Temat interpretacji
Obowiązki płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom bonów żywieniowych na posiłki profilaktyczne i napoje.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 grudnia 2022 r. (data wpływu 19 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W okresie od listopada do końca marca Wnioskodawca będzie zapewniał pracownikom posiłki profilaktyczne określone w Rozporządzeniu, wydawane ze względu na rodzaj wykonywanej pracy. Posiłki, o których mowa będą przekazywane w formie bonów żywieniowych, ponieważ Wnioskodawca nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych. Przekazywanie bonów żywieniowych zostało uregulowane w porozumieniu ze stroną związkową.
Wnioskodawca nie będzie prowadził kontroli kaloryczności kupowanych posiłków przez pracowników, a jedynie uświadomił załogę, jaki powinien być skład kaloryczności zakupionych produktów, zgodnie z rozporządzeniem. Pracownicy nie są zobligowani do gromadzenia dowodów w postaci paragonów.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że pracownikami, o których mowa we wniosku są osoby fizyczne, z którymi Wnioskodawca zawiera umowy o pracę.
Bony żywieniowe nie są przyznawane pracownikom w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
Sprawę przyznawania bonów żywieniowych u Wnioskodawcy regulują następujące dokumenty:
-Pismo ogólne Prezesa zarządu w sprawie wydawania i przyznawania posiłków profilaktycznych, regeneracyjnych oraz napojów dla pracowników (…);
-Porozumienie w sprawie zasad wydawania posiłków profilaktycznych pracownikom (…) ze Związkami zawodowymi działającymi u Wnioskodawcy.
Na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przyznawania pracownikom bonów żywieniowych na podstawie:
-rozporządzenia Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów;
-art. 232 Kodeksu pracy;
-ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pracownicy, którym będą wydawane bony żywieniowe, spełniają warunki do otrzymania bonów określonych przypisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w prawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. nr 60 poz. 279 ze zm.) na podstawie par. 3 ust. 1 tego rozporządzenia.
Bony żywieniowe będą uprawniały do zakupu dowolnych produktów i artykułów spożywczych, przemysłowych, napojów bezalkoholowych.
Nie będzie możliwości ustalenia, jakie konkretne posiłki, artykuły spożywcze i napoje będą nabywane przez pracowników na podstawie bonów żywieniowych.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany doliczyć wartość wydanych bonów do przychodu pracowników, obliczyć, pobrać i wpłacać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom fizycznym bonów żywieniowych, nie mając kontroli nad tym, jakie produkty spożywcze i napoje są kupowane przez pracowników za wydane bony żywieniowe?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Ze względu na to, że pracownicy nie będą przedstawiać pracodawcy dowodów zakupu, na jakie produkty wydali otrzymane bony żywieniowe, Wnioskodawca uważa, że jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 31, art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści przywołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.
Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczy stosunek pracy.
Na podstawie art. 12 ust. 1 tej ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Na mocy art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Stosownie do art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.
Analizując natomiast obowiązki płatnika należy wziąć pod uwagę zapis wynikający z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651):
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:
1)obliczenie,
2)pobranie,
3)wpłacenie
-podatku, zaliczki.
Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:
-określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaka podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
-określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika.
Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest "zlecane", "organizowane" przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika".
W szczególności, w odniesieniu do przywołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy” należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:
-przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz
-zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.
O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.
Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Jak wynika z wniosku w okresie od listopada do końca marca będą Państwo zapewniać pracownikom posiłki profilaktyczne określone w rozporządzeniu, wydawane ze względu na rodzaj wykonywanej pracy. Posiłki, o których mowa będą przekazywane w formie bonów żywieniowych, ponieważ nie mają Państwo możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych. Przekazywanie bonów żywieniowych zostało uregulowane w porozumieniu ze stroną związkową. Bony żywieniowe nie są przyznawane pracownikom w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
Pracownicy, którym będą wydawane bony żywieniowe, spełniają warunki do otrzymania bonów określonych przypisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w prawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. nr 60 poz. 279 ze zm.) na podstawie par. 3 ust. 1 tego Rozporządzenia. Bony żywieniowe będą uprawniały do zakupu dowolnych produktów i artykułów spożywczych, przemysłowych, napojów bezalkoholowych.
W opisanej przez Państwa sytuacji faktycznej można stwierdzić, że świadczenia w postaci bonów żywieniowych, pracownicy będą uzyskiwać od Państwa jako pracodawcy. To Państwo opłacą bony żywieniowe dla swoich pracowników u podmiotu, który je wydaje.
Skoro Państwo jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku ww. świadczeń (bonów żywieniowych) na rzecz pracowników w swoim imieniu, to po stronie Spółki powstaną obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Jednakże jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.
W tym miejscu należy pokreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Wszelkie zwolnienia podatkowe są bowiem odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.
Ustawodawca w art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.) nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia nieodpłatnie pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach odpowiednich posiłków i napojów ze względów profilaktycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem:
Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.
Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, które powinny spełnić, a także przypadki i warunki ich wydawania określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60 poz. 279 ze zm.).
Zgodnie z § 1 tego rozporządzenia:
Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:
1)posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
2)napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.
W myśl § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia – w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. w związku ze zmianą tego przepisu dokonaną przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 2019 r. poz. 1160):
Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.
Z kolei § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że:
Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:
1)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8374 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
2)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10°C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25°C,
3)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4)pod ziemią.
Według § 4 ust. 1 tegoż rozporządzenia:
Pracodawca zapewnia napoje pracownikom zatrudnionym:
1)w warunkach gorącego mikroklimatu, charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25oC,
2)w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000,
3)przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10oC lub powyżej 25oC,
4)przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet,
5)na stanowiskach pracy, na których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28oC.
Stosownie do § 4 ust. 2 rozporządzenia:
Pracodawca zapewnia pracownikom napoje w ilości zaspokajającej potrzeby pracowników, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków wykonywania pracy, a w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 – napoje wzbogacone w sole mineralne i witaminy.
Zgodnie z § 5 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów:
Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.
We wniosku wskazali Państwo, że nie będzie możliwości ustalenia, jakie konkretne posiłki, artykuły spożywcze i napoje będą nabywane przez pracowników na podstawie bonów żywieniowych. Bony żywieniowe będą uprawniały do zakupu dowolnych produktów i artykułów spożywczych, przemysłowych, napojów bezalkoholowych. Nie będą Państwo prowadzić kontroli kaloryczności kupowanych posiłków przez pracowników, a jedynie uświadomili Państwo załogę, jaki powinien być skład kaloryczności zakupionych produktów, zgodnie z rozporządzeniem. Pracownicy nie będą zobligowani do gromadzenia dowodów w postaci paragonów.
Zatem, stwierdzam, że w tej sprawie nie będzie miało zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bony żywieniowe, które będą Państwo wydawać swoim pracownikom będą uprawniały bowiem do zakupu różnych opcji posiłkowych (jak również artykułów przemysłowych).
Jak natomiast wynika z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy (Kodeks pracy i rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów), do których odsyła analizowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają to być posiłki profilaktyczne, a nie jakiekolwiek posiłki. Nie wszystkie artykuły spożywcze spełniają bowiem normy BHP. Kodeks pracy w art. 232 wskazuje na „odpowiednie posiłki i napoje” ze względów profilaktycznych, zaś z przepisów powołanego rozporządzenia wynika, że posiłki profilaktyczne wydawane są pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych i mają na celu regenerację sił pracownika. Muszą one zawierać – w odpowiednich proporcjach – określone składniki odżywcze oraz mieć odpowiednią wartość kaloryczną. Inaczej mówiąc posiłki profilaktyczne to posiłki, które z uwagi na skład oraz warunki środowiska pracy pracowników pełnią rolę regeneracyjną.
Ponadto, Państwo nie będziecie prowadzić kontroli kaloryczności kupowanych posiłków przez pracowników. Pracownicy nie będą zobligowani do gromadzenia dowodów w postaci paragonów. Państwo jako pracodawca nie będą mieli zatem kontroli czy posiłki kupowane przez pracownika będą profilaktycznymi posiłkami i napojami określonymi w przepisach o bezpieczeństwie i higienie pracy (Kodeks pracy i rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów).
Tym samym, Spółka, jako płatnik na podstawie art. 31 i art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązana będzie do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od wartości bonów żywieniowych wydawanych pracownikom.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Państwo, jeśli zastosują się do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).