Interpretacja indywidualna

  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 6 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 22 października 2025 r. (wpływ 24 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W związku ze sprzedażą lokalu użytkowego przy ul. A 1 w B, zwróciła się Pani z prośbą o informację czy odprowadza pani podatek dochodowy od sprzedania tego lokali do Urzędu Skarbowego. Nadmienia Pani, ze lokal ten został Pani darowany od taty w 2004 r.

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniu wniosku podaje Pani, że:

·   5 marca 2025 r. w B doszło do sprzedaży murowanego pawilonu handlowego mieszczącego się przy ul. A 1 w B.

·Przedmiotowy lokal został nabyty przez Panią oraz Pani męża A. A (...) 2004 r. w drodze darowizny dokonanej przez Pani ojca Pana A. B na podstawie umowy darowizny.

·   Od momentu otrzymania darowizny, grunt, na którym znajdował się pawilon pozostawał w dzierżawie od Spółdzielni Mieszkaniowej (...). Sam pawilon był natomiast wykorzystywany do celów wynajmu osobom trzecim. Nie był przez Panią ani przez Pani męża wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

· Oświadcza Pani, że nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej zarówno przed otrzymaniem darowizny jak i w okresie późniejszym. Również Pani mąż nie prowadził działalności gospodarczej w tym lokalu.

· Zgodnie z treścią aktu notarialnego sprzedaży z (...) 2025 r. przedmiotem transakcji była w stanie wolnym od obciążeń i ciężarów wierzytelność z tytułu nakładów poniesionych w związku z zakupem i wybudowaniem przez poprzednika prawnego, własnym kosztem i staraniem murowanego budynku – pawilonu handlowego, usytuowanego na dzierżawionej nieruchomości należącej do Spółdzielni Mieszkaniowej (...).

·   Współwłaścicielem pawilony handlowego przez cały okres do dnia sprzedaży była Pani wspólnie z mężem Panem A. A.

Pytanie

W uzupełnieniu wniosku sformułowała pani następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą 5 marca 2025 r. murowanego pawilonu handlowego, nabytego w drodze darowizny w 2004 r. od ojca, jestem zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) z tytułu tej sprzedaży?

Stanowisko Pani w sprawie

W sformułowanym w uzupełnieniu wniosku własnym stanowisku podaje Pani, że w Pani ocenie sprzedaż pawilonu handlowego nie powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, a także innych praw majątkowych (w tym prawa do nakładów na cudzym gruncie), podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy następuje przed upływem 5 lat.

W przedmiotowej sprawie nabycie miało miejsce w 2004 r., natomiast sprzedaż nastąpiła w 2025 r., a więc po upływie 5 lat.

Sprzedaż nie nastąpiła w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż zarówno Pani jak i Pani mąż nie prowadziliście działalności gospodarczej w pawilonie.

W konsekwencji, uważa Pani, że sprzedaż pawilonu handlowego 5 marca 2025 r. nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani w uzupełnieniu wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.).

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższe wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów

Art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy wymienia zaś źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 i pkt 8 tej ustawy:

Źródłami przychodów są:

7) kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;

8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ponieważ ustawodawca nie zdefiniował pojęcia praw majątkowych, wyjaśniając je odwołać się należy do poglądów doktryny prawa.

Przez prawa te należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe.

Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są bowiem z interesem ekonomicznym danego podmiotu.

W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002, s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego. Prawa majątkowe – to zatem najogólniej rzecz biorąc prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem.

Do praw majątkowych zalicza się zatem, m.in. następujące prawa:

·rzeczowe (prawo własności, prawo wieczystego użytkowania, ograniczone prawa rzeczowe);

·obligacyjne (np. wynikające z umowy najmu, dzierżawy czy rachunku bankowego);

·na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym (np. prawa autorskie, czy własności przemysłowej);

·rodzinne o charakterze majątkowym (np. prawa spadkowe związane ze spadkiem, zachowkiem i zapisem);

·   wynikające ze stosunku prawnopodatkowego, a związane, np. z prawem do nadpłaty i oprocentowania jak za zaległości podatkowe, prawo do odszkodowania za wadliwe czynności organu podatkowego.

Wyliczenie zawarte w przepisie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych praw majątkowych, z których przychody podlegają opodatkowaniu, nie ma charakteru wyczerpującego, o czym świadczy posłużenie się przez ustawodawcę terminem „w szczególności”.

Skoro zatem katalog przychodów z praw majątkowych ma charakter otwarty, to uprawnionym jest zaliczenie do niego także innych praw majątkowych, literalnie niewymienionych w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Pani wniosek

Z treści Pani wniosku wynika, że:

·   (...) 2004 r. w drodze darowizny od ojca otrzymała Pani wraz z mężem murowany pawilon handlowy. Od momentu otrzymania darowizny, grunt, na którym znajdował się pawilon pozostawał w dzierżawie od Spółdzielni Mieszkaniowej (...).

·Zarówno Pani jak i Pani mąż nie prowadzą Państwo pozarolniczej działalności gospodarczej. Pawilon był wykorzystywany do celów wynajmu osobom trzecim.

·(...) 2025 r. doszło do sprzedaży pawilonu handlowego. Zgodnie z treścią aktu notarialnego sprzedaży przedmiotem transakcji była w stanie wolnym od obciążeń i ciężarów wierzytelność z tytułu nakładów poniesionych w związku z zakupem i wybudowaniem przez poprzednika prawnego, własnym kosztem i staraniem murowanego budynku – pawilonu handlowego, usytuowanego na dzierżawionej nieruchomości należącej do Spółdzielni Mieszkaniowej (...).

Wątpliwości Pani budzi kwestia czy w opisanym stanie faktycznym zbycie pawilonu handlowego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Kwestie dotyczące rozporządzenia majątkiem, w tym nieruchomościami, a także związane z jego własnością regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071).

Zgodnie z art. 888 § 1 ww. ustawy:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z kolei jak stanowi art. 693 § 1 tej ustawy:

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

W myśl zaś art. 694 ww. kodeksu:

Do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych.

Stosownie do art. 676 kodeksu cywilnego:

Jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Zgodnie natomiast z art. 45 cytowanej ustawy:

Rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśniam, że przedmioty praw majątkowych mogą mieć charakter materialny albo niematerialny, a rzeczy stanowią jedną z kategorii przedmiotów, do których odnosi się treść praw majątkowych. Wyodrębnione przedmioty mające charakter materialny, czyli rzeczy, dzielone są tradycyjnie na nieruchomości i ruchomości (red. prof. dr hab. Maciej Gutowski, „Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz do art. 1-449”, C.H. Beck 2016, komentarz do art. 45 k.c.).

Jak stanowi art. 46 § 1 kodeksu cywilnego:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z art. 47 ww. kodeksu:

§ 1. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

§ 2. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

§ 3. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Na podstawie art. 48 kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Dlatego też rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej.

Tym samym z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową.

A zatem w sytuacji, gdy dzierżawca poniesie nakłady na majątku, który nie stanowi jego własności (np. wybuduje budynek, bądź poniesie wydatki związane z wykonaniem szeregu prac adaptacyjnych i wykończeniowych), nakłady te staną się częścią nieruchomości i przypadną właścicielowi nieruchomości.

Przedmiotowe zatem nakłady poniesione przez Pani ojca na wybudowanie pawilonu handlowego nie stanowiły zatem odrębnej rzeczy, a jedynie powodowały - po jego stronie, a następnie po Pani stronie w wyniku otrzymanej darowizny ojca - powstanie roszczenia, względem właściciela nieruchomości, tj. Spółdzielni Mieszkaniowej (...), o zwrot poniesionych kosztów.

Podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Tym samym nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Dlatego też dokonaną przez Panią sprzedaż wierzytelności z tytułu nakładów poniesionych w związku z zakupem i wybudowaniem przez poprzednika prawnego, własnym kosztem i staraniem murowanego budynku – pawilonu handlowego, usytuowanego na dzierżawionej nieruchomości należy traktować jako zbycie praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wbrew zatem Pani ocenie w sytuacji opisanej we wniosku nie znajduje zastosowania wskazany przez Panią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opisana we wniosku czynność nie stanowi odpłatnego zbycia nieruchomości. Jak bowiem wskazałem powyżej nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi jego część składową.

Podsumowując, dokonana przez Panią sprzedaż wierzytelność z tytułu nakładów poniesionych w związku z zakupem i wybudowaniem przez poprzednika prawnego, własnym kosztem i staraniem murowanego budynku – pawilonu handlowego, usytuowanego na dzierżawionej nieruchomości stanowi przychód ze źródła, o którym mowa w art. 18 w związku z 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy wyraźnie zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Jak już wskazałem na etapie wysłanego do Pani wezwania do uzupełnienia wniosku załączone do wniosku dokumenty nie mogą być brane pod uwagę przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy. W postępowaniu o udzielenie interpretacji nie przeprowadzam dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie oceniam ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Krajowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Pani i nie wywołuje skutków prawnych dla Pani męża. Chcąc uzyskać interpretację mąż powinien osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.