Interpretacja indywidualna z dnia 01.10.2020, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.529.2020.2.IR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej według preferencyjnej stawki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 21 września 2020 r.) oraz pismem z dnia 18 września 2020 r. (data wpływu 24 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 8 września 2020 r., (doręczonym w dniu 13 września 2020 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 21 września 2020 r. za pośrednictwem systemu ePUAP i w dniu 24 września 2020 r. za pośrednictwem poczty wpłynęło do Organu uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której usługi obejmują tworzenie oraz ulepszanie oprogramowania komputerowego. Prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, w wyniku której wytwarza kwalifikowane prawa autorskie i otrzymuje z nich dochody od 2013 r. Od tego czasu wykonuje tę działalność w sposób ciągły, obejmując nią temporalnie okres obowiązywania regulacji dotyczącej preferencji IP BOX od dnia 1 stycznia 2019 r. Wiodącym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest branża specjalistycznych usług programistycznych. Oprogramowanie tworzone jest na specjalne zamówienie klienta. Oprogramowanie klienta system transakcyjny do obsługi giełdy papierów wartościowych oraz produktów pochodnych wymaga optymalizacji pod kątem niskiego czasu odpowiedzi. System transakcyjny jest to oprogramowanie umożliwiające handel papierami wartościowymi z wykorzystaniem dedykowanych łączy internetowych lub oddzielnych sieci wykorzystujących protokół IP. W ramach tej działalności Wnioskodawca tworzy kod źródłowy oprogramowania komputerowego, mając za cel stworzyć lub ulepszyć oprogramowanie dla zwiększenia jego użyteczności, tworząc przy tym indywidualne dzieło, spełniające przesłanki utworu jako program komputerowy, zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej przez siebie działalności. Nie wykonuje czynności pod kierownictwem Kontrahentów ani w miejscu i czasie przez nich wyznaczonym. Odpowiedzialność Wnioskodawcy i jego Kontrahentów względem osób trzecich jest kształtowana każdorazowo przez przepisy prawa cywilnego.

Głównym zakresem działalności Wnioskodawcy jest obsługa Klienta udostępniającego system transakcyjny giełdy papierów wartościowych bankom które to sprzedają usługi klientom indywidualnym. Obsługa klienta świadczona jest w oparciu o umowę o świadczenie usług programistycznych, obejmujących tworzenie oprogramowania komputerowego. W ramach umowy Wnioskodawca odpłatnie przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego w ramach prowadzonego projektu, za co otrzymuje wynagrodzenie. Oprogramowanie usługowe, sprzedawane przez klienta Wnioskodawcy, umożliwia jego użytkownikom wdrażać różnego rodzaju oprogramowanie typu przeglądanie wybranych transakcji lub ofert typu kup lub sprzedaj przez szyty na miarę interfejs programistyczny (API).

W powyższym zakresie wskazać należy, że działalność Wnioskodawcy jest działalnością spełniającą wymogi działalności badawczo-rozwojowej oraz tworzenia i rozwijania kwalifikowanego IP. Tworzone oprogramowanie jest innowacyjne i tworzone jest w celu powstania nowych użyteczności oprogramowania lub stworzenia programu od podstaw zaprojektowanego pod konkretne zapotrzebowanie, opisujące kierunki rozwojowe oprogramowania.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonych dla Klienta usług, udoskonala oprogramowanie opisane wyżej w zakresie zapotrzebowania wskazywanego przez Klienta, optymalizując, rozszerzając bądź zmieniając użyteczność oprogramowania. Wiele zmian oraz rozszerzeń użyteczności oprogramowania inicjowanych jest przez zgłaszanie zapotrzebowania modyfikacji działania/funkcjonalności oprogramowania poprzez jego użytkowników (kontrahentów Klienta, udostępniających oprogramowanie bankowe swoim użytkownikom). Wszelkie modernizacje z powyższego wynikające tworzy i wdraża Wnioskodawca. W wyniku działalności Wnioskodawcy w zakresie oprogramowania komputerowego powstają konkretne i odrębne utwory w myśl art. 74 Prawa autorskiego, do których prawa autorskie Wnioskodawca, zgodnie z umową usługową, przenosi na Klienta, za co otrzymuje wynagrodzenie.

Wnioskodawca tworzy i udoskonala oprogramowanie komputerowe systemu transakcyjnego oraz oprogramowanie bazowe do jego udostępniania tworząc kod źródłowy. W ramach prowadzonych na rzecz Spółki usług tworzy On i udoskonala oprogramowanie poprzez tworzenie kodu źródłowego w ramach systematycznej i twórczej pracy, wobec czego z chwilą powstania oprogramowania Wnioskodawca nabywa prawa autorskie do tak powstałego utworu w rozumieniu art. 74 Prawa autorskiego. Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru prac rutynowych i okresowych. W ramach ulepszania i dodawania nowych funkcjonalności, w ramach już istniejącego oprogramowania w sposób stały, systematyczny i zorganizowany pracuje nad projektem, tworząc kod programów komputerowych wymyślony od podstaw przez Wnioskodawcę oraz bazujący na Jego kreatywności, wiedzy i doświadczeniu.

Prawa autorskie do dzieł służących tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania Wnioskodawca przenosi odpłatnie na Spółkę. Sprzedaż praw autorskich odbywa się w oparciu o umowę z dnia 17 grudnia 2018 r., zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką. Przejście praw autorskich na Spółkę dochodzi do skutku w momencie przeniesienia utworów na serwer należący do Spółki. Na podstawie umowy zawartej ze Spółką nabywcą, Wnioskodawca przenosi na zamawiającego nieograniczone w miejscu i czasie autorskie prawa majątkowe do przedmiotu zamówienia lub jego elementów wytworzonych programów komputerowych, będących wytwarzanymi przez Niego utworami w rozumieniu art. 74 Prawa autorskiego, w tym utworów zależnych, których jest bądź będzie twórcą, na wszelkich polach eksploatacji. W ramach sprzedaży praw autorskich Wnioskodawca otrzymuje świadczenie pieniężne spełniane przez Spółkę na podstawie przedstawianych przez Wnioskodawcę w cyklach miesięcznych faktur VAT, wskazujących jako przedmiot sprzedaży tworzenie oprogramowania. W powyższej formule Wnioskodawca otrzymuje dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Oprócz powyższej działalności, Wnioskodawca tworzy od podstaw oprogramowanie na zlecenie innych klientów w oparciu o umowy o dzieło. Na ich podstawie Wnioskodawca od podstaw tworzy oprogramowanie komputerowe zamówione przez Klienta i sprzedaje mu prawa autorskie do programu, tym samym otrzymując dochód z kwalifikowanych praw autorskich, powstających w chwili stworzenia oprogramowania objętego umową. Kontrahenci Wnioskodawcy posiadają alternatywę w postaci zakupienia licencji stosownego oprogramowania dostępnego w obrocie. Każdorazowo zwracają się oni do Wnioskodawcy ze zleceniem stworzenia oprogramowania komputerowego właśnie w sytuacji, w której oprogramowanie, którego potrzebują nie jest dostępne w obrocie. Powyższy fakt potwierdza oświadczenia Wnioskodawcy o innowacyjności tworzonego przez Niego oprogramowania. W ten sposób Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności tworzy nowe produkty i procesy niewystępujące dotychczas w obrocie gospodarczym.

Wnioskodawca posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z art. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej działalności zarówno w części wykonywania stałej umowy usługowej, jak również pojedynczych zleceń wykonania oprogramowania komputerowego, wykorzystuje On dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do tworzenia i ulepszania programów komputerowych w ramach opisanego wyżej projektu, stanowiącego rozwiązanie nowe i innowacyjne na rynku. Ponadto Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wraz z nabywanym doświadczeniem przedsiębiorstwa rozwija i udoskonala wiedzę i umiejętności, o których mowa wyżej, dla skuteczniejszego, lepszego jakościowo prowadzenia opisanej działalności. Dla celów prowadzonej działalności Wnioskodawca zdobywa wiedzę w zakresie najnowszych narzędzi informatycznych oraz oprogramowania korzystając z różnego rodzaju kursów online. Zdobytą wiedzę oraz doświadczenie kształtuje On, łączy i wykorzystuje celem wykorzystania w tworzeniu nowych programów komputerowych oraz nowych zastosowań znanych już rozwiązań. Wszelkie działania opisywane we wniosku wykonywane są bezpośrednio przez Niego. Wnioskodawca jednocześnie nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych, prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów w zakresie tworzenia kwalifikowanego IP w ujęciu innowacyjnego kodu źródłowego w realizacji zadań opisanych wyżej. Wykonuje On działalność badawczo-rozwojową opisaną we wniosku w sposób systematyczny i uporządkowany, w trybie typowym dla specyfiki prowadzonej działalności.

Działania nad każdym programem komputerowym można opisać przy pomocy podziału na następujące etapy:

• ustalenie wstępnej koncepcji oprogramowania, sformułowanie celu funkcjonalności, która ma zostać stworzona w ramach programu komputerowego;

• analiza koncepcji/problemu, określenie informacji/danych wejściowych oraz stworzenie koncepcji, sposobu postępowania w celu osiągnięcia ustalonego stanu końcowego odpowiadającego koncepcji oraz celowi oprogramowania, czyli uzyskania oczekiwanych informacji wyjściowych przy uwzględnieniu ograniczeń sprzętowych i środowiska programowego, analiza szerszej zastosowalności opracowanych rozwiązań i zachowanie ich w zasobie wiedzy (know how) Wnioskodawcy w ramach działalności rozwojowej;

• projektowanie algorytmu (zbioru reguł postępowania mającego na celu przetworzenie informacji wejściowych w informacje wyjściowe w skończonej liczbie działań) lub wielu alternatywnych algorytmów i porównanie ich efektywności, w rezultacie wybór i określenie ostatecznej formy algorytmu potrzebnego do osiągnięcia określonego uprzednio celu, analiza szerszej zastosowalności opracowanych rozwiązań i zachowanie ich w zasobie wiedzy (know how) Wnioskodawcy w ramach działalności rozwojowej;

• implementacja algorytmu, tj. zapisanie programu w formie dokumentacji projektowej i następnie przetłumaczenie go do formy kodu źródłowego programu, który to kod następnie powinien zostać poddany procesowi przetwarzania kompilacji, w celu otrzymania kodu wykonywalnego;

• testowanie oprogramowania w serwerze Wnioskodawcy i ewentualny powrót do wcześniejszych etapów w zależności od wyników prowadzonych testów;

• testowanie oprogramowania w serwerze Klienta Wnioskodawcy i ewentualny powrót do wcześniejszych etapów w zależności od wyników prowadzonych testów;

• przekazanie Klientowi oprogramowania do eksploatacji poprzez przeniesienie fizyczne oraz przeniesienie praw autorskich do oprogramowania za wynagrodzeniem.

Systematyka pracy sprowadza się przede wszystkim do ciągłości tak wykonywanej działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, a także jej uporządkowania oraz wykonywania w sposób celowy.

W konsekwencji powyższych okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, wytwarzanie oprogramowania następuje w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca, w związku z opisaną działalnością, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję przychodów pochodzących z kwalifikowanego prawa IP powstającego w ramach działalności opisanej wyżej. Ewidencja ta pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, i dochodu bądź straty przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. przypadających na każde wyżej wymienione prawo w sposób pozwalający na określenie kwalifikowanego dochodu. Celem zapewnienia transparentności ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia w ewidencji konkretne programy komputerowe, których prawa przenosi na rzecz Spółki z wyszczególnieniem wartości poszczególnych programów, składającej się na wartości faktur VAT przedstawianych comiesięcznie kontrahentowi.

Prowadzi On odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 1 stycznia 2019 r. Wyżej wymienioną ewidencję prowadzi na bieżąco od momentu pojawienia się regulacji preferencji IP BOX, tj. od dnia 1 stycznia 2019 r. Dopiero od tego momentu bowiem istniał po stronie Mocodawcy sens gospodarczy prowadzenia takiej dokumentacji. Ewidencja jest prowadzona od wskazanego momentu na bieżąco wraz z wykonywaniem działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i uzyskiwanie dochodów z tytułu jego sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (po doprecyzowaniu w uzupełnieniu wniosku),

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność w części opisanej we wniosku spełnia w całości przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca uzasadnia treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywane systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. W powyższym zakresie Wnioskodawca wskazuje, że usługi wykonywane przez Niego, zarówno w części dotyczącej wykonywania stałej umowy usługowej na rzecz pojedynczego kontrahenta, jak również tworzenia oprogramowania na zlecenie innych klientów w oparciu o umowy od dzieło bezsprzecznie mają charakter twórczy. Współpraca oparta jest bowiem na tworzeniu przez Niego autorskiego kodu źródłowego, przy tworzeniu oprogramowania. Wynik działalności Wnioskodawcy kwalifikuje się jako autorskie prawo do programu komputerowego. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania Jego działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie kodu źródłowego oprogramowania od podstaw lub modyfikowanie bazowego kodu źródłowego oprogramowania należącego do kontrahenta nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych przez Niego rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana przez Wnioskodawcę systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności Wnioskodawcy objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Oprogramowanie wytwarzane przez Niego nosi znamię innowacyjności, co szczegółowo opisano w opisie stanu faktycznego wniosku.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, oprogramowanie komputerowe tworzone w ramach opisanej działalności w części dotyczącej realizowania stałej umowy usługowej tworzenia oprogramowania, spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W doktrynie i stosowaniu prawa brak jest utrwalonej definicji programu komputerowego. Dla przybliżenia tego pojęcia, przy jednoczesnym uproszczeniu zagadnienia do poziomu niezbędnego, należy wskazać, że za program komputerowy uznaje się jako taki przedmiot praw autorskich należy określić kombinację komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego, spełniającą jednocześnie podstawowe przesłanki do uznania jej za utwór. Powyższe rozumienie programu komputerowego odpowiada przedmiotowi ochrony gwarantowanej w art. 74 ustawy Prawo autorskie.

W związku z powyższą definicją, za słuszne należy uznać zakwalifikowanie utworów wytwarzanych przez Wnioskodawcę w ramach stałej umowy usługowej każdorazowo jako odrębne programy komputerowe. Niewątpliwie programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanej działalności objęte są jego prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca poprzez tworzenie kodu źródłowego tworzy nowe oprogramowanie lub ulepsza oprogramowanie kontrahenta, rozwijając je o nowe użyteczności. Wykonywane przez Wnioskodawcę prace nie mają charakteru rutynowego, a zadaniowy, i są nakierowane na osiągnięcie konkretnego celu, jakim jest stworzenie nowego oprogramowania lub rozwinięcie oprogramowania kontrahenta według przedstawionego przez Niego zapotrzebowania. Oprogramowanie to powstaje jednocześnie w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo rozwojowej. Wytwarzane oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za innowacyjne i wykraczające poza rozwiązania dostępne w obrocie gospodarczym, co szczegółowo opisane zostało w treści opisu stanu faktycznego.

Ad 3

W ocenie Wnioskodawcy, oprogramowanie komputerowe tworzone w ramach opisanej działalności w części dotyczącej realizowania pojedynczych umów o dzieło, mających za przedmiot stworzenie od podstaw oprogramowania i przeniesienia jego praw autorskich na kontrahenta, spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca ugruntowuje powyższy pogląd na argumentacji odnoszącej się do definicji programu komputerowego wskazanej w stanowisku Wnioskodawcy, odnoszącym się do pkt 2, wskazując jednocześnie, że w ramach wykonywania pojedynczych zleceń od kontrahentów zamawiających zaprojektowanie dedykowanego oprogramowania, do którego prawa autorskie są następnie przenoszone na kontrahenta, efektem powstaje właśnie wyżej opisany program komputerowy, chroniony prawami autorskimi w oparciu o art. 74 ustawy Prawo autorskie. Działalność ta, podobnie jak działalność opisana w stanowisku Wnioskodawcy odnoszącym się do pkt 2, spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, natomiast samo oprogramowanie komputerowe tworzone jest przez Wnioskodawcę od podstaw na podstawie jego doświadczenia i wiedzy. Oprogramowanie to jest jednocześnie innowacyjne z uwagi na to, że wprowadza nowe rozwiązania, dedykowane określonemu klientowi, czego dowodem jest forma zawieranych tak umów, których przedmiotem jest stworzenie oprogramowania od podstaw. W innym przypadku kontrahenci Wnioskodawcy mogliby zaopatrzyć się w potrzebne im oprogramowanie poprzez kupno programu powszechnie dostępnego.

Ad 4

W ocenie Wnioskodawcy, ewidencja prowadzona w sposób opisany we wniosku spełnia wymogi opisane w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca w prowadzonej ewidencji wyszczególnia konkretne kwalifikowane IP (programy komputerowe), stanowiące źródło Jego dochodu. Wnioskodawca prowadzi ewidencję na bieżąco razem z prowadzeniem ogólnej rachunkowości przedsiębiorstwa. Prowadzona w ten sposób ewidencja pozwala na ustalenie wysokości dochodu osiągniętego przez Niego z tytułu przeniesienia praw autorskich do kwalifikowanego IP na rzecz kontrahenta.

Ad 5

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność badawczo-rozwojowa, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego IP, przenoszonego następnie odpłatnie na kontrahenta w ramach stałej umowy usługowej, której przedmiotem jest tworzenie oprogramowania spełnia przesłanki objęcia dochodów z jej prowadzenia preferencyjną stawką podatku dochodowego w wysokości 5% (IP Box), o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe, Wnioskodawca uzasadnia okolicznościami wymienionymi w uzasadnieniu, stanowiskiem Wnioskodawcy przedstawionym w odniesieniu do pkt 1, 2 oraz 4 oraz faktem pochodzenia dochodu otrzymywanego w ramach prowadzonej tak działalności ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

Ad 6

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność badawczo-rozwojowa, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego IP, przenoszonego następnie odpłatnie na kontrahenta w ramach stałej pojedynczych umów o dzieło, mających za przedmiot stworzenie od podstaw nowego oprogramowania spełnia przesłanki objęcia dochodów z jej prowadzenia preferencyjną stawką podatku dochodowego w wysokości 5% (IP BOX), o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe Wnioskodawca uzasadnia okolicznościami wymienionymi w uzasadnieniu, stanowiskiem Wnioskodawcy przedstawionym w odniesieniu do pkt 1, 3 oraz 4 oraz faktem pochodzenia dochodu otrzymywanego w ramach prowadzonej tak działalności ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki oraz Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste zamknięcie łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której usługi obejmują tworzenie oraz ulepszanie oprogramowania komputerowego. Prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, w wyniku której wytwarza kwalifikowane prawa autorskie i otrzymuje z nich dochody od 2013 r. Oprogramowanie tworzone jest na specjalne zamówienie klienta. W ramach tej działalności Wnioskodawca tworzy kod źródłowy oprogramowania komputerowego, mając za cel stworzyć lub ulepszyć oprogramowanie dla zwiększenia jego użyteczności, tworząc przy tym indywidualne dzieło, spełniające przesłanki utworu jako program komputerowy, zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach umowy Wnioskodawca odpłatnie przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego w ramach prowadzonego projektu, za co otrzymuje wynagrodzenie. Działalność Wnioskodawcy jest działalnością spełniającą wymogi działalności badawczo-rozwojowej oraz tworzenia i rozwijania kwalifikowanego IP. Tworzone oprogramowanie jest innowacyjne i tworzone jest w celu powstania nowych użyteczności oprogramowania lub stworzenia programu od podstaw. W wyniku działalności Wnioskodawcy w zakresie oprogramowania komputerowego powstają konkretne i odrębne utwory w myśl art. 74 Prawa autorskiego, do których prawa autorskie Wnioskodawca, zgodnie z umową usługową, przenosi na Klienta, za co otrzymuje wynagrodzenie. W ramach prowadzonych na rzecz Spółki usług tworzy On i udoskonala oprogramowanie poprzez tworzenie kodu źródłowego w ramach systematycznej i twórczej pracy, wobec czego z chwilą powstania oprogramowania Wnioskodawca nabywa prawa autorskie do tak powstałego utworu w rozumieniu art. 74 Prawa autorskiego. Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru prac rutynowych i okresowych. Na podstawie umowy zawartej ze Spółką nabywcą, Wnioskodawca przenosi na zamawiającego autorskie prawa majątkowe do przedmiotu zamówienia lub jego elementów wytworzonych programów komputerowych, będących wytwarzanymi przez Niego utworami w rozumieniu art. 74 Prawa autorskiego, w tym utworów zależnych, których jest bądź będzie twórcą, na wszelkich polach eksploatacji. Oprócz powyższej działalności, Wnioskodawca tworzy od podstaw oprogramowanie na zlecenie innych klientów w oparciu o umowy o dzieło. Na ich podstawie Wnioskodawca od podstaw tworzy oprogramowanie komputerowe zamówione przez Klienta i sprzedaje mu prawa autorskie do programu, tym samym otrzymując dochód z kwalifikowanych praw autorskich, powstających w chwili stworzenia oprogramowania objętego umową. W ramach prowadzonej działalności zarówno w części wykonywania stałej umowy usługowej, jak również pojedynczych zleceń wykonania oprogramowania komputerowego, Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do tworzenia i ulepszania programów komputerowych w ramach opisanego wyżej projektu, stanowiącego rozwiązanie nowe i innowacyjne na rynku. Dla celów prowadzonej działalności Wnioskodawca zdobywa wiedzę w zakresie najnowszych narzędzi informatycznych oraz oprogramowania korzystając z różnego rodzaju kursów online. Systematyka pracy sprowadza się przede wszystkim do ciągłości tak wykonywanej działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, a także jej uporządkowania oraz wykonywania w sposób celowy. Wnioskodawca, w związku z opisaną działalnością, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję przychodów pochodzących z kwalifikowanego prawa IP powstającego w ramach działalności opisanej wyżej. Ewidencja ta pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, i dochodu bądź straty przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wyżej wymienioną ewidencję prowadzi na bieżąco od momentu pojawienia się regulacji preferencji IP BOX, tj. od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy mający na celu tworzenie, tworzyć powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że działalność Wnioskodawcy spełnia przesłanki uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oprogramowanie wytworzył On w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3 / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Zatem, dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

W niniejszej sprawie dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskiwanym przez Wnioskodawcę, jest dochód określony w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochód z ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Należy także wskazać, że oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że oprogramowanie komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę na podstawie opisanej stałej umowy usługowej, mającej za przedmiot tworzenie oprogramowania oraz ulepszanie oprogramowania należącego do kontrahenta poprzez tworzenie nowego kodu źródłowego, wykonywanej w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełnia przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w ramach prowadzonych na rzecz Spółki usług tworzy On i udoskonala oprogramowanie poprzez tworzenie kodu źródłowego w ramach systematycznej i twórczej pracy. Ponadto Wnioskodawca przenosi na zamawiającego autorskie prawa majątkowe do przedmiotu zamówienia lub jego elementów wytworzonych programów komputerowych, będących wytwarzanymi przez Niego utworami w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Również oprogramowanie komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę na podstawie pojedynczych zleceń mających za przedmiot tworzenie oprogramowania i przenoszenie praw autorskich do niego na kontrahenta w oparciu o umowy o dzieło, wykonywanej w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełnia przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Na podstawie tych umów o dzieło Wnioskodawca od podstaw tworzy oprogramowanie komputerowe zamówione przez Klienta i sprzedaje mu prawa autorskie do programu, tym samym otrzymując dochód z kwalifikowanych praw autorskich, powstających w chwili stworzenia oprogramowania objętego umową.

Zatem, należy uznać, że Wnioskodawca uzyskuje na podstawie powyższych umów dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wytworzonego i ulepszonego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, który kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wytworzonego i ulepszonego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, a tym samym dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku, w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może skorzystać z preferencji IP Box i być opodatkowany podatkiem dochodowym w wysokości 5%.

Należy również wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odnosząc się do kwestii tego, czy prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja spełnia wymogi ustawowe określone w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że, jak wynika z opisu sprawy prowadzona przez Wnioskodawcę odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów, i dochodu bądź straty przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów przypadających na każde wyżej wymienione prawo w sposób pozwalający na określenie kwalifikowanego dochodu. Zatem ewidencja ta spełnia wymogi określone w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy innowacyjny charakter, podejmowane są w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Prowadzi On ponadto odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję spełniającą wymogi określone w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Wnioskodawca może skorzystać z preferencji IP Box, a tym samym opodatkować podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku zarówno w części odnoszącej się do dochodu pochodzącego ze stałej umowy usługowej, w zakresie tworzenia w jej wykonaniu oprogramowania oraz ulepszania oprogramowania należącego do kontrahenta poprzez tworzenie nowego kodu źródłowego, jak i korzystać z preferencji IP Box, a tym samym opodatkować podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku w części odnoszącej się do dochodu pochodzącego z pojedynczych zleceń mających za przedmiot tworzenie oprogramowania komputerowego w oparciu o umowy o dzieło.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej