Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów opłat sądowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 15 czerwca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 15 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W maju 2018 r. sprzedał Pan jako firma handlująca autami (…) auto marki (…) w cenie 10000 zł klientce jako konsumentce. W czerwcu 2019 r. klientka powiadomiła Pana, że sprzedał Pan jej auto z wadą ukrytą, pęknięty blok silnika i przepalona uszczelka pod głowicą i zażądała na podstawie rękojmi pieniędzy na naprawę lub zwrot gotówki za auto. Odmówił Pan ze względu na długi okres od zakupu (13 miesięcy) i że autem przejechali około 6000 km. Klientka zgłosiła sprawę do sądu. Po czterech latach sąd uznał, że jest Pan winny i że ma Pan oddać 22541,87 zł, w tym auto jest 10000 zł, reszta to koszty sądowe i odsetki ustawowe oraz jeszcze ma Pan oddać 1839,96 na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wydatków tymczasowo pokrytych przez Skarb Państwa. Pana biuro nie wie, jak rozliczyć te pieniądze więc kontaktował się Pan telefonicznie z Krajową Informacją Skarbową i kazano powołać się na art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale także wystąpić o interpretację indywidualną.

Pytanie

Czy zasądzone koszty sądowe i odsetki ustawowe może Pan zaliczyć jako koszty uzyskania przychodu i zaliczyć w prowadzonej działalności gospodarczej.

Pana stanowisko w sprawie

Pan wydał pieniądze firmowe na zapłacenie kwoty zasądzonej przez sąd i w Pana ocenie poniósł Pan koszty z prowadzenia działalności gospodarczej. Taką samą informację uzyskał Pan w Krajowej Informacji Skarbowej

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

·pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

·nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło  w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Podkreślam też, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tych przychodów każdorazowo spoczywa na podatniku.

Koszty postępowania sądowego oraz odsetki ustawowe nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonym w art. 23 ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem możliwość zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jest uzależniona od spełnienia przesłanek ogólnych zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Sam fakt niezaliczenia kosztów postępowania sądowego oraz odsetek ustawowych do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie decyduje jeszcze o tym, że wydatek ten jest kosztem uzyskania przychodów. Wydatek ten musi bowiem spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie, ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak  i wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem  a uzyskaniem przychodów spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności.

Z opisu sprawy wynika, że w 2018 r. sprzedał Pan, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w zakresie handlu autami, samochód. W 2019 r. klientka poinformowała Pana, że sprzedał Pan jej auto z wadą ukrytą i zażądała od Pana, na podstawie rękojmi, pieniędzy na naprawę lub zwrot gotówki za samochód. Odmówił Pan, dlatego klientka zgłosiła sprawę do sądu. Po czterech latach sąd uznał, że jest Pan winny i ma Pan oddać klientce wszelkie koszty, w tym koszty sądowe wraz z odsetkami.

Podkreślam, że podatnik ponosi ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej, w związku  z tym nietrafnych decyzji lub niezachowanie należytej staranności, skutkujących powstaniem kosztów związanych z tą działalnością, nie może sobie rekompensować przy pomocy przepisów podatkowych, gdyż oznaczałoby to w praktyce przerzucenie na Skarb Państwa ryzyka związanego z określonym przedsięwzięciem gospodarczym podejmowanym przez podmiot.

Zauważam, że na gruncie Pana sprawy zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztów postępowania sądowego oraz odsetek ustawowych byłoby niezgodne z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wyraźnie sprecyzowanym celem ustawodawcy. Zapłata zasądzonych kosztów postępowania sądowego oraz odsetek ustawowych nie wiąże się z jakimś rzeczywistym zdarzeniem gospodarczym, mającym wpływ na wysokość osiągniętych lub potencjalnych przychodów. Nie można jej także uznać za poniesioną w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Poniesienie wydatku z tytułu kosztów sądowych oraz odsetek ustawowych jest następstwem zapadłego wyroku sądowego uznającego Pana winę. Dlatego zapłata kosztów postępowania sądowego  i odsetek jest następstwem niewłaściwego Pana działania. To oznacza natomiast, że te wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Reasumując – zasądzone koszty sądowe i odsetki ustawowe nie może Pan zaliczyć jako koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).