Obowiązki płatnika w zakresie stosowania „ulgi dla klasy średniej”, „ulgi dla pracującego seniora” oraz „mechanizmu” poboru zaliczek na podatek dochod... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 30 czerwca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.270.2022.1.HD

Temat interpretacji

Obowiązki płatnika w zakresie stosowania „ulgi dla klasy średniej”, „ulgi dla pracującego seniora” oraz „mechanizmu” poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w zakresie stosowania „ulgi dla klasy średniej”, „ulgi dla pracującego seniora” oraz „mechanizmu” poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X. S.A. Centrala (dalej: Wnioskodawca, Centrala) jest jednostką organizacyjną Spółki X. S.A., wykonującą funkcje zarządcze, nadzorcze, kontrolne oraz koordynacyjne. Wnioskodawca nie posiada osobowości prawnej, ponadto, nie podlega ujawnieniu w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Wnioskodawca jest pracodawcą w rozumieniu przepisu art. 3 Kodeksu pracy dla zatrudnionych w Centrali, na postawie stosunku pracy, pracowników. W związku z dokonywaniem przez Wnioskodawcę wypłat wynagrodzeń dla zatrudnionych na umowę o pracę w Centrali pracowników, Wnioskodawca pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określonym przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca posługuje się numerem NIP.

Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę ponad (…) pracowników. Wypłata wynagrodzenia miesięcznego dokonywana jest „z dołu”, w terminie wynikającym z Regulaminu pracy w Centrali, tj. 6-go dnia miesiąca za miesiąc poprzedni.

W niektórych miesiącach, po wypłacie wynagrodzenia miesięcznego, Wnioskodawca wypłaca zatrudnionym u niego pracownikom oraz byłym pracownikom dodatkowe świadczenia, przysługujące na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy (dalej: ZUZP). Terminy wypłaty dodatkowych świadczeń zostały określone w ZUZP. W związku z koniecznością dotrzymania terminów określonych w ZUZP oraz w związku z rozwiązaniami technicznymi stosowanego systemu informatycznego do naliczania płac, zakupionego od firmy (…), Wnioskodawca nie może połączyć wypłaty dodatkowych świadczeń rocznych, półrocznych, kwartalnych przysługujących na podstawie ZUZP z wypłatą wynagrodzenia miesięcznego. Poziom skomplikowania algorytmów kalkulacji poszczególnych składników miesięcznego wynagrodzenia i dodatkowych świadczeń z ZUZP oraz proces gromadzenia danych potrzebnych do wykonania kalkulacji są specyficzne dla każdego dodatkowego świadczenia z ZUZP, co powoduje, że potrzebny jest odpowiedni czas na ich przygotowanie i przetworzenie w systemie informatycznym (…).

Miesiące, w których Wnioskodawca po wypłacie wynagrodzenia miesięcznego dokonuje wypłaty dodatkowych świadczeń wynikających z ZUZP, to:

‒styczeń – wypłata 14-tej pensji;

‒czerwiec – wypłata świadczenia wypoczynkowego oraz wypłata dodatkowej nagrody rocznej;

‒sierpień – wypłata zaliczki dodatkowej nagrody rocznej za I półrocze;

‒listopad – wypłata zaliczki dodatkowej nagrody rocznej za III kwartał oraz wypłata nagrody rocznej z okazji (…).

W związku z powyższym, w czterech miesiącach każdego roku Wnioskodawca dokonuje dla wszystkich pracowników Centrali dwóch lub trzech wypłat w miesiącu, stanowiących dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników, którzy mimo nabycia uprawnień emerytalnych pozostają w zatrudnieniu, nie pobierając emerytury. W przypadku decyzji o przejściu na emeryturę, wynagrodzenie za ostatni miesiąc zatrudnienia wypłacane jest 6-go dnia następnego miesiąca, czyli po rozwiązaniu stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę. Po rozwiązaniu stosunku pracy Wnioskodawca wypłaca byłym pracownikom (emerytom) również odprawy emerytalne oraz, w terminach wynikających z ZUZP, dodatkowe świadczenia przysługujące za okres zatrudnienia w Centrali – 14-tą pensję, dodatkową nagrodę roczną oraz zaliczki na poczet tej nagrody, nagrodę roczną z okazji (…).

Wynagrodzenie miesięczne oraz wymienione wyżej dodatkowe świadczenia przysługujące pracownikom na podstawie ZUZP Wnioskodawca zalicza do przychodów ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Do poboru miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej: zaliczki, zaliczki na podatek, zaliczki podatku) od wypłacanych pracownikom i byłym pracownikom Centrali od 1 stycznia 2022 r. przychodów ze stosunku pracy, Wnioskodawca stosuje zasady określone w przepisach art. 32 ww. ustawy, w szczególności:

1)na podstawie przepisu art. 32 ust. 2a ww. ustawy Wnioskodawca w miesiącach, w których przychód ze stosunku pracy pracownika lub byłego pracownika mieści się w przedziale od 5.701 zł do 11.141 zł, pomniejsza dochód podatnika osiągnięty w danym miesiącu o kwotę ulgi (tzw. ulgi dla klasy średniej), obliczając jej wysokość według wzoru podanego w tym przepisie;

2)na podstawie przepisu art. 32 ust. 2b ww. ustawy Wnioskodawca nie pomniejsza dochodu pracownika o kwotę ulgi, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik złożył Wnioskodawcy sporządzony na piśmie wniosek o niepomniejszanie dochodu o kwotę ulgi dla pracownika;

3)na podstawie przepisu art. 32 ust. 1g w związku z art. 21 ust. 1 pkt 154 ww. ustawy, Wnioskodawca stosuje zwolnienie od podatku przychodów ze stosunku pracy wypłaconych podatnikowi po ukończeniu 60 roku życia w przypadku kobiet i 65 roku życia w przypadku mężczyzn do kwoty 85.528 zł w roku podatkowym, pod warunkiem złożenia Wnioskodawcy przez pracownika wniosku o odpowiedniej treści, uwzględniającej przepis art. 32 ust. 1h tej ustawy. Wnioskodawca stosuje zwolnienie do momentu wycofania wniosku przez pracownika. Wnioskodawca, w związku z wypłatami dokonywanymi pracownikom (emerytom) już po przejściu na emeryturę, co wyjaśniono szczegółowo wyżej, informuje pracowników o konieczności wycofania wniosku o stosowanie ww. ulgi z dniem przejścia na emeryturę. Należy przy tym zaznaczyć, że przepisy prawa nie nakładają na Wnioskodawcę takiego obowiązku. Jeśli jednak pracownik nie wycofa wniosku, Wnioskodawca stosuje ulgę w dalszym ciągu – również do wypłat przychodów ze stosunku pracy, realizowanych po rozwiązaniu stosunku pracy z pracownikiem w związku z jego przejściem na emeryturę.

Ponadto, przy obliczaniu i poborze miesięcznych zaliczek na podatek od przychodów ze stosunku pracy, Wnioskodawca stosuje na podstawie przepisu art. 53a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasady dotyczące przedłużenia terminów poboru i przekazania do urzędu skarbowego zaliczek, obowiązujące od lutego do grudnia 2022 r.

Pobierając zaliczki na podatek w miesiącach, w których wypłacony pracownikowi przychód ze stosunku pracy nie przekracza 12.800 zł, Wnioskodawca przy użyciu systemu informatycznego (…) dokonuje porównania zaliczki obliczonej według zasad podatkowych obowiązujących w dniu, w którym zaliczka jest pobierana z kwotą zaliczki obliczoną według zasad obowiązujących w dniu 31 grudnia 2021 r. pomniejszoną o kwotę składki zdrowotnej (w wysokości 7,75% podstawy wymiaru) i pobiera zaliczkę niższą. Jeżeli niższa jest zaliczka według warunków na 31 grudnia 2021 r. nadwyżkę zaliczki Wnioskodawca zawiesza do pobrania w miesiącu, w którym sytuacja będzie odwrotna, tj. zaliczka podatku obliczona według warunków na dzień pobrania będzie niższa niż zaliczka obliczona na 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca dokonuje pobrania zawieszonej zaliczki do wysokości ujemnej różnicy między obliczonymi zaliczkami.

Obowiązujący na podstawie przepisu art. 53a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mechanizm przedłużenia terminów poboru i przekazania do urzędu skarbowego zaliczek komplikuje się w sytuacji, gdy w miesiącu dokonywanych jest kilka wypłat przychodów ze stosunku pracy dla tego samego pracownika co – jak zostało wskazane wyżej – jest sytuacją dość częstą u Wnioskodawcy. W szczególności chodzi o przypadki, w których pierwsza wypłata wynagrodzenia ze stosunku pracy w miesiącu jest nieznacznie niższa niż 12.800 zł, a druga wypłata w miesiącu jest niska, ale powoduje przekroczenie limitu 12.800 zł. W takiej sytuacji, przy pierwszej wypłacie w miesiącu, w wyniku zastosowania przepisu art. 53a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi do zawieszenia poboru kwoty nadwyżki zaliczki obliczonej według zasad 2022 r. nad kwotę obliczoną według zasad na 31 grudnia 2021 r. Druga wypłata w miesiącu powoduje przekroczenie ustalonego przepisem art. 53a ust. 7 ww. ustawy limitu 12.800 zł, dającego prawo do zastosowania mechanizmu przedłużającego termin poboru zaliczki. Jeżeli druga wypłata w miesiącu jest niska, dochodzi do sytuacji, w której nie jest możliwe pobranie z niej przez Wnioskodawcę pełnej kwoty zaliczki zawieszonej przy pierwszej wypłacie.

Reasumując, występują przypadki, w których druga wypłata przychodu ze stosunku pracy dla pracownika w miesiącu jest niewystarczająca na dokonanie potrącenia pełnej, zawieszonej przy pierwszej wypłacie w miesiącu kwoty zaliczki podatku.

Pytania

1)Czy płatnik stosując ulgę dla pracowników na podstawie przepisu art. 32 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma obowiązek kontrolować jedynie przychód miesięczny osiągnięty przez pracownika, czy powinien kontrolować również przychód liczony narastająco od początku roku i zaprzestać stosowania ulgi po osiągnięciu przez pracownika limitu rocznego przychodu dla ulgi wynoszącego 133.692 zł?

2)Czy płatnik może stosować wniosek pracownika o niepomniejszanie dochodu o kwotę ulgi dla pracowników złożony zgodnie z przepisem art. 32 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania wniosku, jeżeli ze względów technicznych stosowanego systemu informatycznego (...) do naliczania wynagrodzeń nie może zastosować wniosku w miesiącu złożenia go przez pracownika?

3)Co powinien zrobić płatnik, jeżeli druga wypłata przychodu ze stosunku pracy w miesiącu spowoduje przekroczenie miesięcznego limitu 12.800 zł uprawniającego do zastosowanego przy pierwszej wypłacie w miesiącu odroczenia poboru części zaliczki podatku w związku z art. 53a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jednocześnie druga wypłata jest tak niska, że nie można z niej pobrać całej zaliczki obliczonej od miesięcznego przychodu z uwzględnieniem zaliczki pobranej z pierwszej listy w tym miesiącu?

4)Do jakiego dnia pracownik może korzystać z tzw. ulgi dla seniorów na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

5)W przypadku odpowiedzi, że ulga przysługuje do dnia rozwiązania umowy o pracę w związku z przejściem pracownika na emeryturę prosimy – to czy płatnik może uznać, że oświadczenie o stosowaniu ulgi złożone przez pracownika na podstawie przepisu art. 32 ust. 1g, którego pracownik nie wycofał, wygasa z dniem rozwiązania umowy o pracę, czy jednak warunkiem niestosowania zwolnienia jest wycofanie oświadczenia przez podatnika?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 1 – płatnik zobowiązany jest na podstawie art. 32 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do obliczania i kontrolowania przychodu miesięcznego osiągniętego przez pracownika dla celów zastosowania ulgi dla pracowników. Płatnik nie jest natomiast zobowiązany do kontrolowania wysokości przychodu rocznego osiągniętego przez pracownika i nie może zaprzestać stosowania ulgi dla pracowników w przypadku, gdy przychód roczny pracownika przekroczy kwotę 133.692 zł.

Zasady dotyczące ulgi dla pracowników, zwanej potocznie ulgą dla klasy średniej, zapisane zostały w przepisach art. 26 ust. 4a-4c oraz art. 32 ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uregulowania te przewidują jej stosowanie przez uprawnionych podatników w sytuacji, gdy uzyskują oni przychody w ściśle określonej wysokości. Sama ulga uwzględniana jest w rozliczeniu rocznym podatnika oraz również przez zakład pracy przy obliczaniu zaliczek na podatek.

Zasady stosowania ulgi przez płatnika na etapie poboru zaliczek na podatek zostały określone w art. 32 ust. 2a ww. ustawy, zgodnie z którym za miesiące, w których podatnik uzyskał w tym zakładzie pracy przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy w wysokości wynoszącej od 5.701 zł do 11.141 zł, które podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27, płatnik pomniejsza dochód ustalony zgodnie z ust. 2 o kwotę ulgi dla pracowników, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2aa, w wysokości obliczonej według wzoru:

1)(A x 6,68% - 380,50 zł) * 0,17, dla A wynoszącego co najmniej 5.701 zł i nieprzekraczającego kwoty 8.549 zł,

2)(A x (-7,35%) + 819,08 zł) + 0,17, dla A wyższego od 8.549 zł i nieprzekraczającego kwoty 11.141 zł

‒w którym A oznacza uzyskane w ciągu miesiąca przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, które podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 27.

Ponadto, zgodnie z art. 32 ust.2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik złoży sporządzony na piśmie wniosek o niepomniejszanie dochodu o kwotę ulgi dla pracowników na podstawie ust. 2a, płatnik nie pomniejsza dochodu najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek. Wniosek ten składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Z przywołanych przepisów wynika, że płatnik powinien zastosować w danym miesiącu ulgę dla klasy średniej, jeżeli:

‒podatnik uzyskał w tym miesiącu przychody ze stosunku pracy (stosunków pokrewnych) w wysokości mieszczącej się w przedziale od 5.701 zł do 11.141 zł,

‒pracownik nie złożył wniosku o niepomniejszanie dochodu o kwotę ulgi dla pracowników.

Przepisy art. 32 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązują zatem płatnika do stosowania ulgi dla klasy średniej w przypadku osiągnięcia przez pracownika przychodu miesięcznego w określonej wysokości. Nie wskazują limitu przychodu rocznego uzyskanego przez pracownika, po przekroczeniu którego pracodawca zaprzestaje stosowania ulgi dla klasy średniej.

Natomiast na podstawie art. 26 ust. 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota ulgi dla klasy średniej w wysokości określonej w ust. 4a jest stosowana, jeżeli suma uzyskanych w roku podatkowym przychodów obliczona zgodnie z ust. 4a wynosi co najmniej 68.412 zł i nie przekracza kwoty 133.692 zł.

Przepisy art. 26 ust. 4a-4c dotyczą rozliczenia rocznego podatnika. Nie dotyczą one poboru zaliczek na podatek przez płatnika w trakcie roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 2 – w przypadku, gdy płatnik nie ma możliwości ze względów technicznych zastosowania wniosku pracownika o niepomniejszanie dochodu w miesiącu złożenia wniosku przez pracownika, pracodawca może z uwagi na brzmienie przepisu art. 32 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zastosować wniosek od miesiąca następującego po otrzymaniu tego wniosku.

Płatnik dokonując wypłat ze stosunku pracy zobowiązany jest do obliczania i poboru zaliczki na podatek. Natomiast za miesiące, w których podatnik uzyskał w tym zakładzie pracy przychody ze stosunku pracy w wysokości wynoszącej od 5.701 zł do 11.141 zł, płatnik na podstawie art. 32 ust. 2a ww. ustawy, pomniejsza dochód pracownika o kwotę ulgi dla pracowników, tzw. ulgi dla klasy średniej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2aa, w wysokości obliczonej według wzoru.

Jednocześnie art. 32 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podatnikowi prawo do złożenia sporządzonego na piśmie wniosku o niepomniejszanie dochodu o kwotę ulgi dla pracowników. W takim przypadku płatnik nie pomniejsza dochodu najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek. Wniosek ten składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

W przypadku rejestracji przez Wnioskodawcę wniosku o niestosowanie ulgi dla klasy średniej w trakcie miesiąca, w którym otrzymał wniosek, pojawiają się problemy z prawidłowym naliczeniem zaliczki na podatek, których istota opisana jest poniżej.

Informacja techniczna dotycząca funkcjonalności systemu (...) w zakresie rozliczania list wypłat:

1)Rozliczanie list wypłat w systemie (…) odbywa się w oparciu o zarejestrowane zdarzenia gospodarcze, np. data i czas pracy w nadgodzinach, data przepracowanej dniówki, data zmiany płacy zasadniczej, itp.

2)Drugim istotnym parametrem jest data zarejestrowania takiego zdarzenia.

3)W oparciu o takie informacje system prawidłowo wycenia wynagrodzenie pracownika i należne zobowiązania przewidziane prawem nawet w sytuacji opóźnionego zarejestrowania takiego zdarzenia.

4)Wprowadzenie przepisów „Polski Ład” i kalkulacja zaliczek na podatek w ujęciu miesięcznym oraz dodatkowe porównywanie ich do zaliczek skalkulowanych według warunków na 31 grudnia 2021 r. w znaczący stopniu skomplikowały system rozliczania listy płac. Dotyczy to zwłaszcza utrzymania zasad rejestracji zdarzeń gospodarczych i ich skutków na aktualny okres rozliczeniowy.

5)W takim systemie zasada, że wniosek złożony przez pracownika w trakcie miesiąca obowiązuje od daty złożenia (czyli w całym miesiącu) prowadzi do różnych wyników rozliczeń. Wyniki te są uzależnione od tego, czy po dacie złożenia wniosku będzie jeszcze rozliczana kolejna lista wypłat czy nie. W przypadku braku takiej listy, dopiero rejestracja jakiegoś zdarzenia gospodarczego, powodującego konieczność przeliczenia skutków za miesiące poprzednie, spowoduje rekalkulację tak zmienionego miesiąca.

6)Przyjęcie zasady, że wniosek złożony przez pracownika w trakcie miesiąca obowiązuje od miesiąca następnego nie prowadzi do takich niejednoznaczności.

7)Przystosowanie systemu (…) do realizacji założeń opisanych w punkcie 5 oznacza zmianę przez producenta oprogramowania podstawowych funkcjonalności systemu.

8)Takie zmiany są czasochłonne, a ich efektem jest znaczące zwiększenie ryzyka wystąpienia krytycznych błędów w rozliczeniach list płac.

Przepis art. 32 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że płatnik nie pomniejsza dochodu pracownika o ulgę dla klasy średniej najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek.

Zdaniem Wnioskodawcy, takie sformułowanie daje płatnikowi prawo zastosowania wniosku w miesiącu jego otrzymania lub w miesiącu następującym po miesiącu jego otrzymania. Wskazuje na to określenie „najpóźniej”, które określa ostateczny, końcowy termin zastosowania wniosku. Słownik języka Polskiego z 2007 r. Wydawnictwa Naukowego PWN definiuje, że „jeżeli coś nastąpi najpóźniej w jakimś czasie, to nastąpi nie później niż po upływie tego czasu”.

Ze względu na wskazane powyżej uwarunkowania techniczne dotyczące stosowania wniosku w miesiącu jego złożenia, związane z tym ryzyko wystąpienia krytycznych błędów w rozliczeniu listy płac oraz brzmienie przepisu art. 32 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik stoi na stanowisku, że stosowanie wniosków o niestosowanie ulgi dla klasy średniej od miesiąca następującego po miesiącu ich otrzymania przez płatnika jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 3 – w przypadku, gdy płatnik nie ma faktycznej możliwości pobrania zaliczki na podatek z wynagrodzenia pracownika, ponieważ wysokość tego wynagrodzenia jest za niska, płatnik pobiera zaliczkę w maksymalnej możliwej do pobrania wysokości.

Przepisy art. 53a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedłużają terminy pobrania i przekazania części zaliczek na podatek przez płatników dokonujących wypłat m.in. ze stosunku pracy. Taki tryb poboru zaliczek ma zastosowanie na mocy art. 53a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do zaliczek na podatek pobieranych w miesiącu, w którym podatnik uzyskał od płatnika przychody ze stosunku pracy w wysokości nieprzekraczającej 12.800 zł.

W przypadku, gdy miesięczny przychód pracownika przekracza wartość 12.800 zł, płatnik pobiera zaliczki na podatek zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przekazuje je zgodnie z art. 38 ust. 1 tej ustawy w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

A zatem płatnik od dokonywanych świadczeń ze stosunku pracy jest zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek oraz przekazania jej w terminie do 20 dnia miesiąca na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Nie wynika natomiast, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, był zobowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od pracownika. Takie zobowiązanie nie wynika także z innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy ustawy nie obligują również pracownika do wpłacenia stosownej zaliczki na podatek swojemu pracodawcy.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca nie ma obowiązku wpłacać zaliczki na podatek od tej części przychodu pracownika, od której nie ma faktycznej możliwości pobrania zaliczki. Brak jest bowiem w takim przypadku podstaw prawnych do jej poboru. Skoro brak jest podstaw prawnych do pobrania zaliczki na podatek, brak jest również podstaw do jej odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego. Płatnik nie jest zobowiązany regulować należnej z tego tytułu zaliczki z własnych środków.

Płatnik pobiera zatem z drugiej listy w miesiącu zaliczkę w maksymalnej możliwej do potrącenia wysokości, którą następnie przekazuje na rachunek urzędu skarbowego.

Należny podatek od całego przychodu uregulowany zostanie w zeznaniu rocznym składanym przez pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 4 – ulga dla seniorów stosowana na mocy art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje pracownikowi do dnia rozwiązania umowy o pracę w związku z przejściem na emeryturę.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są m.in. przychody ze stosunku pracy otrzymane przez podatnika po ukończeniu 60. roku życia w przypadku kobiety i 65. roku życia w przypadku mężczyzny, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł pod warunkiem, że podatnik podlega z tytułu uzyskania tych przychodów ubezpieczeniom społecznym w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz podatnik, mimo nabycia uprawnienia, nie otrzymuje:

a)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników,

b)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin,

c)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno- Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin,

d)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,

e)świadczenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4a,

f)uposażenia przysługującego w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego, o których mowa w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych.

Przepisy art. 32 ust. 1g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują, że płatnik przy poborze zaliczki na podatek uwzględnia zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 154, jeżeli podatnik złoży płatnikowi sporządzone na piśmie oświadczenie, że spełnia warunki do stosowania tego zwolnienia. Płatnik stosuje zwolnienie najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał oświadczenie, nie dłużej niż do upływu terminu wskazanego przez podatnika. Jeżeli podatnik powiadomi płatnika o zmianie stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia, płatnik nie uwzględnia zwolnienia najpóźniej od kolejnego miesiąca, w którym otrzymał powiadomienie.

Jednym z warunków stosowania ulgi dla seniorów jest niepobieranie przez podatnika – pomimo nabycia uprawnienia – emerytury. A zatem, z dniem rozwiązania stosunku pracy ze względu na przejście na emeryturę pracownik traci prawo do ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zaczyna pobierać świadczenie emerytalne. Wszelkie świadczenia, które zostaną wypłacone pracownikowi po dniu rozwiązania stosunku pracy, np. wynagrodzenie za ostatni miesiąc pracy, odprawa emerytalna, dodatkowe nagrody – nie będą mogły korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 5 – jeżeli pracownik rozwiązał umowę o pracę w związku z przejściem na emeryturę i nie wycofał oświadczenia złożonego na mocy art. 32 ust. 1g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik może uznać, że oświadczenie pracownika wygasło i zaprzestać stosowania zwolnienia, ponieważ zmienił się stan faktyczny uprawniający do stosowania zwolnienia.

Na mocy art. 32 ust. 1g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik powiadamia płatnika o zmianie stanu faktycznego wynikającego ze złożonego wcześniej oświadczenia dla celów zastosowania ulgi, natomiast płatnik nie uwzględnia zwolnienia najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał powiadomienie.

Wnioskodawca informuje pracowników przechodzących na emeryturę o konieczności złożenia powiadomienia o zmianie stanu faktycznego uprawniającego do zastosowania ulgi i pobiera takie powiadomienia od pracowników w formie pisemnej.

Zdarzają się jednak przypadki, gdy pracownik nie zgłasza się do pracodawcy w momencie rozwiązania umowy o pracę i nie składa powiadomienia o zmianie stanu faktycznego i utracie prawa do stosowania ulgi dla seniorów, przysługującej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W celu zabezpieczenia interesów płatnika oraz podatnika, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawidłowe jest w takim przypadku zaprzestanie stosowania ulgi dla seniorów przez płatnika z momentem rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem z powodu przejścia na emeryturę, ponieważ zmienił się stan faktyczny wskazany w złożonym wcześniej oświadczeniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 1:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z art. 12 ust. 4 tej ustawy wynika, że:

za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast na podstawie art. 12 ust. 7 ww. ustawy:

przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Na mocy art. 1 pkt 13 lit. a tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) – wprowadzono zwolnienie od opodatkowania zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

wolne od podatku dochodowego są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, otrzymane przez podatnika po ukończeniu 60. roku życia w przypadku kobiety i 65. roku życia w przypadku mężczyzny, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł pod warunkiem, że podatnik podlega z tytułu uzyskania tych przychodów ubezpieczeniom społecznym w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz podatnik, mimo nabycia uprawnienia, nie otrzymuje:

a)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników,

b)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2020 r. poz. 586 i 2320),

d)emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 291, 353, 794, 1621 i 1981),

e)świadczenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4a,

f)uposażenia przysługującego w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego, o których mowa w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 2072 oraz z 2021 r. poz. 1080 i 1236).

W myśl art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 21 ust. 44 tej ustawy wynika, że:

suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85.528 zł.

Natomiast na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2aa ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot ulgi dla pracowników lub podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 26 ust. 4a ww. ustawy:

kwotę ulgi dla pracowników lub podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 1 pkt 2aa, oblicza się według wzoru:

1)(A × 6,68% - 4566 zł) ÷ 0,17, dla A wynoszącego co najmniej 68.412 zł i nieprzekraczającego kwoty 102.588 zł,

2)(A × (-7,35%) + 9829 zł) ÷ 0,17, dla A wyższego od 102 588 zł i nieprzekraczającego kwoty 133.692 zł

‒w którym A oznacza sumę uzyskanych przez podatnika w roku podatkowym i podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 27 przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy oraz uzyskanych w ciągu roku przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej pomniejszonych o koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia tej działalności z wyłączeniem z tych kosztów składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a.

Z kolei art. 26 ust. 4b tej ustawy stanowi:

kwota ulgi dla pracowników lub podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości określonej w ust. 4a jest stosowana, jeżeli suma uzyskanych w roku podatkowym przychodów obliczona zgodnie z ust. 4a wynosi co najmniej 68.412 zł i nie przekracza kwoty 133.692 zł.

Na mocy art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy'', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1)za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy nie przekroczył kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;

2)za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali;

3)za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Z art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Zgodnie z art. 32 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

za miesiące, w których podatnik uzyskał w tym zakładzie pracy przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy w wysokości wynoszącej od 5.701 zł do 11.141 zł, które podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27, płatnik pomniejsza dochód ustalony zgodnie z ust. 2 o kwotę ulgi dla pracowników, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2aa, w wysokości obliczonej według wzoru:

1)(A × 6,68% - 380,50 zł) ÷ 0,17, dla A wynoszącego co najmniej 5701 zł i nieprzekraczającego kwoty 8.549 zł,

2)(A × (-7,35%) + 819,08 zł) ÷ 0,17, dla A wyższego od 8549 zł i nieprzekraczającego kwoty 11.141 zł

W myśl art. 32 ust. 2b tej ustawy:

jeżeli podatnik złoży sporządzony na piśmie wniosek o niepomniejszanie dochodu o kwotę ulgi dla pracowników na podstawie ust. 2a, płatnik nie pomniejsza dochodu najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek. Wniosek ten składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Na mocy art. 32 ust. 1g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

płatnik przy poborze zaliczki na podatek uwzględnia zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152-154, jeżeli podatnik złoży płatnikowi sporządzone na piśmie oświadczenie, że spełnia warunki do stosowania tych zwolnień. W oświadczeniu dotyczącym spełnienia warunków do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152, podatnik wskazuje również rok rozpoczęcia i zakończenia stosowania zwolnienia przez płatnika. Płatnik stosuje zwolnienie najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał oświadczenie, nie dłużej niż do upływu terminu wskazanego przez podatnika. Jeżeli podatnik powiadomi płatnika o zmianie stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia, płatnik nie uwzględnia zwolnienia najpóźniej od kolejnego miesiąca, w którym otrzymał powiadomienie.

Zgodnie z art. 32 ust. 1h ww. ustawy:

oświadczenie, o którym mowa w ust. 1g, jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia i zawiera klauzulę o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

W myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy:

płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Sposób obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy za miesiące od lutego do grudnia 2022 r. regulują przepisy art. 53a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

‒art. 53a ust. 1:

zaliczki na podatek dochodowy za miesiące od lutego do grudnia 2022 r. od przychodów określonych w art. 31 i art. 34 ust. 1 oraz z umów zlecenia określonych w art. 13 pkt 8 płatnik nie pobiera i nie wpłaca w terminach, o których mowa w art. 31, art. 38 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1, w części stanowiącej nadwyżkę:

1)kwoty zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów obliczonej zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w dniu, w którym zaliczka jest pobierana, nad

2)kwotą zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów obliczoną zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2021 r., pomniejszoną o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2021 r.

‒art. 53a ust. 2:

nadwyżkę zaliczki niepobraną i niewpłaconą na podstawie ust. 1 płatnik pobiera odpowiednio od przychodów określonych w art. 31 i art. 34 ust. 1 oraz z umów zlecenia określonych w art. 13 pkt 8 uzyskanych w miesiącu, w którym wystąpiła ujemna różnica między:

1)kwotą zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów obliczoną zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w dniu, w którym zaliczka jest pobierana, a

‒przy czym poboru tej nadwyżki zaliczki dokonuje się do wysokości tej ujemnej różnicy.

‒art. 53 ust. 3:

w przypadku gdy nadwyżka zaliczki obliczona zgodnie z ust. 1 nie została pobrana w całości na podstawie ust. 2, płatnik pobiera pozostałą część nadwyżki zaliczki odpowiednio od przychodów określonych w art. 31 i art. 34 ust. 1 oraz z umów zlecenia określonych w art. 13 pkt 8 w kolejnych miesiącach 2022 r., w których wystąpi różnica obliczona zgodnie z ust. 2.

‒art. 53 ust. 4:

przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, płatnik uwzględnia koszty uzyskania przychodów i kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2021 r., o ile na moment obliczania tej zaliczki płatnik jest uprawniony do ich stosowania.

‒art. 53 ust. 5:

przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio do nadwyżki zaliczki niepobranej za styczeń 2022 r., której termin pobrania został przedłużony na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 50 Ordynacji podatkowej.

‒art. 53 ust. 6:

płatnik przekazuje nadwyżkę zaliczki, o której mowa w ust. 1 i 5, w terminie określonym dla przekazania zaliczki na podatek dochodowy od przychodów, o których mowa odpowiednio w ust. 2 lub 3, nie później jednak niż w terminie do dnia 20 stycznia 2023 r.

‒art. 53 ust. 7:

przepisy ust. 1-6 mają zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy pobieranych w miesiącu, w którym podatnik uzyskał od płatnika przychody określone w art. 31 lub art. 34 ust. 1 lub z umów zlecenia określonych w art. 13 pkt 8 w wysokości nieprzekraczającej 12.800 zł, przy czym limit ten stosuje się odrębnie dla każdego źródła tych przychodów.

‒art. 53 ust. 8:

w przypadku gdy płatnik pobrał zaliczkę na podatek dochodowy w części odpowiadającej nadwyżce obliczonej zgodnie z ust. 1 i nie przekazał tej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego, niezwłocznie zwraca tę nadwyżkę podatnikowi.

‒art. 53 ust. 9:

w przypadku gdy podatnik złożył płatnikowi sporządzony na piśmie wniosek o nieprzedłużanie terminów, o których mowa w art. 31, art. 38 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1, przepisów ust. 1-8 nie stosuje się najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym płatnik otrzymał ten wniosek.

‒art. 53 ust. 10:

zwalnia się płatnika z obowiązku poboru i wpłacenia nadwyżki zaliczki, o której mowa w ust. 1 i 5, niepobranej do dnia 31 grudnia 2022 r. w części, w jakiej nie została pobrana ze względu na niewystąpienie różnicy obliczonej zgodnie z ust. 2-4.

Z wniosku w szczególności wynika, że są Państwo pracodawcą dla zatrudnionych w Centrali – na postawie stosunku pracy – pracowników. Pełnią Państwo funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określonym przepisami ustawy. Wypłata wynagrodzenia miesięcznego dokonywana jest „z dołu”, w terminie wynikającym z Regulaminu pracy w Centrali, tj. 6-go dnia miesiąca za miesiąc poprzedni. W niektórych miesiącach, po wypłacie wynagrodzenia miesięcznego, wypłacają Państwo zatrudnionym pracownikom oraz byłym pracownikom dodatkowe świadczenia przysługujące na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, takie jak: 14-ta pensja, świadczenie wypoczynkowe, dodatkowa nagroda roczna, zaliczka dodatkowej nagrody rocznej za I półrocze; zaliczka dodatkowej nagrody rocznej za III kwartał, nagroda roczna z okazji (…). W związku z powyższym, w czterech miesiącach każdego roku dokonują Państwo dla wszystkich pracowników Centrali dwóch lub trzech wypłat w miesiącu, stanowiących dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatrudniają Państwo również pracowników, którzy mimo nabycia uprawnień emerytalnych pozostają w zatrudnieniu nie pobierając emerytury.

Na tle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia nasuwają się Państwu wątpliwości związane z obowiązkami płatnika w zakresie stosowania tzw. „ulgi dla klasy średniej”, „ulgi dla pracującego seniora” oraz „mechanizmu” poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W pierwszej kolejności – odnosząc się do obowiązków jakie ciążą na płatniku w związku ze stosowaniem przepisów „ulgi dla klasy średniej”, wyrażone w Państwa pytaniach nr 1 i 2, tj.:

Czy płatnik stosując ulgę dla pracowników na podstawie przepisu art. 32 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma obowiązek kontrolować jedynie przychód miesięczny osiągnięty przez pracownika czy powinien kontrolować również przychód liczony narastająco od początku roku i zaprzestać stosowania ulgi po osiągnięciu przez pracownika limitu rocznego przychodu dla ulgi wynoszącego 133.692 zł?

Czy płatnik może stosować wniosek pracownika o niepomniejszanie dochodu o kwotę ulgi dla pracowników złożony zgodnie z przepisem art. 32 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania wniosku, jeżeli ze względów technicznych stosowanego systemu informatycznego (...) do naliczania wynagrodzeń nie może zastosować wniosku w miesiącu złożenia go przez pracownika?

‒wskazać należy, że:

Z dniem 1 stycznia 2022 r. do katalogu ulg podatkowych dodano ulgę m.in. dla pracowników z pracy na etacie (umowa o pracę, stosunek służbowy, praca nakładcza, spółdzielczy stosunek pracy) – art. 26 ust. 1 pkt 2aa ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Ulga ta potocznie nazywana „ulgą dla klasy średniej” polega na odliczeniu od dochodu kwoty, która jest ustalana indywidualnie w oparciu o wysokość uzyskanych przychodów. Prawo do tej preferencji w 2022 r. mają podatnicy uzyskujący w skali roku opodatkowane według skali podatkowej przychody w wysokości mieszczącej się w przedziale od 68.412 zł do 133.692 zł. Można ją stosować zarówno na etapie obliczania zaliczek na podatek, jak i w rozliczeniu rocznym.

W trakcie roku pracodawca przy obliczaniu zaliczek na podatek stosuje ulgę „z urzędu”, dlatego pracownik nie musi składać wniosku o stosowanie tej ulgi. Natomiast jeżeli pracownik nie chce, aby pracodawca stosował ulgę dla klasy średniej w trakcie roku, powinien o tym go poinformować. Przy czym przychodami ze stosunku pracy są – oprócz świadczeń pieniężnych – również świadczenia rzeczowe oraz nieodpłatne (np. PPK w części finansowanej przez pracodawcę, pakiety medyczne, dodatkowe ubezpieczenia). W kwocie przychodów nie uwzględnia się jednak przychodów zwolnionych oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, w tym również w sytuacji, gdy są one wypłacane przez zakłady pracy.

Pracodawca musi zatem pilnować, żeby suma wypłaconych danemu pracownikowi miesięcznych przychodów z pracy na etacie mieściła się w przedziale od 5.701 zł do 11.141 zł. Płatnik nie ma jednak obowiązku kontrolowania rocznego limitu uprawniającego do skorzystania z ulgi dla klasy średniej. Płatnik kontroluje wyłącznie limity miesięczne, co wynika z treści art. 32 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Limity roczne kontroluje natomiast podatnik poprzez składanie i wycofywanie wniosku o niepomniejszanie dochodów o kwotę ulgi dla klasy średniej (art. 32 ust. 2b ww. ustawy). Zaliczki na podatek ze stosunku pracy są co do zasady ograniczone do zdarzeń, które występują w danym miesiącu, a nie narastająco jak przy działalności gospodarczej. Płatnik nie jest więc zobowiązany do uwzględniania okoliczności, które wystąpiły w innym miesiącu niż miesiąc, w którym dokonywany jest pobór zaliczki. Przesądza o tym treść art. 32 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym określone zostały miesięczne limity przychodów, które jest obowiązany uwzględnić płatnik dokonując wypłat wynagrodzenia za pracę w danym miesiącu.

Wobec powyższego zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym płatnik zobowiązany jest na podstawie art. 32 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do obliczania i kontrolowania przychodu miesięcznego osiągniętego przez pracownika dla celów zastosowania ulgi dla pracowników. Płatnik nie jest natomiast zobowiązany do kontrolowania wysokości przychodu rocznego osiągniętego przez pracownika i nie może zaprzestać stosowania ulgi dla pracowników w przypadku, gdy przychód roczny pracownika przekroczy kwotę 133.692 zł.

Z uwagi na brzmienie przepisu art. 32 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązani są Państwo zastosować sporządzony na piśmie wniosek o niepomniejszanie dochodu o kwotę ulgi dla pracowników najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymacie wniosek. Jak słusznie Państwo zauważają, zawarte w tym przepisie sformułowanie daje płatnikowi prawo zastosowania wniosku w miesiącu jego otrzymania lub w miesiącu następującym po miesiącu jego otrzymania.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących obowiązków płatnika w związku ze stosowaniem przepisów „ulgi dla pracującego seniora”, wyrażone w pytaniach nr 4 i 5, tj.:

Do jakiego dnia pracownik może korzystać z tzw. ulgi dla seniorów na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

W przypadku odpowiedzi, że ulga przysługuje do dnia rozwiązania umowy o pracę w związku z przejściem pracownika na emeryturę prosimy o odpowiedź, czy płatnik może uznać, że oświadczenie o stosowaniu ulgi złożone przez pracownika na podstawie przepisu art. 32 ust. 1g, którego pracownik nie wycofał, wygasa z dniem rozwiązania umowy o pracę, czy jednak warunkiem niestosowania zwolnienia jest wycofanie oświadczenia przez podatnika?

‒wskazać należy, że:

W ramach „Polskiego Ładu” wprowadzono przepisy dla osób, które pomimo osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego nadal pozostają aktywne zawodowo i nie pobierają świadczeń emerytalno-rentowych, zwane potocznie „ulgą dla pracujących seniorów”. Ulga ta zapisana została w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uprawnionymi do korzystania z tego przywileju podatkowego są kobiety po ukończeniu 60. roku życia i mężczyźni po ukończeniu 65. roku życia pod warunkiem podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu uzyskania objętych zwolnieniem przychodów. Analizowany przepis przewiduje zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów osiągniętych przez te osoby ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia zawieranych w ramach działalności wykonywanej osobiście, pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej według skali podatkowej, podatkiem liniowym lub ryczałtem ewidencjonowanym albo rozliczanych w ramach tzw. IP Box-a. Zwolnienie to jest limitowane – dotyczy bowiem przychodów w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł. Aby korzystać z omawianego zwolnienia, podatnik nie może również otrzymywać, mimo nabycia uprawnienia, świadczeń wymienionych enumeratywnie w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosowanie przez płatnika ulgi dla seniorów następuje po otrzymaniu od podatnika oświadczenia o tym, że spełnienia on warunki do tej ulgi. Płatnik uwzględnia tę ulgę przy poborze zaliczek na podatek i stosuje zwolnienie najpóźniej od następnego miesiąca od otrzymania oświadczenia. Oświadczenie to podatnik składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Jeżeli podatnik powiadomi płatnika o zmianie stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia, płatnik nie uwzględnia zwolnienia najpóźniej od kolejnego miesiąca, w którym otrzymał powiadomienie. Ww. oświadczenie jest ważne tylko w czasie trwania zatrudnienia. Z chwilą ustania umowy o pracę automatycznie traci ono ważność. Tym samym przekazując świadczenia pieniężne po dniu rozwiązania umowy o pracę (i ustania stosunku pracy), pobierając zaliczkę na podatek dochodowy nie są Państwo zobowiązani uwzględniać oświadczenie złożone przez pracownika w trakcie trwania umowy o pracę.

Wobec powyższego zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym ulga dla seniorów stosowana na mocy art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje pracownikowi do dnia rozwiązania umowy o pracę w związku z przejściem na emeryturę. W związku z tym wszelkie świadczenia, które zostaną wypłacone pracownikowi po dniu rozwiązania stosunku pracy, np. wynagrodzenie za ostatni miesiąc pracy, odprawa emerytalna, dodatkowe nagrody – nie będą mogły korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Oznacza to, że z chwilą ustania umowy o pracę, tj. gdy pracownik rozwiązał umowę o pracę w związku z przejściem na emeryturę, automatycznie traci ono ważność bez względu na to, czy wycofał on to oświadczenie.

Zatem słuszne jest Państwa działanie polegające na zaprzestaniu stosowania ulgi dla seniorów w związku ze zmianą stanu faktycznego wskazanego w złożonym wcześniej oświadczeniu, tj. z momentem rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem z powodu przejścia na emeryturę.

Końcowo – odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących „mechanizmu” poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wyrażonych w pytaniu nr 3, tj.:

Co powinien zrobić płatnik, jeżeli druga wypłata przychodu ze stosunku pracy w miesiącu spowoduje przekroczenie miesięcznego limitu 12.800 zł uprawniającego do zastosowanego przy pierwszej wypłacie w miesiącu odroczenia poboru części zaliczki podatku w związku z art. 53a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a jednocześnie druga wypłata jest tak niska, że nie można z niej pobrać całej zaliczki obliczonej od miesięcznego przychodu z uwzględnieniem zaliczki pobranej z pierwszej listy w tym miesiącu?

‒wskazać należy, że:

10 marca 2022 r. weszła w życie ustawa z dnia 24 lutego 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz ustawy o podatku od wydobycia niektórych kopalin (Dz. U. z 2022 r. poz. 558), na podstawie której do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzony został mechanizm przedłużonego terminu poboru i wpłaty zaliczek na podatek dochodowy, który był zawarty w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 stycznia 2022 r. w sprawie przedłużenia terminów poboru i przekazania przez niektórych płatników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 28). Przepis art. 53a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy przedłużenia terminu poboru części zaliczki od określonych przychodów, w szczególności z tytułu umowy o pracę, umowy zlecenia, emerytury i renty. Płatnik dokonujący wypłat tych przychodów nie pobiera, w terminach określonych w ustawie, zaliczki na podatek w części, w jakiej zaliczka obliczona według Polskiego Ładu jest wyższa od zaliczki obliczonej według zasad z 2021 r. Niepobraną nadwyżkę zaliczki w danym miesiącu płatnik pobiera w kolejnych miesiącach 2022 r. (najpóźniej do 31 grudnia 2022 r.), w których zaliczka obliczona według Polskiego Ładu będzie niższa od zaliczki obliczonej według zasad z 2021 r. Ostatecznie podatnik obliczy wysokość należnego podatku od uzyskanych w całym roku przychodów i pomniejszy go wyłącznie o zaliczki faktycznie pobrane i wpłacone przez płatnika. Definitywne rozliczenie podatku należnego nastąpi w zeznaniu rocznym.

Prawidłowe jest zatem Państwa stanowisko w opisanej sytuacji, tj. gdy druga wypłata przychodu ze stosunku pracy w miesiącu spowoduje przekroczenie miesięcznego limitu 12.800 zł uprawniającego do zastosowanego przy pierwszej wypłacie w miesiącu odroczenia poboru części zaliczki podatku w związku z art. 53a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jednocześnie druga wypłata jest tak niska, że nie można z niej pobrać całej zaliczki obliczonej od miesięcznego przychodu z uwzględnieniem zaliczki pobranej z pierwszej listy w tym miesiącu. W takim przypadku zobowiązani są Państwo do pobierania zaliczki w maksymalnej możliwej do pobrania wysokości i przekazania jej do właściwego urzędu skarbowego. Błędne byłoby działanie polegające na „uzupełnianiu” tej zaliczki z własnych środków, a następnie dochodzenie jej zwrotu od pracownika.

Wobec tego Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie