Możliwość odliczenia w ramach Ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 9 lipca 2018 r. (data wpływu 11 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 września 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 209/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia: 28 grudnia 2022 r.);

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej możliwości odliczenia w ramach Ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką z branży finansowej, której podstawowym przedmiotem działalności jest (...) oraz (...) w Polsce i na świecie. Działalność A obejmuje tym samym autoryzację oraz rozliczanie transakcji bezgotówkowych oraz bezpośrednie wsparcie swoich klientów. Spółka należy do B oraz C. Ze względu na zakres prowadzonej działalności, głównymi klientami A są punkty usługowo-handlowe oraz sklepy internetowe.

Spółka nieustannie się rozwija i prowadzi prace mające na celu rozwój oferowanych przez grupę produktów. W tym celu, Spółka realizuje działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT („Działalność B+R”). Na potrzeby Działalności B+R Spółka zatrudnia pracowników, a także wykorzystuje środki trwałe i wartości niematerialne i prawne. Pracownicy biorący udział w Działalności B+R prowadzą na bieżąco szczegółową ewidencję Działalności B+R, w której wykazują liczbę godzin poświęconą Działalności B+R w stosunku do normy czasu pracy w danym miesiącu (dalej: „Ewidencja”).

Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne mogą być wykorzystywane przez Spółkę zarówno do Działalności B+R, jak i do prowadzonej działalności operacyjnej. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ww. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowiące koszty uzyskania przychodu.

Mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do ponoszonych kosztów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o CIT (dalej: „Ulga B+R”) na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT.

W celu odliczenia kosztów odpisów amortyzacyjnych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R, Spółka w pierwszym kroku wyłączy dla potrzeb kalkulacji Ulgi B+R z zestawienia odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych w danym roku, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które nie są w ogóle wykorzystywane w Działalności B+R. Następnie, w drugim kroku, Spółka zakwalifikuje do odliczenia w ramach Ulgi B+R pozostałą część odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj. wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R, w części odpowiadającej stosunkowi iloczynu uśrednionego odsetka czasu pracy poświęconego na Działalność B+R zgodnie z Ewidencją i liczby pracowników biorących udział w Działalności B+R, do ogólnej liczby pracowników zatrudnionych w Spółce na koniec danego roku podatkowego. Przykładowo, jeśli w Spółce zatrudnionych byłoby na koniec danego roku 100 pracowników, w Działalności B+R uczestniczyłoby 50 z nich poświęcając na wykonywanie czynności dotyczących Działalności B+R średnio połowę swojego czasu w tym roku zgodnie z Ewidencją, to Spółka dokonałaby odliczenia odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT za ten rok, wg następującego stosunku: 0,5 x 50 /100.

Spółka zamierza dokonać odliczenia zgodnie z art. 18d oraz 18e ustawy o CIT, a w szczególności zaznacza, że:

‒prowadzona Działalność B+R nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT,

‒w ewidencji rachunkowej Spółka wyodrębni koszty kwalifikowane związane z realizacją Działalności B+R i zostaną one wykazane w zeznaniach podatkowych za lata podatkowe, w których Działalność B+R będzie realizowana,

‒jeśli w 2018 r. i w latach następnych Spółka będzie uzyskiwać przychody z zysków kapitałowych, to odliczeń z tytułu Ulgi B+R Spółka zamierza dokonywać tak, iż kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych,

‒Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,

‒Spółka zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 5 i 5a ustawy o CIT,

‒Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT,

‒Spółka nie zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych, budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością,

‒Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka będzie uprawniona do odliczenia w ramach Ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka będzie uprawniona do odliczenia w ramach Ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawy o CIT”) odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy o CIT oznaczają:

a.badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b.badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,

c.badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Natomiast w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o CIT prace rozwojowe należy rozumieć jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

a.opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,

b.opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Zgodnie z art. 18d ust 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Natomiast na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

W świetle przywołanych przepisów, aby Spółka była uprawniona do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów kwalifikowanych w Uldze B+R muszą one dotyczyć środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w Działalności B+R.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku gdy Spółka posiada środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, które wykorzystuje zarówno w Działalności B+R, jak i w innej działalności operacyjnej, Spółka powinna być uprawniona do uznania, że są one w części używane w celu wykonywania Działalności B+R. Wówczas, takie środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegałyby odliczeniu w Uldze B+R na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT w części w jakiej dotyczą Działalności B+R. Zdaniem Spółki, przykładowo używanie jednego środka trwałego w jednym celu nie wyklucza możliwości używania go również w innym celu (w innym momencie).

Takiej interpretacji nie wyklucza zaś ustawa o CIT, w szczególności żadne przepisy dotyczące Ulgi B+R. Jednocześnie brzmienie innych przepisów dotyczących Ulgi B+R wskazuje, że ustawodawca celowo dopuścił możliwość odliczenia w Uldze B +R części odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W art. 18d ust. 2 ust. 4 ustawy o CIT wskazał, że za koszt kwalifikowany uznaje się odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskować można, że ustawodawca chcąc wprowadzić podobne ograniczenie w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych oraz wartości niematerialnych i prawnych użyłby sformułowania jak w przytoczonym przepisie. Z braku takiego uregulowania wnioskować należy, że odpisy amortyzacyjne oraz wartości niematerialne i prawne mogą być uznane za częściowo wykorzystywane w Działalności B+R, i w konsekwencji w części odpowiadającej proporcji wykorzystywania ich w Działalności B+R być uznane za koszty kwalifikowane. Wnioskodawca podkreśla, że na gruncie ustawy o CIT brak jest przeciwwskazań do stosowania różnych metod alokacji w celu powiązania danych kosztów czy przychodów z daną działalnością podatnika.

Ponadto, powszechny jest pogląd organów podatkowych i sądów administracyjnych (odnoszący się do alokacji przychodów do określonej działalności czy kosztów do określonych przychodów), zgodnie z którym, akceptowalne są różne metody alokacji, o ile są uzasadnione z logicznego punktu widzenia i zgodne z przepisami ustawy o CIT. Nie ma bowiem uzasadnienia dla podejścia, zgodnie z którym akceptowalne są jedynie klucze alokacyjne przewidziane wprost w przepisach podatkowych.

W ocenie Spółki, analogiczne podejście należy również przyjąć w odniesieniu do Kosztów kwalifikowanych.

Z uwagi na fakt, że możliwości techniczne Spółki nie pozwalają na precyzyjne określenie proporcji wykorzystania środka trwałego lub danych wartości niematerialnych i prawnych w Działalności B+R i pozostałej działalności, Wnioskodawca zamierza obliczyć taką proporcję na bazie czasu poświęcanego przez pracowników Spółki na Działalność B+R i tego jaki stanowią udział w ogólnej liczbie pracowników Spółki.

Zdaniem Spółki, rozważana metoda kalkulacji wysokości odliczenia odpisów amortyzacyjnych wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R w logiczny i racjonalny sposób odzwierciedla rzeczywisty podział wykorzystania danych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na Działalność B+R oraz na pozostałą działalność Spółki. Prowadzenie Działalności B+R przez Spółkę polega bowiem na wykonywaniu czynności wchodzących w zakres tej działalności przez pracowników Spółki w danym czasie. Jednocześnie pracownicy Spółki do wykonywanych czynności, stanowiących Działalność B+R lub inną działalność, wykorzystują określone środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Tym samym przyjęta metoda alokacji odpisów amortyzacyjnych do Ulgi B+R odpowiada stopniowi udziałowi czasowemu wykorzystania danych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w Działalności B+R.

Spółka zauważa, że z kolei zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT właśnie w oparciu o czas spędzony na działalności badawczo-rozwojowej przez danego pracownika ustawodawca wskazał, że powinno dokonać się alokacji pracowniczych do Ulgi B+R. W tym kontekście, powinno być konieczne prowadzenie odpowiednich rejestrów umożliwiających rzetelne zalokowanie odpisów amortyzacyjnych do Ulgi B+R. Ma to na celu precyzyjne określenie, w jakim czasie dane środki trwale oraz wartości niematerialne były wykorzystywane do działalności B+R. W ocenie Spółki, taki warunek spełnia Ewidencja. Ewidencja pozwala bowiem na precyzyjne powiązanie czasu pracy pracowników poświęconego na pracę prowadzoną w związku z działalnością B+R z wykorzystywanymi przez tych pracowników w tym celu środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Spółka wskazuje, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego nie dojdzie do nieuprawnionego odliczenia odpisów amortyzacyjnych w Uldze B+R. Spółka w pierwszej kolejności wyłączy bowiem z odliczenia w Uldze B+R środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które w ogóle nie są wykorzystywane w Działalności B+R. Tym samym, Spółka odliczy wyłącznie odpisy od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w Działalności B+R z wyłączeniem odpisów od samochodów osobowych, budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością, wypełniając przesłanki odliczenia wskazane w art. 18d ust. 3 ustawy o CIT w odniesieniu do tej kategorii kosztów kwalifikowanych.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że stanowisko zgodne z powyższą argumentacją wyraził przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 1 lutego 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.516.2017.1.MBD). Za prawidłowe zostało wskazane stanowisko podatnika, który zamierzał odliczać w Uldze B+R odpisy amortyzacyjne w następujący sposób: „Komputery stanowią środki trwałe i są wykorzystywane zarówno w działalności badawczo-rozwojowej, jak też w pozostałej działalności. Podstawą do określenia zakresu w jakim komputery są wykorzystywane w działalności badawczo-rozwojowej jest ewidencja sporządzona przez pracowników. Ewidencja służy następnie do procentowego określenia jaka część amortyzacji ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi”. Organ podsumował swoje stanowisko pozwalające dokonywać w Uldze B+R odliczeń od środków trwałych częściowo wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej wskazując, że: „Tym samym, jak słusznie wskazuje Wnioskodawca, odpisy amortyzacyjne od komputerów wykorzystywanych częściowo przy pracach badawczo-rozwojowych, w części w jakiej są one wykorzystywane przy pracach badawczo-rozwojowych i niezbędnych w toku realizacji ww. prac, mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 3 updop”.

Ponadto, podobne stanowisko zostało przyjęte m.in. w następujących interpretacjach przez:

‒Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2018 roku o znaku 0111-KDIB1-3.4010.472.2017.1.MBD oraz

‒Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 6 grudnia 2016 r. o znaku 1462-IPPB5.4510.961.2016.1 MR.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka będzie uprawniona do odliczenia w ramach Ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo w Działalności B+R zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowisk przedstawionych na wstępie.

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 27 sierpnia 2018 r. wydałem postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania znak 0114-KDIP2-3.4010.290.2018.1.JS.

W postanowieniu uznałem, iż złożony wniosek o wydanie interpretacji w zakresie sformułowanego pytania nie spełnia warunków podstawowych umożliwiających wszczęcie postępowania dotyczącego wydania interpretacji indywidualnej, która realizowałaby określone przez ustawodawcę funkcje.

Postanowienie doręczono Państwu 31 sierpnia 2018 r.

Pismem z 6 września 2018 r. (data nadania 6 września 2018 r.) wnieśli Państwo w terminie zażalenie na ww. postanowienie.

W wyniku ponownej analizy sprawy, mając na względzie zarzuty przytoczone w zażaleniu, nie znalazłem podstaw do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. W związku z tym postanowieniem z 8 listopada 2018 r. znak 0114-KDIP2-1.4010.290.2018.2.JS/MR utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie.

Postanowienie doręczono Państwu 14 listopada 2018 r.

Skarga na postanowienie

Pismem z 14 grudnia 2018 r. (wpływ 27 grudnia 2018 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższe postanowienie z 8 listopada 2018 r. znak 0114-KDIP2-1.4010.290.2018.2.JS/MR utrzymujące w mocy postanowienie z 27 sierpnia 2018 r. znak 0114-KDIP2-3.4010.290.2018.1.JS do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego je postanowienia z dnia 27 sierpnia 2018 r. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1c oraz art. 135 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie z 8 listopada 2018 r. znak 0114-KDIP2-1.4010.290.2018.2.JS/MR oraz poprzedzające je postanowienie z 27 sierpnia 2018 r. znak 0114-KDIP2-3.4010.290.2018.1.JS wyrokiem z 5 września 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 209/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 6 września 2022 r. sygn. akt II FSK 3276/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok z 5 września 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 209/19, który uchylił postanowienie z 8 listopada 2018 r. znak 0114-KDIP2-1.4010.290.2018.2.JS/MR oraz poprzedzające je postanowienie z 27 sierpnia 2018 r. znak 0114-KDIP2-3.4010.290.2018.1.JS stał się prawomocny od 6 września 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

‒ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska w zakresie zadanego pytania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwo sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujcie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA), albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatk