Temat interpretacji

opodatkowaniem w Polsce emerytury z Wielkiej Brytanii

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 30 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2020 r. (data wpływu 22 września 2020 r.) na wezwanie z dnia 26 sierpnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.454.2020.1.JK3 (data nadania 28 sierpnia 2020 r., data doręczenia 9 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowaniem w Polsce emerytury z Wielkiej Brytanii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowaniem w Polsce emerytury z Wielkiej Brytanii.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 26 sierpnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.454.2020.1.JK3 (data nadania 28 sierpnia 2020 r., data doręczenia 9 września 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 16 września 2020 r. (data wpływu 22 września 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni pobiera od 60 roku życia emeryturę w Anglii po zmarłym w 2005 r. mężu. Regularnie, przejrzyście jest ona wypłacana, opodatkowana, z wykazami wszystkich szczegółów, także zmian wobec fluktuacji stopy procentowej na przestrzeni tego czasu. Wnioskodawczyni dysponuje wszystkimi dokumentami dla potwierdzenia tej sytuacji. Trzy lata temu skontaktowała się z Wnioskodawczynią urzędniczka z urzędu skarbowego, do którego Wnioskodawczyni jest przypisana, żeby uregulować sytuację dotyczącą miejsca opodatkowania dla Wnioskodawczyni mieszkającej w Polsce, kraju, w którym być może będzie rozliczać swój podatek od emerytury. Kiedy Wnioskodawczyni zgłosiła się w odpowiedzi na pismo urzędu, sytuacja już była inna z powodu wyniku referendum dotyczącego Brexitu, które w tym czasie się odbyło. W tym roku w lutym Wnioskodawczyni ponownie została wezwana przez urząd skarbowy. Tym razem oczekuje się od Wnioskodawczyni zapłaty podatku również w Polsce, czyli drugiego podatku.

Od początku września ubiegłego roku do marca bieżącego roku Wnioskodawczyni przeszła serię ciężkich chorób, w trakcie jednej z nich stawiła się na wezwanie w urzędzie skarbowym, w efekcie tego jako niedoleczona rozchorowała się jeszcze poważniej, a w międzyczasie wybuchła pandemia. Wnioskodawczyni nie rozumiejąc sytuacji w jakiej się znalazła jako niezasłużonej, potrzebowała czasu na zastanowienie, jakie podjąć kroki.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że zapytanie dotyczy dochodów za rok 2017. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni zamieszkiwała w Polsce. Ośrodek interesów życiowych (nieograniczony obowiązek podatkowy) posiadała w Polsce; tu mieszkała, tu przebywa Jej rodzina; Wnioskodawczyni nie ma faktycznych związków z innym państwem. Wnioskodawczyni posiada polskie obywatelstwo. Wnioskodawczyni w 2017 roku nie była rezydentem Wielkiej Brytami, tylko rezydentem polskim. Wnioskodawczyni uzyskuje ponadto niewielką emeryturę osobistą wypłacaną przez polski Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Wnioskodawczyni otrzymuje także emeryturę po zmarłym mężu, który dochody uzyskiwał w Wielkiej Brytanii, to jest emerytura wypłacana z pracowniczego programu emerytalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy tak opisana emerytura z Wielkiej Brytanii otrzymana przez Wnioskodawczynię po zmarłym mężu podlegała w 2017 roku opodatkowaniu w Polsce i czy na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek rozliczenia w Polsce podatku z tytułu jej otrzymania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, emerytura otrzymywana z Wielkiej Brytanii nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie dnia 20 lipca 2006 roku emerytury wypłacane na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie (czyli w Polsce) podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie (czyli w Wielkiej Brytanii).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W świetle powołanych powyżej przepisów stwierdzić należy, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, co oznacza, że do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski. Po śmierci męża Wnioskodawczyni otrzymuje w Wielkiej Brytanii emeryturę wypłacaną z pracowniczego programu emerytalnego. Ośrodek interesów życiowych (nieograniczony obowiązek podatkowy) posiada w Polsce; tu mieszkała, tu przebywa Jej rodzina. Wnioskodawczyni nie ma faktycznych związków z innym państwem. Wnioskodawczyni posiada polskie obywatelstwo. Wnioskodawczyni w 2017 roku nie była rezydentem Wielkiej Brytami, tylko rezydentem polskim. Wnioskodawczyni uzyskuje ponadto niewielką emeryturę osobistą wypłacaną przez polski Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

W stosunku do przedstawionego powyżej stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania Konwencji zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, z późn. zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, określenie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie odnosi się zatem bezpośrednio do określenia miejsca zamieszkania przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Stosownie do art. 17 ust. 2 cyt. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, jednorazowe wypłaty w ramach systemu emerytalnego utworzonego w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia otrzymywane z Wielkiej Brytanii z wyjątkiem wskazanym w ust. 2 tego przepisu wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Jedynie jednorazowe wypłaty w ramach systemu emerytalnego utworzonego w danym Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w tym przypadku w Wielkiej Brytanii.

Art. 18 ust. 2 Konwencji stanowi zaś, że:

1. Jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie
2. Bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.

Wskazane przepisy jednoznacznie regulują, że co do zasady emerytura wypłacana z Wielkiej Brytanii osobie, która ma miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy tzw. emerytur z funduszy publicznych, których zasady opodatkowania reguluje art. 18 Konwencji.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, za wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 cyt. ustawy przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Zgodnie z art. 35 ust. 3 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1e, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Stosownie do art. 35 ust. 3a cyt. ustawy, podatnik przy odbiorze emerytury lub renty, o której mowa w ust. 3, może wpłacić płatnikowi ustaloną zaliczkę w złotych. Wpłatę tę uznaje się za zaliczkę potrąconą przez płatnika.

W myśl art. 35 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3, jeżeli zaliczkę pobierają płatnicy określeni w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, a podatnik przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym zaczął osiągać takie dochody, złoży płatnikowi oświadczenie według ustalonego wzoru, że nie osiąga równocześnie innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e. Przepis art. 27 ust. 1b pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 35 ust. 9 ww. ustawy, zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika.

Stosownie do art. 45 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że otrzymuje emeryturę po zmarłym mężu, który dochody uzyskiwał w Wielkiej Brytanii, jest to emerytura wypłacana z pracowniczego programu emerytalnego.

W zakresie powyższej emerytury należy wskazać, że świadczenie otrzymane z pracowniczego programu emerytalnego z Wielkiej Brytanii po osiągnięciu wieku emerytalnego, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w myśl art. 17 ust. 1 ww. Konwencji podlegają opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania. Zatem w przypadku Wnioskodawczyni ww. świadczenie podlega opodatkowaniu tylko w Polsce zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od fizycznych.

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika, z zastrzeżeniem ust. 33.

Przy czym w myśl art. 21 ust. 33 ww. ustawy, przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wypłata na rzecz Wnioskodawczyni emerytury z pracowniczego programu emerytalnego z Wielkiej Brytanii po zmarłym mężu podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem art. 21 ust. 33 ww. ustawy. Zatem Wnioskodawczyni nie miała obowiązku rozliczenia się z tej emerytury.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe, gdyż przedmiotowa emerytura nie podlega opodatkowaniu w Polsce z uwagi na zastosowanie zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak wskazano we własnym stanowisku, że emerytura nie podlega opodatkowaniu w Polsce, gdyż podlega opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej