Temat interpretacji
Dotyczy obowiązków płatnika w związku ze zwolnieniem z opłaty za korzystanie z domu studenckiego.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku ze zwolnieniem z opłaty za korzystanie z domu studenckiego.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest uczelnią publiczną. Zgodnie z art. 11 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce podstawowymi zadaniami uczelni są:
1)prowadzenie kształcenia na studiach;
2)prowadzenie kształcenia na studiach podyplomowych lub innych form kształcenia;
3)prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer wiedzy i technologii do gospodarki;
4)prowadzenie kształcenia doktorantów;
5)kształcenie i promowanie kadr uczelni;
6)stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:
a)procesie przyjmowania na uczelnię w celu odbywania kształcenia,
b)kształceniu,
c)prowadzeniu działalności naukowej;
7)wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, tradycję narodową, umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
8)stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
9)upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki i kultury, w tym przez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych, informacyjnych i archiwalnych;
10)działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.
Uczelnia może także prowadzić domy studenckie i stołówki studenckie (art. 11 ust. 5 ww. ustawy).
W przypadku Wnioskodawcy domy studenta są integralną częścią Wnioskodawcy. Stanowią własność Wnioskodawcy i winny być przedmiotem szczególnej ochrony i troski ich mieszkańców. Zasady korzystania z domów studenta określa Regulamin domów studenta Wnioskodawcy (zarządzenie nr 195 Rektora (…) z dnia 27 sierpnia 2020 r. w sprawie Regulaminu domów studenta Wnioskodawcy).
Zgodnie z art. 79 ust. 2 pkt 6 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce uczelnia publiczna może pobierać opłaty za korzystanie z domów studenckich i stołówek studenckich. Jednocześnie art. 79 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że uczelnia publiczna ustala warunki i tryb zwalniania z tych opłat. Cytowany przepis posługuje się zwrotem „uczelnia ustala”, co oznacza, że uczelnia publiczna jest zobowiązana do ustalenia warunków i trybu zwalniania z opłat za korzystanie z domów studenckich.
W przypadku Wnioskodawcy przyjęto zasadę, że korzystanie z domów studenta jest odpłatne (§ 13 ust. 2 zarządzenia nr 142 Rektora (…) z dnia 1 października 2019 r. w sprawie wprowadzenia Regulaminu świadczeń dla studentów Wnioskodawcy).
Wysokość opłat, o których mowa, ustala Rektor w danym roku akademickim po zasięgnięciu opinii:
1)właściwego organu samorządu studentów – w przypadku opłat dla studentów;
2)właściwego organu samorządu doktorantów – w przypadku opłat dla doktorantów.
Rektor w uzasadnionych przypadkach może zwolnić studenta lub doktoranta, w tym kształcącego się w szkole doktorskiej z opłat za korzystanie z domów studenckich (§ 14 zarządzenia nr 142).
Jak z powyższego wynika, kwestia zwolnień z opłat za korzystanie z domów studenckich została uregulowana w Regulaminie świadczeń dla studentów Wnioskodawcy. Regulamin ten określa:
1)sposób ustalania wysokości świadczeń, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, szczegółowe kryteria i tryb ich przyznawania oraz sposób ich wypłacania (stypendium socjalne, stypendium dla osób niepełnosprawnych, zapomoga, stypendium rektora);
2)szczegółowe kryteria i tryb zakwaterowania i wyżywienia, o których mowa w art. 104 i 211 Ustawy;
3)sposób dokumentowania sytuacji materialnej wnioskodawcy;
4)tryb powoływania oraz skład komisji stypendialnej i odwoławczej komisji stypendialnej.
Na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2018 r. świadczenie w postaci zwolnienia z opłat za akademik było traktowane jako pomoc materialna i uznawane jako dochód wolny od podatków, co potwierdzała interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 października 2017 r. znak 0112-KDIL3-2.4011.254.2017.1.TR, jak również Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 maja 2018 r., 0115-KDIT2-2.4011.176.2018.1.HD. Taka interpretacja wynikała przede wszystkim z brzmienia pkt 40, w myśl którego wolne od podatku dochodowego były świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.
W wyniku nowelizacji ustaw podatkowych, dokonanej przy okazji wejścia w życie PSWiN (ustawa z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce), przepisy art.21 ust.1 pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskały brzmienie:
wolne od podatku dochodowego są:
39)stypendia i zapomogi, o których mowa w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, oraz stypendia otrzymywane w ramach programów lub przedsięwzięć, o których mowa w art. 376 ust. 1 tej ustawy; w przypadku stypendiów przyznawanych przez osobę fizyczną lub osobę prawną niebędącą państwową ani samorządową osobą prawną zwolnienie ma zastosowanie, o ile zasady ich przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki;
40)świadczenia pomocy materialnej dla uczniów i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz inne stypendia za wyniki w nauce, których zasady przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.
W konsekwencji wymaga wyjaśnienia, czy dokonanie opisanej zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wpłynęło na opodatkowanie zwolnienia z opłat za korzystanie z domów studenckich, a tym samym na obowiązki Wnioskodawcy jako płatnika.
Pytanie
Czy Wnioskodawca – jako płatnik – jest zobowiązany do:
1)pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty równej zwolnieniu z opłaty za korzystanie z domu studenckiego;
2)jest zobowiązany do wystawienia informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych studentom, którzy uzyskali zwolnienie z opłaty za korzystanie z domu studenckiego?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca w opisanej sytuacji nie jest zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty równej zwolnieniu z opłaty za korzystanie z domu studenckiego, ani nie jest zobowiązany do wystawienia informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, studentom, którzy uzyskali zwolnienie z opłaty za korzystanie z domu studenckiego. Stanowisko to wynika z faktu, że w ocenie Wnioskodawcy zwolnienie z opłaty za korzystanie z domu studenckiego nie stanowi nieodpłatnego świadczenia i w związku z tym po stronie studenta nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Uczelni nie ciążą obowiązki o których mowa w art. 42 ust. 1 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 8 ustawy – Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki: obliczenie, pobranie i wpłacenie podatku (zaliczki).
W przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych płatników zobowiązanych do pobierania zaliczek na podatek określają art. 31 i art. 33-35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uczelnia publiczna – w zakresie ewentualnych nieodpłatnych świadczeń na rzecz studentów – nie spełnia tej definicji.
Zgodnie z art. 42a ust.1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Kluczowe zatem jest przesądzenie, czy w danym przypadku (zwolnienie z opłat za korzystanie z domu studenckiego) powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przychodami zaś, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” była przedmiotem analizy tak sądów administracyjnych, jak i Trybunału Konstytucyjnego. W wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 TK stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być uznane tylko takie świadczenia, które:
1)zostały spełnione za zgodą pracownika,
2)zostały spełnione w jego interesie i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi.
Nie każde zatem świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu.
Odnosząc się do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy zauważyć, że skoro w wewnętrznych aktach prawnych uczelni (zarządzeniu Rektora) wskazano okoliczności, które powodują rezygnację z pobierania z opłat za korzystanie z domów studenckich, to można uznać, że tego rodzaju świadczenie jest dostępne w sposób ogólny dla wszystkich, którzy spełniają określone warunki. Zatem potencjalnie rozwiązanie to jest kierowane do nieokreślonego kręgu osób, nie ma więc charakteru indywidualnego. Dlatego też należy uznać, że w opisanej sytuacji trzecia z przesłanek wskazanych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie jest wypełniona.
Reasumując, zwolnienie studenta z opłat za korzystanie z domów studenckich, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, a w konsekwencji po stronie studenta nie powstaje przychód na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Uczelni nie ciążą obowiązki płatnika, o których mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.):
Uczelnia publiczna może pobierać opłaty za usługi edukacyjne związane z:
1.kształceniem na studiach niestacjonarnych;
2.powtarzaniem określonych zajęć na studiach stacjonarnych z powodu niezadowalających wyników w nauce;
3.kształceniem na studiach w języku obcym;
4.prowadzeniem zajęć nieobjętych programem studiów;
5.kształceniem cudzoziemców na studiach stacjonarnych w języku polskim.
Zgodnie z art. 79 ust. 2 ww. ustawy:
Uczelnia publiczna może pobierać opłaty również za:
1.przeprowadzenie rekrutacji;
2.przeprowadzenie potwierdzania efektów uczenia się;
3.wydanie indeksu i legitymacji studenckiej oraz duplikatów tych dokumentów;
4.wydanie dodatkowego odpisu dyplomu ukończenia studiów lub odpisu suplementu do dyplomu w języku obcym, o którym mowa w art. 77 ust. 2;
5.wydanie duplikatu dyplomu ukończenia studiów i suplementu do dyplomu;
6.korzystanie z domów studenckich i stołówek studenckich.
Stosownie do art. 79 ust. 3 ww. ustawy:
Uczelnia publiczna ustala warunki i tryb zwalniania z opłat, o których mowa w ust. 1 i 2.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Pojęcie „świadczenia” dla celów podatkowych ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. W sytuacji bowiem, gdy w ujęciu cywilistycznym interpretuje się je najczęściej na tle stosunku zobowiązaniowego, w ten sposób, że rozumie się je jako zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania, polegające na zadośćuczynieniu interesowi wierzyciela, będące działaniem czy też zaniechaniem, to na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem "świadczenia nieodpłatnego” rozumieć należy te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą „nieodpłatne świadczenie” oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.
Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w aspekcie świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które:
‒po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
‒po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
‒po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Dla uznania, że pracownik uzyskał przychód w związku z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia powyższe przesłanki muszą być spełnione łącznie.
Powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są inne źródła.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy obowiązującym do 30 września 2018 r.:
Wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni – przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.
Od 1 października 2018 r. obowiązuje natomiast nowe brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz inne stypendia za wyniki w nauce, których zasady przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.
Przepis ten w nowym brzmieniu nie obejmuje już swoim zakresem świadczeń dla studentów i uczestników studiów doktoranckich. Obejmuje wyłącznie świadczenia dla uczniów i osób uczestniczących w innych formach kształcenia.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że uczelnia publiczna prowadzi domy studenta. Za korzystanie z domu studenckiego uczelnia pobiera opłaty. Na podstawie zarządzenia Rektora (...) nr 142 z dnia 1 października 2019 r. student lub doktorant może zostać zwolniony z opłat.
Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku opłat, z obowiązku uiszczenia których student lub doktorant został zwolniony w oparciu o przepisy, które obowiązywały po 1 października 2018 r. zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania.
Odnosząc się do wskazanych przez Trybunał Konstytucyjny kryteriów oceny dotyczących nieodpłatnych świadczeń należy stwierdzić, że nie budzi wątpliwości fakt, że zwolnienie z opłat za korzystanie z domu studenckiego zostało spełnione za zgodą studenta i że zwolnienie z opłat za korzystanie z domu studenckiego jest w interesie studenta, bo to jemu przynoszą konkretną i wymierną korzyść w postaci uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.
Odnosząc się do ostatniego kryterium wskazanego w powołanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego zindywidualizowanego charakteru nieodpłatnego świadczenia, stwierdzić należy, że w przypadku gdy w wewnętrznych aktach prawnych uczelni wskazano okoliczności, które powodują rezygnację z pobierania opłat za korzystanie z domu studenckiego, to należy uznać, że tego rodzaju świadczenie jest dostępne dla wszystkich, którzy spełniają określone warunki. Zatem potencjalnie rozwiązanie to jest kierowane do nieokreślonego kręgu osób, nie ma charakteru indywidualnego.
Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że po stronie studenta nie występuje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie są Państwo zatem zobowiązani do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty równej zwolnieniu z opłaty za korzystanie z domu studenckiego, a co za tym idzie nie są Państwo również zobowiązani do wystawienia informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym, Państwa stanowisko w sprawie, odnośnie braku obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty równej zwolnieniu z opłaty za korzystanie z domu studenckiego, a tym samym braku obowiązku wystawienia informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).