Interpretacja indywidualna z dnia 20 lipca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4011.387.2022.2.PP
Temat interpretacji
Ustalenie obowiązku podatkowego w Polsce – rezydent Norwegii.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 25 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 lipca 2022 r. (data wpływu 14 lipca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Pracuje Pan, mieszka na stałe w Norwegii. W Norwegii ma Pan swoje jedyne dochody, w 2021 przebywał Pan w Norwegii 335 dni i posiada Pan rezydencję podatkową norweską. W 2021 roku nie osiągnął Pan żadnego dochodu w Polsce, a Pana łączny pobyt w Polsce to 16 dni (trzy kilkudniowe pobyty).
Nie posiada Pan meldunku w Polsce, w 2020 roku zgłosił Pan swój wyjazd za granicę w Urzędzie Miasta, nie posiada Pan w Polsce żadnych kredytów, ubezpieczeń, abonamentów takich jak telewizja, internet, telefon itp., nie ma Pan w Polsce zarejestrowanego samochodu.
Posiada Pan jedynie konto w polskim banku, które zasila Pan raz na jakiś czas w celu płacenia alimentów na dzieci, ale nie ma na nim żadnych regularnych wpływów.
Ma Pan również 50 procent udziału w nieruchomości przepisanej Panu i bratu jako darowizna przez matkę. Jest to dom jednorodzinny o powierzchni 168 metrów kwadratowych oraz działka o powierzchni 0,0542 ha (541m2). Dom został wybudowany w 1985 roku i wymaga gruntownego remontu, nie jest Pan w stanie określić jego aktualnej wartości. W tej chwili zamieszkuje tam Pana brat ze swoją żoną i córką (brat jest drugim współwłaścicielem tego domu i działki), przed swoją śmiercią zamieszkiwała w nim również Pana matka. Nie pobiera Pan od brata żadnych opłat związanych z jego zamieszkiwaniem w tym domu, ponieważ brat opiekuje się domem, przeprowadza niezbędne drobne remonty i naprawy, oraz opłaca sam wszystkie rachunki.
Poza opisaną nieruchomością Pana związki z Polską, to dwóch synów (16 i 14 lat), którzy zamieszkują ze swoją matką, moją byłą żoną (na podstawie wyroku rozwodu z dnia (…)) i na których płaci Pan alimenty. Utrzymuje z synami kontakt telefoniczny oraz widzi się Pan z nimi dwa, trzy razy w roku podczas wakacji i ferii zimowych (synowie przyjeżdżają do Pana do Norwegii).
Pana mama zmarła w 2020 roku, ojciec zostawił Państwa jakieś 20 lat temu gdy jeszcze się Pan uczył (Pana mama była z nim po rozwodzie) i wyprowadził się do innego miasta, ma Pan z nim sporadyczny kontakt telefoniczny przy okazji świąt itp.
Z bliskiej rodziny oprócz brata nikogo w Polsce Pan nie ma.
Od (…).2019 jest Pan w związku małżeńskim ze swoją drugą żoną i razem z żoną mieszka Pan w Norwegii. Pana obecna żona nie jest Polką, ślub nie był brany w Polsce, ale został zarejestrowany w polskim Urzędzie Stanu Cywilnego w dniu (…), ponieważ przez kilka miesięcy mieszkał Pan z żoną w Polsce.
Aktualnie Pan i Pana druga żona jesteście zameldowani tylko w Norwegii, macie w Norwegii stałą pracę (umowa na czas nieokreślony), kredyt na samochód (auto zarejestrowane na Pana w Norwegii) oraz planuje Pan z żoną kupić wspólnie mieszkanie w tym roku. Całe Państwa życie zawodowe i towarzyskie odbywa się w Norwegii, w Norwegii zarabiacie, macie znajomych i przyjaciół, uczestniczycie czynnie w życiu kulturalnym i sportowym (Pan między innymi jest członkiem drużyny piłkarskiej i występuje w międzyzakładowej lidze), jest Pan również członkiem związków zawodowych w swojej firmie. Oczywiście posiad Pan konto w norweskim banku, na które regularnie wpływa Pana wynagrodzenie, abonament telefoniczny, ubezpieczenie zdrowotne i komunikacyjne, abonament na energię elektryczną itp.
Uzupełnienie stanu faktycznego
Przedmiotem zapytania jest okres od 1.01.2021 do 31.12.2021 (rok podatkowy 2021).
Wyjechał Pan z Polski do Norwegii 4 września 2020.
W okresie będącym przedmiotem zapytania (rok 2021) Pana miejscem zamieszkania do celów podatku dochodowego była Norwegia.
W 2021 roku Pana ognisko domowe znajdowało się w Norwegii (cały ten okres mieszkał Pan z żoną).
W okresie będącym przedmiotem zapytania nie miał Pan w Polsce żadnej aktywności społecznej, kulturalnej, politycznej, obywatelskiej, sportowej, natomiast przez cały 2021 należał Pan do związków zawodowych w Norwegii (…) oraz był Pan zawodnikiem zakładowej drużyny piłkarskiej (…), z którą występował Pan w regionalnej międzyzakładowej lidze piłki nożnej.
W 2021 roku nie miał Pan żadnej inwestycji w Polsce, natomiast w Norwegii jest Pan posiadaczem akcji kilku norweskich spółek giełdowych (na kwotę około 25 000 koron norweskich).
W 2021 roku nie posiadał Pan żadnych kredytów w Polsce, natomiast w Norwegii w 2021 r. wziął Pan kredyt na samochód w kwocie (…) koron norweskich (około (…) zł według kursu NOK/PLN z dnia 31.12.2021).
W 2021 posiadał Pan konta bankowe zarówno w Norwegii jak i w Polsce, aczkolwiek Pana głównym rachunkiem bankowym jest rachunek prowadzony w norweskim banku, a z polskiego korzysta Pan sporadycznie i nie było na nim żadnych regularnych wpływów.
W okresie będącym przedmiotem zapytania do dnia 21 marca 2021 był Pan współwłaścicielem samochodu osobowego, który był zarejestrowany w Polsce i użyczony nieodpłatnie Pana koledze od 01.12.2020, który go w tym czasie użytkował i ostatecznie odkupił w dniu 21.03.2021. Auto to było w Pana współposiadaniu ponad rok i nie osiągnął z tytułu sprzedaży tego samochodu żadnego zysku. W Norwegii w 2021 roku był Pan właścicielem dwóch samochodów osobowych (jeden od 25.02.2021 do 29.09.2021, drugi od 27.09.2021 do chwili obecnej).
W 2021 nie posiadał Pan w Norwegii majątku nieruchomego, natomiast w Polsce był Pan współwłaścicielem domu jednorodzinnego (otrzymanego w formie darowizny od matki).
Do dnia 21.03.2021 widniał Pan jako współwłaściciel pojazdu zarejestrowanego w Polsce w polisie ubezpieczeniowej OC na ten samochód. W Norwegii posiadał Pan polisy komunikacyjne OC/AC na dwa pojazdy oraz ubezpieczenie wypadkowe/zdrowotne przez cały 2021 rok.
Do Norwegii wyjechał Pan z zamiarem osiedlenia się na stałe. Nie planuje Pan powrotu do Polski.
W 2021 w Polsce przebywał Pan łącznie 16 dni, w Norwegii 335 dni oraz 14 dni w krajach trzecich (innych niż Polska i Norwegia).
Posiada Pan norweski certyfikat rezydencji.
Poza alimentami na dzieci z poprzedniego małżeństwa, wysyłam synom sporadycznie jakieś niewielkie kwoty np. z okazji urodzin, świąt, dnia dziecka itp. Koszty utrzymania synów w Polsce ponosi moja była żona, natomiast ja pokrywałem koszty związane z pobytem moich dzieci w Norwegii (szczegóły pobytu dzieci poniżej).
W okresie będącym przedmiotem zapytania, Pana dzieci z poprzedniego małżeństwa przebywały u Pana w Norwegii dwukrotnie w okresach (…).03.2021-(…).04.2021 oraz (…).07.2021-(…).07.2021
W okresie będącym przedmiotem zapytania Pana dzieci nie korzystały z norweskiego systemu edukacji.
W 2021 nie osiągał Pan w Polsce żadnego dochodu, natomiast w Norwegii Pana dochód w 2021 roku wyniósł (…) koron norweskich netto (około (…) zł według kursu z dnia 31.12.2021).
W 2021 nie pracował Pan wcale w Polsce, natomiast przez cały 2021 był Pan zatrudniony u norweskiego pracodawcy (umowa na czas nieokreślony) i na jego rzecz wykonywał Pan pracę.
W okresie będącym przedmiotem zapytania wynagrodzenie otrzymywał Pan wyłącznie od podmiotu norweskiego (firma (…)).
Pytanie
Czy w okresie będącym przedmiotem zapytania posiada Pan obowiązek podatkowy w Polsce?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem, nie posiada Pan obowiązku podatkowego w 2021 roku w Polsce, ponieważ w tym okresie nie mieszkał Pan w Polsce, przebywał Pan w tym czasie w Polsce tylko 16 dni podczas krótkich urlopów, nie osiągał Pan w Polsce żadnego dochodu, nie wykonywał Pan żadnej pracy, nie posiadał Pan inwestycji, a z Polski wyjechał Pan z zamiarem wyprowadzenia się na stałe.
W okresie którego dotyczy zapytanie, przebywał Pan 335 dni w Norwegii, mając tam stałą pracę i jedyny dochód. W Norwegii mieszka Pan ze swoją żoną, z którą razem prowadzi Pan gospodarstwo domowe oraz uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym, społecznym. W Polsce natomiast posiada Pan dzieci z poprzedniego małżeństwa, na które płaci alimenty i które mieszkają ze swoją matką, Pana byłą żoną oraz jest Pan współwłaścicielem nieruchomości, co Pana zdaniem nie powinno wpływać na określenie obowiązku podatkowego, ponieważ nie osiąga Pan żadnych korzyści majątkowych z tego tytułu (w domu mieszka Pana brat z rodziną, drugi współwłaściciel nieruchomości).
Podsumowując uważa Pan, że Pan rezydencja podatkowa, oraz co za tym idzie nieograniczony obowiązek podatkowy znajduje się w Norwegii, a nie w Polsce ze względu na stałe miejsce zamieszkania na terenie Norwegii oraz ściślejsze powiązania gospodarcze (praca, dochód, majątek ruchomy, kredyt, inwestycje) i osobiste (żona, życie towarzyskie, kulturalne) z Norwegią niż z Polską, a także ze względu na pobyt w Norwegii przez 335 dni w roku podatkowym 2021.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
Na podstawie art. 4a ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Jak wskazał Pan we wniosku 4 września 2020 roku wyjechał Pan do Norwegii z zamiarem osiedlenia się na stałe. W Norwegii mieszka Pan i pracuje, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma Konwencja z 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134 poz. 899 ze zm.).
Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:
Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie. Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
W myśl art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:
Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:
a)uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste oraz gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b)jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym stale przebywa;
c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych Państw, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.
Jak Pan wskazał we wniosku oraz jego uzupełnieniu:
1.przedmiotem Pana zapytania jest okres od 1.01.2021 r. do 31.12.2021 r. (rok podatkowy 2021),
2.w dniu 4 września 2020 r. wyjechał Pan z Polski do Norwegii z zamiarem osiedlenia się na stałe. Nie planuje Pan powrotu do Polski,
3.w 2021 r. Pana miejscem zamieszkania do celów podatku dochodowego była Norwegia, posiada Pan norweski certyfikat rezydencji,
4.w 2021 r. Pana ognisko domowe znajdowało się w Norwegii,
5.w 2021 r. nie miał Pan w Polsce żadnej aktywności społecznej, kulturalnej, politycznej, obywatelskiej, sportowej, natomiast przez cały 2021 rok należał Pan do związków zawodowych w Norwegii oraz był Pan zawodnikiem zakładowej drużyny piłkarskiej, z którą występował Pan w regionalnej międzyzakładowej lidze piłki nożnej,
6.w 2021 r. nie miał Pan żadnej inwestycji w Polsce, natomiast w Norwegii jest Pan posiadaczem akcji kilku norweskich spółek giełdowych,
7.w 2021 r. nie posiadał Pan żadnych kredytów w Polsce, natomiast w Norwegii w 2021 roku wziął Pan kredyt na samochód,
8.w 2021 r. posiadał Pan konta bankowe zarówno w Norwegii jak i w Polsce, aczkolwiek Pana głównym rachunkiem bankowym jest rachunek prowadzony w norweskim banku, a z polskiego korzysta Pan sporadycznie (w celu płacenia alimentów na dzieci z pierwszego małżeństwa) i nie było na nim żadnych regularnych wpływów,
9.do 21 marca 2021 r. był Pan współwłaścicielem samochodu osobowego, który był zarejestrowany w Polsce, użyczony nieodpłatnie Pana koledze, a następnie mu sprzedany. Natomiast w Norwegii był Pan właścicielem dwóch samochodów osobowych (jeden od 25.02.2021 do 29.09.2021, drugi od 27.09.2021 do chwili obecnej),
10.w 2021 r. nie posiadał Pan w Norwegii majątku nieruchomego, natomiast w Polsce był Pan współwłaścicielem domu jednorodzinnego oraz działki (otrzymanych w formie darowizny od matki). W domu mieszka Pana brat z rodziną, który jest drugim współwłaścicielem tego domu i działki. Nie pobiera Pan od brata żadnych opłat związanych z jego zamieszkiwaniem w tym domu, ponieważ brat opiekuje się domem, przeprowadza niezbędne drobne remonty i naprawy, oraz opłaca sam wszystkie rachunki,
11.do 21.03.2021 r. widniał Pan jako współwłaściciel pojazdu zarejestrowanego w Polsce w polisie ubezpieczeniowej OC na ten samochód (ww. samochodu sprzedanego 21.03.2021 r. koledze). Natomiast w Norwegii posiadał Pan polisy komunikacyjne OC/AC na dwa pojazdy oraz ubezpieczenie wypadkowe/zdrowotne przez cały 2021 rok,
12.koszty utrzymania Pana dzieci z pierwszego małżeństwa ponosi Pana była żona. Dzieci mieszkają ze swoją matką (Pana byłą żoną) w Polsce, nie korzystały one z norweskiego systemu edukacji,
13.w 2021 r. nie pracował Pan w Polsce, natomiast przez cały 2021 był Pan zatrudniony u norweskiego pracodawcy.
Po analizie przedstawionych przez Pana informacji, stwierdzam, że w 2021 r. posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Norwegią.
Skoro ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączą Pana z Norwegią, zatem nie posiada Pan w 2021 r. miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Tym samym, w 2021 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w 2021 r. zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).