Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 28 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2007 r. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o wyjeździe do Szkocji, do miasta A, gdzie zaczęła pracować i żyć. Pracowała w wielu miejscach i u wielu pracodawców. Jedną z pierwszych prac Wnioskodawczyni była praca na B, pracowała tam na kuchni i restauracji. Drugim miejscem pracy była praca w C, gdzie Wnioskodawczyni sprzątała pomieszczenia biurowe. Wnioskodawczyni była zatrudniona również w firmie D jako sprzątaczka. Wnioskodawczyni pracowała również w domu pomocy dla starszych ludzi E w A. W owym czasie Wnioskodawczyni wynajmowała mieszkanie, płaciła podatki dochodowe zgodnie z prawem brytyjskim. Wnioskodawczyni miała również wymienione prawo jazdy na brytyjskie, bo takie były wymagania, by można było prowadzić samochód. Wnioskodawczyni opłacała rachunki za swe utrzymanie za prąd, gaz, wodę i śmieci.

W czasie pobytu w Szkocji, w Polsce nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej, ani zarobkowej. Rezydencją podatkową Wnioskodawczyni była Szkocja. To w tym kraju płaciła podatki, miała wymienione prawo jazdy, posiadała pozwolenie na pracę, które wówczas było wymagane. Wnioskodawczyni wynajmowała mieszkania w różnych dzielnicach miasta do zamieszkania zanim zakupiła swoje własne. Posiadała samochód i opłacała stosowne ubezpieczenia.

W roku 2012 Wnioskodawczyni zakupiła dom pod adresem F 1, (...), na który wzięła kredyt hipoteczny w banku. Tak mieszkała i pracowała. W sierpniu 2015 r. Wnioskodawczyni urodziła dziecko w szpitalu w G. Córka posiada obywatelstwo brytyjskie, Wnioskodawczyni jako rodzic posiada status rezydenta UK. Dziecko, gdy osiągnęło wymagany i obligujący wiek, poszło do szkoły. Wnioskodawczyni korzystała z usług brytyjskiej służby zdrowia, leczyła się tam.

W roku 2021 Wnioskodawczyni podjęła decyzję o zamknięciu życia w Szkocji i przeprowadzeniu się do Polski. Wnioskodawczyni sprzedała dom, samochód i wszelkie inne dobra materialne. Do 28 stycznia 2022 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim, po tym okresie definitywnie zakończyła oficjalnie pracę na terenie UK.

Po powrocie do Polski Wnioskodawczyni zaczęła organizowanie swojego centrum życiowego, budowę domu i szukanie pracy – tym się zajęła. We wrześniu 2022 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę w F w G. Córka chodzi do podmiejskiej szkoły podstawowej (...). Od tego czasu Polska jest nowym centrum życiowym Wnioskodawczyni, gdzie mieszka, pracuje, udziela się społecznie, płaci podatki i jest bardzo zadowolona.

W okresie pobytu w Zjednoczonym Królestwie, czyli od 2007 do 2021 roku, kiedy Wnioskodawczyni mieszkała w Szkocji w Zjednoczonym Królestwie, była traktowana jako osoba w kontekście prawnym „tax residency”. Wnioskodawczyni była uznana za rezydenta podatkowego, który płaci podatki, respektowała prawo brytyjskie.

Związki Wnioskodawczyni z Polską w okresie od wyjazdu do Szkocji w 2007 r. aż do momentu powrotu były cały czas żywe i utrzymywane na różnych płaszczyznach. Wnioskodawczyni utrzymywała stały kontakt z rodziną i przyjaciółmi w Polsce zarówno telefoniczne, jak i przez regularne odwiedziny. Wnioskodawczyni starała się przyjeżdżać do Polski przynajmniej 3 razy do roku. Zawsze interesowała się sytuacją w kraju, śledziła wydarzenia polityczne i społeczne czytając polskie portale informacyjne i oglądając polską telewizję przez Internet. Podsumowując, mimo fizycznej nieobecności w Polsce przez pewien czas związek emocjonalny, kulturowy i rodzinny z krajem nigdy nie został zerwany. Powrót Wnioskodawczyni do Polski był naturalnym krokiem wynikającym z tych więzi.

W ciągu roku Wnioskodawczyni przyjeżdżała do Polski 2-3 razy. Głównym celem były odwiedziny rodziny i przyjaciół bądź wakacje, sprawy zdrowotne. Każdy pobyt trwał od 10 do 14 dni. Po każdym pobycie Wnioskodawczyni wracała do Szkocji – Wielkiej Brytanii, gdzie stale mieszkała i pracowała. Nigdy pobyt w Polsce nie przekroczył 183 dni.

Wnioskodawczyni formalnie była zameldowana w Polsce w domu rodzinnym, ale nie przebywała tam. Na stałe mieszkała i pracowała w Szkocji. W tym czasie Wnioskodawczyni posiadała konto bankowe w Polsce, na którym miała oszczędności, ale używała go sporadycznie. Jako rezydencję podatkową w banku Wnioskodawczyni miała zgłoszoną, zadeklarowaną Szkocję.

Wnioskodawczyni posiada grunty, dwie działki – pierwszą, którą dostała od rodziców, a drugą zakupiła razem z mężem. Nie prowadziła na nich działalności rolniczej w tamtym czasie. Wnioskodawczyni nie miała żadnych źródeł dochodów, nie posiadała żadnych ubezpieczeń.

Do Polski Wnioskodawczyni przyjechała pod koniec lipca 2021 r. Precyzując, Wnioskodawczyni przyleciała do Polski 30 lipca 2021 r. razem z rodziną, po zakończeniu pracy w Szkocji. Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie.

Data 28 stycznia 2022 r. jest to data, kiedy Wnioskodawczyni otrzymała ostatnie świadczenie z miejsca pracy w Szkocji, kiedy przebywała na zwolnieniu lekarskim. Jest to data, kiedy ustał stosunek pracy Wnioskodawczyni z pracodawcą. Wnioskodawczyni posiada list od pracodawcy (...) potwierdzający okres zatrudnienia.

Jak z powyższego wynika, w 2021 roku Wnioskodawczyni przebywała na terytorium Szkocji przez 221 dni, a w Polsce 154 dni, wobec czego miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni w 2021 r. była Szkocja. Jak mowa w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje, że osoba ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada ośrodek interesów życiowych (osobistych lub gospodarczych) lub przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Podsumowując, w okresie od 2007 roku do 31 grudnia 2021 roku miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni była Szkocja oraz była rezydentem podatkowym Szkocji w ww. okresie, na co posiada dokumenty. Zmiana miejsca zamieszkania nastąpiła po 31 grudnia 2021 roku.

Po przyjeździe 30 lipca 2021 roku do Polski Wnioskodawczyni zamieszkała u rodziców i od sierpnia 2021 roku w Polsce rozpoczęła budowę domu, wykończenie tego domu i urządzenie, aby wyprowadzić się od rodziców, trwało to do wiosny 2022 roku. Od 1 września 2022 roku Wnioskodawczyni podjęła pracę w Polsce.

Miejsce zamieszkania w Polsce Wnioskodawczyni posiada od 2022 roku, ponieważ w roku 2022 przebywała w Polsce cały rok, co oznacza powyżej 183 dni w 2022 roku i w każdym następnym roku. Od początku 2022 roku miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni jest w Polsce, od 1 września 2022 r. Wnioskodawczyni pracuje w Polsce. Od 2022 r. centrum życiowe Wnioskodawczyni jest w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski.

Wnioskodawczyni jest w posiadaniu P60 (...) od 2006 r. do roku 2022, czyli coroczne zeznania podatkowe, bądź (...) P45, posiada list od pracodawcy opinia, od kiedy do kiedy pracowała w owym miejscu. Wnioskodawczyni ma tylko kilka pasków wynagrodzeń z ostatnich lat 2020/2021 (nie wiele), nie były one konieczne w przechowywaniu, jeśli otrzymywało się z (...) P45 bądź P60. W Szkocji w owym czasie nie było konieczności stosowania umowy o pracę, Wnioskodawczyni była ubezpieczona, także nie posiada nic takiego. Wnioskodawczyni posiada dokument z (...) z 4 listopada 2019 r. potwierdzający jej status osoby osiedlonej, tj. (...), upoważniający Wnioskodawczynię do: (...) Dokument potwierdza, że Wnioskodawczyni mogła legalnie pracować w UK, korzystać ze służby zdrowia, studiować i uczyć się, do pobierania zasiłków i emerytury w UK.

W dalszym ciągu Wnioskodawczyni posiada rachunek bankowy w Banku X w Szkocji, jest w stanie cofnąć się do historii i wydrukować jakieś ostatnie operacje na koncie bankowym. Wnioskodawczyni jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających wzięcie kredytu hipotecznego na dom, czyli (...). Dokumenty od (...), które potwierdzają, że w całości Wnioskodawczyni spłaciła kredyt hipotetyczny, stała się właścicielką domu, który sprzedała przez Agencję nieruchomości tuż przed wyjazdem.

W Polsce Wnioskodawczyni pracuje w F w G od 1 września 2022 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku (...).

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w latach od 2023 do 2026, tj. od początku roku następnego po roku 2022, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania?

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawczyni przez 15 lat pracowała w Szkocji, gdzie pracowała zgodnie z prawem brytyjskim i odprowadzała podatki z tego tytułu. Po tym czasie po powrocie do Polski. Z punktu widzenia ulga na powrót jest środkiem, który wspiera mobilność zawodową obywateli i wspomaga rozwój rynku pracy w Polsce. Zasady korzystania z tej ulgi są określone przez szereg warunków. Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia je. Wnioskodawczyni odwołuje się do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również do aktualnej linii orzeczniczej organów podatkowych oraz sądów administracyjnych.

Wnioskodawczyni jest w posiadaniu niezbędnych dokumentów do potwierdzenia zaistniałego zdarzenia potwierdzającego obecność Wnioskodawczyni w UK. Należą do nich: zeznania podatkowe, status osoby osiedlonej w UK, dokumenty potwierdzające wymianę prawa jazdy z polskiego na brytyjskie (wymienione na polskie po powrocie), opinie, referencje od pracodawców, (...), dokumenty potwierdzające kupno, jak i sprzedaż domu, paszport brytyjski dziecka, (...) – wydruki wynagrodzenia.

Powołując się na przepisy ustawy podatku dochodowego od osób fizycznych, art. 3 ust. 1a, który mówi, że osoba ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada ośrodek interesów życiowych (osobistych lub gospodarczych) lub przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, Wnioskodawczyni jest przekonana, że ma prawo do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust.1 pkt 152, z której mogą skorzystać osoby, które decydują się na przeniesienie swojej rezydencji podatkowej do Polski. Wnioskodawczyni uważa, że spełnia warunki do skorzystania z tej preferencji podatkowej.

Na poparcie swoich argumentów Wnioskodawczyni wskazuje interpretację indywidualną z 23 marca 2023 r., nr 0111-KDSB2-1.4011.44.2023.2.MSU, w której podatnik miał podobną sytuację.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

–w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 tej ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

–nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

–na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie zaś do art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej itp. W praktyce czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Przy czym z Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wynika także, że zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego. W takim przypadku, w okresie, w którym podatnik jest polskim rezydentem podatkowym, rozlicza się w Polsce na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego. Natomiast po przeniesieniu miejsca zamieszkania za granicę, podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski.

Z opisu zdarzenia wynika, że w 2021 roku podjęła Pani decyzję o zamknięciu życia w Szkocji i przeprowadzeniu się do Polski. Sprzedała Pani dom, samochód i wszelkie inne dobra materialne. Do Polski przyleciała Pani 30 lipca 2021 r. razem z rodziną, po zakończeniu pracy w Szkocji. Zamieszkała Pani w domu rodziców, a od sierpnia 2021 roku w Polsce rozpoczęła budowę domu i jego wykończenie.

Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Zjednoczone Królestwo dnia 7 czerwca 2017 r.:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się więc bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, należy zaznaczyć, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania należy rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. W przypadku, zaś jeżeli osoba jest obywatelem obydwu państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych państw, właściwe organy tych państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Wobec powyższego, od 2006 r. do 30 lipca 2021 r. Pani miejscem zamieszkania była Wielka Brytania. Tym samym w tym okresie posiadała Pani w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w związku z Pani powrotem do Polski 30 lipca 2021 r. Pani miejscem zamieszkania od tego dnia, ustalonym w oparciu o art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jest Polska. Pani powrót do Polski nastąpił z zamiarem pozostania w Polsce. Zatem od tego momentu Pani stałe miejsce zamieszkania oraz centrum interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Polsce, niezależnie od ilości Pani dni pobytu w roku 2021 w Polsce i niezależnie tego, że osiąganie dochodów z umowy o pracę rozpoczęło się w 2022 r. Zatem od 30 lipca 2021 r. podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powracając do warunków skorzystania z ulgi na powrót, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r. W Pani przypadku zmiana miejsca zamieszkania nie nastąpiła po dniu wskazanym w art. 53 ustawy zmieniającej, tj. po 31 grudnia 2021 r.

Wobec tego, w Pani sytuacji nie ma zastosowania zwolnienie podatkowe określone przepisem art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie przysługuje Pani tzw. ulga na powrót.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej, dotyczy ona konkretnej indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie jest wiążąca.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.