Odpłatne zbycie nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi, który nabył Pan w drodze spadku po zmarłym ojcu, który nabył tą część w wyniku zniesienia współwłasności, będzie stanowić źródło przychodu, zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód (dochód) uzyskany z tego tytułu, w części odpowiadającej ww. udziałowi, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 3 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych z tytułu sprzedaży nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 maja 2022 r. (data wpływu 2 czerwca 2022 r.) oraz pismem z 8 lipca 2022 r. (data wpływu 13 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Postanowieniem Sądu Rejonowego w (...). Wydział Cywilny sygn. akt: (...) z 22.08.2018 Pana ojciec A.C. nabył z tytułu podziału spadku nieruchomość w (...) dz. (...) KW (...) oraz w (...) i (...) dz. 1, 2, 3 KW (...).

Jednocześnie postanowieniem sądu został zobowiązany do spłaty udziałów w prawie własności nieruchomości na rzecz pozostałych spadkobierców w terminie 6 miesięcy od daty sprzedaży ale najdalej w terminie 2 lat od uprawomocnienia się postanowienia sądu.

Ojciec zmarł w dniu 19.11.2018 roku. Przed śmiercią nie wykonał zapisów postanowienia sądu.

Aktem notarialnym w dniu 18.03.2019 nabył Pan w skutek dziedziczenia nieruchomość w (...) i (...) dz. 1, 2, 3 KW (...).

Będąc zobowiązany w imieniu zmarłego ojca do wykonania postanowienia sądu z dnia 22.08.2018 i spłatą spadkobierców w roku 2021 sprzedał Pan nieruchomość w (...) i (...) dz. 1, 2, 3 KW (...).

Od chwili nabycia do sprzedaży nie minął okres 5 lat.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości. Zgodnie z art. 10 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Pana ojciec - spadkodawca – A. C. nabył nieruchomość na podstawie postanowienia o nabyciu spadku sądu Rejonowego (...) z dnia 23.08.1993 sygn. akt (...). Wpis do księgi wieczystej został dokonany 01 grudnia 1993 roku.

Zniesienie współwłasności nastąpiło na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w (...) I Wydział Cywilny sygn. akt (...) z dnia 22.08.2018. Na podstawie niniejszego orzeczenia postanowiono:

‒znieść współwłasność nieruchomości położonej w (...) działka (...) KW (...) o wartości 200 000 zł przyznać na rzecz ojca A. C. oraz

‒znieść współwłasność nieruchomości położonej w (...) i (...) działki nr 1, 2, 3 KW (...) o wartości 133 184 zł przyznać na rzecz ojca A. C.

Tytułem spłaty udziałów w prawie własności nieruchomości objętych KW (...) i KW (...) zobowiązano A. C. do zapłaty:

‒na rzecz H. G. kwoty 92 000 zł

‒na rzecz D. E. kwoty 31 000 zł

‒na rzecz M. K. kwoty 31 000 zł.

Zapłata miała nastąpić w terminie 6 miesięcy od daty sprzedaży nieruchomości działki nr 1, 2, 3 KW (...) ale nie dalej w terminie 2 lat do uprawomocnienia się postanowienia sądu.

Orzeczenie stało się prawomocne w dniu 13.09.2018 roku.

Wartość nieruchomości, które otrzymał spadkodawca w wyniku zniesienia współwłasności przewyższała wartość udziału jaki przysługiwał mu w masie spadkowej.

Wartość nieruchomości w momencie zniesienia współwłasności wynosiła 333 184 zł z czego

‒1/2 udziału w spadku należała do Pana ojca - spadkodawca – A. C.

‒1/4 przypadała na rzecz H. G. określona przez sąd kwotą 92 000,00

‒1/8 na rzecz D. E. określona przez sąd kwotą 31 000 zł

‒1/8 na rzecz M. K. określona przez sąd kwotą 31 000 zł.

Po zmarłym ojcu A. C. dziedziczy na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 15.02.2019 Repertorium A (...):

‒J. C. w udziale 1/4 części

‒W. C. w udziale 1/2 części

‒M. R. w udziale 1/4 części.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 18.03.2019 Repertorium A (...) umowa o podział majątku wspólnego, dział spadku i zniesienie współwłasności W. C. nabywa na wyłączną własność udziały w prawie własności nieruchomości - KW (...) obejmującej działki nr 1, 2, 3.

Pozostali spadkobiercy na mocy podziału spadku otrzymali inne nieruchomości. Nie posiadają żadnych udziałów w przedmiotowej nieruchomości.

Ponadto wskazał Pan:

Data śmierci dziadka: 17.02.1943.

Poprzez sformułowanie «podział spadku nieruchomości w 2018 r.» rozumie Pan zniesienie współwłasności nieruchomości i zobowiązanie do spłaty udziałów w prawie własności.

W załączeniu przesłał Pan kserokopię postanowienia sądu sygn. akt: (...) z 22.08.2018.

Wartość nieruchomości, które otrzymał Pan w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności w 2019 roku nie przewyższała wartości udziału jaki przysługiwał Panu w masie spadkowej. Część otrzymanych nieruchomości był Pan zobowiązany sprzedać w celu wykonania zobowiązań Pana ojca wynikających ze spłaty udziałów na podstawie postanowienia sądu sygn. akt: (...) z 22.08.2018.

Działowi spadku i zniesieniu współwłasności w 2019 roku nie towarzyszyły spłaty bądź dopłaty.

W załączeniu przedłożył Pan umowę podziału majątku wspólnego, dział spadku i zniesienie współwłasności z dnia 18.03.2019 na podstawie aktu notarialnego repertorium A numer (...) sporządzonego w (...).

Wskazał Pan ponadto poprawne wysokości udziałów w momencie zniesienia współwłasności w 2018 r.

Pytanie

Czy w związku z powyższym jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości?

Pana stanowisko w sprawie

Nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości położonej w (…) i (…) dz. 1, 2, 3 KW (…) gdyż jej sprzedaż nie była kierowana chęcią zysku lecz wymuszona wykonaniem postanowień sądu z dnia 22.08.2018.

Zgodnie z art. 10 pkt 7 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Tezę tą potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1014/14. Mówi on, że obowiązek podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w warunkach, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT nie powstaje w stosunku do spadkobierców zobowiązanych do zbycia nieruchomości na podstawie umowy przyrzeczonej, o której mowa w art. 389 i art. 390 Kodeksu cywilnego dokonanego jako konsekwencja umowy przedwstępnej zawartej przez spadkodawcę, niezobowiązanego do zapłaty podatku, o ile termin zawarcia umowy przyrzeczonej nastąpiłby wcześniej, niż 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. z chwilą otwarcia spadku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

W myśl art. 10 ust. 5 ww. ustawy:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany ust. 5 pozwala na uwzględnienie przez spadkobiorcę okresu posiadania nieruchomości lub prawa wieczystego użytkowania przez spadkodawcę celem wyliczenia 5-letniego okresu warunkującego możliwość nieopodatkowania dochodów ze zbycia (poza działalnością gospodarczą) nieruchomości. Wskazany wyżej ust. 5 w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie „ustanawia” innej daty nabycia nieruchomości przez spadkobiercę niż dzień otwarcia spadku, a jedynie umożliwia uwzględnienie przez spadkobiercę – przy wyliczeniu 5-letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 – okresu posiadania nieruchomości przez spadkodawcę.

Zgodnie z art. 10 ust. 7 cyt. ustawy:

Nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w roku 2021 sprzedał Pan nieruchomość nabytą w skutek dziedziczenia po zmarłym 19 listopada 2018 roku ojcu.

Odnosząc się do przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że kwestie związane z dziedziczeniem regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego:

Spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Jak stanowi art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego:

Zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Z powyższych przepisów wynika, że zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów w składnikach majątkowych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy lub praw majątkowych tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej lub prawach i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

‒podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

‒wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Tak więc, co do zasady, dział spadku i zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tej czynności podatnik otrzymuje nieruchomość lub prawo do lokalu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu działu spadku lub zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed ich dokonaniem, oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości lub prawie do lokalu nabytego w drodze działu spadku lub zniesienia współwłasności, dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Z treści wniosku wynika, że Pana ojciec zmarł 19 listopada 2018 r. Aktem notarialnym w dniu 18 marca 2019 r. nabył Pan w skutek dziedziczenia nieruchomość w (…) i (…) dz. 1, 2, 3. Będąc zobowiązany w imieniu zmarłego ojca do wykonania postanowienia sądu z 22 sierpnia 2018 r. i spłatą spadkobierców w roku 2021 sprzedał Pan nieruchomość w (…) i (…) dz. 1, 2, 3. Na podstawie aktu notarialnego z 18 marca 2019 r. umowa o podział majątku wspólnego, dział spadku i zniesienie współwłasności nabył Pan na wyłączną własność udziały w prawie własności nieruchomości - obejmującej działki nr 1, 2, 3.

We wniosku wskazał Pan jednocześnie, że wartość nieruchomości, które otrzymał Pan w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności w 2019 roku nie przewyższała wartości udziału jaki przysługiwał Panu w masie spadkowej. Działowi spadku i zniesieniu współwłasności w 2019 roku nie towarzyszyły spłaty bądź dopłaty.

Z kolei Pana ojciec - spadkodawca - nabył nieruchomość na podstawie postanowienia o nabyciu spadku sądu Rejonowego w (…) z 23 sierpnia 1993 r. Zniesienie współwłasności nastąpiło na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z 22 sierpnia 2018. Wartość nieruchomości, które otrzymał spadkodawca w wyniku zniesienia współwłasności przewyższała wartość udziału jaki przysługiwał mu w masie spadkowej.

W wyniku działu spadku w 2019 r. nie nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości w części przekraczającej wysokość przysługującego Panu udziału w spadku.

W związku z powyższym, udział w przedmiotowej nieruchomości nabył Pan w drodze spadku, zatem zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy obliczaniu pięcioletniego terminu należy uwzględnić moment nabycie nieruchomości przez spadkodawcę.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy w części odpowiadającej udziałowi jaki nabył Pana ojciec w spadku niewątpliwie miął. W konsekwencji, sprzedaż przez Pana nieruchomości w tej części nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w części odpowiadającej udziałowi jaki nabył Pana ojciec w wyniku zniesienia współwłasności, termin ten należy liczyć od końca 2018 r.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że sprzedaż przez Pana nieruchomości w tej części podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem nastąpi przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Pana spadkodawcę.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Artykuł 30e ust. 2 przywołanej ustawy stanowi, że:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z art. 30e ust. 4 cytowanej ustawy wynika, że:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi, który nabył Pan w drodze spadku po zmarłym ojcu, który nabył tą część w wyniku zniesienia współwłasności, będzie stanowić źródło przychodu, zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód (dochód) uzyskany z tego tytułu, w części odpowiadającej ww. udziałowi, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

W związku z powyższym Pana stanowisko odnośnie braku obowiązku zapłaty podatku od zbycia nieruchomości uznano za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Pana wyroku NSA wskazać należy, że nie ma on zastosowania na gruncie niniejszej sprawy. Wyrok ten dotyczy bowiem zbycia nieruchomości na podstawie umowy przyczeczonej, z czym nie mamy do czynienia w opisanym stanie faktycznym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. Interpretacja indywidualna wydawana jest jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania, ani nie podejmuje rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego typu orzekania, w tym kontroli podatkowej, czy postępowania podatkowego prowadzonego w oparciu o konkretną dokumentację i zebrane dowody. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).