Interpretacja indywidualna z dnia 23.12.2019, sygn. 0115-KDIT2-1.4011.362.2019.3.MST, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2019 r. (data wpływu: 11 września 2019 r.), uzupełnionym w dniu 19 października oraz w dniu 19 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową, który został uzupełniony w dniu 19 października oraz w dniu 19 listopada 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Aktualnie w sposób regularny współpracuje z trzema kontrahentami. Dla jednego z nich świadczy usługi szkoleniowe, a dla dwóch pozostałych świadczy usługi programistyczne (X, Y).

Dla Sp. z o.o. Wnioskodawca świadczy usługi szkoleniowe nauka kursantów programowania, baz danych, metodyk pracy w branży IT i innych umiejętności twardych wykorzystywanych w IT. Nie występują w tej działalności elementy innowacyjności, a tym samym ta część działalności Wnioskodawcy pozostaje obojętna dla niniejszego wniosku. Istotna jest natomiast działalność Wnioskodawcy prowadzona w ramach współpracy z dwoma pozostałymi kontrahentami.

I.

Z X Sp. z o.o. Wnioskodawca współpracuje od początku istnienia działalności gospodarczej, tj. od 2 września 2017 r. X jest tzw. kontraktornią, czyli pośrednikiem pomiędzy firmą poszukującą programisty a programistą. Faktycznie praca wykonywana jest natomiast dla firmy Z Sp. z o.o., jednej z największych korporacji farmaceutycznych na świecie. W ramach umowy Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem oprogramowania w ramach innowacyjnego portalu stosowanego wewnętrznie przez firmę Z. do sterowania całym procesem produkcji poprzez dostawy, produkcję, testy próbek laboratoryjnych aż po pakowanie, jak również zarządzanie zespołami ludzi biorącymi udział w tym procesie, czyli tzw. system .

Tym, co odróżnia ten program od innych jest fakt, że integruje się ze wszystkimi większymi systemami, ściąga z nich dane, a następnie przetwarza według własnych algorytmów, dzięki czemu użytkownik aplikacji nie musi przeskakiwać między np. kilkoma aplikacjami typu Outlook, CRM, ERP, SAP, PI System itp. Funkcjonalności tych systemów są odzwierciedlone w tworzonej i rozwijanej przez Wnioskodawcę aplikacji, a ponadto zawiera ona algorytmy tzw. Business Intelligence, dzięki czemu system jest w stanie nauczyć się i informować, czy termin wyprodukowania danego leku wskutek wystąpienia określonych czynników jest zagrożony opóźnieniem, czy też będzie w terminie. System też, poza powiadomieniami cyklicznymi (z podsumowaniem kluczowych informacji), jak i awaryjnymi (gdy przewiduje opóźnienia) pozwala na wizualizację danych w formie wykresów, które użytkownik może w pełni dostosować (kształt, dane, filtrowanie) itp. Na rynku nie ma obecnie aplikacji dostarczającej aż tylu funkcjonalności. Najbardziej popularny system zawiera tylko ich cząstkę oraz działa stosunkowo powoli przy ogromnej ilości danych, która występuje w Z.

Do tworzenia systemu Wnioskodawca używa całego wachlarza technologii IT oraz języków programowania, jak również pisze własne biblioteki, niewystępujące na rynku. Program jest tak obszerny, że wciąż tworzone są nowe funkcjonalności i nie zanosi się na to, aby w ciągu najbliższych kilku lat można było uznać, że jest skończony/gotowy. Przeniesienie praw majątkowych do tworzonych przez Wnioskodawcę w ramach umowy praw własności intelektualnej następuje w myśl zapisu § 5 umowy na X Sp. z o.o. (Zleceniodawcę).

II.

Drugim kontrahentem, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne jest spółka Y Sp. z o.o. Spółka jest tzw. kontraktornią, czyli pośrednikiem pomiędzy firmą poszukującą programisty a programistą. Rzeczywista praca wykonywana jest natomiast dla firmy V, amerykańskiego start-upu rozwijającego algorytmy uczenia maszynowego. Współpracę z firmą Wnioskodawca rozpoczął od 27 maja 2019 r. W ramach świadczonych dla V. usług Wnioskodawca tworzy oprogramowanie innowatorskiego portalu pozwalającego uczyć sztuczną inteligencję, tj. podejmowania lepszych decyzji przez program na podstawie dostarczonych do niego danych. Tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązanie jest innowatorskie na skalę światową. Kod źródłowy jest tajemnicą przedsiębiorstwa, ale jest też portal dostępny do ogólnego użytku, gdzie użytkownicy (każdy człowiek) może się zarejestrować i za pewną odpłatność świadczyć usługi uczenia modeli sztucznej inteligencji, np. tagować zdjęcia, tj. zaznaczać na zdjęciu twarzy człowieka, gdzie jest oko, gdzie jest ucho itp. Dzięki analizie tysięcy takich zdjęć, algorytmy sztucznej inteligencji są w stanie z dużym prawdopodobieństwem rozpoznać automatycznie następne elementy na zdjęciu.

Do tworzenia systemu Wnioskodawca używa całego wachlarza technologii IT oraz języków programowania, ponadto pisze własne biblioteki, niewystępujące na rynku. V w zakresie rozwoju sztucznej inteligencji jest partnerem takich firm jak . Pomijając same algorytmy uczenia maszynowego, tworzony przez Wnioskodawcę portal pozwala również zespołom naukowym na uczelniach tworzącym nowe modele sztucznej inteligencji (programy), ale niemającym źródeł wiedzy (danych) bardzo szybko nauczyć te modele, przez co nabierają wartości rynkowej i użytkowej. Skuteczność działania sztucznej inteligencji/uczenia maszynowego opiera się bowiem mocno na dostarczeniu ogromnej ilości danych, które ciężko pozyskać na własną rękę. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę to umożliwia, ponieważ zespół naukowy może uzyskać dostęp do bazy danych V, realnie skupiając się w ten sposób na udoskonalaniu sztucznej inteligencji, a nie pozyskiwaniu danych. Takich rozwiązań do tej pory brakowało w informatyce i wciąż jest to dziedzina dopiero raczkująca.

Przeniesienie praw majątkowych do tworzonych przez Wnioskodawcę w ramach umowy praw własności intelektualnej następuje w myśl § 9 umowy na Y Sp. z o.o.: Usługodawca zobowiązuje się przenieść na Usługobiorcę autorskie prawa majątkowe do dzieł powstałych w wyniku świadczenia usług przez Usługodawcę na wszystkich polach eksploatacji określonych w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 2006, Nr 90, poz. 631) na rzecz klienta, u którego Usługodawca świadczy usługi.

Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym od 1 stycznia 2019 r. wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obywatelem i mieszkańcem Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Autorskie prawa do programów komputerowych podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.) Przeniesienie praw majątkowych do programu na firmę Z Sp. z o.o. następuje z chwilą opłacenia przez firmę pośredniczącą (X Sp. z o.o.), wystawianej przez Wnioskodawcę faktury, czyli dopiero po uzyskaniu przez Niego zapłaty klient uzyskuje prawa majątkowe do tworzonych przez Wnioskodawcę programów. Wskazano jednocześnie, że ewidencja jest prowadzona w sposób umożliwiający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z tych praw.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Zleceniodawcy. To Zleceniodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich, może jednak dociekać od Wnioskodawcy zadośćuczynienia np. finansowego, jeżeli napisany przez Niego program będzie wadliwy i narazi Zleceniodawcę na straty finansowe wskutek dociekania odszkodowań przez osoby trzecie za wadliwe działanie programu. Czynności wykonywane są na zasadzie umowy o współpracy dwóch firm, tzw. B2B (ang. Business-to-business). Wnioskodawca nie ma przełożonego, ustalonych godzin pracy ani określonego miejsca wykonywania usług. Sam ustala czas pracy, wybiera miejsce wykonania usługi (pisania programu) oraz decyduje o sposobie, w jaki napisze program. Dla klienta liczy się rezultat, tj. dostarczony przez Wnioskodawcę kod źródłowy, czyli program. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

W uzupełnieniu wskazano ponadto, że przez rozwijanie Wnioskodawca ma na myśli tworzenie nowych funkcjonalności w istniejącym już produkcie. Nie ma On praw majątkowych do całości tego produktu (bo zostają na bieżąco przekazywane co miesiąc po opłaceniu faktury za nowy kod), ale ma prawa majątkowe do tworzonych nowych funkcjonalności (do każdej linijki nowego kodu, który wyprodukuje) do czasu, aż nie zostanie opłacona faktura za wykonanie usługi.

Wnioskodawca zaznaczył ponadto, że rozwijanie aplikacji następuje na podstawie umowy o współpracę z firmą X. Dodanie nowej funkcjonalności wiąże się z pisaniem nowego kodu. Jako że programiści to w myśl ustaw twórcy, zarówno jak np. pisarze, to do każdej linijki kodu Wnioskodawca ma prawa autorskie i majątkowe. Prawa majątkowe przekazuje On firmie X (a ta dalej firmie Z Sp. z o.o.) na podstawie opłaconej faktury. Z chwilą przyjścia przelewu na konto od X Wnioskodawca traci prawa majątkowe do nowo wytworzonego kodu. Jeżeli by nie zapłacili, to prawa majątkowe wciąż Mu przysługują. Natomiast kod źródłowy aplikacji (pisanie programu), a korzystanie z niego (klikanie jako użytkownik), to dwa odrębne światy. Można przecież korzystać z programu nie wiedząc, jak wewnątrz działa i nie programując. Można też programować nie korzystając z aplikacji. Licencja potrzebna jest do korzystania z programu jako użytkownik. Jako budowniczy Wnioskodawca nie potrzebuje licencji na korzystanie z programu, bo z niego nie korzysta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej we wniosku sytuacji gospodarczej Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone prze Niego usługi w zakresie wytwarzania oprogramowania w ramach świadczenia omówionych kontraktów spełniają wymóg art. 30ca ust. 2 pkt 8. Zgodnie z art. 30cb Wnioskodawca prowadzi wyodrębnioną ewidencję dotyczącą prowadzonych prac programistycznych. Ewidencja ta jest prowadzona w sposób umożliwiający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z tych praw.

Na podstawie powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przysługuje Mu prawo stosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych do przychodów uzyskanych z przenoszenia praw autorskich do tworzonego oprogramowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych:

1. Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
2. Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
   
   
   
   1. patent,
   2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
   3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
   4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
   5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
   6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
   7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
   8. autorskie prawo do programu komputerowego
      
      
      - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami, preferencyjną stawką podatku dochodowego mogą zatem być objęci wszyscy podatnicy, którzy spełnią łącznie dwa warunki:

1. są podatnikami podatku dochodowego prowadzącymi działalność, która kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa, oraz
2. osiągają dochody z kwalifikowanych IP.

Kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT;
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Z kolei stosownie do treści art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli: działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

W konsekwencji, kryteriami działalności badawczo-rozwojowej są twórczość, systematyczność oraz zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Pierwszym kryterium uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową jest jej twórczy charakter. Działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, powstania czegoś. W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu, który posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Drugim kryterium rozwojowości danej działalności jest jej systematyczność. Przez pojęcie systematyczności działalności należy więc rozumieć zespół działań podejmowanych w jakimś celu, w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Działalność jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku. Trzecim kryterium rozwojowego charakteru działalności podatnika jest rezultat w postaci zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania tej działalności do tworzenia nowych zastosowań. Z przepisu nie wynika, czy zasoby wiedzy odnoszą się do wiedzy ogólnej, wiedzy pracowników, wiedzy w przedsiębiorstwie, czy też wiedzy w danej dziedzinie przemysłowej lub naukowej. Istotny jest jedynie element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, niezależnie od tego czy zastosowania te obejmują wyłącznie jedno przedsiębiorstwo czy też całe państwo, kontynent lub świat.

Odnosząc powyżej przedstawiony opis działalności Wnioskodawcy do zanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że prace realizowane w ramach analizowanych umów, polegające na tworzeniu nowego oprogramowania stanowią działalność badawczo-rozwojową, a zatem właściwym będzie zastosowanie stawki 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania.

Przemawia za tym zwłaszcza fakt, iż prace Wnioskodawcy polegające na tworzeniu nowego oprogramowania mają twórczy charakter. Realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Twórczy charakter prac objętych pytaniem przejawia się w napisaniu i wdrożeniu nowego programu komputerowego. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór. Ponadto, prace wykonywane w ramach opisanych działań Wnioskodawcy polegające na tworzeniu nowego oprogramowania stanowią prace rozwojowe. W świetle tego przepisu, definicja prac rozwojowych obejmuje m.in. wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działania Wnioskodawcy w zakresie, w jakim dotyczą tworzenia nowego oprogramowania prowadzą do powstania nowego oprogramowania dostępnego dla Zleceniodawców, spełniają więc definicję prac rozwojowych. Istotne jest również to, że prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter. Działalność jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej ciągłe prowadzenie w przyszłości. Realizowane przez Wnioskodawcę projekty mają charakter zorganizowany, a z uwagi na postępujące zmiany technologiczne oraz konieczność sprostania zmieniającym się oczekiwaniom klientów, prace nad tymi projektami nie mają charakteru incydentalnego.

W konsekwencji należy uznać, że projekty opisane przez Wnioskodawcę, polegające na tworzeniu nowego oprogramowania, spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych i tym samym można używać stawki 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich na oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na Zleceniodawców praw autorskich do wytwarzanego, a w przypadku współpracy ze Spółką X również rozwijanego programu komputerowego autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone i rozwinięte w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej