Interpretacja indywidualna z dnia 30.11.2020, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.715.2020.2.KB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Możliwość odliczenia ulgi prorodzinnej w przypadku sprawowania opieki przez oboje rodziców.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.) uzupełnionego pismem z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 30 października 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.715.2020.1.KB, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono 2 listopada 2020 r., natomiast w dniu 12 listopada 2020 r., do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wskazane wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu () 2020 r. Wnioskodawca złożył zeznanie podatkowe PIT-37 wraz z PIT-0 za rok podatkowy 2019, w którym odliczył ulgę prorodzinną na córkę () PESEL: (). Była żona - () PESEL: () - również odliczyła ulgę prorodzinną na wspólną córkę () oraz syna () PESEL: () w swoim zeznaniu podatkowym za 2019 r. pomimo wcześniejszych ustaleń Wnioskodawcy i jego byłej żony o tym, że każde z nich odpisuje ulgę prorodzinną na jedno z dzieci. Była żona miała odpisać syna () a Wnioskodawca miał odpisać córkę () i też tak uczynił. W tej sytuacji Naczelnik Urzędu Skarbowego w () pismem z dnia () 2020 r. wezwał Wnioskodawcę do przedstawienia przez niego wszelakich dokumentów mających świadczyć o tym, że w 2019 r. czynnie uczestniczył w życiu córki, na podstawie których dokonał odliczenia ulgi prorodzinnej na córkę za rok podatkowy 2019 - numer sprawy () prowadzonej w Urzędzie Skarbowym w ().

Wnioskodawca osiąga dochody z tytułu umowy o pracę, jest zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony w Firmie () S.A. w ().

Względem córki Zainteresowanego nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego, ustawy o podatku tonażowym lub ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zainteresowany posiada pełnie praw rodzicielskich. Wyrokiem sądu w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia () r. sygn. akt () posiada ustalone widzenia z córką () oraz synem () w następujący sposób: IV. Ustala kontakty powoda z małoletnimi dziećmi w ten sposób, że powód spotykał się będzie z dziećmi:

• w każdy I i III weekend (),
• w dniach 24 do 31 lipca (),
• w pierwszy dzień Świąt Wielkanocnych (),
• w dniu 7 sierpnia (),
• w Wigilię Bożego Narodzenia (),
• w Drugi Dzień Świąt Bożego Narodzenia (),
• w Nowy Rok (),
• w dzień urodzin syna (),
• w drugi tydzień ferii zimowych (),
• w każdy piątek miesiąca ().

Powód każdorazowo obowiązany będzie odbierać dzieci z miejsca ich zamieszkania lub miejsca zajęć pozaszkolnych i odprowadzać je do miejsca zamieszkania, kontakty odbywać się będą poza miejscem zamieszkania małoletnich i bez udziału matki."

Wnioskodawca czynnie uczestniczył w życiu swojej córki w 2019 roku. Pomimo orzekniętych alimentów na () w kwocie () zł miesięcznie oraz syna () w kwocie () zł miesięcznie co łącznie daje kwotę () zł miesięczne, które bezpośrednio są potrącane z wynagrodzenia na rzecz byłej żony, Zainteresowany wydatkował dodatkowe środki pieniężne w 2019 r. na swoją córkę - czego dowodem są wyciągi z kont w terminach kiedy to sprawował samodzielną opiekę nad małoletnią.

W 2019 r. Zainteresowany pomimo próby ograniczania mu kontaktów z córką przez jej matkę, dokładał wszelakich starań, aby czas w jakim sprawuję opiekę nad małoletnią nie ograniczał się jedynie do sztucznego zaspakajania potrzeb dziecka tzw. na odczep". Wnioskodawca urozmaicał córce wspólne spędzanie czasu poprzez wyjazdy, wycieczki, wspólne wyjścia na basen czy na pizzę.

Wnioskodawca w 2019 r. ponosił koszty:

• związane z feriami zimowymi: termin drugi tydzień ferii zimowych w 2019 r.;
• związane z wakacjami: termin od 24 lipca do końca lipca 2019 r.;
• związane ze wspólnymi wyjazdami: ();
• związane ze wspólnymi wyjściami ();
• związane z wyżywieniem bieżącym w terminach ustalonych widzeń z dziećmi;
• wydatki na paliwo w terminach widzeń z dziećmi.
• wydatki poniesione podczas zakupów na rzecz córki.

Wnioskodawca odrabiał w 2019 r. z córką () zadania domowe, uczył czytania oraz pisania przez co brał czynny udział w edukacji swojej córki. W 2019 r. Zainteresowany dokonywał zakupów wszelakiego rodzaju zabawek, gazetek wpływających na poprawny rozwój córki. Często Wnioskodawca zmuszony" był zakupić córce odzież lub obuwie, gdyż była żona wysyłała na spotkania córkę w odzieży zniszczonej, ciasnej lub za luźnej. Niejednokrotnie Zainteresowany w 2019 r. bywał zły na sytuację, gdy jego córka przychodziła na spotkania z nim ubrana jak bezdomna i jako ojciec, któremu zależy na dobru dziecka kupował odpowiednie obuwie oraz odzież, w której córka nie była narażona na pośmiewisko rówieśników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo odpisu ulgi prorodzinnej na córkę () za rok kalendarzowy 2019, którą uwzględnił w swoim zeznaniu podatkowym PIT-37 wraz z PIT-0 w dniu () 2019 r. złożonym w Urzędzie Skarbowym w ()?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo odpisu ulgi prorodzinnej na córkę () za rok kalendarzowy 2019.

Podstawą do uznania ww. ulgi jest fakt, że była żona nie miała żadnych wcześniejszych zastrzeżeń do odpisów dokonywanych przez Wnioskodawcę na córkę w latach wcześniejszych chociażby za rok podatkowy 2018, gdyż taka była umowa pomiędzy nim a jego byłą żoną.

Nadto Zainteresowany uważa, że w 2019 r. należycie wypełniał swoje obowiązki wobec córki poprzez przykładanie należytej wagi do jej edukacji (odrabianie zadań domowych, uczenia czytania i pisania, odbieranie z dodatkowych lekcji: j. angielskiego oraz przykładanie wagi do uczestnictwa córki w zajęciach ()) jak i rozwoju. Wnioskodawca uważa, że jako odpowiedzialny rodzic zapewniał córce różne mające prawidłowy wpływ na rozwój dziecka zajęcia, wycieczki etc.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a. (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Władza rodzicielska zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia wykonywanie władzy rodzicielskiej z pojęciem przysługiwanie władzy rodzicielskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest ojcem () i (). Zarówno Zainteresowany jak i jego była żona w zeznaniu podatkowym za 2019 r. odliczyli ulgę prorodzinną w całości za córkę (). Wnioskodawca płaci alimenty w wysokości () zł miesięcznie na rzecz () i (). Wnioskodawca spotykał się z córką na podstawie harmonogramu określonego w wyroku sądowym. Poza alimentami Wnioskodawca ponosił również inne wydatki na rzecz córki związane z jej potrzebami m.in. zakup odzieży, wyżywienia, zabawek. W ramach wyznaczonych terminów spotkań Wnioskodawca urozmaicał córce wspólne spędzanie czasu poprzez wyjazdy, wycieczki, wspólne wyjścia na basen czy na pizzę. Dodatkowo Zainteresowany dbał o rozwój i edukację córki w czasie, który wspólnie spędzali m. in. poprzez wspólne odrabiane lekcji czy naukę czytania.

Wnioskodawca ustalił wcześniej z matką () i (), że skorzystają oni z ulgi prorodzinnej w ten sposób, iż matka odliczy ulgę na syna a Zainteresowany ulgę na córkę.

W pierwszej kolejności przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego pozwala twierdzić, że każdemu z rodziców przysługiwała władza rodzicielska oraz każdy z rodziców władzę tę wykonywał w różnym zakresie względem córki (). Jak bowiem wynika z wniosku oboje rodzice posiadają pełne prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Wnioskodawca spędzał czas z () zgodnie z ustalonym przez sąd harmonogramem. Wnioskodawca troszczył się o rozwój córki, dbał o edukację, wychowanie, wypoczynek, zaspokajanie potrzeb bytowych. Zainteresowany wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego względem dzieci oraz ponosił inne wydatki związane z zaspakajaniem potrzeb córki.

W przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia co ma miejsce w przedmiotowej sprawie - odliczenie przysługuje w częściach równych. Przy czym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają sposobu podziału ulgi pomiędzy rodziców od uzyskania przez nich przychodu w roku podatkowym, którego dotyczy odliczenie.

Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do małoletniej córki, skoro zarówno Wnioskodawca jak i jej matka w 2019 r. wykonywali władzę rodzicielską oboje są uprawnieni do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z brakiem porozumienia pomiędzy Wnioskodawcą a matką dzieci, Wnioskodawcy przysługuje odliczenie przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie - w wysokości 50% kwoty ulgi na dziecko.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego ma on prawo odliczyć pełną ulgę prorodzinną na córkę za 2019 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej