Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 30 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej w Holandii.

Uzupełniła go Pani pismem z 20 sierpnia 2025 r. (wpływ 26 sierpnia 2025 r.) oraz pismem z 29 września 2025 r. (data wpływu 13 października 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2010 r. mieszka i pracuje Pani w Holandii. Od 2010 r. do 2018 r. pracowała Pani na umowę o pracę w (…). W styczniu 2018 r. założyła Pani jednoosobową działalność gospodarczą (…) pod nazwą (…) i świadczyła Pani usługi (…) w (…). Od października 2018 r. świadczy Pani usługi w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych. Współpracuje Pani stale z firmami holenderskimi w tym zakresie takimi jak: (…)

Przebywa Pani cały rok w Holandii (oprócz krótkich urlopów), tam płaci Pani podatki oraz wszelkie składki ubezpieczeniowe z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wynajmuje i opłaca Pani umeblowane mieszkanie do własnej dyspozycji, w każdym czasie, w sposób ciągły pod adresem: (…). Holandia jest Pani „ośrodkiem interesów życiowych” - posiada tam Pani wszystkich znajomych, przyjaciół, pracę, mieszkanie, adres stałego zameldowania. Prowadzi Pani samodzielne gospodarstwo domowe i aktywnie uczestniczy Pani w życiu towarzyskim, społecznym i kulturalnym. W Holandii ma Pani ścisłe powiązania ekonomiczne i gospodarcze. Tam jest Pani miejsce wykonywania przez Pani działalności zarobkowej i Pani jedyne źródło dochodów.

W wyniku błędu i złej interpretacji przepisów podatkowych w ostatnich latach, składała Pani zeznania roczne do polskiego urzędu skarbowego o osiągniętym dochodzie holenderskim wskazując Pani adres zameldowania w Polsce na druku PIT-36 z załącznikiem PIT-ZG.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Zapytanie dotyczy następujących okresów podatkowych (lat): 2020, 2021, 2022, 2023, 2024.

W okresie będącym przedmiotem zapytania, tj. w latach 2020-2024 posiada Pani stałe miejsce zamieszkania w Holandii. Do Holandii wyjechała Pani w celu stałego osiedlenia się. Na chwilę obecną nie zamierza Pani wracać do Polski. W przedmiotowym okresie czasu, tj. w latach 2020-2024 Holandia traktowała Panią jako swojego rezydenta podatkowego, z uwagi na Pani miejsce zamieszkania. Posiada Pani certyfikaty rezydencji potwierdzające Pani miejsce zamieszkania w Holandii. Zostały one wydane z datą 31 lipca 2025 r. na lata: 2020, 2021, 2022, 2023, 2024. Numer certyfikatu (…) wydany przez (…)

W latach 2020 - 2024 nie posiadała Pani na terytorium Polski ośrodka Pani interesów życiowych. Ośrodek Pani interesów życiowych znajdował się i do tej pory znajduje się na terenie Holandii. Tam posiada Pani swoich przyjaciół, znajomych oraz kontrahentów biznesowych. Nie posiada Pani partnera ani dzieci. W Polsce mieszka Pani rodzeństwo i rodzice.

W latach 2020 - 2024 nie przebywała Pani na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w każdym z lat podatkowych będących przedmiotem zapytania. W każdym z tych lat przebywała Pani na terytorium Polski jedynie na przełomie lipca i sierpnia w ramach Pani urlopu przez około 30 dni kalendarzowych i w czasie Świąt Bożego Narodzenia oraz Nowego Roku przez około 20 dni. W sumie w każdym z tych lat (2020 - 2024) nie było to nigdy więcej jak 50 dni w skali jednego roku.

Działalność gospodarczą zarejestrowała Pani w 2018 r. w Holandii. Usługi są świadczone jedynie na terytorium Holandii. W ramach działalności gospodarczej świadczy Pani usługi jedynie dla klientów na terytorium Holandii. Posiada Pani na terenie Holandii stałą placówkę poprzez którą prowadzi Pani działalność gospodarczą. Dysponuje Pani na terytorium Holandii pomieszczeniem, urządzeniami oraz wyposażeniem niezbędnym do wykonywania działalności gospodarczej. Posiada Pani na terytorium Holandii biuro pod adresem zarejestrowania działalności gospodarczej. Nie posiada Pani w Polsce stałej placówki działalności gospodarczej, nie wykonuje Pani żadnych usług na terenie innego kraju niż Holandia. Nie uzyskuje Pani żadnych dochodów na terytorium Polski.

Pytanie

Czy według wskazanych powyżej przesłanek dotyczących Pani „ośrodka interesów życiowych” w Holandii, nie jest Pani rezydentem podatkowym w Polsce i nie podlega Pani obowiązkowi podatkowemu z tytułu dochodów osiąganych w Holandii, gdyż nie spełnia Pani przesłanek z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Według spełnienia powyższych przesłanek nie jest Pani rezydentem podatkowym w Polsce i z tytułu osiąganych dochodów w Holandii nie podlega Pani obowiązkowi podatkowemu w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2025.163) oraz art. 4 ust. 1 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W wyniku wcześniejszej błędnej interpretacji i nieznajomości przepisów podatkowych składała Pani zeznania roczne o dochodach osiągniętych w Holandii w polskim urzędzie skarbowym, mimo, że nie podlegała Pani obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ograniczony obowiązek podatkowy - przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 1a cyt. ustawy:

W świetle art. 3 ust. 2a ustawy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Według art. 4a ustawy:

Pani rezydencja podatkowa na gruncie Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania, podpisana w Warszawie 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. nr 216 poz. 2120) oraz Protokół zmieniony Protokołem między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie 13 lutego 2002 r., oraz Protokołu, podpisanego w Warszawie 13 lutego 2002 r., podpisany w Warszawie 29 października 2020 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 906):

Art. 4 ust. 2 ww. Konwencji stanowi, że:

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Jak wynika z wniosku oraz jego uzupełnień, Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych jest w Holandii. Od 2010 r. mieszka i pracuje Pani w Holandii. W latach 2020-2024 posiada Pani stałe miejsce zamieszkania w Holandii. Do Holandii wyjechała Pani w celu stałego osiedlenia się. Na chwilę obecną nie zamierza Pani wracać do Polski. W przedmiotowym okresie czasu, tj. w latach 2020-2024 Holandia traktowała Panią jako swojego rezydenta podatkowego, z uwagi na Pani miejsce zamieszkania. Posiada Pani certyfikaty rezydencji potwierdzające Pani miejsce zamieszkania w Holandii.

Holandia jest Pani „ośrodkiem interesów życiowych”. Nie posiada Pani partnera, ani dzieci. W Polsce mieszka Pani rodzeństwo i rodzice. W Holandii posiada Pani wszystkich znajomych, przyjaciół, kontrahentów biznesowych, pracę, mieszkanie, adres stałego zameldowania. Prowadzi Pani samodzielne gospodarstwo domowe i aktywnie uczestniczy Pani w życiu towarzyskim, społecznym i kulturalnym. W Holandii ma Pani ścisłe powiązania ekonomiczne i gospodarcze. Tam jest Pani miejsce wykonywania przez Pani działalności zarobkowej i Pani jedyne źródło dochodów.

W latach 2020 - 2024 nie przebywała Pani na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w każdym z tych lat podatkowych. Przebywa Pani cały rok w Holandii (oprócz krótkich urlopów), tam płaci Pani podatki oraz wszelkie składki ubezpieczeniowe z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Holandii.

Nie będzie Pani więc osobą, która ma miejsce zamieszkania w Polsce z uwagi na centrum interesów życiowych.

Tym samym, w okresie od 2020 - 2024 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegała Pani opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Pani przychody z działalności gospodarczej a opodatkowanie w Polsce

W myśl art. 3 ust. 2b pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 3 ust. 2d ustawy:

Analiza stanu faktycznego wskazuje, że w Polsce w latach 2020-2024 miała Pani ograniczony obowiązek podatkowy. Oznacza to, że podlegała Pani obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na jej terytorium. Za takie dochody uważa się m.in. ww. dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski, w tym poprzez położony na terytorium RP zagraniczny zakład.

Zakład

Zgodnie z art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa/Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 Konwencji:

Z ust. 2 tego przepisu wynika, że:

Tak więc, aby można było mówić o zakładzie muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• istnieje placówka,
• ma ona stały charakter,
• służy ona prowadzeniu działalności przedsiębiorstwa.

Zasadniczo wszystkie wyżej wymienione przesłanki prowadzące do uznania, że dana osoba ma na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej powinny być spełnione łącznie. Brak spełnienia któregokolwiek spośród wymienionych warunków oznacza, że nie powstanie zakład w postaci stałej placówki w rozumieniu właściwej umowy/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Placówka - jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa; wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji, bądź urządzeń/ maszyn (komputer, telefon) do wykonywania tej działalności. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób.

Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji urządzenie służące wykonywaniu działalności gospodarczej, wystarczy aby zaistniała stała placówka gospodarcza.

Określenie „za pośrednictwem" należy interpretować w szerokim sensie, mającym zastosowanie do każdej sytuacji, w której działalność gospodarcza jest prowadzona w konkretnym pomieszczeniu, czy maszyn/urządzeń pozostających w tym celu do dyspozycji przedsiębiorstwa. Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem.

Opodatkowanie dochodów na gruncie Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania

Na mocy art. 7 ust. 1 Konwencji:

W myśl art. 7 ust. 2 Konwencji:

Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. Konwencji należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1) fakt, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin „przedsiębiorstwo” należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

We wniosku i uzupełnieniu wskazała Pani, że w latach 2020-2024 i nadal prowadzi Pani działalność gospodarczą zarejestrowaną w Holandii. Usługi świadczy Pani jedynie na terytorium Holandii. W ramach działalności gospodarczej świadczy Pani usługi jedynie dla klientów na terytorium Holandii. Posiada Pani na terenie Holandii stałą placówkę poprzez którą prowadzi Pani działalność gospodarczą. Dysponuje Pani na terytorium Holandii pomieszczeniem, urządzeniami oraz wyposażeniem niezbędnym do wykonywania działalności gospodarczej. Posiada Pani na terytorium Holandii biuro pod adresem zarejestrowania działalności gospodarczej.

Nie posiada Pani w Polsce stałej placówki działalności gospodarczej, nie wykonuje Pani żadnych usług na terenie innego kraju niż Holandia. Nie uzyskuje Pani żadnych dochodów na terytorium Polski.

Skoro działalność gospodarczą wykonuje Pani na terytorium Holandii i dochody z tej działalności uzyskuje Pani jedynie na terytorium Holandii za pośrednictwem stałej placówki położonej w Holandii to przychody uzyskiwane z tej działalności w latach 2020-2024 przez Panią jako osobę mają miejsce zamieszkania w Holandii zgodnie z postanowieniami art. 7 Konwencji polsko - niderlandzkiej nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.