Możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – 27 listopada 2022 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wyjechał Pan z Polski w 2014 r. Nie poinformował Pan o tym fakcie odpowiedniej jednostki Urzędu Skarbowego. Mieszkał Pan w Niemczech od 2014 r. do 2022 r. Pracował Pan w Holandii od 2014 r. do 2021 r. Był Pan pracownikiem transgranicznym: nie pracował Pan w Niemczech i nie mieszkał w Holandii. Nie odprowadzał Pan podatków w Polsce. Z dniem (…) grudnia 2021 r. rozwiązał Pan stosunek pracy z pracodawcą holenderskim. Od (…) stycznia 2022 r. jest Pan pracownikiem polskiej firmy z siedzibą w Polsce, początkowo w trybie zdalnym, ale podatki odprowadzał Pan w Polsce od (…) stycznia 2022 r. Przeprowadził się Pan na terytorium Polski z końcem kwietnia 2022 r. Posiada Pan dokumenty: poświadczenie okresu zatrudnienia na pełen etat u ostatniego holenderskiego pracodawcy za lata 2016-2021 (oryginał w języku angielskim i tłumaczenie przysięgłe na język polski; dokument został zatwierdzony przez Urząd Pracy jako świadectwo pracy), dokument o zameldowaniu pod adresem niemieckim w 2014 r. (oryginał w języku niemieckim), dokument o wymeldowaniu z adresu niemieckiego w 2022 r. (oryginał w języku niemieckim), umowa o pracę na czas określony od (…) stycznia 2022 r. do (…) marca 2022 r. u polskiego pracodawcy (język polski), umowa na czas nieokreślony od (…) kwietnia 2022 r. u polskiego pracodawcy (język polski), umowa najmu mieszkania od (…) kwietnia 2022 r. pod adresem polskim (język polski).

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu potwierdził Pan, że w latach 2019, 2020, 2021 nie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni. W latach 2019, 2020, 2021 Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych) nie znajdowało się w Polsce, lecz w Niemczech. Potwierdził Pan, że w latach 2019-2021 miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z wewnętrznym prawem Holandii lub Niemczech. W okresie od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z wewnętrznym prawem Niemiec. W okresie od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych) nie znajdowało się w Polsce, lecz w Niemczech. W okresie trzech lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania, oraz w okresie od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania miał Pan miejsce zamieszkania w Niemczech. Potwierdził Pan, że w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Odpowiadając na pytanie czy w okresie od (…) stycznia 2022 r. do (…) kwietnia 2022 r. pracę wykonywał Pan zdalnie na terytorium Niemiec potwierdził Pan, że mieszkał Pan w Niemczech i wykonywał pracę dla firmy mieszczącej się w Polsce. Po powrocie do Polski kontynuuje Pan pracę dla tej samej firmy. Posiada Pan wyłącznie obywatelstwo Polskie. Z uwagi na okoliczność, że mieszkał Pan w Niemczech a pracował w Holandii nie otrzymał Pan certyfikatu rezydencji. By otrzymać taki dokument w Holandii, musiałby Pan być zameldowany w tym kraju. Natomiast z racji braku dochodów w Niemczech, nie miał Pan obowiązku rozliczania się w tym kraju. Posiada Pan natomiast dokumenty z holenderskiego urzędu podatkowego, potwierdzające pozytywne zamknięcie roku podatkowego, wystawione przez holenderski urząd podatkowy w oparciu o przedstawione zeznania podatkowe. Posiada Pan oficjalne dokumenty urzędowe o zameldowaniu (rok 2014) i wymeldowaniu (kwiecień 2022) z adresu niemieckiego. W roku podatkowym, w którym zamierza Pan skorzystać z ulgi przychód przekroczy kwotę 85.528 zł. Chciałby Pan skorzystać z ulgi od następnego roku kalendarzowego przez okres dozwolonych ustawą 4 lat, tj. od stycznia 2023 r. do grudnia 2026 r. Na chwilę obecną ma Pan zamiar kontynuować pracę dla obecnego pracodawcy bądź kontynuować pracę w innej firmie.

Pytania

1)Czy kwalifikuje się Pan do skorzystania z tzw. Ulgi na powrót?

2)Czy wyszczególnione dokumenty są wystarczające dla potwierdzenia pobytu i rezydencji podatkowej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej?

Pana stanowisko w sprawie

Biorąc pod uwagę wymagania tzw. Ulgi na powrót, w Pana ocenie kwalifikuje się Pan do skorzystania ze wspomnianej ulgi. Przebywał Pan poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przez ponad 3 lata, nie płacił Pan podatków w Polsce, wszystkie podatki były opłacane poza Polską. Pana zdaniem wyszczególnione dokumenty powinny być wystarczające do potwierdzenia powyższego faktu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

‒w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44;

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

‒nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

‒na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Osoby podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wynika to z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ponadto, w celu skorzystania z tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

W opisie zdarzenia wskazał Pan, że w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zatem warunek o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Ponadto w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022, w którym powrócił Pan do Polski, Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych) nie znajdowało się w Polsce, lecz w Niemczech, oraz w tych latach nie przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183. Również od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych) nie znajdowało się w Polsce, lecz w Niemczech, gdzie miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z wewnętrznym prawem Niemiec. Zatem uznać należy, że spełnia Pan także wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ustawy.

Wyjaśnił Pan również, że posiada polskie obywatelstwo, co oznacza spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. regulacji.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Wystarczy zatem , że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, nie mniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że nie posiada niemieckiego ani holenderskiego certyfikatu rezydencji. Posiada Pan natomiast inne dowody: oficjalne dokumenty urzędowe o zameldowaniu (rok 2014) i wymeldowaniu (kwiecień 2022) z adresu niemieckiego, poświadczenie okresu zatrudnienia na pełen etat u ostatniego holenderskiego pracodawcy za lata 2016-2021 (dokument został zatwierdzony przez Urząd Pracy jako świadectwo pracy), dokumenty z holenderskiego urzędu podatkowego, potwierdzające pozytywne zamknięcie roku podatkowego, wystawione przez holenderski urząd podatkowy w oparciu o przedstawione zeznania podatkowe.

W oparciu o przedstawione przez Pana wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wymienione przez Pana dokumenty co prawda nie stanowią certyfikatu rezydencji, jednakże mogą one potwierdzać miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zatem uznać należy, że będzie przysługiwać Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 43 powołanej ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. dla Pana w latach 2022-2025 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji.

Dodać należy, że organ interpretacyjny nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

 Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).