Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 29 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 9 października 2025 r. (data wpływu 13 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zwróciła się Pani z prośbą o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej.

1. Nabycie udziału w nieruchomości

Na podstawie aktu notarialnego – Repertorium A numer …. z dnia 20 grudnia 2012 r. – wraz z siostrą A.A. nabyła Pani nieruchomość w drodze umowy darowizny i sprzedaży od brata B.B.

Przedmiotem nabycia były udziały w działkach o następującej powierzchni:

działka nr 1 – o powierzchni 1,44 ha – udział w wysokości 1/2,

działka nr 2 – o powierzchni 1,44 ha – udział w wysokości 1/2.

Zgodnie z treścią aktu, udziały w działkach zostały nabyte po połowie przez każdą z sióstr.

2. Zniesienie współwłasności rodzinnej

W związku z wcześniejszym współdziałaniem w zakresie majątku z dziećmi drugiego brata i bratową, współwłasność została zniesiona prawomocnym postanowieniem sądu – sygn. akt …. z dnia 14 czerwca 2016 r.

W efekcie przeprowadzonego zniesienia współwłasności oraz dokonania sądowego podziału działek nr 1 i 3, wydzielono z nich działkę nr 4 o powierzchni 1,037 ha, jako działkę na wyłączną własność Pani oraz Pani siostry.

Z kolei, w wyniku dalszego podziału działki nr 4, powstała działka nr 5 o powierzchni 0,6032 ha – przypisana Pani, oraz działka nr 2 o powierzchni 0,7025 ha – przypisana Pani siostrze.

3. Podział współwłasności między siostrami

W dniu 29 marca 2022 r. na podstawie aktu notarialnego – Repertorium A nr … – dokonano zniesienia współwłasności pomiędzy siostrami.

W wyniku zawartego porozumienia:

Pani uzyskała na wyłączność działkę nr 5 o powierzchni 0,6032 ha,

Pani siostra uzyskała na wyłączność działkę nr 2 o powierzchni 0,7025 ha.

W wyniku podziału żadna ze stron nie uzyskała więcej niż wynosił jej dotychczasowy udział – działki zostały przyznane zgodnie z dotychczasową strukturą współwłasnościową i faktycznym stanem użytkowania.

4. Obecna sytuacja i planowana sprzedaż

Jako właścicielka działki nr 5, dokonała Pani jej dalszego podziału geodezyjnego. W wyniku tego podziału powstała działka nr 6 o powierzchni 0,1572 ha, która jest obecnie przedmiotem planowanej sprzedaży.

Wskazuje Pani, że:

·w wyniku zniesienia współwłasności nie nabyła nowej wartości majątkowej – przyznana jej część nie przekroczyła wartości udziału posiadanego wcześniej;

·otrzymała z urzędu skarbowego i infolinii KIS ustną informację, że nie powstaje obowiązek podatkowy;

·wnosi o pisemne potwierdzenie powyższego stanowiska.

W uzupełnieniu wniosku wyjaśniła Pani, że przedmiotem rozważań są działki nr 1 i nr 3, a nie, jak na wstępie nr 2 (pomyłka przy pisaniu).

Cały udział wynoszący połowę w działce nr ewid. 1 o powierzchni w całości 1,44 ha został darowany przez brata dla Pani i Jej siostry. Cały udział wynoszący połowę w działce nr ewid. 3 o powierzchni w całości 1,44 ha został przez Panią i siostrę zakupiony u brata (akt nabycia – Rep. A nr …..).

W dniu 21 stycznia 2016 r. dokonano podziału geodezyjnego i zniesienia współwłasności rodzinnej postanowieniem sądowym działek nr 1 i nr 3, z których wydzielono działkę nr 4 o powierzchni 1,3057 ha i działkę nr 7 o powierzchni 0,1236 ha. W wyniku zniesienia współwłasności rodzinnej działek: nr 4 i nr 7, wraz z siostrą otrzymuje Pani na własność, czyli nic więcej poza pierwotnym nabyciem.

Z kolei, w wyniku dalszego podziału działki nr 4 powstają działki: nr 5 o powierzchni 0,6032 ha i nr 2 o powierzchni 0,7025 ha.

W dniu 29 marca 2022 r. na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr … dokonano zniesienia współwłasności pomiędzy Panią a siostrą.

W wyniku zawartego porozumienia:

·otrzymała Pani działkę nr 5 o powierzchni 0,6032 ha,

·Pani siostra otrzymała działkę nr 2 o powierzchni 0,7025 ha.

W wyniku zniesienia tej współwłasności Pani ani siostra nie nabyłyście nic więcej, aniżeli przy wstępnym nabyciu.

Jako właścicielka działki nr 5, dokonała Pani jej dalszego podziału geodezyjnego. W wyniku podziału powstała działka nr 8 o powierzchni 0,1572 ha, która jest planowana do sprzedaży.

Chciałaby Pani zrobić to jak najszybciej, ponieważ pieniądze są Pani potrzebne na podratowanie zdrowia. Jest Pani na emeryturze i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy planowana sprzedaż działki nr 8, która powstała w wyniku podziału geodezyjnego działki wcześniej nabytej w drodze zniesienia współwłasności, powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, planowana sprzedaż działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 8 o powierzchni 0,1572 ha – wydzielonej z działki nr 5, której stała się wyłącznym właścicielem w wyniku zniesienia współwłasności z siostrą – nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Uzasadnienie:

Nabycie nieruchomości w drodze zniesienia współwłasności nie stanowi nowego nabycia, o ile przyznany w wyniku podziału majątek odpowiada wielkości udziałów przysługujących przed zniesieniem współwłasności.

W przedstawionym stanie faktycznym:

Była Pani współwłaścicielem działek, których udział odpowiadał łącznej powierzchni uzyskanej po podziale, działka nr 5 (z której wydzielono działkę nr 8) została przyznana Pani w granicach udziału dotychczas posiadanego – co potwierdzają dokumenty (akty notarialne, postanowienie sądu).

W związku z powyższym, należy uznać, że działka nr 8 została „nabyta” (w rozumieniu przepisów ustawy o PIT) w dacie pierwotnego nabycia udziałów, tj. w 2012 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W niniejszej sprawie nabycie udziałów w nieruchomości miało miejsce w 2012 r., zatem upłynął już wymagany 5-letni okres, po którym sprzedaż nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie, że w związku ze sprzedażą działki nr 8 – powstałej w wyniku geodezyjnego wydzielenia z działki nabytej pierwotnie w 2012 r. i przyznanej w ramach zniesienia współwłasności – nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie doszło do nowego nabycia w sensie podatkowym, a sprzedaż następuje po upływie 5 lat od pierwotnego nabycia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Przepis art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.), stanowi, że:

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny,

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności, powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Zgodnie z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Zgodnie z art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 ustawy Kodeks cywilny).

Natomiast w myśl art. 210 ustawy Kodeks cywilny,

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W świetle art. 211 i art. 212 ustawy Kodeks cywilny, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeżeli:

·podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

·wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki współwłaścicielowi przysługuje w rzeczy wspólnej.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w Pani wniosku wynika, że:

·W dniu 20 grudnia 2012 r. nabyła wraz z siostrą Pani udział 1/2 w działce nr 1 o powierzchni 1,44 ha w drodze darowizny od brata. W tym samym dniu zakupiła Pani wraz z siostrą od brata udział 1/2 w działce nr 3 o powierzchni w całości 1,44 ha.

·W 2016 r. na mocy postanowienia sądu dokonano podziału geodezyjnego i zniesienia współwłasności rodzinnej działek nr 1 i nr 3, z których wydzielono działkę nr 4 o powierzchni 1,3057 ha i działkę nr 7 o powierzchni 0,1236 ha.

W wyniku zniesienia współwłasności ww. działek otrzymała Pani wraz z siostrą na własność działkę nr 4, o powierzchni 0,1236 ha, czyli nic więcej poza pierwotnym nabyciem.

·Z kolei, w wyniku dalszego podziału działki nr 4, powstała działka nr 5 o powierzchni 0,6032 ha oraz działka nr 2 o powierzchni 0,7025 ha.

·W dniu 29 marca 2022 r. na podstawie aktu notarialnego dokonano zniesienia współwłasności pomiędzy Panią a siostrą. W wyniku zawartego porozumienia otrzymała Pani działkę nr 5 o powierzchni 0,6032 ha, a Pani siostra otrzymała działkę nr 2 o powierzchni 0,7025 ha. Wartość nabytej przez Panią nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości udziału we współwłasności, który nabyła Pani pierwotnie.

·Jako właścicielka działki nr 5, dokonała Pani jej dalszego podziału geodezyjnego. W wyniku tego podziału powstała działka nr 8 o powierzchni 0,1572 ha, która jest obecnie przedmiotem planowanej sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przyjmując za Panią, że w wyniku zniesienia współwłasności w 2016 r. otrzymana przez Panią i siostrę działka nr 4 nie przekraczała wartości posiadanych przez Panie udziałów w działkach nr 1 i 3 oraz że w wyniku zniesienia współwłasności z siostrą w 2022 r. otrzymała Pani działkę nr 5, której wartość nie przekroczyła wartości Pani udziału w działce nr 4, to stwierdzić należy, że dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych dokonane w 2016 r. i 2022 r. zniesienie współwłasności nie stanowi dla Pani nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, za datę nabycia działki nr 8 (powstałej z podziału działki nr 5) należy przyjąć datę nabycia przez Panią udziałów w działkach nr 1 i nr 3, tj. 2012 r. Zatem, planowane przez Panią zbycie działki nr 8, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem okres, o którym mowa w tym przepisie minął.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Podkreślam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.