‒43.34.Z Malowanie i szklenie,

‒43.39.Z Wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych,

‒46.19.Z Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju,

‒46.76.Z Sprzedaż hurtowa pozostałych półproduktów,

‒46.90.Z Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana,

‒47.75.Z Sprzedaż detaliczna kosmetyków i artykułów toaletowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

‒74.30.Z Działalność związana z tłumaczeniami,

‒81.22.Z Specjalistyczne sprzątanie budynków i obiektów przemysłowych,

‒81.29.Z Pozostałe sprzątanie,

‒82.99.Z Pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Grunt i budynki rekreacji indywidualnej są Pani własnością.

Pytanie

Jaką stawką amortyzacji będzie Pani mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych na wybudowane budynki rekreacji indywidualnej?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych - grupa 1, podgrupa 10, rodzaj 109 - domki kempingowe, budynki zastępcze - trwale związane z gruntem objęte są roczną stawką amortyzacyjną wynoszącą 10% wartości budynku.

Przyjmując, że budynki rekreacji indywidualnej to inaczej domki kempingowe można zastosować dla nich roczną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10%, a odpisy amortyzacji zaliczać w koszty działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

-musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

-musi być należycie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważam przy tym, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22h ust. 2 cyt. ustawy:

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864) będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz.U. z 2019 r. poz. 649).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, wynika, że w ramach prowadzonej od 1 stycznia 2017 r. działalności gospodarczej, wybudowała Pani dwa budynki rekreacji indywidulanej trwale związane z gruntem bez pozwolenia na budowę, wyłącznie na zgłoszenie w Urzędzie Miasta (...). Budynki zaliczane są do grupy KŚT 1, 109 - „pozostałe budynki niemieszkalne”. Budynki będą wynajmowane okresowo do celów rekreacyjnych. Grunt i budynki rekreacji indywidualnej są Pani własnością.

Obowiązek odpowiedniej klasyfikacji środka trwałego spoczywa na podmiocie gospodarczym. Wynika to z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS Nr 1, poz. 11). W przypadku trudności w ustaleniu właściwej klasyfikacji, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do odpowiedniego Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Zgodnie z przedstawionymi powyżej przepisami podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia KŚT dla grupy 1, rodzaj 109 – Domki kempingowe, budynki zastępcze – trwale związane z gruntem, stawka amortyzacji wynosi 10%.

Zatem dla wybudowanych budynków rekreacji indywidualnej zaliczonych przez Panią do grupy 1, rodzaj 109 Klasyfikacji Środków Trwałych stawka amortyzacji wynosi 10%.

Dodatkowe informacje

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Panią klasyfikacji jako, że organ podatkowy dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jest więc właściwy do ustalenia do jakiej grupy KŚT należy zaklasyfikować powyższe budynki rekreacji indywidualnej.

Jeżeli budynki rekreacji indywidualnej błędnie zaliczone zostały przez Panią do grupy 1, rodzaj 109 Klasyfikacji i w konsekwencji zdarzenie przyszłe nie będzie zgodne ze stanem rzeczywistym, wówczas interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. 

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-      w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji