Interpretacja indywidualna z dnia 30.06.2020, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.200.2020.2.MC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 19 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) na rzecz trzech kontrahentów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem z 22 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) na rzecz trzech kontrahentów.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą od 1 czerwca 2012 roku. Dochód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych z późniejszymi zmianami. Podstawowa działalność sklasyfikowana jest w PKWiU jako 62 usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usługi powiązane.

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową. W ramach tej działalności projektuje on nowe oraz modyfikuje i rozwija autorskie oprogramowania. Wszystkie prace związane z projektami, które Wnioskodawca tworzy, są realizowane na podstawie umów zawartych z klientami. Przedmiotem umów jest każdorazowo sprzedaż usług badawczo-rozwojowych, których efektem są programy komputerowe. Wytworzone oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych. W każdym przypadku Wnioskodawca sprzedaje prawo do wytworzonego oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Sprzedaż odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT wystawianych na rzecz kontrahentów. Całość przychodów firmy Wnioskodawcy pochodzi ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowań, które Wnioskodawca tworzy. Odbiorcami usług Wnioskodawcy są podmioty zagraniczne: kontrahenci z Niemiec oraz ze Stanów Zjednoczonych.

Na podstawie zawartej umowy usługi badawczo-rozwojowe na rzecz kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca świadczy od listopada 2016 roku. W ramach umowy klient zleca Wnioskodawcy prace zgodnie z jego zapotrzebowaniem. Wnioskodawca tworzy nowe, autorskie oprogramowania, wdraża je oraz modernizuje i ulepsza istniejące, opracowując nowe rozwiązania w oparciu o nowe techniki w związku z rozwojem oprogramowania i technologii. Prace programistyczne, które Wnioskodawca wykonuje, polegają na tworzeniu nowych, innowacyjnych algorytmów i narzędzi do przetwarzania danych dla rynku nieruchomości. Narzędzia te wspomagają proces automatycznej wyceny nieruchomości i automatyzują procedury związane z publikacją, kupnem i wynajmem domów.

Wnioskodawca nabywa od swojego podwykonawcy elementy oprogramowań wraz z przeniesieniem praw autorskich do zakupionych kodów. Wykorzystując zakupione kody, Wnioskodawca tworzy autorskie oprogramowania dla swojego klienta. Jednocześnie opracowane przez Wnioskodawcę oprogramowania są częścią większych projektów kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej. Sprzedając stworzone przez Wnioskodawcę autorskie oprogramowania, Wnioskodawca udziela jednocześnie swojemu klientowi wyłącznego prawa do tego IP. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Sprzedaż prawa do oprogramowania odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT, które Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta.

Na podstawie zawartej umowy usługi badawczo-rozwojowe na rzecz kontrahenta z Niemiec spółki europejskiej Wnioskodawca świadczył w okresie od kwietnia 2018 roku do września 2019 roku. Usługi polegały na tworzeniu oprogramowania i koncepcji dla sieci społecznościowej oraz wydawcy publikacji elektronicznych, które miało poprawić dotarcie do największej liczby odbiorców i automatyczny dobór treści dla odbiorcy na podstawie jego preferencji (tzw. rekomendacje).

Zgodnie z bieżącym zapotrzebowaniem klienta, na jego zlecenie Wnioskodawca tworzył nowe funkcje i wprowadzał innowacyjne rozwiązania. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej. W tym przypadku również Wnioskodawca przekazywał swojemu klientowi prawa autorskie do stworzonego oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej była uwzględniona w cenie usług.

Sprzedaż prawa do wytworzonego oprogramowania odbywała się w cyklach miesięcznych na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę faktur VAT.

Na podstawie zawartej umowy usługi badawczo-rozwojowe na rzecz kolejnego kontrahenta z Niemiec spółki z o.o. Wnioskodawca świadczy od października 2019 roku. Zgodnie z umową klient zleca mu prace polegające na opracowaniu nowych, autorskich oprogramowań oraz modernizacji i ulepszaniu już istniejących programów dla rynku ubezpieczeń samochodowych, które umożliwią pełną automatyzację procesu kupna nowych i aktualizacji trwających polis ubezpieczeniowych.

Wnioskodawca tworzy rozwiązania programistyczne dla projektów internetowych i produktowych klienta. Wnioskodawca realizuje projekty, sporządza niezależne opracowanie techniczne, dokumentację projektów, tworzy kody źródłowe. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej. Jednocześnie Wnioskodawca przekazuje prawa autorskie do stworzonego przez siebie oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Sprzedaż prawa do wytworzonego oprogramowania odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT, które Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta.

Zatem dla każdego z klientów praca Wnioskodawcy sprowadza się zarówno do opracowywania koncepcji oraz faktycznego wdrażania planów, czyli wytworzenia działającego oprogramowania. Wytworzone autorskie oprogramowania, a także zmodernizowane i ulepszone, zawierające nowe funkcje istniejące już programy stanowią utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Dla każdego z klientów Wnioskodawca przekazuje pełnię praw autorskich do opracowanych rozwiązań koncepcyjnych, prezentacji, dokumentów oraz do kodów oprogramowania.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą od 1 czerwca 2012 roku. Wnioskodawca nie posiada żadnych stałych placówek poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Usługi na rzecz swoich kontrahentów Wnioskodawca świadczy na terenie Polski. Dochód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych z późniejszymi zmianami. Dochód podlega opodatkowaniu podatkiem liniowym. Podstawowa działalność sklasyfikowana jest w PKWiU jako 62 usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usługi powiązane.

W ramach działalności Wnioskodawca projektuje nowe oraz modyfikuje, rozwija i ulepsza autorskie oprogramowania. Wszystkie prace związane z projektami, które Wnioskodawca tworzy, są realizowane na podstawie umów zawartych z klientami. Przedmiotem umów jest każdorazowo sprzedaż usług, których efektem są programy komputerowe.

Tworzenie i modernizacja oraz ulepszanie oprogramowania dla kontrahentów Wnioskodawcy odbywa się w ramach działalności twórczej o indywidualnym charakterze, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), której celem jest zwiększenie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność jest prowadzona w sposób systematyczny, tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, według ustalonego systemu. Prace nie mają charakteru incydentalnego, są prowadzone regularnie.

Wnioskodawca posiada w swojej firmie opracowaną politykę prac związanych z prowadzonymi projektami. W polityce są określone między innymi cele prowadzonych prac, harmonogram działania oraz metodologia działania i zasoby. Efektem prac, które Wnioskodawca prowadzi, są twórcze oprogramowania. Wnioskodawca projektuje nowe bądź też ulepsza istniejące produkty, istotnie je modyfikując. Wnioskodawca tworzy produkty pod specjalne zamówienia klientów, według ich indywidualnego zapotrzebowania. Klienci otrzymują nowoczesne i innowacyjne narzędzia informatyczne dostosowane do ich specyficznych potrzeb. Wnioskodawca eksperymentalnie opracowuje nowe oprogramowanie. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca pisze i wdraża programy od podstaw. Powstają subiektywnie nowe utwory kody źródłowe, algorytmy, a także analizy oraz dokumentacja. Prace wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane na schematach i nie powielają istniejących na rynku typowych koncepcji. Wnioskodawca każdorazowo opracowuje i wykorzystuje w tym celu nowe koncepcje oraz narzędzia, innowacyjne w jego firmie rozwiązania.

Tworzenie, modernizacja i ulepszanie dla kontrahentów oprogramowania stanowi zatem przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). W ramach wykonywanych czynności Wnioskodawca zwiększa zasoby swojej wiedzy i wykorzystuje je do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca nabywa dostępną aktualnie wiedzę, wyszukuje odpowiednie technologie informatyczne i poznaje najnowsze rozwiązania z dziedziny IT, jak również zdobywa, poszerza i łączy wiedzę oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania w drodze własnych doświadczeń i testów. Wnioskodawca opracowuje koncepcje działań, tworzy projekty, analizuje je, testuje, wprowadza odpowiednie zmiany celem udoskonalenia i stworzenia nowoczesnego, oryginalnego oprogramowania. Zdobytą wiedzę oraz umiejętności Wnioskodawca wykorzystuje do tworzenia oprogramowania, tj. projektowania oraz opracowywania innowacyjnych rozwiązań informatycznych, a także jego ulepszania i rozwijania poprzez wprowadzanie istotnych zmian. Czynności te nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tego oprogramowania.

Działania polegające na modernizacji i ulepszaniu oprogramowania zawsze zmierzają do poprawy jego użyteczności albo funkcjonalności, tworzone są nowe techniki szyfrowania, bardziej wydajne algorytmy oparte na nowych technikach.

Wytworzone oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych. W każdym przypadku Wnioskodawca sprzedaje prawo do wytworzonego oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Sprzedaż odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT wystawianych na rzecz kontrahentów. Całość przychodów firmy Wnioskodawcy pochodzi ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania, które tworzy. Dochody, które Wnioskodawca uzyskuje z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, to dochody z autorskich praw do programu komputerowego uwzględnionych w cenie sprzedaży usługi.

Cena za usługę w przypadku wszystkich kontrahentów Wnioskodawcy stanowi w całości dochód z autorskich praw do programów komputerowych.

W przypadku, gdy Wnioskodawca modernizuje i ulepsza oprogramowanie komputerowe dla kontrahentów, jest jego użytkownikiem na podstawie licencji wyłącznej.

W przypadku, gdy Wnioskodawca modernizuje i ulepsza oprogramowanie komputerowe dla kontrahentów, w efekcie prac związanych z rozwijaniem oprogramowania powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania, podlegające ochronie na podstawie art. 74 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych (tj. nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej). Wnioskodawca przenosi całość praw autorskich do tego oprogramowania, otrzymując w zamian wynagrodzenie ze sprzedaży tego prawa.

Odbiorcami usług Wnioskodawcy są podmioty zagraniczne: kontrahenci z Niemiec oraz ze Stanów Zjednoczonych. Usługi Wnioskodawca wykonuje w Polsce.

Na podstawie zawartej umowy usługi na rzecz kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca świadczy od listopada 2016 roku. Usługi wykonywane są w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie Stanów Zjednoczonych za pośrednictwem stałej placówki w rozumieniu art. 6 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178). W ramach umowy klient zleca Wnioskodawcy prace zgodnie z jego zapotrzebowaniem. Wnioskodawca tworzy nowe autorskie oprogramowania, wdraża je oraz modernizuje i ulepsza istniejące, opracowując nowe rozwiązania w oparciu o nowe techniki w związku z rozwojem oprogramowania i technologii. Prace programistyczne, które Wnioskodawca wykonuje, polegają na tworzeniu nowych innowacyjnych algorytmów i narzędzi do przetwarzania danych dla rynku nieruchomości. Narzędzia te wspomagają proces automatycznej wyceny nieruchomości i automatyzują procedury związane z publikacją, kupnem i wynajmem domów. Wnioskodawca nabywa od swojego podwykonawcy elementy oprogramowania. Wykorzystując zakupione kody, Wnioskodawca tworzy autorskie oprogramowania dla swojego klienta. Jednocześnie opracowane przez Wnioskodawcę oprogramowania są częścią większych projektów kontrahenta Wnioskodawcy ze Stanów Zjednoczonych. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej. Sprzedając stworzone przez Wnioskodawcę autorskie oprogramowania, udziela on jednocześnie swojemu klientowi wyłącznego prawa do tego IP. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Sprzedaż prawa do oprogramowania odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT, które Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta.

Na podstawie zawartej umowy usługi na rzecz kontrahenta z Niemiec spółki europejskiej Wnioskodawca świadczył w okresie od kwietnia 2018 roku do września 2019 roku. Usługi wykonywał w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie Republiki Federalnej Niemiec za pośrednictwem stałej placówki w rozumieniu art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90). Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegały na tworzeniu oprogramowania i koncepcji dla sieci społecznościowej oraz wydawcy publikacji elektronicznych, które miało poprawić dotarcie do największej liczby odbiorców i automatyczny dobór treści dla odbiorcy na podstawie jego preferencji (tzw. rekomendacje). Zgodnie z bieżącym zapotrzebowaniem klienta, na jego zlecenie Wnioskodawca tworzył nowe funkcje i wprowadzał innowacyjne rozwiązania. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej. W tym przypadku również Wnioskodawca przekazywał swojemu klientowi prawa autorskie do stworzonego oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej była uwzględniona w cenie usług. Sprzedaż prawa do wytworzonego oprogramowania odbywała się w cyklach miesięcznych na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę faktur VAT.

Na podstawie zawartej umowy usługi na rzecz kolejnego kontrahenta z Niemiec spółki z o.o. Wnioskodawca świadczy od października 2019 roku. Usługi Wnioskodawca wykonuje w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie Republiki Federalnej Niemiec za pośrednictwem stałej placówki w rozumieniu art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90). Zgodnie z umową klient zleca Wnioskodawcy prace polegające na opracowywaniu nowego autorskiego oprogramowania oraz modernizacji i ulepszaniu już istniejących programów dla rynku ubezpieczeń samochodowych, które umożliwią pełną automatyzację procesu kupna nowych i aktualizacji trwających polis ubezpieczeniowych. Wnioskodawca tworzy rozwiązania programistyczne dla projektów internetowych i produktowych klienta. Wnioskodawca realizuje projekty, sporządza niezależne opracowanie techniczne, dokumentację projektów, tworzy kody źródłowe. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwory podlegające ochronie prawnej. Jednocześnie Wnioskodawca przekazuje prawa autorskie do stworzonego przez siebie oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Sprzedaż prawa do wytworzonego oprogramowania odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT, które Wnioskodawca wystawia na rzecz kontrahenta. Zatem dla każdego z klientów praca Wnioskodawcy sprowadza się zarówno do opracowywania koncepcji oraz faktycznego wdrażania planów, czyli wytworzenia działającego oprogramowania.

Wytworzone autorskie oprogramowania, a także zmodernizowane i ulepszone, zawierające nowe funkcje istniejące już programy stanowią utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Dla każdego z klientów Wnioskodawca przekazuje pełnię praw autorskich do opracowanych rozwiązań koncepcyjnych, prezentacji, dokumentów oraz do kodów oprogramowania.

Zarówno w 2019 roku, jak i w bieżącym 2020 roku Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Od 1 stycznia 2019 roku prowadzone są również odrębne od podatkowej księgi przychodów i rozchodów pomocnicze ewidencje zdarzeń gospodarczych dla projektów, które Wnioskodawca prowadzi. W ewidencjach wykazywane są informacje wymagane przepisami, w myśl art. 30cb ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyodrębnione są zatem:

1. każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
2. przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (strata), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. koszty stosowane do wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach usług świadczonych na rzecz kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca może opodatkować stawką 5%, zgodnie z art. 30ca Ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych z późniejszymi zmianami?

Zdaniem Wnioskodawcy w każdym z opisanych trzech przypadków dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanych sytuacji Wnioskodawca może opodatkować stawką 5%.

Od 1 stycznia 2019 roku przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. W myśl art. 30ca ust. 1 podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, zgodnie z art. 5a pkt 38 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. Działalność powyższa jest bezpośrednio związana z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem, modernizacją i ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Działalność jest prowadzona w sposób systematyczny, zaplanowany i uporządkowany. Z uwagi na postępujące zmiany technologiczne prace nad projektami nie mają charakteru incydentalnego, są kontynuowane z nastawieniem na ich ciągłe prowadzenie w przyszłości.

Działalność ta jest związana z opracowaniem koncepcji, wytworzeniem, rozwojem i ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wykonywane prace stanowią prace rozwojowe i mają charakter twórczy. Wnioskodawca tworzy produkty pod specjalne zamówienia klientów, według ich indywidualnego zapotrzebowania. Klienci otrzymują nowoczesne i innowacyjne narzędzia informatyczne dostosowane do ich specyficznych potrzeb. Eksperymentalnie Wnioskodawca opracowuje nowe oprogramowanie. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca wykorzystuje dostępną specjalistyczną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania w celu tworzenia nowych oraz zmienionych i ulepszonych produktów, nowych i innowacyjnych koncepcji, narzędzi i rozwiązań tworzy od podstaw oraz rozwija i ulepsza autorskie oprogramowania, poszerzając ich zakres funkcjonalny i użyteczność. Są to działania twórcze, prace nie stanowią rutynowych i okresowych zmian. Wnioskodawca nabywa dostępną aktualnie wiedzę, wyszukuje odpowiednie technologie informatyczne i poznaje najnowsze rozwiązania z dziedziny IT, jak również zdobywa, poszerza i łączy wiedzę oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania w drodze własnych doświadczeń i testów. Prace nie stanowią rutynowych i okresowych zmian. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca pisze i wdraża programy od podstaw. Programy stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze.

Autorskie oprogramowania, które Wnioskodawca tworzy i rozwija, powstają w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Oprogramowania te stanowią utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie Ustawy dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Dla każdego z klientów Wnioskodawca przekazuje pełnię praw autorskich do opracowanych rozwiązań koncepcyjnych, prezentacji, dokumentów oraz do kodu oprogramowania. Zapis dotyczący przekazania praw autorskich zawsze jest zawarty w umowach Wnioskodawcy z klientami. Udzielenie wyłącznego prawa do wytworzonych kwalifikowanych IP kontrahentom Wnioskodawcy jest warunkiem niezbędnym do prawidłowego i kompletnego wykonania przez niego usługi na rzecz jego klientów.

Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej jest uwzględniona w cenie świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Sprzedaż prawa do wytworzonego oprogramowania na rzecz klientów Wnioskodawcy odbywa się w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT wystawianych na rzecz kontrahentów.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczy on usługi w ramach prowadzonej przeze niego działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 5a pkt 38 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i usługi te w zakresie tworzenia oprogramowania stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, spełniając wymóg art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 w/w ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Usługi Wnioskodawca wykonuje na terenie Polski. Dochód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu w Polsce. Wnioskodawca nie posiada stałych placówek poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W związku z powyższym prowadzone są również wyodrębnione ewidencje zdarzeń gospodarczych dla projektów dotyczących wytworzonych w ramach prac badawczo-rozwojowych kwalifikowanych IP. W ewidencjach wykazywane są informacje wymagane przepisami w myśl art. 30cb ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z dochodami z praw IP osiągniętymi w wyniku prowadzenia tych prac, umożliwiając obliczenie podstawy opodatkowania. Wyodrębnione są zatem:

• każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (strata), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
• koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy dochód z tytułu naliczonej w cenie usługi opłaty za prawo do korzystania z autorskiego oprogramowania komputerowego, który stanowi utwór prawnie chroniony i został wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych z późniejszymi zmianami. Spełnione są warunki określone w art. 30ca oraz art. 30cb Ustawy o PIT, wobec tego Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych z wytworzenia kwalifikowanych praw własności intelektualnej w wysokości 5% podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko wynika z wniosku i zostało potwierdzone pismem, stanowiącym jego uzupełnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy & Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

---------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki oraz Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste zamknięcie łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy mający na celu tworzenie, tworzyć powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca tworzy, modernizuje i ulepsza oprogramowanie komputerowe dla trzech kontrahentów (kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych, spółki europejskiej z Niemiec oraz spółki z o.o. z Niemiec) w ramach indywidualnej działalności gospodarczej oraz w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych odbywa się to w ramach działalności twórczej o indywidualnym charakterze, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), której celem jest zwiększenie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań; Wnioskodawca nabywa dostępną aktualnie wiedzę, wyszukuje odpowiednie technologie informatyczne i poznaje najnowsze rozwiązania z dziedziny IT, jak również zdobywa, poszerza i łączy wiedzę oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania w drodze własnych doświadczeń i testów; Wnioskodawca opracowuje koncepcje działań, tworzy projekty, analizuje je, testuje, wprowadza odpowiednie zmiany celem udoskonalenia i stworzenia nowoczesnego, oryginalnego oprogramowania; zdobytą wiedzę oraz umiejętności Wnioskodawca wykorzystuje do tworzenia oprogramowania, tj. projektowania oraz opracowywania innowacyjnych rozwiązań informatycznych, a także jego ulepszania i rozwijania przez wprowadzanie istotnych zmian; czynności te nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tego oprogramowania;
2. wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi wyraz własnej twórczości intelektualnej;
3. wytwarzane oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
4. w przypadku modernizacji i ulepszania oprogramowania przez Wnioskodawcę powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania podlegające również ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
5. Wnioskodawca przenosi całość praw autorskich do wytworzonego oprogramowania za wynagrodzeniem, które zostało uwzględnione w cenie wykonywanych usług;
6. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, w której wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach usług świadczonych na rzecz kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych, kontrahenta z Niemiec spółki europejskiej oraz kontrahenta z Niemiec spółki z o.o. Wnioskodawca może opodatkować stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej