Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 25 września i 19 października 2025 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu (...) 2025 r. została zawarta pozasądowa ugoda pomiędzy Wnioskodawczynią (A.A) i jej mężem (B.A) – kredytobiorcy oraz bankiem X, na podstawie której dokonane zostało ostateczne rozliczenie wzajemnych wierzytelności. Zgodnie z przedmiotem umowy bank zobowiązał się do częściowego zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych na rzecz Kredytobiorcy w kwocie (...) zł (...). Bank dokonał zwrotu kwoty.

W dniu (...) 2025 r. została zawarta pozasądowa ugoda pomiędzy Wnioskodawczynią (A.A) i jej mężem (B.A) – kredytobiorcy oraz bankiem X, na podstawie której dokonane zostało ostateczne rozliczenie wzajemnych wierzytelności. Zgodnie z przedmiotem umowy bank zobowiązał się do częściowego zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych na rzecz Kredytobiorcy w kwocie (...) zł (...). Bank dokonał zwrotu kwoty.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy kwota zwrotu jaką otrzymała wspólnie z małżonkiem od Banku, będzie podlegała opodatkowaniu. Ugoda nie wyodrębnia kwoty zwrotu jako odrębnego świadczenia na rzecz Wnioskodawczyni. Kwota ta w rzeczywistości stanowi zwrot nadpłaconych przez kredytobiorców, ponad kapitał kredytu, środków pieniężnych uiszczonych do Banku tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych. Kwota zwrotu nie jest wynagrodzeniem za odstąpienie od dochodzenia roszczeń wobec Banku na drodze sądowej.

Uzupełnienie wniosku

Wyjaśniając, jaką faktycznie kwotę zobowiązał się zwrócić bank i jaka kwota została faktycznie zwrócona, Wnioskodawczyni doprecyzowała, że:

Na podstawie ugody zawartej z bankiem w dniu (...) 2025 r. bank zobowiązał się do zwrotu kwoty (...) PLN (...). Bank dokonał zwrotu kwoty (...) PLN.

Na podstawie ugody zawartej z bankiem w dniu (...) 2025 r. bank zobowiązał się do zwrotu kwoty (...) PLN (...). Bank dokonał zwrotu kwoty (...) PLN

Wyjaśniając, w jakiej wysokości został zaciągnięty kredyt – jaką łącznie kwotę Wnioskodawczyni otrzymała od banku (wartość należało podać w PLN), wskazała:

Kredyt 1

Zaciągnięty w wysokości (...) CHF, wypłacona kwota – (...) PLN.

Kredyt 2

Zaciągnięty w wysokości (...) CHF, wypłacona kwota – (...) PLN.

Oba kredyty zostały spłacone w całości – bank wydał (...) 2000 r. potwierdzenie całkowitej spłaty obu kredytów.

Kredyt nr 1:

Kwota spłacona: (...) PLN.

Kredyt nr 2:

Kwota spłacona: (...) PLN.

W piśmie z 19 października 2025 r., wyjaśniając, która spośród wymienionych we wniosku oraz jego uzupełnieniu z 23 września 2025 r. kwot zwrotu, odnosi się do „Kredytu 1”, a która do „Kredytu 2”, Wnioskodawczyni wskazała:

Kwota (...) zł zwrócona przez bank na podstawie ugody zawartej w dniu (...) 2025 r. stanowiąca część zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych odnosi się do Kredytu 1. Kredyt ten został zaciągnięty w kwocie (...) CHF (wypłacona kwota z banku w PLN to (...) zł). Kredyt został spłacony w całości – kwota, jaka została łącznie wpłacona do banku podczas spłaty tego kredytu wyniosła (...) zł.

Kwota (...) zł zwrócona przez bank na podstawie ugody zawartej w dniu (...) 2025 r. stanowiąca część zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych odnosi się do Kredytu 2. Kredyt ten został zaciągnięty w kwocie (...) CHF (wypłacona kwota z banku w PLN to (...) zł). Kredyt został spłacony w całości – kwota, jaka została łącznie wpłacona do banku podczas spłaty tego kredytu wyniosła (...) zł.

Wypłacone przez bank obie kwoty zwrotu na podstawie ugody zawartej w dniu (...) 2025 r. mieszczą się w kwotach wpłacanych przez Wnioskodawczynię podczas spłaty każdego z wymienionych kredytów. W ugodzie wskazano, że bank dokonuje na rzecz kredytobiorcy zwrotu części (a nie całości) rat kapitałowo-odsetkowych, a zatem kwoty, które Wnioskodawczyni otrzymała i jak wskazano powyżej nie stanowią przysporzenia ponad kwoty uiszczone podczas spłaty kredytów

Wnioskodawczyni prosi o interpretację indywidualną w zakresie skutków podatkowych (na skutek ugody zawartej z bankiem) otrzymania od banku obydwu kwot, tj. kwoty (...) zł (Kredyt 2) oraz (...) zł (Kredyt 1).

Pytanie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku

Czy kwota zwrotu w wysokości (...) zł (Kredyt 2) oraz w wysokości (...) zł (Kredyt 1), którą Bank wypłacił Wnioskodawczyni w wyniku ugody pozasądowej z (...) 2025 r., będzie stanowiła po stronie Wnioskodawczyni przychód, od którego zobowiązany będzie zapłacić podatek dochodowy?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Stanowisko w odniesieniu do przedstawionego powyżej pytania: kwoty zwrotu otrzymane od banku na podstawie ugody pozasądowej nie stanowią przychodu Wnioskodawczyni, od którego należy uiścić podatek dochodowy.

Uzasadnienie

Pojęcie przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 w zw. z art. 1 w zw. z art. 9 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 PIT, wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 PIT mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego.

Kwota otrzymana od banku na podstawie ugody pozasądowej z dnia (...) 2025 r. w wysokości (...) zł oraz (...) zł to zwrot środków pieniężnych, które Wnioskodawczyni wcześniej zapłaciła Bankowi w trakcie trwania umowy kredytu. Wypłacone przez bank obie kwoty zwrotu na podstawie ugody zawartej w dniu (...) 2025 r. mieszczą się w kwotach wpłacanych podczas spłaty każdego z wymienionych kredytów. W ugodzie wskazano, że bank dokonuje na rzecz kredytobiorcy zwrotu części (a nie całości) rat kapitałowo-odsetkowych. Kwoty, które Wnioskodawczyni otrzymała nie stanowią przysporzenia ponad kwoty uiszczone podczas spłaty kredytów.

W ocenie Wnioskodawczyni, dochodzi w takim przypadku do powrotu do wcześniej istniejącego stanu posiadania. Wnioskodawczyni nie otrzymuje niczego, czego wcześniej sama nie posiadała, gdyż odzyskuje swoje własne środki, które Bank powinien jej zwrócić z powodu nieważności umowy. Nie dojdzie zatem do przysporzenia w majątku Wnioskodawczyni, a zatem nie będzie przychodu po jej stronie. Otrzymanie zwrotu kwot nie stanowi żadnej dodatkowej korzyści, a jedynie prowadzi do stanu rozliczenia, który jest zgodny z prawem, tj. stanowi następstwo pozbawienia umowy jej abuzywnych postanowień. Kwota przekazana Wnioskodawczyni przez Bank na podstawie ugody pozasądowej nie spowoduje faktycznego przyrostu jej majątku – obydwie kwoty zwrotu mieszczą się w kwotach wpłacanych do banku podczas całego okresu trwania kredytu.

W przedstawionej powyżej sytuacji, po stronie Wnioskodawczyni nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego, bowiem w związku z zawarciem ugody otrzymała zwrot własnych środków pieniężnych, które wpłaciła na rzecz Banku. Kwota zwrotu mieści się w kwocie wpłacanej przez Wnioskodawczynię podczas spłaty kredytu hipotecznego, a więc kwota otrzymana na podstawie Ugody z Bankiem nie spowoduje więc faktycznego przyrostu w majątku Wnioskodawczyni.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest takie, że kwota zwrotu w wysokości (...) zł (Kredyt 2) oraz w wysokości (...) zł (Kredyt 1), którą Bank wypłacił Wnioskodawczyni w wyniku ugody pozasądowej z (...) 2025 r., nie stanowi po stronie Wnioskodawczyni przychodu, od którego zobowiązany będzie zapłacić podatek dochodowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

·   zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·   zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

·świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

·nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

-inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w przytoczonym już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny  (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W opisie sprawy wskazała Pani, że na podstawie ugody zawartej z bankiem (...) 2025 r. bank zobowiązał się do zwrotu kwoty (...) PLN (...) oraz kwoty (...) PLN (...). Bank dokonał zwrotu tych kwot.

Wyjaśniła Pani, że zwrócona przez bank na podstawie ugody zawartej (...) 2025 r. kwota (...) zł stanowi część zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych i odnosi się do Kredytu 1. Kredyt ten został zaciągnięty w kwocie (...) CHF (wypłacona kwota z banku w PLN to (...) zł). Kredyt został spłacony w całości – kwota, jaka została łącznie wpłacona do banku podczas spłaty tego kredytu wyniosła (...) zł.

Natomiast zwrócona przez bank na podstawie ugody zawartej (...) 2025 r. kwota (...) zł stanowi część zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych i odnosi się do Kredytu 2. Kredyt ten został zaciągnięty w kwocie (...) CHF (wypłacona kwota z banku w PLN to (...) zł). Kredyt został spłacony w całości – kwota, jaka została łącznie wpłacona do banku podczas spłaty tego kredytu wyniosła (...) zł.

Wskazała Pani, że wypłacone przez bank obie kwoty zwrotu na podstawie ugody zawartej (...) 2025 r. mieszczą się w kwotach wpłacanych przez Panią podczas spłaty każdego z wymienionych kredytów. W ugodzie wskazano, że bank dokonuje na rzecz kredytobiorcy zwrotu części (a nie całości) rat kapitałowo-odsetkowych, a zatem kwoty, które Pani otrzymała nie stanowią przysporzenia ponad kwoty uiszczone podczas spłaty kredytów.

Z przytoczonej w niniejszej interpretacji definicji przychodu, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych wywieść należy, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Zatem, jeśli faktycznie na podstawie ugody dotyczącej ww. kredytów otrzymała Pani zwrot środków wpłaconych wcześniej do Banku w celu wypełnienia obowiązku spłat kredytów, a tym samym kwoty te – jak wynika z przedstawionych okoliczności – mieszczą się w kwotach wpłacanych podczas spłaty kredytów (z uwzględnieniem wartości udostępnionych kredytów), to uznać trzeba, że nie uzyskała Pani faktycznie korzyści majątkowej, która mogłaby zostać potraktowana jako trwałe przysporzenie w Pani majątku, spełniając w ten sposób definicję przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w związku z wypłatą przez bank kwot (...) zł oraz (...) zł, wynikających z ugody zawartej (...) 2025 r., po Pani stronie nie powstał przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie wystąpił również obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto należy podkreślić, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Pani jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pani męża).

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego oraz nie analizuje załączonych dokumentów. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Panią chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną  (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.