Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od linii browarniczej wprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalenie wartości początkowej linii browarniczej oraz możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umową dzierżawy linii browarniczej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie:

·możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od linii browarniczej wprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe,

·ustalenia wartości początkowej linii browarniczej – jest nieprawidłowe,

·możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umową dzierżawy linii browarniczej – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lutego 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od linii browarniczej wprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalenia wartości początkowej linii browarniczej oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umową dzierżawy linii browarniczej.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 kwietnia 2022 r. (data wpływu 4 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

(…) (dalej również: Wnioskodawczyni) i (…) (małżonek) są małżeństwem. Między małżonkami panuje ustawowy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Obydwoje małżonkowie są polskimi rezydentami podatkowymi i każdy z nich prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Małżonkowie są również czynnymi i zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT. Małżonek nabył linię browarniczą do produkcji piwa. Linia ta została zmontowana. Małżonek planował rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży piwa, oraz prowadzenia restauracji, w której będzie sprzedawane piwo (tzw. „browar restauracyjny”). Sprzedaż piwa (zarówno w restauracji, jak również piwa w butelkach) miała być opodatkowana podatkiem VAT.

Elementy linii browarniczej oraz usługi (takiej jak montaż, usługa transportu) potrzebne do przygotowania zostały nabyte od podmiotów polskich i unijnych i udokumentowane fakturami. Małżonek odliczył VAT z otrzymanych faktur z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

30 listopada 2021 r. linia browarnicza została przyjęta do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych małżonka Wnioskodawczyni. 1 grudnia 2021 r. została podpisana umowa dzierżawy linii browarniczej pomiędzy małżonkiem, a Wnioskodawczynią.

Obecnie, w związku ze zmianą założeń biznesowych, planowane jest że, linia browarnicza będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Dlatego też została podpisana umowa dzierżawy tej linii, a docelowo (po uzyskaniu interpretacji indywidualnej) planowane jest przeniesienie tej linii do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Linia browarnicza jest już zamontowana w budynku. Jest jednak możliwe, przy niewielkim nakładzie, jej demontaż i ewentualny montaż w innym miejscu, bez uszkodzenia lub istotnej zmiany.

Wnioskodawczyni od 1 grudnia 2021 r. linię browarniczą wykorzystuje do produkcji i sprzedaży piwa oraz prowadzenia tzw. „browaru restauracyjnego”. W związku z tym osiąga ona przychody z działalności gospodarczej (podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych) oraz świadczy czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku z 28 kwietnia 2022 r. wskazano, że działalność jest prowadzona od 24 września 2018 r. Działalność polega na handlu mięsem oraz alkoholem, oraz po zmianie założeń biznesowych, o których była mowa we wniosku, prowadzeniu restauracji z browarem restauracyjnym i sprzedaży piwa. Faktury, o których mowa w pytaniach 1 i 5 będą wystawione na Wnioskodawczynię. Na gruncie podatku VAT jest to czynność odpłatna (są wystawiane faktury, za które regulowane są płatności z rachunku firmowego), która jest regulowana środkami pochodzącymi z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, (wchodzące w skład wspólności majątkowej). Na gruncie podatku VAT będzie to czynność odpłatna (będzie wystawiona faktura, za którą regulowana będzie płatność z rachunku firmowego), która będzie regulowana środkami pochodzącymi z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (wchodzącym w skład wspólności majątkowej). W tej sprawie został złożony odrębny wniosek przez małżonka Wnioskodawczyni, na którego zostały wystawione pierwotne faktury związane z nabyciem i montażem linii browarniczej, natomiast dla celów wniosku należy przyjąć, że przeniesienie linii browarniczej będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W związku z istniejącym w małżeństwie ustrojem wspólności majątkowej, w skład której wchodzi linia browarnicza, Wnioskodawczyni jest również współwłaścicielem tej linii browarniczej i nie ma konieczności zawierania na tę okoliczność odrębnych umów. W tej sprawie został złożony odrębny wniosek przez małżonka Wnioskodawczyni, który dzierżawi Wnioskodawczyni linię browarniczą, natomiast dla celów wniosku należy przyjąć, że dzierżawa linii browarniczej jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Z tytułu dzierżawy linii browarniczej Wnioskodawczyni otrzymuje faktury wystawione przez małżonka z wykazaną kwotą podatku od towarów i usług. Z tytułu przeniesienia linii browarniczej Wnioskodawczyni otrzyma od małżonka fakturę z wykazaną kwotą podatku. Linia browarnicza będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Dochody są opodatkowane tzw. „podatkiem liniowym”. Nabycie nastąpiło do firmy małżonka, a co za tym idzie (ponieważ jest to jednoosobowa działalność gospodarcza i Wnioskodawczyni razem z małżonkiem mają wspólność majątkową) do majątku wspólnego małżonków. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej małżonek. Kwota, którą Wnioskodawczyni płaci z tytułu dzierżawy linii browarniczej, została określona, w ten sposób, że na podstawie swojej wiedzy, Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem oszacował okres użyteczności linii browarniczej (co szacowane miesięczny koszt) oraz zostało to powiększone o marżę w wysokości 5%. Wartość początkowa linii browarniczej przyjętej przez małżonka wynosiła 1 493 226,37 zł, wg szacunków taka linia powinna posłużyć min. 13 lat czyli 156 miesięcy (1 493 226,37 / 156 = 9 571,96 zł), po dołożeniu 5% marży daje to 10 050,56 zł, Po zaokrągleniu do równej kwoty: 10 000,00 zł. Linia browarnicza została przyjęta do używania przez małżonka 30 listopada 2021 r. Linia browarnicza była kompletna i zdatna do użytku 30 listopada 2021 r. Linia browarnicza nie została jeszcze wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni. Zostanie ona wprowadzona po uzyskaniu interpretacji indywidualnych przez Wnioskodawczynię i małżonka, które pozwolą wskazać skutki podatkowe planowanych czynności przeniesienia linii browarniczej. Do chwili obecnej linia browarnicza nie jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni i nie została dla niej ustalona wartość początkowa. Wnioskodawczyni nie poniósł żadnych wydatków, natomiast wydatki ponoszone przez małżonka były regulowane środkami pieniężnymi wypracowanymi w trakcie prowadzenia działalność gospodarczej wchodzącymi w skład wspólności majątkowej. Jedynym wydatkiem związanym z linią browarniczą jest comiesięczna opłata z tytułu dzierżawy ponoszona przez Wnioskodawczynię od 1 grudnia 2021 r.

Pytania

1.Czy, na gruncie podatku VAT, nabycie linii browarniczej będącej we współwłasności małżeńskiej, które będzie opodatkowane podatkiem VAT i w związku z tym Wnioskodawczyni otrzyma faktury z wykazaną kwotą podatku od małżonka, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur? (pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

2.Czy Wnioskodawczyni będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następnego po miesiącu, w którym linia browarnicza zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, po podjęciu decyzji o przeniesieniu linii browarniczej z indywidualnej działalności małżonka do indywidualnej działalności Wnioskodawczyni, a te odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów?

3.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 2 – jaką wartość początkową Wnioskodawczyni powinna przyjąć?

4.Czy jeżeli Wnioskodawczyni, za okres używania linii browarniczej, na podstawie umowy dzierżawy, otrzyma od małżonka fakturę VAT, to czy będzie mogła zaliczyć wydatki związane z umową dzierżawy w koszty uzyskania przychodów?

5.Czy jeżeli Wnioskodawczyni, za okres używania linii browarniczej, na podstawie umowy dzierżawy, otrzyma od małżonka fakturę VAT, to czy będzie mogła odliczyć podatek VAT zawarty w fakturze wystawionej przez małżonka?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania Nr 2, Nr 3 i Nr 4 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania Nr 1 i Nr 5 w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 2.

Wnioskodawczyni będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następnego po miesiącu, w którym linia browarnicza zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, po podjęciu decyzji o przeniesieniu linii browarniczej z indywidualnej działalności gospodarczej małżonka do indywidualnej działalności, a te odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Ad 3.

Wartością początkową linii browarniczej będą wydatki poniesione przez małżonka Wnioskodawczyni na linię browarniczą, powiększone o wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię od czasu podjęcia decyzji o zmianie osoby wykorzystującej linię browarniczą w działalności gospodarczej.

Ad. 4.

Jeżeli Wnioskodawczyni, za okres używania linii browarniczej, na podstawie umowy dzierżawy, otrzyma od małżonka fakturę VAT, to będzie mogła zaliczyć wydatki związane z umową dzierżawy w koszty uzyskania przychodów.

UZASADNIENIE

Ad. 2.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.; dalej: „Ustawa PIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Ustawy PIT.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 Ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z przepisu art. 22h ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (art. 22g ust. 11 Ustawy PIT). W myśl art. 22g ust. 12 Ustawy PIT w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 5 Ustawy PIT, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków - jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Zgodnie z art. 22h ust. 3 ww. ustawy PIT, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Wskazać należy, że w związku z tym, że linia browarnicza nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych małżonka Wnioskodawczyni (gdyż nie była ona kompletna i zdatna do użytku), a w związku z tym nie była amortyzowana, powyższe przepisy dotyczące kontynuacji amortyzacji nie będą miały zastosowania.

Nie zmienia to jednak faktu, że z majątku wspólnego małżonków poniesione zostały wydatki na zakup, transport i montaż środka trwałego.

Oznacza to, że po zakończeniu montażu, kiedy linia browarnicza będzie kompletna i zdatna do użytku, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dotyczących tej działalności gospodarczej i będzie On uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od linii browarniczej, a te odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania Wnioskodawczyni w związku z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT, wartością początkową środka trwałego jest cena nabycia. Zgodnie z ust. 3 tego przepisu, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W związku z tym, że wydatki na nabycie i część usług zostały poniesione z majątku wspólnego małżonków i nie zostały w żaden sposób zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (zarówno przez małżonka, jak i Wnioskodawczynię), nie ma żadnych podstaw do twierdzenia, że te wydatki nie zostały poniesione przez Wnioskodawczynię (mimo że dokumenty były wystawione na małżonka). Jeżeli zatem małżonek nie zaliczył w żaden sposób tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów (w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne), to za wartość początkową środka trwałego - linii browarniczej, Wnioskodawczyni może przyjąć wydatki poniesione przez małżonka na nabycie środka trwałego (udokumentowane fakturami wystawionymi na małżonka), jak również wydatki udokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawczynię, które winny zostać uwzględnione w wartości początkowej środka trwałego na ten środek trwały (z wyłączeniem faktury za linię browarniczą, która ewentualnie będzie wystawiona przez małżonka), zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Ustawy PIT.

Ad. 4.

Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawczyni i małżonek są odrębnymi podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych oraz każdy z nich prowadzi działalność gospodarczą. W związku z tym, w związku z zawartą umową dzierżawy, Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do zapłaty na rzecz małżonka wynagrodzenia, to w takiej wydatki poniesione w związku z umową dzierżawy będą stanowiły dla Wnioskodawczyni koszty uzyskania przychodów. Wnioskodawczyni uzyskuje bowiem dochody w związku ze sprzedażą piwa oraz świadczeniem usług gastronomicznych, przy świadczeniu, których wykorzystywane jest wyprodukowane za pomocą linii browarniczej piwo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie :

·możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od linii browarniczej wprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe,

·ustalenia wartości początkowej linii browarniczej – jest nieprawidłowe,

·możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umową dzierżawy linii browarniczej – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Wątpliwości Pani budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od linii browarniczej po podjęciu decyzji o przeniesieniu linii browarniczej z indywidualnej działalności gospodarczej Pani małżonka do indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią oraz kwestia ustalenia wartości początkowej linii browarniczej.

Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Na podstawie art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Stosownie natomiast do art. 33 ww. ustawy:

Wyżej wymieniony przepis określa, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 34¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Stosownie do art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Przy czym w myśl art. 43 § Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W tym miejscu należy podkreślić, że w przypadku, nieodpłatnego przekazania składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej przez jednego małżonka, do działalności gospodarczej drugiego małżonka i składniki te objęte są wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.) wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

-pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

-nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku    przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Przepis art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Zgodnie z art. 22a ust. 1 cyt. ustawy:

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

·stanowić własność lub współwłasność podatnika,

·zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

·być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

·przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

·być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy:

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

W myśl art. 22g ust. 11 tej ustawy:

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy;

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy:

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że od 24 września 2018 r. prowadzi Pani działalność polegającą na handlu mięsem oraz alkoholem, oraz po zmianie założeń biznesowych, prowadzeniu restauracji z browarem restauracyjnym i sprzedaży piwa. Małżonek Pani nabył linię browarniczą do produkcji piwa. Nabycie nastąpiło do firmy Pani małżonka, a co za tym idzie (ponieważ jest to jednoosobowa działalność gospodarcza i razem z małżonkiem macie Państwo wspólność majątkową) do majątku wspólnego małżonków. Linia ta została zmontowana. Małżonek planował rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży piwa, oraz prowadzenia restauracji w której będzie sprzedawane piwo. 30 listopada 2021 r. linia browarnicza została przyjęta do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Pani małżonka. 1 grudnia 2021 r. została podpisana umowa dzierżawy linii browarniczej pomiędzy Panią a małżonkiem. W związku ze zmianą założeń biznesowych, planowane jest że, linia browarnicza będzie wykorzystywana w Pani działalności gospodarczej. Dlatego też została podpisana umowa dzierżawy tej linii, a docelowo planowane jest przeniesienie tej linii do Pani działalności gospodarczej. Linia browarnicza jest już zamontowana w budynku. Od 1 grudnia 2021 r. wykorzystuje Pani linię browarniczą do produkcji i sprzedaży piwa oraz prowadzenia tzw. „browaru restauracyjnego”. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej małżonek. Kwota, którą płaci Pani z tytułu dzierżawy linii browarniczej, została określona, w ten sposób, że na podstawie swojej wiedzy, wraz z małżonkiem oszacowano okres użyteczności linii browarniczej oraz zostało to powiększone o marżę w wysokości 5%. Wartość początkowa linii browarniczej przyjętej przez małżonka wynosiła 1 493 226,37 zł, wg szacunków taka linia powinna posłużyć min. 13 lat czyli 156 miesięcy (1 493 226,37 / 156 = 9 571,96 zł), po dołożeniu 5% marży daje to 10 050,56 zł, po zaokrągleniu do równej kwoty: 10 000,00 zł. Linia browarnicza została przyjęta do używania przez małżonka 30 listopada 2021 r. Linia browarnicza była kompletna i zdatna do użytku 30 listopada 2021 r. Linia browarnicza nie została jeszcze wprowadzona do Pani ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie poniosła Pani żadnych wydatków, natomiast wydatki ponoszone przez małżonka były regulowane środkami pieniężnymi wypracowanymi w trakcie prowadzenia działalność gospodarczej wchodzącymi w skład wspólności majątkowej. Jedynym wydatkiem związanym z linią browarniczą jest comiesięczna opłata z tytułu dzierżawy ponoszona przez Panią od 1 grudnia 2021 r.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro Pani oraz Pani małżonek prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są właścicielami linii browarniczej wykorzystywanej wyłącznie przez Panią na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, to może Pani przedmiotową linię browarniczą ująć w prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności zaliczać odpisy amortyzacyjne. Zatem, po podjęciu decyzji o przeniesieniu linii browarniczej z indywidualnej działalności Pani męża do indywidualnej działalności gospodarczej Pani, będzie Pani mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym tę linię browarniczą wprowadzono do ewidencji. Przyjmując do swojej działalności gospodarczej wskazaną we wniosku linię browarniczą wykorzystywaną i amortyzowaną uprzednio w prowadzonej przez Pani małżonka pozarolniczej działalności gospodarczej, winna Pani ustalić jej wartość początkową w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Pani męża i amortyzować ją wg wybranej pierwotnie metody amortyzacji.

Przy dokonywaniu amortyzacji ww. środków trwałych powinna Pani jednakże uwzględnić dokonane już przez Pani męża odpisy amortyzacyjne. Zasadą jest bowiem, że ten sam składnik majątku nie może być dwukrotnie zamortyzowany. Należy zaznaczyć, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez jednego z małżonków między którymi istnieje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) mają bezpośredni wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z tytułu prowadzonej przez działalności gospodarczej, który to dochód jest dochodem wspólnym małżonków. Nie jest więc uzasadnione powtórne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tego samego wydatku, poniesionego ze wspólnego majątku małżonków, tym razem w działalności drugiego małżonka (z której dochód również będzie dochodem wspólnym).

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stanowisko Pani w zakresie:

·możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od linii browarniczej wprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – jest prawidłowe,

·ustalenia wartości początkowej linii browarniczej – jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Pani budzi również kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umową dzierżawy linii browarniczej.

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Zakresem zastosowania tego przepisu są objęte sytuacje, w których spełnione są łącznie następujące warunki:

• podatnik uzyskał przychód, a więc przysporzenie majątkowe i jednocześnie
• przychód ten „wynika z czynności, które nie mogą być przedmiotem skutecznej prawnie umowy”, czyli wykazuje związek przyczynowo-skutkowy z taką czynnością, ma swoje źródło w takiej czynności. 

Przywołany wyżej przepis wprowadza ograniczenie w zakresie przedmiotowym obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ograniczenie to ustawodawca zrealizował przez zastosowanie instytucji wyłączenia spod działania tej ustawy ściśle określonej kategorii przychodów. Prawo podatkowe nie zawiera definicji użytych w przywołanym wyżej przepisie pojęć, należy więc w tym względzie odnieść się do przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360), czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, że na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

W myśl natomiast art. 58 § 2 Kodeksu cywilnego, nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

W związku z powyższym, przedmiotem prawnie skutecznej umowy, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą być zachowania, które ze swej istoty są sprzeczne z prawami przyrody, ustawą lub zasadami współżycia społecznego i w konsekwencji w ogóle nie mogą być określone w treści ważnej i wywołującej zamierzone skutki umowy. Są to czynności, które w żadnych okolicznościach i warunkach, jakie przepisy prawa przewidują dla zawarcia wolnej od wad umowy, nie mogą być przedmiotem stosunku cywilnoprawnego, nawet hipotetycznie. Przychody wynikające z zachowań, które w żadnych okolicznościach nie mogą być zaakceptowane przez obowiązujący porządek prawny, zostały wyłączone przez ustawodawcę spod działania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

W myśl art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Jak już wskazano wyżej, składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka, lecz dorobek małżonków bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych. Każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zawieranie z małżonkiem umowy najmu składników majątkowych, stanowiących współwłasność majątkową małżeńską jest prawnie nieskuteczne (nie rodzi skutków prawnych), bowiem te składniki majątku objęte są również wspólnością ustawową małżeńską (łączną). W sytuacji, gdy małżonkowie prowadzą odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są współwłaścicielami składników majątku, to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej bez potrzeby sporządzania umowy najmu/dzierżawy.

Współwłasność bowiem, skoro nie została wyłączona, ani zniesiona prawomocnym wyrokiem sądu, bądź umową majątkową małżeńską – rodzi prawo korzystania z rzeczy na równych zasadach przez każdego z małżonków, w tym pobierania pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z rzeczą wspólną.

Jednocześnie należy przy tym zaznaczyć, że jedynie ważna czynność prawna może stanowić podstawę prawną uznania wydatków za koszt uzyskania przychodu.

Co więcej, mocą art. 23 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, w szczególności w związku z popełnieniem przestępstwa określonego w art. 229 ustawy z 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2016 r. poz. 1137 z późn. zm.). A zatem, podejmowane działania muszą mieścić się w granicach prawa i nie mogą zmierzać do jego obejścia.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, że zawartą między małżonkami umowę dzierżawy linii browarniczej stanowiącej ich współwłasność, uznać należy za nierodzącą skutków prawnych. W konsekwencji, wydatki poniesione z tytułu przedmiotowej dzierżawy nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Zatem, stanowisko Pani w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

·zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że jako podstawę rozstrzygnięcia przyjęliśmy wynikające z uzupełnienia opisu sprawy informacje, że „Linia browarnicza została przyjęta do używania przez Pani męża 30 listopada 2021 r. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Pani mąż.”

Wszystkie informacje niezbędne z punktu widzenia przepisów, których interpretacji Pani oczekuje powinny wynikać z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, a nie np. z Pani stanowiska. Wyczerpujący i jednoznaczny opis powinien być zawarty w tej części wniosku, która stanowi opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zatem, przedstawiona we własnym stanowisku informacja, że „linia browarnicza nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych małżonka Wnioskodawczyni (gdyż nie była ona kompletna i zdatna do użytku), a w związku z tym nie była amortyzowana”, nie została uwzględniona przy wydaniu niniejszego rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. Wydając interpretacje indywidualną Organ jest związany opisem stanu faktycznego zawartym we wniosku i może opierać się jedynie na wskazanych tam zdarzeniach i okolicznościach. Wnioskodawca ponosi wszelkie negatywne konsekwencje przedstawienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) niezgodnego z rzeczywistością. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków podatkowoprawnych, w tym w postaci ochrony, o której mowa w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).