Decyzja o podziale geodezyjnym działki nr A, wydana została 27 grudnia 2021 r. W wyniku powyższej decyzji ww. działka nr A została podzielona na działki o numerach A/1-A/64, w tym działki drogowe o numerach A/1-A/5 w celu ich sprzedaży.

Dokładne daty odpłatnego zbycia poszczególnych działek powstałych po podziale nieruchomości niezabudowanej (działki nr A) to: 1 marca 2022 r., 16 marca 2022 r., 20 maja 2022 r., 10 czerwca 2022 r., 21 czerwca 2022 r., 8 lipca 2022 r., 19 lipca 2022 r., 27 lipca 2022 r., 28 lipca 2022 r., 16 września 2022 r., 2 listopada 2022 r., 3 listopada 2022 r., 9 listopada 2022 r., 30 listopada 2022 r., 22 grudnia 2022 r.

Prowadzi Pani indywidualną działalność gospodarczą pod firmą … od … kwietnia 1988 r. do chwili obecnej. Zgodnie z wpisem w CEiDG aktualnie przedmiotem tej działalności jest:

Nie prowadziła Pani i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Prowadzi Pani książkę przychodów i rozchodów oraz rozlicza się na zasadach podatku liniowego. Wskazane przez Panią działki gruntu nie były nigdy wykorzystywane w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Oprócz wymienionych we wniosku nieruchomości posiada Pani udział 10% w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, w którym zamieszkuje, działkę rekreacyjną nad jeziorem oraz udział 37/100 w kamienicy mieszkalnej (wspólność majątkowa małżeńska). Sprzedaż działek będących przedmiotem wniosku jest podyktowana trudną sytuacją finansową Pani męża, który na skutek nietrafionych decyzji finansowych popadł w długi. W przypadku, gdyby kondycja finansowa przedsiębiorstwa Pani męża nie uległa w najbliższym czasie poprawie, nie wyklucza Pani konieczności sprzedaży powyższych nieruchomości celem spłaty wymagalnych zobowiązań.

W przeszłości zbyła Pani wraz z mężem:

Zarówno środki pozyskane z powyższych transakcji, jak również środki pozyskane w wyniku sprzedaży działek, których dotyczy przedmiotowy wniosek posłużyły w 2020 r. i 2022 r. spłacie zobowiązań finansowych Pani męża, wynikających z ….

Jedyną przyczyną zbycia powyższych działek była konieczność zaspokojenia wierzycieli Pani męża, za które również Pani odpowiada. W związku z tym, że zbycie tych składników majątkowych było jedyną możliwością na pokrycie wymagalnych zobowiązań, sprzedaż często następowała poniżej ceny rynkowej.

Pytanie

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży opisanych wyżej nieruchomości, które nabyła Pani do wspólności majątkowej małżeńskiej 30 maja 2008 r., a następnie zawarła Pani z mężem umowę darowizny, na podstawie której nastąpiła darowizna tej nieruchomości z majątku wspólnego Pani oraz Jej męża do Pani majątku osobistego, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, sprzedaż nieruchomości nie powinna być opodatkowana podatkiem od sprzedaży, gdyż darowizna dokonana 10 marca 2020 r. nie spowodowała nowego momentu nabycia nieruchomości, gdyż liczy się czas nabycia do majątku wspólnego, które miało miejsce w 2008 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane - w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis wskazuje, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie oraz nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w ww. artykule, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości. W związku z powyższym istotna dla ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest data jej nabycia lub wybudowania.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Jedynym celem jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Istotną kwestią jest również regulacja stosunku majątkowego między małżonkami. Treść art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, wskazuje, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne.

Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Ponadto, zgodnie z art. 33 pkt 2 ww. Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą natomiast m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis, darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

W świetle przepisów istnieje możliwość, aby małżonkowie zawierali między sobą umowy, na mocy których dokonują transferu przedmiotów albo praw majątkowych pomiędzy majątkami. Małżonkowie mogą więc zawrzeć umowę przenoszącą jakieś konkretne prawo z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego małżonka.

Pogląd ten jest utrwalony w orzecznictwie, bowiem dominuje pogląd o dopuszczalności dokonania darowizny z majątku wspólnego do majątku odrębnego. Przykładem jest uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 1991 r., sygn. akt III CZP 76/90, z tezy której wynika, że „w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka”.

Tożsame stanowisko zostało prezentowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17: „Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej”.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie także w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że „z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w wyżej wskazanej uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy przeniesienie praw do nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego małżonków nastąpi w drodze darowizny do majątku osobistego jednego z małżonków”.

Stosownie do zaprezentowanego wyżej stanowiska NSA należy uznać, że w świetle prawa nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej, bowiem jest to wspólność bezudziałowa. W konsekwencji nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwo, co powoduje, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze darowizny, spadku. Z tego względu wszelkie następcze zdarzenia prawne dotyczące danego składnika majątkowego, pierwotnie wchodzącego w skład ustawowej wspólności małżeńskiej nie mają prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Powyższe potwierdzają również stanowiska organów podatkowych, bowiem w interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.382.2019.2.AWO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe, że moment nabycia należy liczyć od momentu nabycia nieruchomości do majątku wspólnego mężem. Powołuje się na fakt, że we wspólności majątkowej nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) u.p.d.o.f. od daty dokonania przez małżonka darowizny nieruchomości objętej wspólnością ustawową. Jak również w interpretacji indywidualnej z dnia 10 września 2021 r., nr 0113- KDWPT.4011.254.2021.1.KSM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że „należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowych nieruchomości nastąpiło w 2005 r., tj. w momencie kiedy to nieruchomości te zostały nabyte do majątku wspólnego małżonków. Dokonana darowizna między małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej małżeńskiej, przenosząca składniki majątkowe z majątku wspólnego do majątku osobistego (odrębnego), nie stanowi bowiem dla Wnioskodawczyni ponownego nabycia. Zatem, 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości.”.

Mając na uwadze stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz innych organów podatkowych należy stwierdzić, że nabycie przez Panią nieruchomości będącej przedmiotem umowy darowizny między małżonkami zawartej w 2020 r., nastąpiło w 2008 r., kiedy to ww. nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków. Dokonana darowizna między małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej małżeńskiej, przenosząca składnik majątkowy z majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi ponownego nabycia prawa do tego składnika przez obdarowanego małżonka.

Zatem, odpłatne zbycie nieruchomości w 2022 r. nie stanowi dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca 2008 r., w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym, nie powstał u Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z kolei stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

-zarobkowym celu działalności,

-wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

-prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy).

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Panią do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że niezabudowaną działkę nr A o powierzchni 7,9700 ha nabyła Pani wraz z mężem w dniu 30 maja 2008 r. do majątku wspólnego, w celu lokaty kapitału. Początkowo ww. działka była nieużytkowana. W późniejszym czasie Pani wraz z mężem zawarli umowę dzierżawy w celu utrzymania odpowiedniej kultury rolnej przedmiotowej nieruchomości. Czynsz dzierżawny został ustalony na symboliczną kwotę 1 000 zł rocznie. Powyższa nieruchomość nie była przez Panią wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej. Na skutek umowy darowizny z dnia 10 marca 2020 r. nastąpiło przeniesienie ww. nieruchomości z majątku wspólnego do Pani majątku osobistego. 27 grudnia 2021 r. dokonała Pani podziału geodezyjnego działki nr A, w wyniku którego powstały mniejsze działki o numerach A/1-A/64, w tym działki drogowe o numerach A/1-A/5, w celu ich sprzedaży. Nowo powstałe działki są niezabudowane, stanowią grunty orne i posiadają bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Znajdują się w obszarze, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego stanowi tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W 2022 r. rozpoczęto prace w zakresie likwidacji przebudowy linii energetycznej kolidującej z działką i budowę podziemnej bezkolizyjnej linii energetycznej. Jak również został wykonany projekt linii wodociągowej oraz wykonano projekt na wykonanie wjazdu z drogi publicznej na drogę wewnętrzną działki. W 2022 r. dokonała Pani na podstawie odrębnych aktów notarialnych sprzedaży działek gruntu o numerach: A/31, A/7, A/57, A/58, A/22, A/56, A/26, A/24, A/25, A/36, A/49, A/50, A/51, A/52, A/60, A/61, A/62, A/63, A/64, A/40 oraz udziały w prawie współwłasności drogi. Powstałe po podziale działki do dnia ich sprzedaży nie były w żaden sposób wykorzystywane i udostępniane osobom trzecim. Odpłatne zbycie przedmiotowych działek nie następowało w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przed sprzedażą w stosunku do działek powstałych po podziale działki nr A, nie podejmowała Pani działań w celu ich uatrakcyjnienia. W celu sprzedaży działek nie podejmowała Pani osobiście żadnych działań reklamowych. Sprzedaż odbywała się za pośrednictwem biura nieruchomości. Przed sprzedażą działek nie zostały wydane pozwolenia na budowę, nie podejmowała Pani również żadnych działań mających na celu ich uzyskanie. Nie prowadziła Pani i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Zgodnie z wpisem w CEiDG, aktualnie przedmiotem prowadzonej przez Panią działalności jest: wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe, pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, badanie rynku i opinii publicznej, działalność związana z tłumaczeniami, pozostałe sprzątanie, działalność usługowa związana z zagospodarowaniem terenów zieleni, działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura, wykonywanie fotokopii, przygotowywanie dokumentów i pozostała specjalistyczna działalność wspomagająca prowadzenie biura, pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana. Prowadzi Pani książkę przychodów i rozchodów oraz rozlicza się na zasadach podatku liniowego. Wskazane przez Panią działki gruntu nie były nigdy wykorzystywane w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Oprócz wymienionych we wniosku nieruchomości posiada Pani udział 10% w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, w którym zamieszkuje, działkę rekreacyjną nad jeziorem oraz udział 37/100 w kamienicy mieszkalnej (wspólność majątkowa małżeńska). W przeszłości zbyła Pani wraz z mężem: udział 13/100 w kamienicy mieszkalnej (nabyty w 2001 r., sprzedany w 2020 r.), działkę budowlano-leśną (nabytą w 1998 r., sprzedaną w 2022 r.), nieruchomość rekreacyjną (nabytą w 2008 r., sprzedaną w 2022 r.), udział 63/100 w kamienicy mieszkalnej (nabyty w 2005 r. i sprzedany w 2022 r.) oraz budynek mieszkalny, w którym zamieszkiwała Pani wraz z mężem (nabyty w 1994 r., sprzedany w 2022 r.). Zarówno środki pozyskane z powyższych transakcji, jak również środki pozyskane w wyniku sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku posłużyły w 2020 r. i 2022 r. spłacie zobowiązań finansowych Pani męża, który na skutek nietrafionych decyzji finansowych popadł w długi. Jedyną przyczyną zbycia powyższych działek była konieczność zaspokojenia wierzycieli Pani męża, za które również Pani odpowiada. W związku z tym, że zbycie tych składników majątkowych było jedyną możliwością na pokrycie wymagalnych zobowiązań, sprzedaż często następowała poniżej ceny rynkowej.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że sprzedaż w 2022 r. działek niezabudowanych o numerach: A/31, A/7, A/57, A/58, A/22, A/56, A/26, A/24, A/25, A/36, A/49, A/50, A/51, A/52, A/60, A/61, A/62, A/63, A/64, A/40 oraz udziałów w prawie współwłasności drogi, powstałych z podziału działki nr A nie została dokonana w ramach działalności gospodarczej. Ww. działki powstały z podziału działki nr A, która została nabyta w 2008 r. do majątku wspólnego Pani i Pani męża w celu lokaty kapitału, a następnie na skutek umowy darowizny prawo do ww. nieruchomości przeniesiono do Pani majątku odrębnego. Początkowo działka nie była użytkowana. Dopiero w późniejszym czasie Pani wraz z mężem zawarli umowę dzierżawy w celu utrzymania odpowiedniej kultury rolnej ww. nieruchomości, a nie dla osiągnięcia zysku. Będące przedmiotem sprzedaży działki do dnia ich sprzedaży nie były w żaden sposób wykorzystywane i udostępniane osobom trzecim. Działki te nie były również wykorzystywane w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Przed sprzedażą w stosunku do przedmiotowych działek nie podejmowała Pani działań w celu ich uatrakcyjnienia. Ponadto, w celu sprzedaży ww. działek nie podejmowała Pani osobiście żadnych działań reklamowych. Sprzedaż odbywała się za pośrednictwem biura nieruchomości. Przed dokonaniem sprzedaży nie zostały wydane pozwolenia na budowę, jak również nie podejmowała Pani żadnych działań mających na celu ich uzyskanie. Nie prowadziła Pani i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak wskazuje Pani w opisie stanu faktycznego, sprzedaż ww. działek jest podyktowana trudną sytuacją finansową Pani męża, który na skutek nietrafionych decyzji finansowych popadł w długi. Środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży przedmiotowych działek posłużyły w 2020 r. i 2022 r. spłacie zobowiązań finansowych Pani męża. Podkreśla Pani, że jedyną przyczyną zbycia powyższych działek była konieczność zaspokojenia wierzycieli Pani męża, za które również Pani odpowiada. W związku z tym, że zbycie tych składników majątkowych było jedyną możliwością na pokrycie wymagalnych zobowiązań, sprzedaż często następowała poniżej ceny rynkowej.

Zatem podejmowane przez Panią działania mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, związanym ze zwykłym gospodarowaniem tym majątkiem i nie wskazują na działania o charakterze inwestycyjnym, typowym dla przedsięwzięć realizowanych w ramach działalności gospodarczej. Działania te bez wątpienia pokazują, że Pani wolą nie było podniesienie wartości nieruchomości, a w konsekwencji czynności te nie były dokonane w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Okoliczności opisane we wniosku nie wskazują, że sprzedaż działek niezabudowanych o numerach: A/31, A/7, A/57, A/58, A/22, A/56, A/26, A/24, A/25, A/36, A/49, A/50, A/51, A/52, A/60, A/61, A/62, A/63, A/64, A/40 oraz udziałów w prawie współwłasności drogi, powstałych z podziału działki nr A nastąpiła w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określone w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakres, stopień zaangażowania i cel działania wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, kwota uzyskana ze sprzedaży ww. działek nie będzie stanowić przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutki podatkowe tych czynności należy więc ocenić w kontekście przesłanek wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Panią nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy ich odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zważywszy na fakt, że nieruchomość niezabudowana (działka nr A) została nabyta w 2008 r. przez Panią i Pani męża w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, a następnie w 2020 r. w drodze darowizny nastąpiło przeniesienie praw do ww. nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego małżonków do Pani majątku odrębnego, w rozpatrywanej sprawie, należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu:

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Argumenty zawarte w wyżej wskazanej uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy przeniesienie praw do nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego małżonków nastąpi w drodze darowizny do majątku osobistego jednego z małżonków.

Bowiem, jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17 „Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w  rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a  mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej”.

Z tego względu wszelkie późniejsze/następcze zdarzenia prawne dotyczące danego składnika majątkowego - pierwotnie wchodzącego w skład ustawowej wspólności małżeńskiej - nie mają prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że nabycie przez Panią przedmiotowych nieruchomości nastąpiło w 2008 r., tj. w momencie kiedy nieruchomości te zostały nabyte do majątku wspólnego małżonków. Dokonana darowizna między małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej małżeńskiej, przenosząca składniki majątkowe z majątku wspólnego do majątku osobistego (odrębnego), nie stanowi bowiem dla Pani ponownego nabycia.

Zatem, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (działki nr A), upłynął z dniem 31 grudnia 2013 r.

Reasumując, wobec powyższego stwierdzić należy, że dokonane w 2022 r. odpłatne zbycie działek niezabudowanych o numerach: A/31, A/7, A/57, A/58, A/22, A/56, A/26, A/24, A/25, A/36, A/49, A/50, A/51, A/52, A/60, A/61, A/62, A/63, A/64, A/40 oraz udziałów w prawie współwłasności drogi powstałych z podziału działki nr A, nie miało związku z działalnością gospodarczą i nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem przychód z ww. sprzedaży nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej i nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Jednocześnie, dokonana przez Panią sprzedaż działek niezabudowanych o numerach: A/31, A/7, A/57, A/58, A/22, A/56, A/26, A/24, A/25, A/36, A/49, A/50, A/51, A/52, A/60, A/61, A/62, A/63, A/64, A/40 oraz udziałów w prawie współwłasności drogi, powstałych z podziału działki nr A, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło przez Panią ich nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w ww. przepisie. Zatem, nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu ww. transakcji odpłatnego zbycia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawiła Pani i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pani zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).