Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan 23 września 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

I. Profil Wnioskodawcy

Wnioskodawca od 2022 roku prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: „u.p.d.o.f.”) i rozlicza się według stawki liniowej 19% na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą. Wszystkie przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje w Polsce. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.).

II. Umowa, kontrahent i model współpracy

W okresie obowiązywania przepisów dot. ulgi IP Box (regulowanej przepisami art. 30ca i 30cb ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) Wnioskodawca nawiązał współpracę z X - spółką prawa amerykańskiego typu LLC (Limited Liability Company), zarejestrowaną w (...), prowadzącą działalność pod nazwą handlową (...) (dalej w skrócie zwana również zamiennie: „Kontrahent” lub „Spółka”). Współpraca odbywała się początkowo na podstawie pisemnej umowy zawartej 3 października 2022 r. W dniu 1 lipca 2024 r. strony zawarły kolejną umowę, stanowiącą kontynuację dotychczasowej współpracy. Kontrahent działa w branży (...), specjalizując się w tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania (...). Flagowym produktem firmy jest (...) - system służący do (...). Oprogramowanie wspiera (...).

Aplikacja składa się z wyspecjalizowanych modułów funkcjonalnych, m.in.:

·(...)

System (...) jest wykorzystywany przez (...), w tym (...) i spełnia funkcję (...).

Umowa określa ramowe zasady i warunki świadczenia przez Wnioskodawcę usług programistycznych, natomiast ich dokładny zakres jest każdorazowo ustalany na podstawie składanych zleceń cząstkowych, czyli powierzonych w jakiejkolwiek formie (np. za pośrednictwem platformy do zarządzania projektem, ustnie lub poprzez e-mail) prac programistycznych do wykonania. Precyzując, zamówienia cząstkowe przedstawiają specyfikację wymagań, definiując potrzeby biznesowe, które oprogramowanie (lub jego komponent, funkcjonalność) ma zaspokajać. Trzeba zaznaczyć, że Wnioskodawca, jako programista wysoce wyspecjalizowany w konkretnych dziedzinach, nie tworzy komercyjnych programów komputerowych w rozumieniu masowego rynku oprogramowania - nie opracowuje aplikacji przeznaczonych do sprzedaży detalicznej ani rozwiązań dystrybuowanych w setkach czy tysiącach identycznych kopii. Tworzone przez niego programy mają charakter wysoce zindywidualizowany i są projektowane z myślą o konkretnych potrzebach użytkowników końcowych korzystających z platformy (...), oferowanej przez (...). Nie może jednak umknąć uwadze, że (...) nie ma budowy monolitycznej. Każda funkcjonalność, moduł czy inny, mniejszy element składający się na finalny produkt może być badany pod kątem uznania go za odrębny program komputerowy. Dostarczane przez Wnioskodawcę komponenty stanowią funkcjonalne rozszerzenia i moduły istniejącego systemu. Mimo że tworzone przez Wnioskodawcę elementy są implementowane do większego systemu informatycznego („program nadrzędny”) Kontrahenta, stanowią one samodzielne programy komputerowe („podprogramy”) - wyodrębnione logicznie, technicznie i funkcjonalnie, posiadające własną strukturę kodu i spełniające konkretne zadania biznesowe lub techniczne. Każdy z tych podprogramów jest projektowany od podstaw i powstaje w wyniku indywidualnej pracy twórczej, a jego struktura, logika działania i funkcjonalność są dostosowane do specyfiki branży oraz wymogów konkretnych projektów realizowanych przez Kontrahenta.

Zatem z perspektywy Kontrahenta, prace wykonywane przez Wnioskodawcę prowadzą od pewnego etapu do rozwijania istniejącego już oprogramowania nadrzędnego, np. o nowe lub ulepszone funkcjonalności. W tym miejscu Wnioskodawca zaznacza jednak, że rozwijanie programu nadrzędnego polega na tworzeniu przez niego od zera utworów (wyrażonych w postaci kodu napisanego w języku programowania) podlegających ochronie na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowiących programy komputerowe, a następnie implementowaniu tych utworów do istniejącego już kodu programu nadrzędnego. Implementacja utworu polega przede wszystkim na dodawaniu lub nadpisywania części (linijek) kodu źródłowego do oprogramowania. W wyniku implementacji wytworzonych przez Wnioskodawcę utworów rozwijane oprogramowanie nadrzędne jest optymalizowane lub wyposażane w nowe, ulepszone, bądź też kolejne funkcjonalności. Trzeba wyjaśnić, że oprogramowanie nadrzędne nad którym pracuje Wnioskodawca, tworzone jest na zasadach i wzorcach programowania obiektowego oraz na praktykach zwinnego wytwarzania oprogramowania. Finalny produkt, jest zatem połączeniem wielu podprogramów, w tym m in. wytwarzanych przez Wnioskodawcę, z których każdy wykonuje określoną funkcję.

Tworząc oprogramowanie Wnioskodawca nie pracuje pod kierownictwem Kontrahenta, tudzież jego klienta lub innej osoby trzeciej, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu, chyba że specyfika usług wyjątkowo wymaga ich wykonania w siedzibie firmy. Wnioskodawca wykonuje prace programistyczne zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, nie jest związany sztywnymi godzinami pracy. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za rezultat prac oraz wykonanie umowy. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy. Ponadto, w związku z nienależytym wykonaniem umowy, druga strona ma prawo wystąpić do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym. Należy podkreślić, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

III. Charakterystyka oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy związana jest z szeroko rozumianym programowaniem. Jej fundamentem jest rozwiązywanie problemów algorytmicznych, co polega na systematycznej pracy nad komputerowym rozwiązaniem problemu i obejmuje cały proces projektowania i otrzymania rozwiązania. Rozwiązania mają postać programów napisanych w wybranym języku programowania. Innymi słowy, oprogramowanie napisane przez Wnioskodawcę jest realizacją algorytmu. Algorytm programu komputerowego to element konstrukcyjny programu stanowiący zapis logicznie uporządkowanych działań (instrukcji), prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii pojęć i reguł ogólnych. Powszechnie przyjmuje się, że algorytm jest opisem krok po kroku rozwiązania postawionego problemu lub sposobu osiągnięcia jakiegoś celu. Celem nadrzędnym tej metodologii jest otrzymanie „dobrego” rozwiązania, czyli takiego, które jest:

-zrozumiałe dla każdego, kto zna dziedzinę rozwiązywanego problemu i użyte narzędzia komputerowe,

-poprawne, czyli spełnia specyfikację problemu, a więc dokładny opis problemu,

-efektywne, czyli niepotrzebnie nie marnuje zasobów komputerowych, czasu i pamięci.

Ta metoda składa się z następujących sześciu etapów:

1.Opis i analiza sytuacji problemowej. Na podstawie opisu i analizy sytuacji problemowej należy w pełni zrozumieć, na czym polega problem, jakie są dane dla problemu i jakich oczekujemy wyników, oraz jakie są możliwe ograniczenia.

2.Sporządzenie specyfikacji problemu, czyli dokładnego opisu problemu na podstawie rezultatów etapu. Specyfikacja problemu zawiera:

- opis danych,

- opis wyników,

- opis relacji (powiązań, zależności) między danymi i wynikami.

3.Zaprojektowanie rozwiązania - wybór algorytmu, struktur danych, środowiska programowania.

4.Komputerowa realizacja rozwiązania - implementacja w wybranym języku programowania, testy poprawności i efektywności.

5.Testowanie rozwiązania.

6.Prezentacja rozwiązania.

Współpracując z przedstawionym Kontrahentem, opierając się na wyżej opisanym podejściu algorytmicznym, Wnioskodawca aktualnie projektuje i wytwarza kolejne elementy systemu (...), który jest komercjalizowany przez Kontrahenta w modelu abonamentowym - jako produkt dostępny w formule licencji czasowej (subskrypcji) dla klientów (...). (...) to nowoczesny system (...) wykorzystywany przez (...) m.in. do (...). W ramach jego rozwoju Wnioskodawca odpowiada za tworzenie kluczowych komponentów i modułów programistycznych, które - mimo że finalnie stanowią części składowe systemu nadrzędnego - spełniają wszystkie przesłanki uznania ich za samodzielne programy komputerowe. Są one bowiem projektowane i wytwarzane od podstaw, mają własną strukturę logiczną i kod źródłowy, a każda z ich funkcjonalności może zostać wyodrębniona zarówno technicznie, jak i prawnie.

W ramach projektu (...) Wnioskodawca stworzył m.in. następujące programy komputerowe:

-moduł (...): narzędzie do (...);

-moduł (...): integracja z (...);

-moduł (...): system do (...);

-aplikacja (...): środowisko (...);

-moduł (...): system (...);

-biblioteka (...): narzędzie do (...);

-moduł (...): narzędzie do (...);

-narzędzie (...): umożliwiające (...);

-moduł (...): generator (...);

-moduł (...): most (...).

Wszystkie powyższe utwory zostały zaprojektowane i zaimplementowane przez Wnioskodawcę w sposób niezależny - na podstawie ogólnego opisu funkcjonalności przedstawionego przez Kontrahenta. Wnioskodawca nie tylko realizuje konkretne zadania techniczne, ale również rozwiązuje złożone problemy algorytmiczne, opracowując niestandardowe rozwiązania programistyczne. Kluczowym wyzwaniem było (...).

W swojej działalności Wnioskodawca posługuje się nowoczesnymi językami programowania oraz narzędziami wykorzystywanymi powszechnie w profesjonalnym tworzeniu oprogramowania komputerowego. Podstawowym językiem programowania stosowanym przez Wnioskodawcę jest (...) - język zorientowany obiektowo, wykorzystywany głównie do budowy zaawansowanych aplikacji (...) działających na platformie (...). W zakresie pracy z bazami danych używa on języka (...), który służy do definiowania, zapisywania i przetwarzania informacji w relacyjnych bazach danych. Tworząc interfejsy użytkownika (czyli graficzne elementy aplikacji widoczne i obsługiwane przez użytkowników), Wnioskodawca korzysta z (...) (język znaczników wykorzystywany do strukturyzowania treści w aplikacjach webowych) oraz (...) (czyli kaskadowych arkuszy stylów, które odpowiadają za wygląd i układ wizualny elementów aplikacji). W zakresie logiki działania aplikacji w przeglądarce, Wnioskodawca posługuje się językami (...) oraz (...) - z czego ten drugi to tzw. nadzbiór (...), umożliwiający bardziej precyzyjne kontrolowanie typów danych i tworzenie dużych aplikacji w bardziej bezpieczny sposób. Do zarządzania środowiskiem uruchomieniowym aplikacji Wnioskodawca wykorzystuje technologię (...), która pozwala na „pakowanie” aplikacji w kontenery - czyli zamknięte środowiska, które można łatwo przenosić i uruchamiać na różnych komputerach w identyczny sposób. W połączeniu z systemem (...), (...) umożliwia skalowanie aplikacji, czyli równoległe uruchamianie wielu jej instancji w celu zapewnienia wysokiej wydajności. W zakresie przechowywania danych, Wnioskodawca korzysta z systemów zarządzania bazami danych (...). Technologia (...) umożliwia trwałe, wydajne i bezpieczne przechowywanie oraz przetwarzanie danych. Do tworzenia aplikacji Wnioskodawca wykorzystuje platformy programistyczne .(...), które stanowią kompletne środowiska uruchomieniowe do budowy aplikacji komputerowych, serwerowych i webowych. W warstwie frontendowej (czyli odpowiedzialnej za wygląd i interakcję z użytkownikiem) używana jest platforma (...) - jedno z najpopularniejszych narzędzi do budowania dynamicznych i responsywnych interfejsów użytkownika. Wnioskodawca realizuje swoją pracę zarówno w systemach operacyjnych (...), jak i (...), co umożliwia elastyczność działania i łatwe wdrażanie tworzonych rozwiązań w różnych środowiskach produkcyjnych.

Praca Wnioskodawcy przy pisaniu kodu nie miała i nie będzie mieć charakteru odtwórczego i nie polega na powielaniu w jego linijkach standardowych rozwiązań problemów. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej, jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm., dalej: „ustawa o PAIPP”). W zakresie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wyjaśnia, iż planuje kontynuować współpracę z Kontrahentem na dotychczasowych zasadach, według analogicznego procesu twórczego, a efektem jego prac również będą programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

IV. Proces twórczy

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zbudowanie modelu i zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego, będącego realizacją algorytmu) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Na potrzeby stworzenia autorskich programów komputerowych, dedykowanych systemowi nadrzędnemu (...), Wnioskodawca inicjuje i realizuje - w ramach prowadzonej bezpośrednio przez siebie działalności gospodarczej - prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Działania te prowadzone są każdorazowo w sposób uporządkowany i metodyczny, czego wymaga specyfika tworzenia oprogramowania, tj. określenie celu, jaki program ma spełniać, ustalenie sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, ich weryfikacja oraz zakończenie.

Proces twórczy prowadzony przez Wnioskodawcę przebiega w sposób metodyczny i uporządkowany, co jest typowe dla projektowania i wytwarzania oprogramowania. Obejmuje on m.in. analizę potrzeb funkcjonalnych, zaprojektowanie architektury rozwiązania, wybór technologii i narzędzi, implementację, testowanie oraz ewaluację końcowego produktu.

Standardowo proces ten przebiega w trzech głównych etapach:

a)Etap wstępny - obejmuje analizę specyfikacji funkcjonalnej i biznesowej przekazanej przez Kontrahenta, konsultacje dotyczące oczekiwanych funkcji, harmonogramu realizacji oraz dostępnych zasobów technicznych. Wnioskodawca samodzielnie dokonuje analizy wykonalności projektu i ocenia ryzyko technologiczne. Nie korzysta przy tym z gotowych bibliotek ani standardowych schematów implementacyjnych - cały kod źródłowy tworzony jest od podstaw, w ramach indywidualnej pracy twórczej.

b)Etap projektowo-wytwórczy - obejmuje projektowanie architektury, algorytmów, struktur danych oraz właściwe kodowanie programów komputerowych z wykorzystaniem takich technologii jak: (...). Prace te mają charakter innowacyjny i niestandardowy - wymagają rozwiązywania konkretnych problemów technicznych i projektowych, takich jak np. zapewnienie spójności danych w warunkach przetwarzania równoległego (na wielu kontenerach), tworzenie modułów (...).

c)Etap końcowy - obejmuje testowanie i walidację stworzonego oprogramowania, sprawdzenie zgodności z wymaganiami funkcjonalnymi, analizę wydajności, odporności na błędy oraz możliwość dalszej rozbudowy. Wnioskodawca samodzielnie ocenia spełnienie założeń technicznych i użytkowych, a także - w razie potrzeby - rekomenduje kierunki dalszego rozwoju danego komponentu lub systemu.

Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi rezultat systematycznej działalności twórczej. Proces ten wymaga nie tylko wiedzy i umiejętności programistycznych, ale także znajomości specyfiki branż, w których aplikacje są wdrażane - w tym przypadku: (...). Każdorazowo Wnioskodawca dobiera odpowiednie technologie, rozwiązania i narzędzia, a swoją wiedzę uzupełnia poprzez analizę dokumentacji technicznej, śledzenie publikacji branżowych oraz uczestnictwo w szkoleniach i projektach wdrożeniowych.

Wnioskodawca nie wykonuje prac rutynowych ani powtarzalnych - jego działalność polega na tworzeniu nowych lub istotnie ulepszonych rozwiązań informatycznych, których ostateczny kształt nie jest z góry znany na etapie rozpoczęcia prac. Tworzone programy komputerowe są utrwalane w postaci kodu źródłowego w wybranych językach programowania (takich jak (...)) i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych, przekazywanych Kontrahentowi zgodnie z zawartą umową o współpracy.

V. Ewidencja

Wnioskodawca monitoruje efekty prowadzonej przez siebie działalności rozwojowej i wyodrębnia prawa autorskie do programów komputerowych, wytworzonych i zbytych w ramach umowy zawartej ze wskazanym Kontrahentem. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zapewniającą ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu z praw autorskich do tego oprogramowania. Ewidencja zawiera wszystkie informacje, o których mowa w art. 30cb u.p.d.o.f., w tym również wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4. Wnioskodawca podkreśla, że analizuje również wydatki ponoszone przez siebie w ramach podjętych projektów badawczo-rozwojowych i alokuje je pod odpowiednie litery tzw. wskaźnika nexus.

Uzupełnienie

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym pojęcie „Oprogramowania” obejmuje zarówno biblioteki, jak i narzędzia oraz aplikacje tworzone przez Wnioskodawcę. Każdy z tych elementów spełnia definicję programu komputerowego w rozumieniu art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ stanowi zestaw logicznie uporządkowanych instrukcji zapisanych w języku programowania, których celem jest uzyskanie określonego wyniku przy użyciu sprzętu komputerowego.

Biblioteki i narzędzia, choć często pełnią funkcję komponentów większego systemu (jak (...)), są projektowane i wytwarzane przez Wnioskodawcę od podstaw i mogą działać samodzielnie w zakresie realizowanych funkcji. Każdy z nich posiada własną strukturę logiczną i kod źródłowy, a jego funkcjonalność można wyodrębnić technicznie i prawnie. Oznacza to, że niezależnie od tego, czy Wnioskodawca tworzy kompletną aplikację, moduł, bibliotekę czy narzędzie deweloperskie, efekt jego prac jest zawsze programem komputerowym w sensie prawnym i podlega ochronie wynikającej z przepisów prawa autorskiego.

Tworzone przez Wnioskodawcę moduły, aplikacje, narzędzia i biblioteki pełnią funkcję samodzielnych programów komputerowych, których celem jest realizacja konkretnych procesów biznesowych i technicznych w ramach systemu nadrzędnego (...). Choć są one ostatecznie implementowane w większym ekosystemie, każdy z nich ma własną strukturę logiczną i kod źródłowy, a jego funkcjonalność można odrębnie zidentyfikować:

-moduły (np. (...)) odpowiadają za (...),

-aplikacje (np. (...)) stanowią (...),

-narzędzia (np. (...)) realizują (...),

-biblioteki (np. (...)) pełnią rolę (...).

Innowacyjność tych rozwiązań polega na tym, że nie są to standardowe, gotowe komponenty dostępne na rynku, lecz autorskie programy projektowane od podstaw, dopasowane do specyfiki branży (...). Wnioskodawca wprowadza nowe rozwiązania technologiczne, np.:

-autorskie mechanizmy (...),

-skalowalne (...),

-elastyczne narzędzia pozwalające (...).

Każdy z powyższych elementów powstaje w wyniku indywidualnej twórczej pracy i rozwiązywania problemów algorytmicznych, a ich finalna forma nie jest z góry przesądzona na etapie rozpoczęcia prac.

Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy przejawia się w tym, że każdy wytwarzany moduł, narzędzie czy aplikacja powstaje w wyniku indywidualnej pracy koncepcyjnej i projektowej, a jego finalny kształt nie jest z góry znany w momencie rozpoczęcia prac. Proces ten wymaga zaprojektowania architektury, stworzenia nowych algorytmów oraz napisania od podstaw kodu źródłowego dopasowanego do specyfiki systemu (...) i wymagań użytkowników końcowych.

a) Działania usprawniające istniejące rozwiązania: Wnioskodawca usprawniał własne wcześniej stworzone moduły i narzędzia poprzez optymalizację (...). Dzięki temu możliwe było szybsze i bezpieczniejsze przetwarzanie (...).

b) Nowe koncepcje i narzędzia: Wnioskodawca zastosował autorskie rozwiązania wcześniej niewystępujące w jego praktyce, takie jak:

-własny mechanizm integracji (...),

-niestandardowy system (...),

-bibliotekę (...).

Oryginalność tych programów polega na tym, że nie są one prostą realizacją gotowych schematów, lecz odpowiadają na specyficzne potrzeby branży (...).

c) Technologie wyróżniające nowe rozwiązania: w procesie tworzenia Wnioskodawca wykorzystuje nowoczesne technologie, takie jak:

-(...).

Połączenie tych technologii w sposób zaprojektowany przez Wnioskodawcę pozwala tworzyć rozwiązania o unikalnej architekturze, różniące się znacząco od wcześniejszych programów w jego działalności zarówno pod względem wydajności, jak i elastyczności rozwoju.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma charakter twórczy i jest realizowana w sposób systematyczny, co oznacza, że działania są planowane i metodyczne, a ich celem jest zarówno zwiększanie zasobów wiedzy, jak i wykorzystywanie tej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnych programów komputerowych.

a)Zaplanowany, uporządkowany charakter działalności: prace są realizowane według ustalonego planu - począwszy od analizy wymagań funkcjonalnych i technologicznych, przez projektowanie architektury, implementację, testowanie, aż po wdrożenie gotowego modułu. Każdy projekt rozpoczyna się od określenia jego celu biznesowego, a następnie opracowania ogólnego harmonogramu, w którym przewiduje się kolejne etapy działań.

b)Systematyczność działań: polega na tym, że Wnioskodawca prowadzi prace w sposób ciągły, w kolejnych cyklach projektowych. Każdy cykl jest dokumentowany, a zdobyta wiedza i doświadczenia z jednego etapu są wykorzystywane przy tworzeniu kolejnych modułów. Dzięki temu rozwój systemu (...) ma charakter ciągły i przyrostowy, a nie jednorazowy.

c)Cele postawione na wstępie: podstawowym celem było stworzenie modułów i narzędzi, które:

-zwiększą skalowalność i wydajność systemu,

-umożliwią (...),

-zapewnią zgodność systemu z wymaganiami branżowymi dotyczącymi bezpieczeństwa danych,

-pozwolą użytkownikom końcowym na większą elastyczność, np. poprzez (...).

d)Cele osiągnięte i zasoby wykorzystane: Wnioskodawca realizuje projekty samodzielnie, wykorzystując własną wiedzę, doświadczenie oraz sprzęt komputerowy i środowiska programistyczne. W 2023 roku głównym osiągnięciem było stworzenie modułów (...), które umożliwiły (...). W 2024 roku skoncentrowano się na rozwoju modułu (...) oraz biblioteki (...), co pozwoliło na stworzenie nowego (...).

e)Harmonogramy i ich realizacja: dla każdego projektu przygotowywane są uproszczone harmonogramy, obejmujące etapy analizy, projektowania, implementacji, testów i wdrożenia. Harmonogramy te są elastyczne i dostosowywane do metodologii zwinnej, co pozwala na bieżące reagowanie na zmieniające się potrzeby Kontrahenta. Wszystkie założone harmonogramy zostały dotychczas zrealizowane w odniesieniu do modułów stworzonych w latach 2023-2024, takich jak (...).

Podsumowując, działalność Wnioskodawcy jest planowana i ciągła, a każdy etap prowadzi do powstania nowych lub ulepszonych programów komputerowych, które zwiększają funkcjonalność systemu (...) i odpowiadają na potrzeby rynku.

Przed rozpoczęciem współpracy z (...) Wnioskodawca dysponował solidnymi podstawami teoretycznymi i praktycznymi w zakresie programowania (...). Posiadał doświadczenie w pracy z popularnymi technologiami, takimi jak (...), zdobyte podczas wcześniejszych projektów realizowanych dla innych klientów biznesowych. Wiedza ta była efektem zarówno wykształcenia, jak i dotychczasowej praktyki zawodowej, lecz miała charakter ogólny i nie obejmowała specjalistycznych rozwiązań stosowanych w systemach (...) przetwarzających (...).

Dopiero w ramach współpracy z (...) Wnioskodawca znacząco poszerzył swoją wiedzę i umiejętności, ucząc się projektowania skalowalnych systemów rozproszonych, integracji usług w architekturze opartej na (...), a także (...). Rozwinął też kompetencje w zakresie (...).

Dzięki tym doświadczeniom Wnioskodawca zdobył umiejętność tworzenia modułów i narzędzi o wyższym stopniu złożoności, jak np. moduł (...) czy biblioteka (...), które wcześniej nie były możliwe do zaprojektowania i zrealizowania w jego praktyce zawodowej.

Przed rozpoczęciem współpracy z (...) Wnioskodawca realizował prostsze projekty programistyczne, głównie polegające na tworzeniu i rozwijaniu standardowych aplikacji webowych oraz narzędzi wspierających podstawowe procesy biznesowe klientów. Były to zadania o mniejszym stopniu skomplikowania, które nie wymagały tworzenia zaawansowanych algorytmów, architektury systemów rozproszonych ani pracy z dużymi zbiorami danych.

Dopiero w ramach projektu (...) Wnioskodawca zaczął realizować innowacyjne i bardziej wymagające technicznie prace, które wiązały się z koniecznością poszerzania zasobów wiedzy - zarówno w zakresie nowoczesnych technologii, jak i metod projektowania skalowalnych systemów (...). W tym środowisku rozwój zawodowy Wnioskodawcy nabrał charakteru działalności rozwojowej, polegającej na tworzeniu nowych lub znacząco ulepszonych rozwiązań, takich jak moduł (...) czy biblioteka (...), które nie byłyby możliwe do zaprojektowania i wdrożenia przy jego wcześniejszym doświadczeniu.

W ten sposób nastąpiło przejście od prostych usług programistycznych do twórczej działalności ukierunkowanej na innowacje, w której każdy nowy moduł jest efektem systematycznego zwiększania i wykorzystywania zasobów wiedzy.

Realizacja projektów przebiega w zaplanowanych etapach:

-analiza potrzeb funkcjonalnych i technologicznych,

-zaprojektowanie architektury i wybór narzędzi,

-implementacja kodu źródłowego,

-testowanie i optymalizacja,

-wdrożenie modułu do środowiska produkcyjnego systemu (...).

Całość prowadzona jest zgodnie z metodykami zwinnymi, co pozwala elastycznie reagować na zmieniające się potrzeby Kontrahenta.

Efektem pracy Wnioskodawcy są nowe moduły i narzędzia, które znacząco poszerzyły możliwości systemu (...), m.in.:

-wprowadzenie mechanizmu (...),

-integracja (...),

-umożliwienie użytkownikom (...).

Dzięki tym rozwiązaniom system zyskał nowe funkcjonalności, które wcześniej nie były dostępne, zwiększając jego wartość biznesową i technologiczną.

W każdym przypadku efekty prac Wnioskodawcy stanowią odrębne programy komputerowe w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Każdy tworzony moduł, narzędzie czy biblioteka jest projektowany od podstaw, posiada własną strukturę kodu źródłowego, logikę działania i określone funkcje biznesowe lub techniczne. Może być wyodrębniony zarówno technicznie, jak i prawnie, a jego działanie jest niezależne w zakresie przypisanej mu funkcjonalności. Nawet jeśli dany komponent jest później integrowany z większym systemem (np. platformą (...)), to w sensie prawnym nadal pozostaje samodzielnym programem komputerowym chronionym przez przepisy prawa autorskiego.

Działalność Wnioskodawcy w pełni obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie aktualnej wiedzy i umiejętności w zakresie nowoczesnych technologii, narzędzi informatycznych i metod projektowania systemów informatycznych. W ramach pracy nad systemem (...) Wnioskodawca stale poszerza swoją wiedzę, np. w obszarze architektury systemów rozproszonych, skalowalności, bezpieczeństwa danych czy integracji usług w technologii (...). Wiedza ta jest następnie łączona i wykorzystywana do projektowania oraz tworzenia nowych lub istotnie ulepszonych programów komputerowych, które rozszerzają funkcjonalność systemu. Działalność ta nie polega na rutynowych ani okresowych zmianach, lecz na tworzeniu innowacyjnych modułów i rozwiązań, takich jak moduł (...) czy biblioteka (...), które wprowadzają nowe zastosowania technologiczne i jakościowo nowe funkcje w systemie (...).

Umowa między Wnioskodawcą a Zleceniodawcą określa ogólne zasady współpracy, w tym zobowiązanie Wnioskodawcy do tworzenia dedykowanego oprogramowania. Sama umowa ramowa nie zawiera jednak szczegółowych zapisów dotyczących pól eksploatacji ani wyodrębnienia konkretnych programów komputerowych - kwestie te zostały przeniesione do protokołów zdawczo- odbiorczych (Acceptance Protocols), które są sporządzane po zakończeniu prac nad poszczególnymi modułami, narzędziami czy bibliotekami. Każdy protokół:

-precyzyjnie wyodrębnia konkretne oprogramowanie, wskazując jego nazwę i opis funkcjonalny,

-określa wynagrodzenie przypisane do danego programu komputerowego,

-zawiera jednoznaczne postanowienie, że wraz z jego podpisaniem następuje skuteczne przeniesienie autorskich praw majątkowych na Zleceniodawcę,

-wskazuje pola eksploatacji zgodne z art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

-dokumentuje datę i moment przejścia praw na Zleceniodawcę.

Protokoły sporządzane są w formie pisemnej. W praktyce proces wygląda następująco: Wnioskodawca po zakończeniu prac nad danym programem przekazuje Zleceniodawcy kod źródłowy, dokumentację techniczną oraz propozycję protokołu. Strony weryfikują treść protokołu i ustalają opis funkcjonalny programu. Po podpisaniu protokołu przeniesienie praw następuje w sposób definitywny, a wynagrodzenie za przekazanie praw ujmowane jest w fakturze Wnioskodawcy. Protokół zdawczo-odbiorczy spełnia wszystkie wymogi umowy przenoszącej prawa autorskie, określone w polskiej ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności dotyczące formy pisemnej i wyraźnego wskazania pól eksploatacji. Dzięki temu każde przekazanie praw jest w pełni skuteczne prawnie i odpowiednio udokumentowane, a także pozwala na precyzyjne powiązanie określonego programu komputerowego z konkretnym wynagrodzeniem.

Efekty pracy Wnioskodawcy zawsze są i będą utworami w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tworzone przez niego programy komputerowe mają oryginalny i twórczy charakter, ponieważ powstają w ramach indywidualnej działalności intelektualnej, jako nowe, wcześniej nieistniejące rozwiązania. Każdy moduł, narzędzie czy biblioteka jest projektowany od podstaw, posiada własną strukturę kodu źródłowego oraz logikę działania, a jego funkcjonalność jest dostosowana do specyficznych potrzeb systemu (...) i branży, w której jest wykorzystywany.

Rezultaty pracy Wnioskodawcy nie są efektem prostych, rutynowych czynności programistycznych ani powtarzalnych działań, których rezultat można z góry przewidzieć. Wnioskodawca w swojej pracy nie ogranicza się do technicznej implementacji szczegółowych projektów przekazanych przez Kontrahenta - samodzielnie dobiera technologie, tworzy algorytmy i rozwiązuje złożone problemy programistyczne, dzięki czemu kreuje nowe wartości niematerialne w postaci samodzielnych programów komputerowych.

W związku z tym efekty jego działalności mają charakter twórczy, a nie jedynie techniczny, i podlegają pełnej ochronie prawnoautorskiej, zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

„Przeniesienie” każdego „programu komputerowego” nastąpiło/nastąpi zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencje, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od początku nawiązania współpracy ze wskazanym Kontrahentem i rozpoczęcia prac nad dedykowanym Oprogramowaniem, tj. od października 2022 roku.

Pytania

1)Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podejmowana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie wytwarzania i ulepszania oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.?

2)Czy Wnioskodawca ma prawo, zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych począwszy od 2022 roku w ramach umowy zwartej z przedstawionym Kontrahentem, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisana działalność w zakresie wytwarzania i ulepszania oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f., działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f., badaniami naukowymi są:

1)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

2)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 tej ustawy - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., pojęcie „prace rozwojowe” oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ww. ustawy, czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przytoczone wyżej przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Kryteria te powinny być spełnione łącznie, by konkretna działalność została zakwalifikowana do działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

-obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

-mieć twórczy charakter,

-być podejmowana w sposób systematyczny, oraz

-być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu oraz rozwijaniu nowego oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na indywidualne potrzeby jego kontrahenta - spółki X, prowadzącej działalność pod marką (...). W ramach współpracy z tym podmiotem Wnioskodawca realizuje prace programistyczne przy projekcie (...) - platformie (...) wykorzystywanej w (...).

Wnioskodawca nie tworzy aplikacji przeznaczonych do masowej sprzedaży - projektuje i wytwarza wysoko wyspecjalizowane komponenty i funkcjonalności, dopasowane do konkretnych scenariuszy wdrożeniowych w systemie (...). Przykładowo, Wnioskodawca samodzielnie zaprojektował i wykonał m.in. moduł (...), narzędzia do (...), system (...).

Realizacja powyższych rozwiązań wymagała od Wnioskodawcy pogłębiania wiedzy technicznej i specjalistycznej - w tym w zakresie programowania w języku (...), obsługi baz danych (...), zastosowania konteneryzacji przy użyciu (...), wdrażania architektury opartej o (...) oraz projektowania komponentów frontendowych przy użyciu (...). Wykorzystując te technologie, Wnioskodawca tworzył od podstaw unikalne rozwiązania odpowiadające na problemy wydajnościowe, skalowalnościowe i integracyjne.

Trzeba podkreślić, że opisane prace nie mają i nie miały charakteru rutynowego ani odtwórczego. Wnioskodawca nie powielał gotowych wzorców, lecz miał swobodę projektową oraz decyzyjną przy doborze koncepcji technicznych, architektury i sposobu implementacji. W konsekwencji działania polegające na tworzeniu i rozwijaniu modułów aplikacji (...) stanowią działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu cytowanych przepisów, ponieważ:

-mają twórczy charakter - wymagają zaprojektowania i wykonania unikalnych rozwiązań funkcjonalnych i technicznych,

-są prowadzone w sposób systematyczny - zgodnie z określonym cyklem: analiza, projekt, implementacja, testowanie i ewaluacja,

-służą zwiększaniu i wykorzystywaniu wiedzy - zarówno poprzez tworzenie nowych komponentów, jak i udoskonalanie istniejących mechanizmów systemowych,

-nie polegają na prostym wdrażaniu czy konfiguracji gotowego oprogramowania, ale na samodzielnym wytwarzaniu nowych rozwiązań informatycznych.

Charakter pracy Wnioskodawcy w obszarze projektowania algorytmów, zarządzania przepływem danych, synchronizacji w środowisku kontenerowym czy automatyzacji procesów czyni z jego działalności rzeczywisty proces twórczy. Każdy problem może być rozwiązany na wiele sposobów - wybór konkretnego podejścia zależy wyłącznie od jego wiedzy, doświadczenia i umiejętności konstrukcyjnych. Wnioskodawca działa w sposób systematyczny - jego praca obejmuje analizę celów biznesowych, projektowanie rozwiązań, implementację, testowanie oraz rozwój funkcjonalności. Każdy kolejny projekt prowadzi do poszerzenia wiedzy praktycznej oraz jej wykorzystania w kolejnych działaniach twórczych.

Uwzględniając powyższe, należy jednoznacznie stwierdzić, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność - polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego - spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Ad 2)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. ma prawo zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych począwszy od 2022 r. w ramach umowy zawartej z przedstawionym Kontrahentem, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na wskazanego Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania.

Powyższa ocena wynika z faktu, iż prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f.

Jak natomiast wynika z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (kwalifikowanych IP) wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjną stawką opodatkowania. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

1.przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

2.prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm. dalej w skrócie: ustawa o PAIPP).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny i orzecznictwa. W piśmiennictwie podnosi się, że przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że nawet dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażenia programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (ang. source code), czy kod wynikowy (ang. object code) (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015).

Program podlegający ochronie prawnoautorskiej musi cechować się indywidualnością i stanowić utwór oryginalny, będący wytworem procesu intelektualnego programisty i jego zdolności kreacyjnych, wynikać z działalności twórczej. Oryginalność najczęściej jest utożsamiana z cechą działalności twórczej. Działalność twórcza stanowi przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień jednakże nie ma znaczenia. Powinna to jednak być nowość obiektywna, z którą mamy do czynienia, gdy utwór różni się od dóbr niematerialnych, będących częścią dorobku kulturalnego, nie zaś nowość w sensie subiektywnym, zasadzająca się na przekonaniu autora o nowości własnego dzieła (A. Niewęgłowski, M. Póżniak-Niedzielska, w: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, t. 13: Prawo autorskie, red. J. Barta, Warszawa 2013, s. 9-11). Treść programu komputerowego nie może mieć jedynie charakteru pracy odtwórczej, polegającej na powielaniu w linijkach programu standardowych rozwiązań problemów. Ponadto, program komputerowy, aby spełniać cechy utworu chronionego prawem autorskim, powinien być również ustalony. Ustalenie programu komputerowego polega na jego uzewnętrznieniu w jakiejkolwiek postaci umożliwiającej jego percepcję przez osoby inne niż twórca (J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Trapie, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2001, s. 74; J. Sieńczyło-Chlabicz, Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2013, s. 46)

Jak wskazano w pkt 89 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej Objaśnienia): pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (...) Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Z kolei w pkt 82 Objaśnień wyjaśniono, iż: „ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD.

Z związku z powyższym oraz z uwagi na harmonizację przesłanek ochrony programów komputerowych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (dalej: Dyrektywa 2009/24/WE) i nakaz proeuropejskiej interpretacji polskiego prawa trzeba w tym miejscu uwzględniać wnioski wynikające z prawa unijnego oraz dorobek Trybunału Sprawiedliwości UE. Zgodnie z punktem 7 preambuły Dyrektywy 2009/24/WE pojęcie „program komputerowy” obejmuje program w jakiejkolwiek formie, a także przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, iż program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Jak natomiast stanowi przytoczony wyżej art. 74 ust. 2 polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona programów komputerowych „obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia”.

Zwrot „forma wyrażenia” odzwierciedla terminologię przyjętą w polskiej wersji językowej dyrektywy 2009/24/WE. Przez „formę wyrażenia” programu należy rozumieć każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera. Jak wyjaśnił TSUE na gruncie dyrektywy 2009/24/WE, „formą wyrażenia” może być wyłącznie taka postać programu, która umożliwia albo reprodukcję „działającego” programu, albo uzyskanie tego programu w przyszłości. Przykładowo w wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 Bezpećnostni softwaroya asociace - Svaz softwarove ochrany v. Ministerstvo kultury, TSUE wyjaśnił, iż termin „program komputerowy” obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych musi pozwalać na stworzenie programu komputerowego na późniejszym etapie (zob. pkt 36 wyroku).

W orzecznictwie polskich sądów powszechnych podkreśla się, że ochrona prawno-autorska uaktywnia się od momentu ustalenia czy dany produkt jest utworem w rozumieniu ustawy o PAIPP. Konsekwencją powyższych założeń jest fakt, iż cech utworu, a co za tym idzie ochrony prawno- autorskiej nie zostanie pozbawiony nawet taki program komputerowy, który nie stanowi produktu odrębnego i nie może być sprzedany oddzielnie od programów, którym służy. Specyfika dziedziny informatyki, jej dynamika rozwoju oraz złożoność poszczególnych elementów składających się na całość nie pozwala gratyfikować jedynie sztywno określonych, widocznych efektów pracy programisty bez wyraźnego polecenia takiego ich traktowania (por. wyrok Sąd Okręgowy w Łodzi z 26 marca 2014 r., sygn. I C 566/12).

W świetle powyższych konstrukcji prawnych, przewidzianych w polskiej ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, unijnej Dyrektywie 2009/24/WE oraz na gruncie doktryny i orzecznictwa, należy uznać, że efekty prac Wnioskodawcy - obejmujące autorski kod źródłowy, funkcjonalności systemowe, algorytmy i komponenty wytworzone w ramach projektów realizowanych na rzecz Spółki - spełniają wszelkie przesłanki definicyjne programów komputerowych podlegających ochronie prawno-autorskiej. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawca pisząc kod każdorazowo wytwarzał dobra niematerialne charakteryzujące się oryginalnością i indywidualnością. Podejmował wysiłek umysłowy o charakterze kreacyjnym. Ponadto, efekty prac Wnioskodawcy są uzewnętrzniane w postaci kodu napisanego w danym języku programowania. Oprogramowanie to, mimo że zintegrowane z większymi systemami tworzonymi przez Kontrahenta, stanowi autonomiczny wynik pracy intelektualnej Wnioskodawcy, każdorazowo uzewnętrzniany w formie kodu. Mogą to być np. komponenty odpowiadające za logikę obiegu dokumentów, orkiestrację procesów, konwersję danych, systemy buforowania, edytory graficzne lub parsery języków domenowych. Choć z punktu widzenia końcowego użytkownika stanowią one część większego produktu, jakim jest platforma (...), to w ujęciu funkcjonalnym i technicznym są one odrębnymi utworami, spełniającymi przesłanki programów komputerowych jako kwalifikowanego IP. Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest więc w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności. Zdaniem Wnioskodawcy, jak wykazano powyżej, jego działalność można zakwalifikować do działalności badawczo-rozwojowej.

W konsekwencji, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzanego i rozwijanego (ulepszane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca realizując zobowiązania wynikające z zawartych umów otrzymywał/otrzymuje wynagrodzenie, na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT. Wnioskodawca jednocześnie przenosił/przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wytworzonego w toku świadczonych usług oprogramowania. Niewątpliwie Wnioskodawca otrzymywał i będzie otrzymywać wynagrodzenie, którym jest honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania. Skoro przeniesienie własności tych praw następowało odpłatnie, to tym samym Wnioskodawca osiągał i będzie osiągać dochód ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Reasumując:

1.Wnioskodawca w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej wytwarzał/wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie według przepisów prawa polskiego,

2.Wnioskodawca osiągał/osiąga dochód ze sprzedaży tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

3.Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskiwany z odpłatnego zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. majątkowych praw autorskich do programów komputerowych tworzonych przez niego w odpowiedzi na zapotrzebowanie Kontrahenta, z którym Wnioskodawca zawarł przedstawioną umowę, należy uznać za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. To oznacza, że Wnioskodawca ma prawo wobec tych dochodów zastosować preferencyjną 5-proc. stawką opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2024 r. poz. 1571, 1871 i 1897),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z treści wniosku wynika że, przedmiotem Pana działalności gospodarczej jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Od 2022 r. pracuje Pan nad rozwojem/modyfikacją platformy (...) - systemu służącego do (...). Oprogramowanie wspiera (...). Efektem Pana prac są:

-moduł (...): narzędzie do (...);

-moduł (...): integracja (...);

-moduł (...): system do (...);

-aplikacja (...): środowisko (...);

-moduł (...): system (...);

-biblioteka (...): narzędzie do (...);

-moduł (...): narzędzie do (...);

-narzędzie (...): umożliwiające (...);

-moduł (...): generator (...);

-moduł (...): most (...).

Wskazał Pan, że tworzone moduły, aplikacje, narzędzia i biblioteki pełnią funkcję samodzielnych programów komputerowych, których celem jest realizacja konkretnych procesów biznesowych i technicznych w ramach systemu nadrzędnego (...).

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

We wniosku wskazał Pan, że twórczy charakter działalności przejawia się w tym, że każdy wytwarzany moduł, narzędzie czy aplikacja powstaje w wyniku indywidualnej pracy koncepcyjnej i projektowej, a jego finalny kształt nie jest z góry znany w momencie rozpoczęcia prac. Proces ten wymaga zaprojektowania architektury, stworzenia nowych algorytmów oraz napisania od podstaw kodu źródłowego dopasowanego do specyfiki systemu (...) i wymagań użytkowników końcowych.

Wytwarzane przez Pana oprogramowanie opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zbudowanie modelu i zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego, będącego realizacją algorytmu) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Działania te prowadzone są każdorazowo w sposób uporządkowany i metodyczny, czego wymaga specyfika tworzenia oprogramowania, tj. określenie celu, jaki program ma spełniać, ustalenie sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, ich weryfikacja oraz zakończenie.

Proces twórczy prowadzony przebiega w sposób metodyczny i uporządkowany, co jest typowe dla projektowania i wytwarzania oprogramowania. Obejmuje on m.in. analizę potrzeb funkcjonalnych, zaprojektowanie architektury rozwiązania, wybór technologii i narzędzi, implementację, testowanie oraz ewaluację końcowego produktu.

Nie wykonuje Pan prac rutynowych ani powtarzalnych - jego działalność polega na tworzeniu nowych lub istotnie ulepszonych rozwiązań informatycznych, których ostateczny kształt nie jest z góry znany na etapie rozpoczęcia prac.

Pana działalność w pełni obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie aktualnej wiedzy i umiejętności w zakresie nowoczesnych technologii, narzędzi informatycznych i metod projektowania systemów informatycznych.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W treści wniosku wskazał Pan, że działalność realizowana jest w sposób systematyczny, co oznacza, że działania są planowane i metodyczne, a ich celem jest zarówno zwiększanie zasobów wiedzy, jak i wykorzystywanie tej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnych programów komputerowych.

Zaplanowany, uporządkowany charakter działalności polega na tym, że prace są realizowane według ustalonego planu - począwszy od analizy wymagań funkcjonalnych i technologicznych, przez projektowanie architektury, implementację, testowanie, aż po wdrożenie gotowego modułu. Każdy projekt rozpoczyna się od określenia jego celu biznesowego, a następnie opracowania ogólnego harmonogramu, w którym przewiduje się kolejne etapy działań.

Systematyczność działań polega na tym, że prowadzi Pan prace w sposób ciągły, w kolejnych cyklach projektowych. Każdy cykl jest dokumentowany, a zdobyta wiedza i doświadczenia z jednego etapu są wykorzystywane przy tworzeniu kolejnych modułów. Dzięki temu rozwój systemu (...) ma charakter ciągły i przyrostowy, a nie jednorazowy.

Dla każdego projektu przygotowywane są uproszczone harmonogramy, obejmujące etapy analizy, projektowania, implementacji, testów i wdrożenia. Harmonogramy te są elastyczne i dostosowywane do metodologii zwinnej, co pozwala na bieżące reagowanie na zmieniające się potrzeby Kontrahenta. Wszystkie założone harmonogramy zostały dotychczas zrealizowane w odniesieniu do modułów stworzonych w latach 2023-2024, takich jak (...).

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana prac jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

W treści wniosku zaznaczył Pan, że tworzone oprogramowanie stanowi rezultat systematycznej działalności twórczej. Proces ten wymaga nie tylko wiedzy i umiejętności programistycznych, ale także znajomości specyfiki branż, w których aplikacje są wdrażane - w tym przypadku: (...). Każdorazowo dobiera Pan odpowiednie technologie, rozwiązania i narzędzia, a swoją wiedzę uzupełnia poprzez analizę dokumentacji technicznej, śledzenie publikacji branżowych oraz uczestnictwo w szkoleniach i projektach wdrożeniowych.

W ramach pracy nad systemem (...) stale poszerza Pan swoją wiedzę, np. w obszarze architektury systemów rozproszonych, skalowalności, bezpieczeństwa danych czy integracji usług w technologii (...). Wiedza ta jest następnie łączona i wykorzystywana do projektowania oraz tworzenia nowych lub istotnie ulepszonych programów komputerowych, które rozszerzają funkcjonalność systemu.

W swojej działalności posługuje się Pan nowoczesnymi językami programowania oraz narzędziami wykorzystywanymi powszechnie w profesjonalnym tworzeniu oprogramowania komputerowego. Podstawowym językiem programowania jest (...) - język zorientowany obiektowo, wykorzystywany głównie do budowy zaawansowanych aplikacji biznesowych działających na platformie Micr(...). W zakresie pracy z bazami danych używa on języka (...), który służy do definiowania, zapisywania i przetwarzania informacji w relacyjnych bazach danych. Tworząc interfejsy użytkownika (czyli graficzne elementy aplikacji widoczne i obsługiwane przez użytkowników), korzysta Pan z (...) oraz (...). W zakresie logiki działania aplikacji w przeglądarce, posługuje się Pan językami (...) oraz (...) - z czego ten drugi to tzw. nadzbiór (...), umożliwiający bardziej precyzyjne kontrolowanie typów danych i tworzenie dużych aplikacji w bardziej bezpieczny sposób. Do zarządzania środowiskiem uruchomieniowym aplikacji wykorzystuje Pan technologię (...), która pozwala na „pakowanie” aplikacji w kontenery - czyli zamknięte środowiska, które można łatwo przenosić i uruchamiać na różnych komputerach w identyczny sposób. W zakresie przechowywania danych, korzysta Pan z systemów zarządzania bazami danych (...). Do tworzenia aplikacji wykorzystuje Pan platformy programistyczne (...), które stanowią kompletne środowiska uruchomieniowe do budowy aplikacji komputerowych, serwerowych i webowych. W warstwie frontendowej używana jest platforma (...) - jedno z najpopularniejszych narzędzi do budowania dynamicznych i responsywnych interfejsów użytkownika. Realizuje Pan swoją pracę zarówno w systemach operacyjnych (...), jak i (...), co umożliwia elastyczność działania i łatwe wdrażanie tworzonych rozwiązań w różnych środowiskach produkcyjnych.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Z podanych przez Pana informacji wynika, że inicjuje i realizuje – w ramach prowadzonej bezpośrednio przez siebie działalności gospodarczej – prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Pana działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie aktualnej wiedzy i umiejętności w zakresie nowoczesnych technologii, narzędzi informatycznych i metod projektowania systemów informatycznych. Działalność ta nie polega na rutynowych ani okresowych zmianach, lecz na tworzeniu innowacyjnych modułów i rozwiązań.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Jak wcześniej wskazano, tworzenie przez Pana oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej Przez Pana działalności o charakterze twórczym i systematycznym, a jej istotnym elementem jest ciągłe zwiększanie zasobów wiedzy oraz ich praktyczne wykorzystanie do projektowania oraz tworzenia nowych lub istotnie ulepszonych programów komputerowych, które rozszerzają funkcjonalność systemu.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Pana programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści wniosku, wytwarza Pan programy komputerowe, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego każdorazowo następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawach autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Ponadto z treści wniosku wynika, że określa Pan kwotę wynagrodzenia za przeniesienia autorskich praw majątkowych do danego programu komputerowego, wyodrębniając ją od pozostałych składników wynagrodzenia i tę wartość przenosi do prowadzonej odrębnie od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, o której mowa w art. 30cb u.p.d.o.f., jako przychód z prawa autorskiego do danego programu („kwalifikowanego” prawa własności intelektualnej). Ewidencja prowadzona jest od października 2022 roku i zapewnia ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu z praw autorskich do oprogramowania.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm., dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (oprogramowanie), wytwarzane przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za lata 2022-2024 oraz w latach kolejnych, jeśli okoliczności faktyczne sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa nie ulegną zmianie.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.