Czy Wnioskodawca może wliczać w koszty uzyskania przychodu koszty wskazane w stanie faktycznym (tj. koszty za prąd, gaz (ogrzewanie), podatek od nieruchomości, abonament za internet stacjonarny) w proporcji biura do pozostałej części mieszkalnej domu, tzn. 15,13 m² z 126,137 m² (nie uwzględniając części technicznej oraz poddasza)?

Treść pytania wynika z uzupełnienia wniosku.

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednego pomieszczenia w lokalu mieszkalnym, pomiędzy wydatkami związanymi z użytkowaniem tego lokalu (tj. koszty za prąd, gaz (ogrzewanie), podatek od nieruchomości, abonament za internet stacjonarny) a prowadzoną działalnością – zdaniem Wnioskodawcy – istnieje niewątpliwie związek przyczynowo-skutkowy, dlatego też Wnioskodawca uważa, że koszty te mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w działalności Wnioskodawcy.

Przy ustaleniu wydatków na eksploatację (które zostały wskazane w stanie faktycznym, tj. koszty za prąd, gaz (ogrzewanie), podatek od nieruchomości, abonament za internet stacjonarny) jednego pomieszczenia w lokalu mieszkalnym, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w tym pomieszczeniu działalności gospodarczej, należy jednak ustalić, jaka kwota z tych wydatków dotyczy części lokalu mieszkalnego przypadającej na działalność gospodarczą.

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem – jeżeli część lokalu mieszkalnego jest wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to w takim zakresie (proporcji) – związane z jego eksploatacją wydatki wskazane w stanie faktycznym, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Takie stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 marca 2012 r. o sygn. ITPB1/415-1175/11/WM, stwierdzając: „(...) W przypadku wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednego pomieszczenia w lokalu mieszkalnym, pomiędzy wydatkami związanymi z użytkowaniem tego lokalu (eksploatacją np. czynsz, media) (...) a prowadzoną działalnością istnieje niewątpliwie związek przyczynowo skutkowy (...). Wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności”.

Ze względu jednak na fakt, że w lokalu mieszkalnym Wnioskodawcy istnieje przestrzeń nieużywana, nie należałoby uwzględniać tej kwoty w proporcji, gdyż jest ona niemiarodajna oraz nie wpływa na wartość wydatków wskazanych w stanie faktycznym. Dotyczy to części technicznej i poddasza, które wskazane zostały w stanie faktycznym. Poddasze będzie służyć przechowywaniu nieużywanych na co dzień przedmiotów, tj. narty czy choinka. Trudno więc zgodzić się z poglądem, aby ta przestrzeń była uwzględniana w proporcji dotyczącej zadanego pytania. Przestrzeń ta nie służy działalności gospodarczej, dodatkowo nie stanowi elementu reprezentatywnego, który powinien wpływać na ustalenie stosunku metrażu zajętego na działalność gospodarczą do metrażu całkowitego. Wnioskodawca dodatkowo pragnie wskazać, że przestrzeń ta nie jest przystosowana do mieszkania (brak ogrzewania, brak dostępu do wody, brak kanalizacji, brak wentylacji). Jego zdaniem w sposobie obliczania powyższej proporcji nie powinno uwzględniać się także strefy technicznej, gdyż tak jak zostało wskazane w przypadku poddasza – nie jest to strefa przystosowana do mieszkania.

W związku z powyższym – zdaniem Wnioskodawcy – będzie mógł On wliczyć więc w koszty uzyskania przychodów kwotę w proporcji biura do pozostałej części mieszkalnej domu, tzn. 15,13 m² z 126,13 m². Według Wnioskodawcy do proporcji nie będzie on wliczać poddasza oraz strefy technicznej. Nieuzasadnionym byłoby do proporcji tej wliczanie części, która jest nieużywana w sensie mieszkalnym, gdyż sposób rozliczenia zużycia mediów i innych wydatków wskazanych w stanie faktycznym ze względu na specyfikę prowadzonej działalności może być nieadekwatny do rzeczywistości. Wynika to z faktu, iż wartość ta nie stanowi części, która wpływa na miarodajną wartość wskazanych w stanie faktycznym wydatków. Ma ona jedynie charakter iluzoryczny, niemiarodajny, który przy uwzględnieniu tej wartości mógłby zaburzyć prawidłowe obliczenie wartości wskazanych wydatków, które mogą być uwzględnione w kosztach uzyskania przychodu.

Treść stanowiska wynika z uzupełnienia wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

-pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-być właściwie udokumentowany.

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.

Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszty uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętych przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Zwracam przy tym uwagę, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodami uzyskanymi z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tych przychodów – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania przychodów trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą od 1 sierpnia 2019 r. Pana działalność polega na wytwarzaniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania. Wskazał Pan, że rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Pana forma opodatkowania to podatek liniowy 19%. Buduje Pan dom jednorodzinny, w którym jedno z pomieszczeń będzie przeznaczone na cele prowadzenia działalności gospodarczej (dalej: biuro), gdzie będzie Pan wykonywał prace w związku z zawartymi kontraktami. Dom po oddaniu do użytkowania będzie lokalem mieszkalnym i będzie składał się z następujących stref:

-mieszkalnej 126,13 m², w tym biuro 15,13 m², ogrzewana;

-techniczna 53,84 m² (garaż i kotłownia), ogrzewana;

-poddasze 116,15 m², nieogrzewana.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że przedmiotem interpretacji indywidualnej mają być koszty za prąd, gaz (ogrzewanie), podatek od nieruchomości, abonament za internet stacjonarny.

W sytuacji wykorzystywania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej części nieruchomości (budynku mieszkalnego) stwierdzam, że między wydatkami związanymi z jej używaniem i eksploatacją (prąd, gaz (ogrzewanie), podatek od nieruchomości, abonament za internet stacjonarny) a prowadzoną działalnością istnieje związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa wyżej. Wydatki te mogą zatem – pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania – stanowić koszty uzyskania przychodów w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię biura zajętą na prowadzenie działalności gospodarczej do całej powierzchni nieruchomości (bez podziału na część mieszkalną, techniczną i poddasze).

Reasumując – może Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodów koszty wskazane w opisie sprawy (tj. koszty za prąd, gaz (ogrzewanie), podatek od nieruchomości, abonament za internet stacjonarny) w proporcji powierzchni biura do całej powierzchni nieruchomości, czyli z uwzględnieniem również części technicznej oraz poddasza.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).