Ustalenie rezydencji podatkowej i opodatkowanie dochodów uzyskiwanych z pracy w Belgii.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej i opodatkowania dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej w Belgii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 13 kwietnia 2022 r. (data wpływu 18 maja 2022 r.) i z 31 maja 2022 r. (data wpływu 7 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Od 7 kwietnia 2008 r. pracuje Pan na stałe – na czas nieokreślony i mieszka na stałe w Belgii. Posiada Pan wpis do ewidencji cudzoziemców i Pana głównym miejscem stałego zamieszkania i pobytu jest Belgia. W Polsce jest Pan zameldowany, ale na stałe przebywa Pan w Belgii. Posiada Pan belgijski rachunek bankowy, w Belgii korzysta Pan z usług medycznych, zakupy, spotkania ze znajomymi wszystko realizuje Pan w Belgii. W Polsce nie osiąga Pan żadnych dochodów. Do Polski przyjeżdża Pan w odwiedziny do rodziny w okresie świąt i urlopu wypoczynkowego. W związku z tym centrum Pana interesów osobistych znajduje się w Belgii.

Z przesłanych uzupełnień wynika, że Pana wniosek dotyczy dochodów uzyskanych w 2021 r. i w latach następnych, tj. w 2022 i 2023 r. W roku 2021 nie przebywał Pan i nie będzie Pan przebywał w latach 2022-2023 na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. W związku z zatrudnieniem w Belgii posiada Pan 30 dni urlopu w związku z czym nie ma Pan możliwości przebywania dłużej w Polsce. Potwierdził Pan, że w okresie którego dotyczy wniosek posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Belgii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. Posiada Pan stałe miejsce zamieszkania w Belgii w mieszkaniu wynajmowanym od pracodawcy. Posiada Pan również zameldowanie w Polsce.

W Belgii mieszka Pan na stałe w wynajmowanym mieszkaniu i tu ponosi wszelkie koszty utrzymania mieszkania, telefonu, ubezpieczenia, leczenia. W Polsce posiada Pan współwłasność majątkową w postaci domu w zabudowie szeregowej, w którym mieszka żona i nieletnia córka. Posiada Pan konto bankowe zarówno w Polsce jak i w Belgii. Ponadto w Belgii posiada Pan na własność skuter zarejestrowany i ubezpieczony w Belgii, którym dojeżdża Pan do pracy.

Pozostaje Pan w związku małżeńskim i posiada Pan dwie córki. Jedna z córek jest pełnoletnia i posiada własną rodzinę. Druga córka jest niepełnoletnia i pozostaje na utrzymaniu żony, która uzyskuje rentę. Żona i nieletnia córka przebywają w Polsce, ale widujecie się tylko w czasie urlopu. Planuje Pan przeprowadzkę żony i córki do Belgii, ale ze względów edukacyjnych w szkole podstawowej córki i różnic nauczania, do ukończenia szkoły podstawowej córka będzie kontynuować naukę w Polsce. Po zakończeniu edukacji żona z córką planują na stałe zamieszkać z Panem w Belgii.

Ze względu na długoletnie przebywanie w Belgii posiada Pan znajomych narodowości zarówno belgijskiej jak i polskiej. W trakcie trwania urlopu i przebywania na nim w Polsce zamieszkiwał i będzie zamieszkiwał Pan pod adresem zameldowania gdzie mieszka żona i córka. Żona z córką jeśli mają taką możliwość odwiedzają Pana w miejscu zamieszkania w Belgii.

Bardzo dużo Pan pracuje, co ogranicza intensywne korzystanie z aktywności społecznej, nie należy Pan do żadnej organizacji. Odkąd przebywa Pan w Belgii nie bierze Pan udziału w aktywności politycznej ani w Belgii ani w Polsce. W Belgii korzysta Pan z dostępnych możliwości rozrywki kino, bar itp.

Przeważającą część roku przebywał Pan w Belgii, gdzie zamierza spędzić najbliższe lata. Można określić, że 95% części roku przebywał Pan w Belgii. Nie zamierza Pan na stałe wrócić do Polski. Przeważającą część roku przebywa Pan w Belgii. Posiada Pan polskie obywatelstwo. W Belgii pracuje Pan od 2008 r. i nigdy nie przebywał Pan na terytorium Belgii krócej niż 183 dni. Pracuje Pan u belgijskiego pracodawcy, który posiada siedzibę w Belgii. Wynagrodzenie otrzymuje Pan na konto bankowe w Belgii. W latach 2022-2023 zamierza Pan kontynuować zatrudnienie u tego pracodawcy.

Pytanie

Czy w związku z posiadaniem rezydencji podatkowej i centrum interesów osobistych w Belgii jest Pan zobowiązany do składania zeznania podatkowego w Polsce i wykazywania w nim dochodów osiąganych w całości w Belgii?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, według art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Polski miejsca zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiągniętych na terytorium Polski.

Podatnik, który nie ma miejsca zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko od dochodów osiągniętych na terytorium Polski. Pozostałe dochody, które zostały przez niego osiągnięte za granicą nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. W związku z tym, że Pana centrum interesów osobistych i głównym i jedynym źródłem osiągania dochodów (przychodów) z zatrudnienia jest Belgii, zwalnia to Pana z obowiązku składania rocznego zeznania z tytułu osiągniętych dochodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ww. ustawy:

przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że od 7 kwietnia 2008 r. pracuje Pan na stałe – na czas nieokreślony i mieszka na stałe w Belgii. Posiada Pan wpis do ewidencji cudzoziemców i Pana głównym miejscem stałego zamieszkania i pobytu jest Belgia. W Polsce jest Pan zameldowany, ale na stałe przebywa Pan w Belgii. Posiada Pan belgijski rachunek bankowy, w Belgii korzysta Pan z usług medycznych. Zakupy, spotkania ze znajomymi wszystko realizuje Pan w Belgii. W Polsce nie osiąga Pan żadnych dochodów. Do Polski przyjeżdża Pan w odwiedziny do rodziny w okresie świąt i urlopu wypoczynkowego. W związku z tym centrum Pana interesów osobistych znajduje się w Belgii.

Z przesłanych uzupełnień wynika, że Pana wniosek dotyczy dochodów uzyskanych w 2021 r. i w latach następnych, tj. w 2022 i 2023 r. W roku 2021 nie przebywał Pan i nie będzie Pan przebywał w latach 2022-2023 na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. W związku z zatrudnieniem w Belgii posiada Pan 30 dni urlopu w związku z czym nie ma Pan możliwości przebywania dłużej w Polsce. Potwierdził Pan, że w okresie którego dotyczy wniosek posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Belgii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. Posiada Pan stałe miejsce zamieszkania w Belgii w mieszkaniu wynajmowanym od pracodawcy. Posiada Pan również zameldowanie w Polsce.

W Belgii mieszka Pan na stałe w wynajmowanym mieszkaniu i tu ponosi wszelkie koszty utrzymania mieszkania, telefonu, ubezpieczenia, leczenia. W Polsce posiada Pan współwłasność majątkową w postaci domu w zabudowie szeregowej, w którym mieszka żona i nieletnia córka. Posiada Pan konto bankowe zarówno w Polsce jak i w Belgii. Ponadto w Belgii posiada Pan na własność skuter zarejestrowany i ubezpieczony w Belgii, którym dojeżdża Pan do pracy.

Pozostaje Pan w związku małżeńskim i posiada Pan dwie córki. Jedna z córek jest pełnoletnia i posiada własną rodzinę. Druga córka jest niepełnoletnia i pozostaje na utrzymaniu żony, która uzyskuje rentę. Żona i nieletnia córka przebywają w Polsce, ale widujecie się tylko w czasie urlopu. Planuje Pan przeprowadzkę żony i córki do Belgii, ale ze względów edukacyjnych w szkole podstawowej córki i różnic nauczania, do ukończenia szkoły podstawowej córka będzie kontynuować naukę w Polsce. Po zakończeniu edukacji żona z córką planują na stałe zamieszkać z Panem w Belgii.

Ze względu na długoletnie przebywanie w Belgii posiada Pan znajomych narodowości zarówno belgijskiej jak i polskiej. W trakcie trwania urlopu i przebywania na nim w Polsce zamieszkiwał i będzie zamieszkiwał Pan pod adresem zameldowania gdzie mieszka żona i córka. Żona z córką jeśli mają taką możliwość odwiedzają Pana w miejscu zamieszkania w Belgii.

Bardzo dużo Pan pracuje, co ogranicza intensywne korzystanie z aktywności społecznej, nie należy Pan do żadnej organizacji. Odkąd przebywa Pan w Belgii nie bierze Pan udziału w aktywności politycznej ani w Belgii ani w Polsce. W Belgii korzysta Pan z dostępnych możliwości rozrywki kino, bar itp.

Przeważającą część roku przebywał Pan w Belgii, gdzie zamierza spędzić najbliższe lata. Można określić, że 95% części roku przebywał Pan w Belgii. Nie zamierza Pan na stałe wrócić do Polski. Przeważającą część roku przebywa Pan w Belgii. Posiada Pan polskie obywatelstwo. W Belgii pracuje Pan od 2008 r. i nigdy nie przebywał Pan na terytorium Belgii krócej niż 183 dni. Pracuje Pan u belgijskiego pracodawcy, który posiada siedzibę w Belgii. Wynagrodzenie otrzymuje Pan na konto bankowe w Belgii. W latach 2022-2023 zamierza Pan kontynuować zatrudnienie u tego pracodawcy.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek Pana rodzina, tj. małżonka z którą pozostaje Pan we wspólności majątkowej i córka która jest małoletnia mieszkają w Polsce, odwiedza je Pan a żona z córką jeśli mają taką możliwość odwiedzają Pana, a ponadto w Polsce jest Pan współwłaścicielem nieruchomości mieszkalnej i posiada Pan konto konto bankowe, uznać należy, że centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na utrzymanie istotnych powiązań osobistych i gospodarczych z Polską. Oznacza to, że w oparciu o art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Ponadto, mając na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Belgii ustalając rezydencję podatkową należy się odnieść do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r., (Dz.U. z 2004 r., Nr 211, poz. 2139).

Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-belgijskiej:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na podstawie natomiast art. 4 ust. 2 tej Konwencji:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

W treści uzupełnienia wyjaśnił Pan, że posiada stałe miejsce zamieszkania w Belgii, jednakże przedstawione we wniosku okoliczności – w szczególności fakt, iż w Polsce zamieszkuje Pana rodzina, tj. żona oraz małoletnia córka, oraz w Polsce znajduje się dom, którego jest Pan współwłaścicielem, i w którym zamieszkuje Pan w trakcie pobytów w Polsce wskazują, że posiada Pan i będzie posiadał (jeśli nie ulegną zmianie okoliczności faktyczne) stałe miejsce zamieszkania również w Polsce.

W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak wyjaśniono powyżej – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Zważywszy na okoliczność, że to z Polską łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste, bowiem to w Polsce zamieszkuje Pana żona i małoletnia córka, jak również to w Polsce jest Pan współwłaścicielem nieruchomości, uznać należy, że to z Polską a nie z Belgią łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. To kryterium pozwala więc rozstrzygnąć konflikt rezydencji, gdyż to w Polsce posiada Pan dom, żonę i dziecko. Pana ośrodek interesów życiowych położony jest więc w Polsce. W Belgii co prawda wynajmuje Pan mieszkanie i wykonuje Pan pracę, jednakże okoliczności te nie mogą przesądzić o ściślejszych powiązaniach osobistych i gospodarczych. W konsekwencji Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-belgijskiej jest Polska.

Oznacza to, że w 2021 r., oraz w latach 2022 i 2023 (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) w Polsce podlegał i będzie Pan podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał i będzie podlegał Pan obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Konwencji polsko-belgijskiej:

Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl natomiast art. 15 ust. 2 Konwencji polsko-belgijskiej:

Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie, jeżeli:

a)odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i

b)wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

c)wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższego, wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Belgii.

Z kolei w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 ww. Konwencji polsko-belgijskiej zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Belgii podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.

W konsekwencji, ponieważ wskazuje Pan, że nigdy nie przebywa na terytorium Belgii krócej niż 183 dni, jak również wykonuje Pan pracę na rzecz belgijskiego pracodawcy, który posiada siedzibę w Belgii, co jest równoznaczne z niespełnieniem przesłanek określonych w art. 15 ust. 2 ww. Konwencji, Pana dochód uzyskany w 2021 r., oraz dochód który uzyska Pan w latach 2022-2023 z pracy wykonywanej na terytorium Belgii podlega opodatkowaniu - stosownie do art. 15 ust. 1 ww. Konwencji polsko-belgijskiej - tj. zarówno w Polsce, jak i w Belgii.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować właściwą metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że art. 23 ust. 2 lit. a) ww. Konwencji polsko-belgijskiej, został zastąpiony przez art. 5 ust. 6 Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).

Zarówno Polska, jak i Belgia notyfikowały bowiem Konwencję polsko – belgijską do objęcia ww. Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku.

Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Belgię 27 czerwca 2019 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r. a dla Belgii jest 1 października 2019 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Stosownie do art. 34 ust. 1 Konwencji MLI:

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

W myśl natomiast art. 34 ust. 2 ww. Konwencji:

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a)w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b)w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI mają zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 9 ust. 1 lit. b) i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Umowy przez Polskę:

‒w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2020 r.; oraz

‒w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2020 r.

W tym miejscu wskazać należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy. Stosownie do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Przepisy Konwencji MLI mają zastosowanie do dochodów z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Belgii uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 6 Konwencji MLI:

w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, mogą być opodatkowane przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez tę drugą Umawiającą się Jurysdykcję wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji), pierwsza wymieniona Umawiająca się Jurysdykcja zezwoli na:

i)odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji;

ii)odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji jest zwolniony z opodatkowania przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, wówczas ta Umawiającą się Jurysdykcja może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

Zatem, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Konwencji mogą być opodatkowane przez Belgię (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Belgię wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Belgii), Polska zezwoli na:

i)odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Belgii;

ii)odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w Belgii.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w Belgii. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Konwencji dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Stosownie do art. 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z metodą proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia), podatnik osiągający dochody z pracy najemnej za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, lub w przypadku podatnika uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej te dochody a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

W myśl natomiast art. 45 ust. 1 ustawy:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.