strony w odrębnym porozumieniu ustalą inaczej.
Matka małoletniego K R prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Y, w którym zajmuje się wynajmem i dzierżawą maszyn i urządzeń budowlanych, transportem drogowym towarów oraz robotami związanymi z budową dróg i autostrad. Jednocześnie z chwilą zawarcia umowy dzierżawy rozszerzyła swoją działalność o działalność gospodarczą, które prowadziło przedsiębiorstwo zmarłego A W. Przedsiębiorca jest zarejestrowany jako aktywny podatnik VAT.
Uzupenienie i doprecyzowanie wniosku
Zmarły A W prowadził działalność gospodarczą pn. X w poniżej przedstawionym zakresie (zgodnie z kodem PKD):
-42.11.Z Roboty związane z budową dróg i autostrad,
-02.20.Z Pozyskiwanie drewna,
-02.40.Z Działalność usługowa związana z leśnictwem,
-08.11.Z Wydobywanie kamieni ozdobnych oraz kamienia dla potrzeb budownictwa, skał wapiennych, gipsu, kredy i łupków,
-08.12.Z Wydobywanie żwiru i piasku; wydobywanie gliny i kaolinu,
-16.10.Z Produkcja wyrobów tartacznych,
-16.23.Z Produkcja pozostałych wyrobów stolarskich i ciesielskich dla budownictwa,
-23.63.Z Produkcja masy betonowej prefabrykowanej,
-43.99.Z Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane,
-45.19.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
-46.73.Z Sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego,
-46.90.Z Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana,
-47.19.Z Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach,
-49.41.Z Transport drogowy towarów,
-68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
-77.31.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń rolniczych,
-77.32.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych,
-81.29.Z Pozostałe sprzątanie.
Towary i usługi, których nabycie było udokumentowane fakturami VAT objętymi zakresem pytania są wykorzystywane przez K R do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nabywcą towarów i usług, których nabycie jest udokumentowane fakturami VAT będącymi przedmiotem zapytania jest K R jako dzierżawca (przedmiotem dzierżawy jest przedsiębiorstwo) kontynuujący prowadzenie działalności przedsiębiorstwa zmarłego A W.
Stronami umów, na podstawie których dokonywane są nabycia towarów i usług udokumentowanych przedmiotowymi fakturami jest przedsiębiorstwo zmarłego A W oraz podmioty takiej jak: (...).
Faktury VAT wystawione na PRZEDSIĘBIORSTWO X, które chce Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej aktualnie działalności gospodarczej wystawione były od dnia 22 lutego 2022 r. do dnia 30 sierpnia 2022 r.
Pani dokonała zapłaty nalezności wynikajacych z wystawionych faktur VAT z własnych środków, które aktualnie chce Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, jako dzierżawca przedsiębiorstwa.
Wskazała Pani również, że zmarłego przedsiębiorcę A W łączyły umowy z takimi podmiotami jak (…). Przedmiotem tych umów były leasingi samochodów, maszyn (betoniarek, pomp do betonu, węzła betoniarskiego), dostawy materiałów (cementu) i usług niezbędnych do prowadzenia działalności. Śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jest również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zdolność prawna osoby fizycznej ustaje z jej śmiercią, z tą chwilą wygasają jej prawa i obowiązki niemajątkowe, prawa zaś i obowiązki majątkowe - z pewnymi wyjątkami przechodzą na jej spadkobierców. Biorąc pod uwagę śmierć strony umowy podstawą wykonywanych usług nie jest już umowa, z której wynikają terminy płatności, lecz, obowiązek podatkowy w przypadku wykonywanych przez Spółki usług/dostawy towarów powstaje w momencie otrzymania całości łub części zapłaty za świadczoną usługę/dostawę towaru.
W przypadku śmierci przedsiębiorcy, w jego prawa związane z umowami zawartymi w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, wstępują spadkobiercy, zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.
W myśl powołanego przepisu spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego, majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Według § 2 natomiast, jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.
Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne. gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawdę podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.
Innymi słowy, zasada sukcesji generalnej oznacza także, że następca prawny będzie miał możliwość skorzystania z podstawowych praw podatkowych przysługujących wcześniej korzystającemu nawet w sytuacji, gdy faktury wystawiane przez leasingodawcę po wystąpieniu sukcesji podatkowej zawierały dane właściwe dla dotychczasowego spadkobiercy. Faktury zawierające dane dotychczasowego korzystającego mogą stanowić dla następcy prawnego prawidłową podstawę do korzystania z należnych mu praw wynikających z prawa podatkowego.
Reasumując, wstąpienie w podatkowe prawa wynikające z zawartych umów, uzależnione jest od deklaracji spadkodawców, czy przyjmują spadek, a także od kontynuacji prowadzonej przez zmarłego działalności gospodarczej. Na kanwie niniejszej sprawy, małoletni B W przyjął spadek po zmarłym A W. K R, ustawowa przedstawicielka małoletniego, na podstawie umowy dzierżawy z dnia 22 lutego 2022 r. wydzierżawiła odziedziczone przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c.
Kolejno, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzająca w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Natomiast przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumieć należy odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów' oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).
Stosownie do przepisów § 5 ust. 1 faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11; numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury; nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług; cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); stawki podatku; sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu; kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
W myśl § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1 - 5 i 7 - 11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.
Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.
Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.
Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje zatem, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).
Co więcej, nie ulega wątpliwości, iż faktura VAT winna dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji.
Zatem, należy zaznaczyć, że jeżeli pojazd, będący przedmiotem umowy leasingu jest użytkowany, czyli świadczona jest usługa, wówczas osoba użytkująca (w tym wypadku K R) wchodzi w prawa i obowiązki leasingobiorcy i z jej danymi powinna być wystawiona faktura- pismo z dnia 2.12.2010 r.. wydane przez: Izba Skarbowa w Poznaniu. ILPP1/443-966/10-3/BD, (...).
Wobec powyższego, przyjąć należy, iż skoro to K R stanowi dzierżawcę pojazdów (tj. ich faktycznego użytkownika) i odbiorcę innych towarów/usług, objętych przedmiotowy mi umowami to stanowi ona rzeczywistego nabywcę przedmiotów zdarzeń gospodarczych ujętych w wystawionych fakturach VAT.
Kolejno, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to. że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
W okresie od 22 lutego 2022 r. do dnia 30 sierpnia 2022 r. na podstawie umów zawartych przez A W w ramach prowadzonej przez niego działalności dokonywane były dostawy towarów i usług. Odbiorcą tych towarów i usług była K R prowadząca działalność gospodarcza pod firmą Y. Na skutek powyższego, zostały wystawione faktury VAT, które to w całości zostały opłacone przez K R. Przedmiotowe faktury VAT dotyczyły: nabycia towarów tj. cement, prąd, paliwo, świadczenia usług leasingowych samochodów, maszyn, tj. betoniarek, pomp do betonu, węzła betoniarskiego. Ww. towary i usługi zostały wykorzystane przez K R do prowadzenia działalności gospodarczej.
Zgodnie z polskimi przepisami (art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Upraszczając, wydatek, aby mógł stanowić koszt podatkowy, musi mieć związek z przychodami firmy.
Natomiast, faktury VAT wystawione w okresie od 22 lutego 2022 r. do dnia 30 sierpnia 2022 r. potwierdzają to, że wskazane w ich treści transakcje faktycznie zostały dokonane, by pozyskać/ utrzymać kontrahenta, świadczyć usługi dla kontrahentów przez K R prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Y.
W oparciu o powyższe, przyjąć należy, iż po stronie Wnioskodawczym istnieje prawo zrealizowania w ramach własnej działalności gospodarczej odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących działalności gospodarczej prowadzonej przez Spadkodawcę, a następnie wydzierżawionej od Spadkobiorcy.
Pytanie
Czy faktury VAT wystawiane na rzecz A W Przedsiębiorstwo X mogą zostać zaliczone przez Dzierżawcę - K R prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Y do kosztów uzyskania przychodu po dniu 22 lutego 2022 r., tj. dniu zawarcia umowy dzierżawy przedsiębiorstwa odziedziczonego przez małoletniego B W?
Pani stanowisko w sprawie
W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej Spadkobierca (tj. na kanwie niniejszej sprawy małoletni B W) wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki Spadkodawcy (tj. na kanwie niniejszej sprawy A W).
Kolejno, w sytuacji, gdy działalność ma być kontynuowana przez następcę prawnego ma on obowiązek zarejestrowania się jako odrębny podmiot gospodarczy, gdyż przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników nie przewidują możliwości kontynuowania działalności z wykorzystaniem numeru identyfikacji podatkowej zmarłego podatnika, który prowadził działalność jednoosobowo. W niniejszej sprawie zachodzi jednak nadzwyczajna sytuacja polegająca na odziedziczeniu przedmiotowego przedsiębiorstwa przez osobą nieposiadającą zdolności do czynności prawnych ergo nie mogącą zarejestrować się jako odrębny podmiot gospodarczy. W celu kontynuowania działalności gospodarczej zmarłego przedsiębiorcy jedyną możliwością było wydzierżawienie przez Spadkobiercę przedsiębiorstwa przedstawicielce ustawowej małoletniego - K R.
Zdaniem Wnioskodawczyni faktury VAT wystawiane na rzecz A W Przedsiębiorstwo X mogą zostać zaliczone przez K R prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Y do kosztów uzyskania przychodu w związku z zawartą dnia 22 lutego 2022 r. umową dzierżawy. Przedmiotem niniejszej umowy było Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c.. które jako zespół składników materialnych i niematerialnych może być podstawą dla prowadzenia działalności gospodarczej.
Zgodnie z polskimi przepisami (art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Upraszczając, wydatek, aby mógł stanowić koszt podatkowy, musi mieć związek z przychodami firmy.
Faktury VAT wstawione na rzecz A W Przedsiębiorstwo X potwierdzają to, że wskazane w nich treści transakcje faktycznie zostały dokonane, by pozyskać/utrzymać kontrahenta, świadczyć usługi dla kontrahentów przez K R, prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Y i dbać o socjalny dobrostan pracowników Wnioskodawczyni oraz ich rozwój. Faktury objęte zakresem pytania wystawione na zmarłego przedsiębiorcę dokumentują bowiem zdarzenia gospodarcze w zakresie zakupu towarów i usług, w tym m.in. transportów, leasingów operacyjnych. Zdarzenia powstały zarówno przed śmiercią, jak i po śmierci Spadkodawcy, ale finalnie wystawione zostały na zmarłego Spadkodawcę.
W związku z tym, iż K R prowadząca działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Y jest Dzierżącą Przedsiębiorstwa zmarłego A W Przedsiębiorstwo X ponosi także wszelkie koszty związane z funkcjonowaniem wyżej wskazanego Przedsiębiorstwa stanowiącego przedmiot umowy dzierżawy. Niniejsze natomiast warunkuje możliwość zaliczenia przez K Rj prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Y do kosztów uzyskania przychodu faktur VAT wstawionych na rzecz A W Przedsiębiorstwo X.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Przepisy ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170 ze zm.), zwanej dalej ustawą o zarządzie sukcesyjnym, wprowadziły specyficzny rodzaj podatnika, jaki stanowi przedsiębiorstwo w spadku.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, stanowiące mienie przedsiębiorcy w chwili jego śmierci.
Natomiast w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy;
Jeżeli w chwili śmierci przedsiębiorcy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) stanowiło w całości mienie przedsiębiorcy i jego małżonka, przedsiębiorstwo w spadku obejmuje całe to przedsiębiorstwo.
Stosownie do art. 2 ust. 3 ww. ustawy:
Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje także składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej, nabyte przez zarządcę sukcesyjnego albo na podstawie czynności, o których mowa w art. 13, w okresie od chwili śmierci przedsiębiorcy do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego.
Z kolei art. 3 cytowanej ustawy stanowi, że właścicielem przedsiębiorstwa w spadku w rozumieniu ustawy jest:
1.osoba, która zgodnie z prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia albo europejskim poświadczeniem spadkowym, nabyła składniki niematerialne i materialne, o których mowa w art. 2 ust. 1, na podstawie powołania do spadku z ustawy albo testamentu albo nabyła przedsiębiorstwo albo udział w przedsiębiorstwie na podstawie zapisu windykacyjnego;
2.małżonek przedsiębiorcy w przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 2, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku;
3.osoba, która nabyła przedsiębiorstwo w spadku albo udział w przedsiębiorstwie w spadku bezpośrednio od osoby, o której mowa w pkt 1 lub 2, w tym osoba prawna albo jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, do której wniesiono przedsiębiorstwo tytułem wkładu – w przypadku gdy po śmierci przedsiębiorcy nastąpiło zbycie tego przedsiębiorstwa albo udziału w tym przedsiębiorstwie.
Zgodnie z art. 29 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
od chwili ustanowienia zarządu sukcesyjnego zarządca sukcesyjny wykonuje prawa i obowiązki zmarłego przedsiębiorcy wynikające z wykonywanej przez niego działalności gospodarczej oraz prawa i obowiązki wynikające z prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku.
W myśl zaś art. 59 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym zarząd sukcesyjny wygasa z:
1.upływem dwóch miesięcy od dnia śmierci przedsiębiorcy, jeżeli w tym okresie żaden ze spadkobierców przedsiębiorcy nie przyjął spadku ani zapisobierca windykacyjny nie przyjął zapisu windykacyjnego, którego przedmiotem jest przedsiębiorstwo albo udział w przedsiębiorstwie, chyba że zarządca sukcesyjny działa na rzecz małżonka przedsiębiorcy, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku;
2.dniem uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, jeżeli jeden spadkobierca albo zapisobierca windykacyjny nabył przedsiębiorstwo w spadku w całości;
3.dniem nabycia przedsiębiorstwa w spadku w całości przez jedną osobę, o której mowa w art. 3 pkt 3;
4.upływem miesiąca od dnia wykreślenia zarządcy sukcesyjnego z CEIDG, chyba że w tym okresie powołano kolejnego zarządcę sukcesyjnego;
5.dniem ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy;
6.dniem dokonania działu spadku obejmującego przedsiębiorstwo w spadku;
7.upływem dwóch lat od dnia śmierci przedsiębiorcy.
Z kolei art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) stanowi, że:
Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.
Natomiast na mocy art. 1a ust. 1 – ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje również:
Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów przedsiębiorstwa w spadku.
Zgodnie z art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przedsiębiorstwo w spadku, stanowiące jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:
1.zarządu sukcesyjnego albo
2.uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2020 r. poz. 170 oraz z 2021 poz. 802).
Stosownie do treści art. 7a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychody przedsiębiorstwa w spadku uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.
Powstanie przedsiębiorstwa w spadku nie jest traktowane jako rozpoczęcie działalności gospodarczej – o czym stanowi art. 7a ust. 2 ww. ustawy.
Natomiast w myśl art. 7a ust. 3 tej ustawy:
Równoznaczne z likwidacją działalności gospodarczej jest wygaśnięcie:
1.zarządu sukcesyjnego albo
2.uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego – w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.
Jak stanowi art. 97 § 1 z ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową:
Spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.
Zgodnie z art. 97 § 1a Ordynacji podatkowej:
Przedsiębiorstwo w spadku, w przypadku gdy ustanowiono zarząd sukcesyjny, wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie odrębnych ustaw. Przepis art. 26 stosuje się odpowiednio.
Jak wskazano powyżej, właścicielem przedsiębiorstwa w spadku w rozumieniu ustawy o zarządzie sukcesyjnym może być osoba, która zgodnie z prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia albo europejskim poświadczeniem spadkowym, nabyła składniki niematerialne i materialne, na podstawie powołania do spadku z ustawy albo testamentu albo nabyła przedsiębiorstwo albo udział w przedsiębiorstwie na podstawie zapisu windykacyjnego.
Zwrócić należy uwagę, że na podstawie art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej spadkobiercy przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy, zaś na podstawie art. 97 § 1a Ordynacji podatkowej, przedsiębiorstwo w spadku wstępuje w takie prawa i obowiązki (z zastrzeżeniem, że dotyczy to wyłącznie praw i obowiązków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą).
Z powołanych przepisów wynika, że w przypadku śmierci przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą sukcesja podatkowa uzależniona jest od tego, czy ustanowiono zarządcę sukcesyjnego. Jeżeli taka sytuacja ma miejsce, to sukcesorem na mocy przepisów ordynacji podatkowej jest przedsiębiorstwo w spadku. Prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego wykonuje w tym przypadku zarządca sukcesyjny. Te prawa i obowiązki nie przechodzą na spadkobierców mocą wyraźnego zastrzeżenia z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej. Gdy natomiast zarządcy sukcesyjnego nie ustanowiono, prawa i obowiązki przejmują spadkobiercy.
Natomiast w przypadku wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego ustaje byt prawny przedsiębiorstwa w spadku osoby fizycznej. Oznacza to, że po wygaśnięciu zarządu sukcesyjnego prawa i obowiązki przejmują spadkobiercy na zasadach ogólnych.
Zaznaczenia wymaga, że powołany powyżej art. 97 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi o prawach i obowiązkach spadkodawcy, które były związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, natomiast art. 97a dotyczy zobowiązań podatkowych przedsiębiorstwa w spadku.
Przepis art. 97a ustawy Ordynacja podatkowa, dodany ustawą o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej, reguluje kwestie odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe, przedsiębiorstwa w spadku. Wskazuje on podmioty odpowiedzialne za zobowiązania podatkowe przedsiębiorstwa w spadku, a są nimi:
zapisobierca windykacyjny kontynuujący prowadzenie tego przedsiębiorstwa,
spadkobiercy zmarłego przedsiębiorcy, jeżeli nie został uczyniony zapis windykacyjny obejmujący przedsiębiorstwo w spadku,
małżonek zmarłego przedsiębiorcy, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku.
W analizowanej sprawie ustanowiono zarządcę sukcesyjnego przedsiębiorstwa w spadku. Zarządca od momentu śmierci przedsiębiorcy reprezentował przedsiębiorstwo w spadku i wykonywał zobowiązania cywilnoprawne i obowiązki administracyjnoprawne ciążące na przedsiębiorstwie w spadku.
Pani, działając w imieniu małoletniego B W, stawiła się u notariusza celem dokonania notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia, co miało miejsce 18 lutego 2022 r. Wobec czego, z dniem 18 lutego 2022 r. wygasł zarząd sukcesyjny przedsiębiorstwa spadkodawcy.
Następnie Pani jako przedstawiciel ustawowy małoletniego Spadkobiercy – syna, wydzierżawiła od Niego przedsiębiorstwo w celu kontynuowania działalności uprzednio prowadzonej przez zmarłego Pana A W. W tym celu Pani, w imieniu małoletniego spadkobiorcy, złożyła wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej przedsiębiorcy. Pani jak i pełnomocnik małoletniego podejmowali wszelkie bieżące i zachowawcze czynności celem kontynuowania prowadzenia działalności przedsiębiorstwa w tym samym kształcie, w jakim prowadził je zmarły. Z dniem zawarcia umowy dzierżawy (22 lutego 2022 r.) na dzierżawcę przeszły pożytki, korzyści, koszty i niebezpieczeństwo związane z prowadzeniem Przedsiębiorstwa i korzystaniem z jego poszczególnych składników. W szczególności dzierżawca od dnia zawarcia niniejszej umowy przyjął na siebie odpowiedzialność za ruch Przedsiębiorstwa objętego przedmiotem dzierżawy oraz za ewentualne szkody z niego wynikające w stosunku tak do Wydzierżawiającego, jak i do osób trzecich. Dzierżawca nie odpowiada za żadne zobowiązania Przedsiębiorstwa powstałe przed dniem zawarcia niniejszej Umowy, chyba że strony w odrębnym porozumieniu ustalą inaczej. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, w którym zajmuje się wynajmem i dzierżawą maszyn i urządzeń budowlanych, transportem drogowym towarów oraz robotami związanymi z budową dróg i autostrad. Jednocześnie z chwilą zawarcia umowy dzierżawy rozszerzyła Pani swoją działalność o działalność gospodarczą, które prowadziło przedsiębiorstwo zmarłego. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Stronami umów, na podstawie których dokonywane było nabycia towarów i usług są: przedsiębiorstwo zmarłego A W oraz podmioty takiej jak (...).
Na tle powyższego opisu sprawy wątpliwości Pani sprowadzaja sie do ustalenia, czy ma Pani mozliwość/prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej - wydatków opłaconych przez Panią, z tytułu otrzymanych faktur po dniu 22 lutego 2022 r.wystawionych na rzecz A W Przedsiębiorstwo X, jako dzierżawca przedsiębiorstwa zmarłego, kontynuujący prowadzenie jego działalności.
Odnosząc się do powyższych wątpliwości, w pierwszej kolejności należy wskazać, że w przedstawionej we wniosku sytuacji nie mamy do czynienia z przejęciem praw i obowiązków spadkodawcy, o których mowa w art. 97 ust. 1 Ordynacji podatkowej, gdyż Pani jako prowadząca działalność gospodarczą pod firmą „Przedsiębiorstwo Y występuje jako dzierżawca Przedsiębiorstwa X, a nie jego spadkobierca. W omawianej sprawie nie dochodzi więc do spadkobrania, gdyż dzierżawca jest odrębnym od spadkobiercy podmiotem.
W odniesieniu do umowy dzierżawy nie można mówić o przeniesieniu prawa własności czy też o jego zbyciu, gdyż przedsiębiorstwo zostaje oddane do odpłatnego używania z możliwością pobierania pożytków, jednakże nadal właścicielem pozostaje wydzierżawiający – w przedmiotowym przypadku małoletni B W.
Jak już wyżej wskazano 18 lutego 2022 r. wygasł zarząd sukcesyjny przedsiębiorstwa Spadkodawcy. Stroną umów, na podstawie których dokonywano zakupu towarów i usług, w odniesieniu do których Pani oczekuje prawa do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej jest Przedsiębiorstwo zmarłego A W, a nie Pani.
Wobec powyższego pomimo tego, że Pani jako dzierżawca rozszerzyła swoją działalność o działalność gospodarczą, którą prowadziło Przedsiębiorstwo zmarłego, to jest to zupełnie inne przedsiębiorstwo od tego, którego właścicielką jest Pani .
W omawianej sprawie z uwagi na to, że faktury wystawiane są na Przedsiębiorstwo zmarłego, który zmarł 28 grudnia 2021 r. a faktury obejmują okres od 22 lutego 2022 r. do dnia 30 sierpnia 2022 r., (Pani nie jest stroną tych umów i nie widnieje na fakturach) to stwierdzić należy, że Pani nie ma prawa do zaliczenia do kosztów prowadzonej działalności faktur wystawionych od 22 lutego 2022 r. do dnia 30 sierpnia 2022 r., nawet pomimo dokonania ich zapłaty z właśnych środków finnansowych, gdyż nie jest Pani podmiotem nabywającym towary i usługi.
Należy wskazać, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
- być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
- nie być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
- być należycie udokumentowany.
Przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnia możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia m.in. warunku, że wydatek ten musi zostać poniesiony przez podatnika i należycie udokumentowany.
Stwierdzić należy, że koszty, jakie Pani poniosła, na podstawie faktur wystawionych na przedsiębiorstwo zmarłego A W, tj. Przedsiębiorstwo X”, nie będą mogły być zaliczone do Pani kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki, wynikające z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wymóg należytego udokumentowania.
Nie może Pani uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów wydatków przez Panią opłaconych, jako dzierżawca kontynuujący prowadzenie działalności przedsiębiorstwa zmarłego A W, bowiem faktury dokumentujące zdarzenia gospodarcze wystawiane są na inny niż Pani podmiot, czyli przedsiębiorstwo zmarłego. Zatem Pani nie posiada faktur, na których widniałaby jako nabywca towarów/usług, które mogłaby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności, nawet jeśli jako dzierżawca kontynuuje Pani działalność zmarłego na którego wystawione są faktury VAT, które Pani opłaciła, tj. po 22 lutego 2022 r. Jak sama Pani słusznie wskazał w udzielonej odpowiedzi na wezwanie organu,’ (…) że jeżeli pojazd, będący przedmiotem umowy leasingu jest użytkowany, czyli świadczona jest usługa, wówczas osoba użytkująca (w tym wypadku K R) wchodzi w prawa i obowiązki leasingobiorcy i z jej danymi powinna być wystawiona faktura (…)”.
Dodatkowe informacje
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygniecie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 329). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Pani do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).