Interpretacja indywidualna z dnia 29.10.2020, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.524.2020.3.MJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2020 r. (data wpływu 12 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 22 października 2020 r. (data wpływu 22 października 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.524.2020.1.MJ o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.524.2020.1.MJ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 22 października 2020 r. (data wpływu 22 października 2020 r.)Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 27 marca 2017 r. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, dalej: ustawa PIT). Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest w szczególności działalność związana z oprogramowaniem.

Wnioskodawca projektuje lub tworzy nowe oprogramowanie/nowe moduły oprogramowania. Ponadto Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowanie lub moduły oprogramowania. Rozwój i ulepszenie oprogramowania bądź jego modułów prowadzą do poprawy ich użyteczności. Wnioskodawca może być autorem lub współautorem oprogramowania bądź jego modułów (kodów źródłowych).

Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz polskiego klienta (dalej: Klient) będącego spółką kapitałową - obecna umowa współpracy obowiązuje od 20 grudnia 2017 r. Przedmiotem umowy jest sprzedaż usług informatycznych, których efektem jest w szczególności sprzedaż praw do programów komputerowych (tj. oprogramowania lub modułów oprogramowania - kodów źródłowych). Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, Wnioskodawca prowadzi ją zgodnie z założonym planem, a głównym celem jest zwiększenie zasobów wiedzy w celu stworzenia ulepszonych i bardziej nowoczesnych technologii. W efekcie, dzięki programom komputerowym bądź też ich modyfikacjom (kodom źródłowym) dostarczanym przez Wnioskodawcę, następuje usprawnienie i zwiększenie efektywności różnych procesów u użytkowników systemów informatycznych Klienta.

Zakres aktywności Wnioskodawcy ma charakter zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która prowadzi do powstania mniej lub bardziej złożonych fragmentów kodów źródłowych programów komputerowych lub modułów programów komputerowych. Wskazane fragmenty kodów źródłowych mogą mieć różne rozmiary. Mogą nie być one samodzielnymi aplikacjami, ale jedynie fragmentami kodów źródłowych służącymi do zbudowania całości w postaci aplikacji na późniejszym etapie przez Klienta. Niemniej jednak kody źródłowe Wnioskodawcy zawsze stanowią pewien rodzaj instrukcji (rozkazów) przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze (ale też telefonie, tablecie albo innym urządzeniu) w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Tworzony przez Wnioskodawcę kod, fragment kodu lub moduł oznacza wytworzenie nowego programu komputerowego stanowiącego kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegającej ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ każde z tych pojęć oznacza stworzenie pewnego algorytmu, który wykonuje pewną określoną funkcję w celu realizacji założonego rezultatu. Programem komputerowym stanowiącym kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegającym ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych może być albo pojedynczy kod, fragment kodu lub moduł, ale także zbiór takich kodów/fragmentów kodów/modułów.

W efekcie należy uznać, że Wnioskodawca jest twórcą (lub współtwórcą) oprogramowania poprzez wykreowanie od podstaw poszczególnych składających się na nie części niezależnie od stopnia ich złożoności.

Wnioskodawca korzysta przy tworzeniu oprogramowania m.in. z takich narzędzi informatycznych jak np. (). Oprogramowanie lub jego moduły jest tworzone przez Wnioskodawcę na zlecenie Klienta i jest wynikiem indywidualnych pomysłów Wnioskodawcy z uwzględnieniem wymagań przedstawionych przez Klienta lub użytkowników oprogramowania.

Oprogramowanie może podlegać następnie modyfikacjom i ulepszeniom z uwagi na zapotrzebowanie Klienta oraz użytkowników tego oprogramowania. Klientem Wnioskodawcy jest spółka działająca w branżach ubezpieczeniowej, bankowej i inwestycyjnej, zajmująca się tworzeniem oprogramowania m.in. w zakresie technologii wykorzystujących sztuczną inteligencję, stosowania big data do tworzenia zaawansowanych metod pricingu i tworzenia modeli predykcyjnych, wspierania inicjatyw cross-sellingowych, wspierania zarządzania biznesem z wykorzystaniem wielu narzędzi BI, tworzeniem aplikacji natywnych użytkowanych przez miliony klientów w Polsce. Spółka korzysta z najnowszych i najlepszych technologii w zakresie informatyki. Systemy informatyczne współtworzone przez Wnioskodawcę pozwalają na szerokie wykorzystanie danych osobowych, geograficznych i biznesowych pochodzących z różnych źródeł w celu transformacji danych, analizy oraz wizualizacji danych między innymi w celach raportowych dla zarządu spółki. Działanie współtworzonych systemów jest niezbędne do zapewnienia ciągłości działania spółki. Z tego względu niezbędne jest użycie najnowszych i najbardziej wydajnych technologii w zakresie informatyki i analityki przy użyciu technologii SAS, aby zapewnić bezproblemowe i bezawaryjne działanie systemu.

Z umowy Wnioskodawcy z Klientem wynika, że usługi Wnioskodawcy polegają na podejmowaniu wszelkich działań mających na celu realizację projektów Klienta, w tym zwłaszcza na:

1. tworzeniu, ulepszaniu lub rozwijaniu oprogramowania bądź jego modułów,
2. testowaniu, weryfikowaniu poprawności i bezpieczeństwa oprogramowania,
3. tworzeniu koncepcji oraz projektów nowych o obecnych modułów do oprogramowania,
4. tworzenie nowych lub modyfikowanie istniejących modułów oprogramowania,
5. wdrażanie nowych lub zmodyfikowanych elementów (modułów) do oprogramowania,
6. należyte dokumentowanie prac o charakterze twórczym i powstających utworów podlegających ochronie praw autorskich twórcy zgodnie z przyjętymi zasadami dokumentacji, w szczególności w formie programów komputerowych, utrwalonych wydruków, szkiców, rysunków, opisów, raportów, prezentacji oraz w innych uzgodnionych formach.

Umowa z Klientem posiada zapisy odnośnie przekazania praw własności intelektualnej na rzecz Klienta Wnioskodawcy, z których wynika, że wszelkie prawa do wytworzonego oprogramowania i dokumentacji są przekazane Klientowi. Wnioskodawca jest zobowiązany do przeniesienia całości praw autorskich do wszystkich utworów powstałych w ramach realizacji umowy.

Przeniesienie praw autorskich następuje każdorazowo z chwilą powstania utworu, a w razie dokonania zmiany w utworze, z chwilą dokonanej zmiany (tj. Wnioskodawca przenosi także prawa autorskie w zakresie wszelkich ulepszeń oprogramowania). Przeniesienie praw autorskich następuje odpłatnie, tj. w ramach ustalonego wynagrodzenia oraz obejmuje całość autorskich praw majątkowych do każdego utworu (m.in. oprogramowania, algorytmu, kodu źródłowego, opisu funkcjonalności, dokumentacji technicznej oraz każdego innego wytworu swej aktywności mogącego posiadać charakter przedmiotu praw autorskich majątkowych). Przeniesienie praw autorskich obejmuje każdorazowo prawo do dokonywania opracowań utworu (utwory zależne), prawo do korzystania i rozporządzania utworami zależnymi oraz wyłączne prawo zezwalania osobom trzecim na wykonywanie praw do utworów zależnych. Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje bez ograniczeń czasowych i terytorialnych i obejmuje wszystkie znane pola eksploatacji utworu, a w szczególności:

Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT wystawianej na rzecz Klienta. Przychody z tytułu sprzedaży prawa do wytworzonego oprogramowania stanowią w zależności od realizowanego projektu całość bądź część miesięcznego przychodu Wnioskodawcy; wysokość uzyskanego przychodu stanowiącego wartość wytworzonego oprogramowania jest ustalana każdorazowo przy każdej wystawionej fakturze w oparciu o prowadzoną ewidencję czasu pracy Wnioskodawcy, tj. w oparciu o liczbę godzin poświęconych na projektowanie, tworzenie, ulepszenie i rozwijanie oprogramowania, modułów (kodów źródłowych). Wartość przychodu jest przedstawiana w prowadzonej odrębnej ewidencji.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym zgodnie z art. 30cb ustawy PIT wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji. Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja pozwala na wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja jest prowadzona na bieżąco od 1 stycznia 2019 roku.

Wnioskodawca nie zatrudnia innych osób, ani w ramach stosunku pracy, ani innych stosunków cywilnoprawnych. Działalność opodatkowana jest podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30c ustawy o PIT.

Zgodnie z umową z Klientem Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą oraz profesjonalnie zajmujący się świadczeniem usług, ponosi wszelkie ryzyko związane z tą działalnością. Dotyczy to w szczególności zobowiązań o charakterze publicznoprawnym, doboru właściwych środków do realizacji powierzonych w ramach umowy zadań, a także skutków nienależytego wykonania umowy lub jej niewykonania, zarówno wobec Klienta, jak i wobec odbiorców Klienta.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę stanowi prace rozwojowe, ponieważ Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym także narzędzia informatyczne lub oprogramowanie, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca wykorzystuje nową i aktualną wiedzę i narzędzia programistyczne, języki programowania, algorytmy, do projektowania nowych lub ulepszonych rozwiązań informatycznych które mają zastosowanie w systemie informatycznym Klienta opisanym we wniosku. Rozwiązania te mają charakter twórczy, nowatorski i innowacyjny biorąc pod uwagę działalność Klienta. Jeśli chodzi o zamówienia Klienta, to chociaż mają z reguły określony cel, to już sposób dojścia do tego celu wymaga od Wnioskodawcy stosowania kreatywnego podejścia i nowatorskich rozwiązań. W efekcie działania Wnioskodawcy w postaci przenoszonych praw do programów komputerowych na Klienta przyczyniają się do rozbudowy systemu informatycznego Klienta i rozbudowy jego funkcjonalności poprzez np. umożliwienie świadczenia nowych usług, ulepszania procesów. Prace Wnioskodawcy nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter. Wymagania określane przez Klienta powodują, że podejmowane działania mają charakter uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Po otrzymaniu od Klienta informacji o zapotrzebowaniu na dane oprogramowanie/rozwiązanie, przygotowywany jest plan projektu, określany jest cel projektu (czemu ma służyć dany projekt - jakie finalnie funkcje ma spełniać), harmonogram jego wykonania (opis kolejności i potrzebnego czasu trwania kolejnych etapów) oraz potrzebne zasoby (np. narzędzia informatyczne, sprzęt informatyczny).

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że łączy się za pomocą VPN do systemu informatycznego u klienta. Tworzone są zarówno nowe kody i algorytmy zintegrowane z istniejącymi systemami odpowiedzialne za nowe funkcjonalności w systemach bazodanowych jak i rozwój istniejących już programów: między innymi zmiana istniejących algorytmów, dodawanie nowych modułów w programach, zmiana metadanych komponentów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym m.in. z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Efekty samodzielnej działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w jego praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca zatem prowadzi działalność badawczo-rozwojową, która jest przez niego prowadzona od początku współpracy z ww. Spółką.

Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przenosi na Spółkę w ramach zawartej umowy całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania. Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie z postanowieniami umowy kwota wynagrodzenia wskazana w umowie za jej wykonanie obejmuje należność z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego utworu.

Wnioskodawca wykonuje czynności w czasie i miejscu dowolnie przez niego ustalonym (z ograniczeniem miesięcznego limitu godzinowego), a także nie pozostaje pod bezpośrednim kierownictwem Spółki. Wnioskodawca przy wykonywaniu czynności powinien jednak uwzględniać zalecenia uwagi Spółki. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze, albowiem Spółka jest uprawniona do natychmiastowego rozwiązania umowy w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków umownych.

Na podstawie prac wykonywanych nad ulepszaniem, rozwijaniem i tworzeniem nowych modułów zgodnie z umową między Wnioskodawcą a klientem każdorazowo powstają autorskie prawa do programu komputerowego, podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i są one przenoszone na klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność stanowi prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38 ustawy PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży między innymi po stronie Wnioskodawcy.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) z nastawieniem na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości.

Sprzedaż oprogramowania lub modułów (kodów źródłowych) stanowi przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT.

Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca spełnia wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej również na lata następne. Wnioskodawca zamierza kontynuować swoją współpracę ze Spółką na opisanych we wniosku zasadach, w dalszym ciągu prowadząc działalność badawczo - rozwojową, której efektem będzie wytwarzanie programów komputerowych, do których autorskie prawa majątkowe będą przenoszone na Spółkę za wynagrodzeniem.

Wnioskodawca spełnia wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za rok 2019, jak i również na lata następne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ponadto, skoro przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem, to uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu sprzedaży oprogramowania lub modułów (kodów źródłowych) stanowią przychody z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
7. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)x 1,3

a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu niepowiązanego.
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki oraz Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste zamknięcie łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Należy przy tym podkreślić, że w przypadku podatników nieprowadzących ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP ewidencji może być spełniony przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.

Podatnik ma możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik może skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r, poz. 1231, z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ministerstwo Finansów w objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX stwierdziło jednoznacznie, że dochód z kwalifikowanych IP wykazuje się w zeznaniu podatkowym za rok, w którym został on osiągnięty. Oznacza to, że IP Box, podobnie jak ulga B+R, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że prawa autorskie do oprogramowania komputerowego są kwalifikowanym IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na klientów praw autorskich do wytworzonego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte i ulepszone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% w zeznaniu rocznym za 2019 r. oraz w zeznaniach rocznych za lata następne (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej