Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan pismami z 29 sierpnia 2025 r. (wpływ 29 sierpnia 2025 r.) i pismem z 10 września 2025 r. (wpływ 10 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od dnia 25 września 2022 r. mieszka, pracuje i płaci Pan podatki w Szwajcarii. Posiada Pan zezwolenie na pobyt, potwierdzenie zameldowania oraz umowę najmu mieszkania.

Przed 25 września 2022 r., przez wiele lat (ponad dziewięć), nieprzerwanie mieszkał, pracował i płacił Pan podatki w Polsce. Obecnie planuje Pan powrót na stałe do Polski i chciałby skorzystać z tzw. „ulgi na powrót”.

Otrzymał Pan propozycję pracy w Polsce, którą miałby rozpocząć 1 listopada 2025 r.

W uzupełnieniu wniosku z 29 sierpnia 2025 r. wskazał Pan, że:

1)jest Pan obywatelem Polski;

2)w okresie od początku 2022 r. do dnia wyjazdu do Szwajcarii, tj. do 25 września 2022 r., Pana miejsce zamieszkania znajdowało się w Polsce;

3)posiadane przez Pana dowody, takie jak: umowa najmu mieszkania, abonament telefoniczny, ubezpieczenie zdrowotne, konto bankowe w szwajcarskim banku ZKB, szwajcarskie prawo pobytu – residence permit B, szwajcarskie prawo jazdy, a także zameldowanie w wynajmowanym mieszkaniu, dokumentują Pana pobyt w Szwajcarii od 25 września 2022 r. do chwili obecnej;

4)posiada Pan szwajcarskie prawo pobytu (residence permit B), wystawione od 25 września 2022 r. na okres 5 lat; posiada Pan również kopie zeznań podatkowych za lata 2023 i 2024;

5)w 2022 r. przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym;

6)w związku z wyjazdem do Szwajcarii i podjęciem tam pracy od 25 września 2022 r., przeniósł Pan do tego kraju swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych;

7)od momentu wyjazdu do Szwajcarii we wrześniu 2022 r. miał Pan ściślejsze powiązania osobiste ze Szwajcarią; w Szwajcarii mieszka Pana siostra z mężem i dwójką dzieci, z których jednego jest Pan ojcem chrzestnym; należał Pan również do lokalnej grupy nurkowej, z którą często nurkował w szwajcarskich jeziorach;

8)od września 2022 r. miał Pan ściślejsze powiązania gospodarcze ze Szwajcarią – to w Szwajcarii pracował Pan i osiągał przychody, miał konta bankowe, zarejestrowane pojazdy (samochody i motocykl), płacił Pan ubezpieczenia zdrowotne i ubezpieczenia pojazdów, a także dokonywał codziennych zakupów i wydawał zarobione pieniądze;

9)planuje Pan powrót do Polski na stałe 5 stycznia 2026 r., jednakże w pierwotnym wniosku pytał Pan o możliwość wcześniejszego powrotu, tj. 3 listopada 2025 r.;

10)po powrocie do Polski w dniu 5 stycznia 2026 r. Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajdzie się w Polsce; jeśli wróci Pan do Polski 3 listopada 2025 r., Pana centrum interesów życiowych pozostanie w Szwajcarii do 5 stycznia 2026 r.

W uzupełnieniu wniosku z 10 września 2025 r. udzielił Pan następujących wyjaśnień.

Planuje Pan podjąć pracę w Polsce w dniu 1 listopada 2025 r. w systemie hybrydowym, przy czym będzie Pan dojeżdżał ze Szwajcarii, gdzie wciąż będzie znajdowało się Pana centrum interesów życiowych. Posiada Pan w Szwajcarii zameldowanie, konto bankowe oraz inne powiązania osobiste i gospodarcze, które będzie utrzymywał do czasu ostatecznej przeprowadzki. Ostateczne przeniesienie Pana centrum interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpi w dniu 5 stycznia 2026 r. Od tej daty będzie Pan podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 10 września 2025 r.)

Czy w sytuacji, gdy w dniu 1 listopada 2025 r. rozpocznie Pan pracę w Polsce w systemie hybrydowym, ale Pana centrum interesów życiowych pozostanie w Szwajcarii do 5 stycznia 2026 r. i dopiero w tym dniu przeniesie je do Polski, spełni Pan warunki do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od roku podatkowego 2026?

Pana stanowisko w sprawie (przedstawione w uzupełnieniu wniosku z 10 września 2025 r.)

Pana zdaniem, w przedstawionej, konkretnej sytuacji, spełni Pan warunki do skorzystania z ulgi na powrót, począwszy od roku podatkowego 2026.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu z podatku podlegają przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł. Kluczowym warunkiem jest m.in. nieposiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie co najmniej 3 lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym ponownie przeniósł on miejsce zamieszkania na terytorium RP.

W Pana przypadku, miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przeniósł Pan do Szwajcarii 25 września 2022 r. Oznacza to, że w pełnych latach kalendarzowych 2023, 2024 i 2025 nie posiadał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z przedstawionym planem, przeniesienie Pana ośrodka interesów życiowych na terytorium RP nastąpi dopiero w 2026 r. Tym samym, spełnia Pan warunek braku polskiej rezydencji podatkowej w wymaganych latach.

Pomimo rozpoczęcia pracy w Polsce w listopadzie 2025 r., Pana ośrodek interesów życiowych pozostanie w Szwajcarii do 5 stycznia 2026 r. Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę, która posiada na terytorium RP centrum interesów życiowych lub przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Ponieważ planuje Pan przenieść ośrodek interesów życiowych w 2026 r. i w 2025 r. nie spełni kryterium pobytu dłuższego niż 183 dni, Pana miejsce zamieszkania do końca 2025 r. pozostanie w Szwajcarii.

W związku z powyższym, uważa Pan, że w przedstawionej, konkretnej sytuacji, będzie miał prawo do skorzystania z ulgi na powrót od początku roku podatkowego 2026.

Prosi Pan o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w przedstawionym zakresie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

W konsekwencji, zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze, że od 25 września 2022 r. przeniósł się Pan do Szwajcarii, ustalając Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy odnieść się do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie z dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. 1993 Nr 22, poz. 92 ze zm.).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

Na mocy art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w przywołanym wyżej art. 4 ust. 2 Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania należy rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z 29 kwietnia 2021 r., wydanymi przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a tej ustawy, istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiązań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Natomiast centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę, jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku centrum interesów gospodarczych – jak wynika z ww. Objaśnień – w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Z opisu sprawy wynika, że w okresie od początku 2022 r. do 25 września 2022 r., Pana miejsce zamieszkania znajdowało się w Polsce. Wcześniej, przez wiele lat (ponad dziewięć), nieprzerwanie mieszkał, pracował i płacił Pan podatki w Polsce. W związku z wyjazdem do Szwajcarii i podjęciem tam pracy od 25 września 2022 r., przeniósł Pan do tego kraju swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych. Od momentu wyjazdu do Szwajcarii we wrześniu 2022 r. miał Pan ściślejsze powiązania osobiste ze Szwajcarią – w tym kraju mieszka Pana siostra z mężem i dwójką dzieci, z których jednego jest Pan ojcem chrzestnym. Należał Pan również do lokalnej grupy nurkowej, z którą często nurkował w szwajcarskich jeziorach. Od września 2022 r. miał Pan także ściślejsze powiązania gospodarcze ze Szwajcarią – to tutaj Pan pracował i osiągał przychody, miał tu konta bankowe, zarejestrowane pojazdy (samochody i motocykl), płacił Pan ubezpieczenia zdrowotne i ubezpieczenia pojazdów, a także dokonywał codziennych zakupów i wydawał zarobione pieniądze. Na potwierdzenie przeniesienia swojego miejsca zamieszkania do Szwajcarii od 25 września 2022 r. do chwili obecnej posiada Pan dowody, takie jak: umowę najmu mieszkania, abonament telefoniczny, ubezpieczenie zdrowotne, konto bankowe w szwajcarskim banku ZKB, szwajcarskie prawo pobytu – residence permit B wystawione od 25 września 2022 r. na okres 5 lat, szwajcarskie prawo jazdy, a także zameldowanie w wynajmowanym mieszkaniu. Posiada Pan również kopie zeznań podatkowych za lata 2023 i 2024. Planuje Pan podjąć pracę w Polsce w dniu 1 listopada 2025 r. w systemie hybrydowym, przy czym będzie Pan dojeżdżał ze Szwajcarii, gdzie wciąż będzie znajdowało się Pana centrum interesów życiowych. Posiada Pan w Szwajcarii zameldowanie, konto bankowe oraz inne powiązania osobiste i gospodarcze, które będzie utrzymywał do czasu ostatecznej przeprowadzki. Ostateczne przeniesienie Pana centrum interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpi w dniu 5 stycznia 2026 r. Od tej daty będzie Pan podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ocena powyższej sytuacji prowadzi do wniosku, że pomimo, iż rozpocznie Pan pracę w systemie hybrydowym w Polsce od 1 listopada 2025 r., to jednak nie przeniesie Pan z tą datą swojego ośrodka interesów życiowych do Polski. Oznacza to, że do 4 stycznia 2026 r. Pana miejsce zamieszkania będzie znajdowało się w Szwajcarii. Natomiast, od 5 stycznia 2026 r. przeniesie Pan swoje centrum interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co spowoduje, że od tej daty Pana miejsce zamieszkania będzie znajdowało się w Polsce i będzie Pan podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Z opisu sprawy wynika więc, że w związku z przeprowadzką do Polski w styczniu 2026 r. przeniesie Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i będzie podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zatem warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie spełniony.

Następne warunki określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z treści wniosku wynika, że wyjechał Pan z Polski do Szwajcarii we września 2022 r. W związku z wyjazdem do Szwajcarii i podjęciem tam pracy od 25 września 2022 r., przeniósł Pan do tego kraju swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych. Planuje Pan powrót do Polski na stałe 5 stycznia 2026 r. Po powrocie do Polski w dniu 5 stycznia 2026 r. Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajdzie się w Polsce.

Zatem, spełnił Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, ponieważ posiada Pan polskie obywatelstwo.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W opisie sprawy wskazał Pan, że posiada umowę najmu mieszkania, abonament telefoniczny, ubezpieczenie zdrowotne, konto bankowe w szwajcarskim banku ZKB, szwajcarskie prawo pobytu – residence permit B, szwajcarskie prawo jazdy, a także zameldowanie w wynajmowanym mieszkaniu, które dokumentują Pana pobyt w Szwajcarii od 25 września 2022 r. do chwili obecnej.

Z treści opisu sprawy wynika zatem, że posiada Pan inne dokumenty potwierdzające, iż Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w latach 2023 i 2024 oraz w 2025 r. do chwili obecnej. W sytuacji posiadania przez Pana także dokumentów potwierdzających Pana miejsce zamieszkania poza Polską w 2025 r. od chwili obecnej do końca roku oraz posiadania dokumentów za okres od początku 2026 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni Pan miejsce zamieszkania na Polskę będzie spełniał Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2022.

Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy należy uznać, że skoro – jak Pan wskazał w opisie sprawy – przeniesienie Pana ośrodka interesów życiowych i zmiana przez Pana miejsca zamieszkania na terytorium Polski nastąpi w styczniu 2026 r., to będzie przysługiwało Panu prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tzw. „ulgi na powrót”. Przedmiotowe zwolnienie od opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. Zatem, będzie miał Pan możliwość skorzystania z ww. ulgi w latach 2026-2029.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.