Interpretacja indywidualna z dnia 17.04.2020, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.59.2020.2.RR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

możliwość skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2020 r., (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 16 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 8 kwietnia 2020 r.), oraz pismem (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 22 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) jest prawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 31 marca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.59.2020.1.RR (doręczonym w dniu 2 kwietnia 2020 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 8 kwietnia 2020 r. oraz w dniu 22 kwietnia 2020 r. wpłynęły za pośrednictwem platformy ePUAP uzupełnienia wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej PDOFU).

Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem liniowym na podstawie art. 30c PDOFU. Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zasadniczą czynnością wykonywaną w ramach prowadzonej działalności jest pisanie autorskich programów komputerowych. Obecnie wykonuje usługi dla polskiego oddziału firmy zagranicznej (spółka z o.o.) z Unii Europejskiej. W przyszłości usługi mogą być świadczone również dla firm zagranicznych (zarówno z Unii Europejskiej jak i z krajów trzecich) oraz krajowych, jednak ich charakter pozostanie bez zmian. Usługa polega na tworzeniu i rozwijaniu autorskiego oprogramowania.

W zakres wykonywanej pracy wchodzi: projektowanie, implementacja i udoskonalanie istniejącego oprogramowania oraz opracowanie mechanizmów jego dystrybucji i aktualizacji.

W skład oprogramowania wchodzi szereg serwisów tworzących spójną platformę umożliwiającą prowadzenie, monitorowanie i zarządzanie sprzedażą towarów i usług przez inne podmioty poprzez wspierane kanały sprzedaży:

1. stacjonarne punkty POS (Point of Sale) w użyciu,
2. stacjonarne punkty samoobsługowe KIOSK w użyciu,
3. mobilne punkty POS w trakcie implementacji,
4. strony www. na etapie projektowania.

Oprogramowanie umożliwia odbiorcy usług świadczonych przez klienta Wnioskodawcy m.in. zarządzanie bazą produktów/usług, tworzenie produktów złożonych (np. dań restauracyjnych), definiowanie statycznych i dynamicznych cen, bieżące monitorowanie statystyk sprzedaży, definiowanie układu graficznego POS i KIOSK, tworzenie raportów aktywności sprzedawcy, przekazywanie zamówień gastronomicznych na wyświetlacze dla personelu kuchennego, obsługę terminali płatniczych i drukarek fiskalnych, zarządzanie kontami pracowników, zarządzanie bazą klientów. Po wykupieniu dostępu do usługi klient zyskuje możliwość pobrania oprogramowania na terminale POS oraz uzyskuje dostęp do panelu administratora www. Pomiędzy terminalami POS i serwisem www. hostowanym w chmurze obliczeniowej zachodzi nieustanna, obustronna wymiana danych, dzięki czemu zmiany m.in. asortymentu, cen, danych klientów, ustawień sprzętowych dokonywane w przeglądarce są propagowane na wszystkie kanały sprzedaży, zaś dane o sprzedaży w czasie niemal rzeczywistym pojawiają się w portalu administracyjnym w postaci listy zamówień i szeregu raportów i statystyk.

Innowacyjność i przewaga konkurencyjna rozwiązania polega na:

1. wykorzystaniu technologii chmurowych, co daje możliwości definiowania danych poprzez przeglądarkę internetową i błyskawicznej replikacji danych do wszystkich punktów/terminali sprzedażowych,
2. możliwości monitorowania sprzedaży dokonywanej na każdym urządzeniu POS/KIOSK w czasie niemal rzeczywistym poprzez portal administracyjny,
3. możliwości wykupienia usługi online i łatwości instalacji bez udziału pracowników firmy w placówce klienta,
4. wprowadzeniu mobilnych terminali POS,
5. możliwości zmieniania wyglądu panelu sprzedawcy na terminalu POS,
6. możliwości korzystania ze wszystkich usług poprzez jedno, centralne konto.

Wiodące technologie przy których powstaje platforma to:

1. i obiektowy język programowania i zestaw bibliotek do tworzenia mikroserwisów i rozwiązań typu backend,
2. , , języki programowania i zestaw bibliotek do projektowania interfejsów graficznych aplikacji,
3. wiodąca usługa chmury obliczeniowej, służąca do hostowania aplikacji webowych, wspomagająca komunikację między serwisami i przechowująca dane w modelach relacyjnych i dokumentowych,
4. zestaw narzędzi do wdrażania, testowania i aktualizowania oprogramowania,
5. i narzędzie do projektowania i tworzenia oprogramowania w systemie , a także .

Wszystkie usługi są tworzone przez zespół projektowy złożony z kilku programistów, którego Wnioskodawca jest członkiem.

Do Jego bezpośrednich zadań należy:

1. opracowywanie autorskich mechanizmów wymiany danych pomiędzy POS/KIOSK a chmurą obliczeniową w oparciu o dostępne techniki i usługi platformy i znane protokoły komunikacji elektronicznej,
2. tworzenie wydajnych algorytmów do wyliczeń wielowymiarowych statystyk sprzedaży,
3. tworzenie skryptów i mechanizmów automatyzujących wdrażanie nowych funkcjonalności w sposób szybki, niezawodny i odwracalny na platformie ,
4. opracowywanie architektury platformy tak, aby wszystkie elementy systemu były ze sobą kompatybilne pod względem wymiany danych, niezawodne oraz skalowalne,
5. tworzenie mechanizmów poświadczania tożsamości użytkowników na potrzeby wszystkich serwisów przez jeden, centralny serwis wykorzystujący protokoły OAuth i OpenID,
6. udoskonalanie mechanizmów logowania zdarzeń systemowych poprzez wzbogacanie standardowych logów o informacje kontekstowe,
7. wybór i konfiguracja narzędzi zapewniających wysoki poziom kodu dostarczanego przez cały zespół projektowy.

Wnioskodawca rozlicza się z klientem w trybie miesięcznym na podstawie faktury oraz ewidencji wykonania określonych projektów/zleceń prowadzonej przez Jego klienta. Zgodnie z umową, wszelkie autorskie prawa majątkowe do wykonywanego oprogramowania są przenoszone na klienta Wnioskodawcy, który w zakresie współpracy ogranicza się jedynie do udostępnienia odpowiednich narzędzi i licencji, przy użyciu których Wnioskodawca wytwarza dane dzieło. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest zwykle częścią większego projektu.

Przedmiot świadczonej usługi jest wytworzony lub rozwinięty (ulepszenie istniejącego oprogramowania lub zwiększenie liczby jego funkcji) przez Wnioskodawcę, a jego cechy w żadnym przypadku nie wskazują na fragmentaryczność. Pisane programy, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne będące wartością intelektualną Wnioskodawcy. Wytwarza On prawa własności intelektualnej w projekcie, który jest częścią istoty rozwoju produktu nabywcy usługi i w odniesieniu do której występuje odpłatne przekazanie praw, czyli sprzedaż.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią autorskie prawo do programu komputerowego w myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 PDOFU. Tworzone w ramach działalności oprogramowanie było i jest wytwarzane, rozwijane lub ulepszane w ramach prac rozwojowych, które bez wątpienia zwiększają zasoby wiedzy oraz wykorzystują zasoby wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Każdy tworzony program lub jego część stanowi unikatowe rozwiązanie. Ww. działania bez wątpienia są podejmowane w sposób systematyczny. W ramach prowadzonej działalności powstaje produkt oferujący podobne funkcjonalności do produktów istniejących na rynku, jednak stosowane technologie i wiedza czynią go unikalnym. Pozwalają one na szerszy zakres oferowanych usług w ramach wytwarzanego produktu. Oferowany zakres usług przez te produkty docelowe (ulepszone przez Wnioskodawcę) znacznie przekracza to, co oferują rozwiązania istniejące.

Autorskie prawo do programu informatycznego lub jego części jest wytwarzane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności rozwojowej poprzez tworzenie odpowiedniego kodu (programu, części programu). Działalność Wnioskodawcy polega ponadto na analizie istniejących rozwiązań technicznych i odpowiednim dopasowaniu ich do potrzeb tworzonych produktów. Czyni je to tym bardziej unikatowymi.

Na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.) należy stwierdzić, że wytworzone, a także ulepszone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe stanowi utwór podlegający ochronie w zakresie praw autorskich.

Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a także z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w obu przypadkach dokumentem określającym wartość sprzedawanych praw jest faktura, którą Wnioskodawca wystawia na swoich klientów.

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi odrębną, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 PDOFU, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Na rynku występują takie produkty, jednak ten, który wytwarza Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności jest innowacyjny. We wniosku opisano szczegółowo, na czym polega innowacyjność w przypadku omawianego produktu. Działalność polega na tworzeniu i ulepszaniu produktu, przy użyciu dostępnej wiedzy. Działania rutynowe są rozliczane osobno (w ramach odrębnej pozycji na fakturze lub odrębnej faktury, na podstawie podpisanej umowy lub zlecenia) i nie są przedmiotem pytania zawartego we wniosku.

Zleceniodawca Wnioskodawcy ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat wykonanych przez Wnioskodawcę czynności, będących jednak tylko jedną ze składowych ostatecznego produktu zleceniodawcy. Wynika to z tego, że Wnioskodawca nie ma wpływu na finalny kształt ostatecznego produktu zleceniodawcy, na produkt ten składa się bowiem wiele rozwiązań informatycznych dostarczanych przez inne zewnętrzne (względem zleceniodawcy) podmioty, od rozwiązań programistycznych po rozwiązania graficzne, czy organizacyjne (takie jak regulaminy dla odbiorców ostatecznych danego produktu/oprogramowania). Tym samym Wnioskodawca nie może ponosić odpowiedzialności za błędne działanie finalnego produktu zleceniodawcy (współtworzonego jedynie przez Wnioskodawcę w określonym zakresie) i jego przyczynianie się do powstania szkody u osób trzecich. Jednak jest On w pełni odpowiedzialny za przekazane kwalifikowane prawo własności intelektualnej zleceniodawcy i za wszelkie wady z nim związane, a umowa między stronami nie przewiduje ograniczeń tej odpowiedzialności. O ile zatem klient zleceniodawcy (będący odbiorcą finalnego produktu, współtworzonego przez Wnioskodawcę) będzie wywodził swoje roszczenia względem zleceniodawcy, o tyle ten ostatni może je wywodzić względem Wnioskodawcy w zakresie wykonanych prac. Czynności zlecone Wnioskodawcy na podstawie umów nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawca świadczy wyspecjalizowane usługi w sposób samodzielny, jako zewnętrzny i niezależny (w stosunku do zleceniodawcy) podmiot.

Wnioskodawca jako wykonujący czynności, o których mowa w złożonym wniosku, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Przykładowo w przypadku zaniedbań ze strony Wnioskodawcy względem jego zleceniodawcy, może on (zleceniodawca) wypowiedzieć umowę bez zachowania terminu wypowiedzenia. Ponadto umowa nie ogranicza w żaden sposób odpowiedzialności Wnioskodawcy z tytułu zaniedbań w zakresie wykonania zlecenia.

W wyniku rozwijania (ulepszania) oprogramowania powstaje nowy kod źródłowy, a w związku z tym algorytmy, w odniesieniu do których powstaje prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca tworzy rozwiązania informatyczne polegające na rozwinięciu, ulepszeniu oprogramowania, którego właścicielem jest klient Wnioskodawcy. Prawa autorskie do wytworzonego przez Wnioskodawcę ulepszenia/rozwinięcia (jako rozwiązania informatycznego) są przenoszone (sprzedawane) na klienta Wnioskodawcy. Klient Wnioskodawcy (zleceniodawca) udostępnia mu kod danego oprogramowania w celu rozwijania (ulepszania) go przez Wnioskodawcę, jednak udostępnienie to nie następuje w wyniku przeniesienia jakichkolwiek praw własności do tego kodu z klienta Wnioskodawcy na Wnioskodawcę.

Pisane programy, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych zleceniodawcy Wnioskodawcy, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne będące wartością intelektualną Wnioskodawcy. Wytwarza On prawa własności intelektualnej w projekcie, która jest częścią istoty rozwoju produktu nabywcy usługi (zleceniodawcy) i w odniesieniu do której występuje odpłatne przekazanie praw, czyli sprzedaż. W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija (ulepsza) oprogramowanie wszelkie prawa autorskie są przenoszone na nabywcę (klienta Wnioskodawcy).

Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2020 r. prowadzi szczegółową, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 PDOFU, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający okresie kwalifikowanego dochodu. Księga jest prowadzona na bieżąco.

Przedstawiony stan faktyczny dotyczy 2020 r. Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi w 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(po uzupełnieniu wniosku):
Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym oraz tym, że Wnioskodawca wytwarza prawa własności intelektualnej, będące odrębnym programem lub ulepszeniem/rozwinięciem już istniejącego oprogramowania (które są częścią istoty rozwoju produktu nabywcy) oraz występuje odpłatne przekazanie tych praw, czyli sprzedaż, a także przy założeniu spełnienia warunków formalnych dotyczących prowadzenia księgowości opisanych w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym, ma On prawo rozliczać dochody ze sprzedaży tych praw zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w roku podatkowym 2020, którego dotyczy przedstawiony stan faktyczny?

Zdaniem Wnioskodawcy, programy, które wytwarza, są same w sobie ulepszeniem istniejącego oprogramowania lub zwiększają liczbę funkcji, jakie ono pełni, mogą również stanowić odrębne oprogramowanie wykonywane pod indywidualne zlecenie klienta, które umożliwia wykonanie konkretnych czynności. Sam produkt klienta jako całość w skład którego będzie wchodzić tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, ma również na celu wytworzenie urządzenia ulepszonego w stosunku do jego stanu pierwotnego lub w stosunku do innych urządzeń na rynku (konkurencyjnych), oferując więcej funkcjonalności i wyższy poziom bezpieczeństwa, przez co nowe urządzenie będzie miało więcej zastosowań niż inne podobne. Tak więc zarówno Jego działalność, jak i projekt w którym uczestniczy spełnia definicję działalności badawczo -rozwojowej zgodnej z art. 5a pkt 38 PDOFU. Jako, że efektem Jego pracy jest kod źródłowy programu komputerowego, Wnioskodawca wytwarza prawa własności intelektualnej.

Mając na uwadze spełnienie przez Niego definicji działalności badawczo-rozwojowej, wytwarza więc kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 PDOFU. Na podstawie umowy ze swoimi klientami Wnioskodawca wykonuje usługę informatyczną i wszelkie prawa własności intelektualnej są przekazywane na klientów za ustaloną opłatą.

Według ustawy o podatku od towarów i usług, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Tak więc w tym przypadku następuje faktyczna sprzedaż wytworzonych przez Niego kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Jedyną usługą jaką Wnioskodawca wykonuje na rzecz swoich klientów jest wytworzenie odrębnego oprogramowania lub udział w projekcie, którego efektem jest tylko i wyłącznie kod źródłowy programu komputerowego. Jest to oprogramowanie tworzone na zindywidualizowane zamówienie spełniające specyficzne wymagania klienta i nie istnieje inne podobne, tak aby można było na jego podstawie wycenić wartość praw własności intelektualnej związanej z tym oprogramowaniem. Tak więc dokumentem określającym wartość sprzedawanych praw jest faktura, którą Wnioskodawca wystawia na swoich klientów.

Po spełnieniu warunków formalnych dotyczących prowadzenia księgowości opisanych w art. 30cb PDOFU, Wnioskodawca ma prawo rozliczać się na podstawie art. 30ca tej ustawy.

Uzasadnieniem takiego stanowiska jest to, że:

1. w ramach prowadzonych usług jedynym efektem Jego pracy są utwory objęte kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, spełniające wymogi art. 30ca PDOFU,
2. następuje przekazanie praw własności intelektualnej Wnioskodawcy klientom, za co pobiera On określone wynagrodzenie, następuje więc faktyczna ich sprzedaż.

Według ustawy o podatku od towarów i usług, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ze względu na to, że prawa te stanowią przedmiot powstały w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę usług dla klientów oraz uwzględniając, że nie świadczy żadnych innych usług dla klientów, oprócz tworzenia dzieł w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, wartość wytworzonych wartości intelektualnych jest określona wysokością faktury, którą wystawia dla swoich klientów za zrealizowane usługi. W efekcie tego Wnioskodawca traci, a klient zyskuje prawa własności intelektualnej.

Będzie On prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo -rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. Będzie przy tym spełniać wszystkie przesłanki art. 30cb PDOFU.

Utwory wykonywane przez Wnioskodawcę są (będą) przechowywane w infrastrukturze informatycznej Jego klienta. Należy podkreślić, że Wnioskodawca może wykonywać również usługi zarządzania wytwarzanymi przez Niego dziełami (umowa nie wyklucza prowadzenia usługi administracji, czy utrzymania wytworzonych dzieł w ramach zupełnie odrębnej umowy lub zlecenia), dla której nie znajdzie zastosowania art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) takie zlecenia jednak będą wyodrębnione na każdej fakturze sprzedażowej bądź będą dokumentowane odrębną fakturą. Tak więc całość kwoty wynagrodzenia jakie Wnioskodawca otrzymuje od klienta stanowi wynagrodzenie za sprzedaż praw autorskich. Przedmiotem umowy sprzedaży są więc prawa do własności intelektualnej. Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest pozarolniczą działalnością gospodarczą. Preferencja IP Box odnosi się do działalności badawczo-rozwojowej. Istotne zatem, aby zakres prac nad projektem można było zaliczyć do prac badawczo-rozwojowych. Działalność ta zgodnie z art. 5a pkt 38 PDOFU, to działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów do tworzenia nowych zastosowań. Nie są to działania rutynowe ani okresowe (nie jest to utrzymanie techniczne produktu, poza przypadkami przewidzianymi odrębnymi umowami czy zleceniami, o czym wspomniano powyżej). Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego nie sposób podważyć, że charakter prac prowadzonych przez Wnioskodawcę spełnia te kryteria.

W uzasadnieniu do projektu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego (w tym przypadku ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1) lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie (definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów) podlega ochronie jak utwór literacki Oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową (Raport OECD) uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 PDOFU, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

W związku z powyższym, według Wnioskodawcy, ma On prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania osiąganych dochodów (opisanych w stanie faktycznym) stawką podatkową 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W dniu 1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.). Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

() Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Podstawę opodatkowania w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;

• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

A zatem, z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik, który chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box), jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej PDOFU). Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zasadniczą czynnością wykonywaną w ramach prowadzonej działalności jest pisanie autorskich programów komputerowych. Usługa polega na tworzeniu i rozwijaniu autorskiego oprogramowania. Oprogramowanie umożliwia odbiorcy usług świadczonych przez klienta Wnioskodawcy m.in. zarządzanie bazą produktów/usług, tworzenie produktów złożonych (np. dań restauracyjnych), definiowanie statycznych i dynamicznych cen, bieżące monitorowanie statystyk sprzedaży, definiowanie układu graficznego POS i KIOSK, tworzenie raportów aktywności sprzedawcy, przekazywanie zamówień gastronomicznych na wyświetlacze dla personelu kuchennego, obsługę terminali płatniczych i drukarek fiskalnych, zarządzanie kontami pracowników, zarządzanie bazą klientów. Wszystkie usługi są tworzone przez zespół projektowy złożony z kilku programistów, którego Wnioskodawca jest członkiem. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest zwykle częścią większego projektu. Przedmiot świadczonej usługi jest wytworzony lub rozwinięty (ulepszenie istniejącego oprogramowania lub zwiększenie liczby jego funkcji) przez Wnioskodawcę, a jego cechy w żadnym przypadku nie wskazują na fragmentaryczność. Pisane programy, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne będące wartością intelektualną Wnioskodawcy. Wytwarza On prawa własności intelektualnej w projekcie, który jest częścią istoty rozwoju produktu nabywcy usługi i w odniesieniu do której występuje odpłatne przekazanie praw, czyli sprzedaż. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią autorskie prawo do programu komputerowego w myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 PDOFU. Tworzone w ramach działalności oprogramowanie było i jest wytwarzane, rozwijane lub ulepszane w ramach prac rozwojowych, które bez wątpienia zwiększają zasoby wiedzy oraz wykorzystują zasoby wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Każdy tworzony program lub jego część stanowi unikatowe rozwiązanie. Ww. działania bez wątpienia są podejmowane w sposób systematyczny. W ramach prowadzonej działalności powstaje produkt oferujący podobne funkcjonalności do produktów istniejących na rynku, jednak stosowane technologie i wiedza czynią go unikalnym. Pozwalają one na szerszy zakres oferowanych usług w ramach wytwarzanego produktu. Oferowany zakres usług przez te produkty docelowe (ulepszone przez Wnioskodawcę) znacznie przekracza to, co oferują rozwiązania istniejące. Autorskie prawo do programu informatycznego lub jego części jest wytwarzane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności rozwojowej poprzez tworzenie odpowiedniego kodu (programu, części programu). Działalność Wnioskodawcy polega ponadto na analizie istniejących rozwiązań technicznych i odpowiednim dopasowaniu ich do potrzeb tworzonych produktów. Czyni je to tym bardziej unikatowymi. Na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, z późn. zm.) wytworzone, a także ulepszone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe stanowi utwór podlegający ochronie w zakresie praw autorskich. Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a także z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi odrębną, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 PDOFU, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Na rynku występują takie produkty, jednak ten, który wytwarza Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności jest innowacyjny. Działalność polega na tworzeniu i ulepszaniu produktu, przy użyciu dostępnej wiedzy. Działania rutynowe są rozliczane osobno (w ramach odrębnej pozycji na fakturze lub odrębnej faktury, na podstawie podpisanej umowy lub zlecenia) i nie są przedmiotem pytania zawartego we wniosku. Wnioskodawca jest w pełni odpowiedzialny za przekazane kwalifikowane prawo własności intelektualnej zleceniodawcy i za wszelkie wady z nim związane, a umowa między stronami nie przewiduje ograniczeń tej odpowiedzialności. Czynności zlecone Wnioskodawcy na podstawie umów nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności Wnioskodawca świadczy wyspecjalizowane usługi w sposób samodzielny, jako zewnętrzny i niezależny (w stosunku do zleceniodawcy) podmiot. Wnioskodawca jako wykonujący czynności, o których mowa we wniosku, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W wyniku rozwijania (ulepszania) oprogramowania powstaje nowy kod źródłowy, a w związku z tym algorytmy, w odniesieniu do których powstaje prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca tworzy rozwiązania informatyczne polegające na rozwinięciu, ulepszeniu oprogramowania, którego właścicielem jest klient Wnioskodawcy. Prawa autorskie do wytworzonego przez Wnioskodawcę ulepszenia/rozwinięcia (jako rozwiązania informatycznego) są przenoszone (sprzedawane) na klienta Wnioskodawcy. Klient Wnioskodawcy (zleceniodawca) udostępnia Mu kod danego oprogramowania w celu rozwijania (ulepszania) go przez Wnioskodawcę, jednak udostępnienie to nie następuje w wyniku przeniesienia jakichkolwiek praw własności do tego kodu z klienta Wnioskodawcy na Wnioskodawcę. Pisane programy, choć są implementowane jako element większych, często kompleksowych rozwiązań informatycznych zleceniodawcy Wnioskodawcy, stanowią odrębne rozwiązanie informatyczne będące wartością intelektualną Wnioskodawcy. Wytwarza On prawa własności intelektualnej w projekcie, która jest częścią istoty rozwoju produktu nabywcy usługi (zleceniodawcy) i w odniesieniu do której występuje odpłatne przekazanie praw, czyli sprzedaż. W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija (ulepsza) oprogramowanie wszelkie prawa autorskie są przenoszone na nabywcę (klienta Wnioskodawcy). Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2020 r. prowadzi szczegółową, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 PDOFU, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający okresie kwalifikowanego dochodu. Przedstawiony stan faktyczny dotyczy 2020 r. Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi w 2020 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zaistniałego stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone lub rozwinięte (ulepszone) w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku prowadzenia przez Wnioskodawcę od dnia 1 stycznia 2020 r. odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb, będzie On uprawniony do zastosowania preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanego dochodu w odniesieniu do tych kwalifikowanych IP, w stosunku do których prowadzi na bieżąco ww. ewidencję od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP.

To oznacza, że Wnioskodawca w zeznaniu rocznym za 2020 r. będzie mógł zastosować stawkę 5% podatku od ww. dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej