Interpretacja indywidualna z dnia 3.02.2022, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.1016.2021.1.IR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Temat interpretacji
Obowiązki płatnika
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 listopada 2021 r. otrzymaliśmy Państwa wniosek z 20 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący obowiązków płatnika, który został przekazany przy piśmie z 29 października 2021 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.... Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest Organizatorem programu poleceń przy sprzedaży Instalacji …. Uczestnikiem Programu może zostać osoba fizyczna mająca ukończone 18 lat, posiadająca miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej oraz posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych, która przystąpiła do Programu na zasadach określonych w Regulaminie (dalej „Polecający”). Przystąpienie do Programu i uzyskanie statusu Polecającego następuje z chwilą zawarcia Umowy z Organizatorem (umowa w formie pisemnej lub dokumentowej). Możliwością Polecającego jest przekazanie Organizatorowi imienia i nazwiska, adresu oraz numeru telefonu potencjalnego Polecanego (możliwość, ponieważ nie ma zobowiązania a jedynie możliwość przekazania dowolnej ilości danych oraz brak sankcji za nieprzekazanie). Polecający korzystać będzie z posiadanych już zasobów danych, a więc nie będzie w sposób czynny polecał usług Organizatora. Organizator będzie kontaktował się z potencjalnymi Poleconymi za pomocą własnych kanałów komunikacji. Polecający będzie posiadał zgodę potencjalnych Polecanych na przekazanie danych.
Polecającemu przysługiwać będzie wynagrodzenie określone w Regulaminie, wyłącznie gdy Polecony zawrze z Organizatorem ważną i skuteczną umowę sprzedaży Instalacji …, Polecony wywiąże się z płatności wg zasad wynikających z zawartej umowy, całkowicie zostanie zamontowana Instalacja … zakupiona przez Poleconego oraz powyższe warunki zostaną spełnione najpóźniej w ostatnim dniu trwania Programu.
Wynagrodzeniem dla Polecającego za każdego skutecznie Poleconego jest kwota w wysokości… zł (słownie: …). Jeden Polecający może otrzymać wynagrodzenie z tytułu kilku poleceń. Wynagrodzenie odpowiada w takiej sytuacji iloczynowi Poleconych i kwoty … zł. Maksymalna ilość poleceń za które przysługuje wynagrodzenie, to 10.
Pytania
1. Czy kwoty pieniężne wypłacane przez Wnioskodawcę Polecającym będącym osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, będą stanowiły przychód tych Uczestników opisany w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawca jest płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy obciążającym Uczestników Programu w związku z wypłaceniem im prowizji?
3. Czy Wnioskodawca winien wykazać w informacjach PIT-11, o których mowa w art. 42a ww. ustawy przychody Uczestników wynikające z otrzymania przez nich prowizji?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 1
Umowę zawieraną między Wnioskodawcą a Polecającym należy uznać za umowę nienazwaną, w ramach której nie są świadczone żadne usługi. Polecający ogranicza się do samego udostępnienia formularza i nie ma innych konkretnych zadań do wykonania, a w szczególności nie poleca czynnie towarów Wnioskodawcy i nie zachęca osób trzecich (potencjalnych Poleconych) do zawarcia umowy z Wnioskodawcą.
Z powyższego wynika zatem (brak unikalności, rozpoznawalności), że Partner nie musi być osobą wpływową i nie będzie czynnie wpływał na decyzję czy opinie innych. Działania Partnera ograniczają się więc tylko do zwykłego zamieszczenia danych. Strony są związane Umową, która jednak nie nakłada obowiązków, a jedynie możliwość podania danych przez Polecającego. Pod względem cywilnoprawnym jest to luźna i niezobowiązująca relacja między Wnioskodawcą a Polecającym.
Z uwagi na powyższe, kwota pieniężna jaką Wnioskodawca będzie wypłacał Polecającym, będzie stanowiła przychód Polecających opisany w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Kwoty wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz Polecających z całą pewnością będą stanowiły po ich stronie przysporzenie podlegające opodatkowaniu zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ww. ustawy, nie będą jednak mieściły się w żadnej kategorii przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy ani art. 12 do 14 i 17 tej ustawy.
W tej sytuacji jedynym wyjściem będzie zakwalifikowanie ich do kategorii zbiorczej objętej art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy.
Ad 2
Wnioskodawca nie będzie płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od prowizji wypłacanych Polecającym, gdyż katalog zaliczek na ten podatek pobieranych przez płatników objęty art. 31 i następnymi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakazuje poboru zaliczki na podatek od przychodów ze źródeł objętych art. 20 ww. ustawy.
Ad 3
Wnioskodawca będzie zobowiązany do przekazywania informacji o uzyskanych przez Uczestników przychodów z tytułu wypłaconych prowizji w ramach Programu w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego Uczestnikom i urzędom skarbowym właściwym według miejsca ich zamieszkania, zgodnie z art. 42a.
Skoro przychody z tytułu pobierania prowizji zostały zakwalifikowane jako przychody ze źródeł określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to logiczną konsekwencją jest obowiązek stosowania normy art. 42a tej ustawy. Brak jest przepisów, które w tym przypadku zwalniałyby Wnioskodawcę od obowiązku opisanego we wspomnianym przepisie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określono źródła przychodów wyszczególniając m.in.: stosunek pracy i stosunki pokrewne, emeryturę, rentę (pkt 1), działalność wykonywaną osobiście (np. umowa zlecenie, umowa o dzieło – pkt 2), pozarolniczą działalność gospodarcza (pkt 3), działy specjalne produkcji rolnej (pkt 4), najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze (pkt 6), prawa majątkowe (pkt 7) oraz inne źródła (pkt 9).
Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, określony został w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
c) przedsiębiorstwa w spadku
– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
W myśl art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.
Stosownie natomiast do art. 42 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:
1) w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2) w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym- imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.
Zakwalifikowanie przychodu z tytułu opisanych we wniosku prowizji do odpowiedniego źródła na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zacząć od odpowiedniego zakwalifikowania zawartych z Uczestnikami Programu umów na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego.
Zasadę swobody umów przewiduje art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.). W myśl ww. przepisu, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Z zasady tej wynika możliwość zawierania tzw. „umów nienazwanych”, tj. nieuregulowanych w ww. Kodeksie.
Strony, konstruując treść umowy nienazwanej, mogą praktycznie bez ograniczeń czerpać z typowych wzorców umów nazwanych, nadając im złożony charakter. W szczególności strony mogą „zapożyczać” wybrane elementy różnych umów, tworząc nowy typ umowy o charakterze kompilacyjnym, zindywidualizowany do potrzeb stron. Bazując na jednej bądź dwóch i więcej umowach nazwanych, w treści umowy nienazwanej mogą także zamieszczać nieznane obowiązującemu porządkowi prawnemu nowe klauzule, postanowienia i zastrzeżenia umowne, które również nadadzą stosunkowi prawnemu indywidualny charakter.
Należy przy tym pamiętać, że treść dozwolonej umowy przez prawo wyznaczają postanowienia art. 56 i 58 Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z art. 56 ww. Kodeksu, czynność prawna wywołuje nie tylko skutki w niej wyrażone, lecz również te, które wynikają z ustawy, z zasad współżycia społecznego i z ustalonych zwyczajów.
Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, że na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, że bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana (art. 58 § 1-3 Kodeksu cywilnego).
Zatem, przedmiotową Umowę zawartą między Wnioskodawcą a Uczestnikiem (umowa w formie pisemnej lub dokumentowej), należy zaliczyć do umów nienazwanych, ponieważ stosunek prawny jaki łączy Wnioskodawcę i Uczestnika kreowany jest w sposób dowolny i odpowiadający stronom.
Zgodnie z doktryną, gdy treść umowy nie jest przewidziana przez żadną z postaci umów nazwanych, umowę taką można określić jako nienazwaną (contractus innominatus). Występuje ona wówczas jedynie w stosunku prawnym, który strony tak właśnie ukształtowały.
Mając na uwadze opisaną w zdarzeniu przyszłym sytuację, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z usługą – Uczestnik ma bowiem konkretne zadanie do wykonania, tj. polecanie usługi Instalacji … a następnie przekazanie Organizatorowi imienia i nazwiska, adresu oraz numeru telefonu potencjalnego Polecanego. Polecający będzie posiadał zgodę potencjalnych Polecanych na przekazanie danych. Polecającemu przysługiwać będzie wynagrodzenie określone w Regulaminie, wyłącznie gdy Polecony zawrze z Organizatorem ważną i skuteczną umowę sprzedaży Instalacji …. Polecony wywiąże się z płatności wg zasad wynikających z zawartej umowy gdy całkowicie zostanie zamontowana Instalacja … zakupiona przez Poleconego. Wynagrodzeniem dla Polecającego za każdego skutecznie Poleconego jest kwota w wysokości 500 zł. Jeden Polecający może otrzymać wynagrodzenie z tytułu kilku poleceń.
W konsekwencji usługa wykonywana przez Polecającego przyczyni się do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży usługi …, w zamian za co Uczestnik otrzyma od Wnioskodawcy wynagrodzenie (prowizję) za każdego skutecznie Poleconego.
Uczestnik będzie polecał usługę … a następnie udostępniał Organizatorowi dane w postaci imienia i nazwiska, adresu oraz numeru telefonu potencjalnego Polecanego. Działania Uczestnika mają swój ściśle określony cel. Jednocześnie wszystko odbywa się na zasadach wynikających z Regulaminu Programu Wnioskodawcy.
Proces realizacji zadania powierzonego Uczestnikowi stanowi operację gospodarczą, w którą zaangażowani są: Wnioskodawca, Uczestnik i inne podmioty.
Biorąc pod uwagę wszystkie wymienione aspekty, wskazana we wniosku umowa należy do tzw. umów nienazwanych, w której tle jest świadczenie określonej usługi przez Uczestnika.
Zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego, do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.
Przepis art. 750 Kodeku cywilnego reguluje reżim prawny umów, które łącznie spełniają dwie przesłanki: są umowami o świadczenie usług i jednocześnie nie są uregulowane innymi przepisami. Zakres zastosowania tego przepisu jest więc rozległy i obejmuje szeroki katalog umów o różnorodnej treści (K. Kopaczyńska-Pieczniak, Komentarz do art. 750 Kodeksu cywilnego, w: A. Kidyba (red.), Z. Gawlik, A. Janiak, K. Kopaczyńska-Pieczniak, G. Kozieł, E. Niezbecka, T. Sokołowski, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – część szczególna, Lex 2014, wyd. II).
W świetle powyższego, skoro jak wskazuje przepis art. 750 Kodeksu cywilnego – do umowy o świadczeniu usług nieuregulowanych innymi przepisami stosuje się przepisy o zleceniu – to na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane przez Uczestnika w ramach tej umowy należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Reasumując, na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz przywołanych przepisów prawa, przedmiotowe kwoty wynagrodzenia (prowizje) wypłacane przez Wnioskodawcę Uczestnikom Programu będącym osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej będą stanowiły dla tych Uczestników przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Skoro Umowy są zawierane z osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej, to na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie cytowanego wyżej art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz stosownie do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy, przekazania kwot pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki na rachunek urzędu skarbowego.
Ponadto, po zakończonym roku podatkowym na Wnioskodawcy ciążył będzie w myśl powołanego art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym obowiązek sporządzenia i przesłania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracji rocznej o zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R oraz przekazania podatnikom oraz właściwym urzędom skarbowym informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 stosownie do treści art. 42 ust. 2 ww. ustawy.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Państwa stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).