Interpretacja indywidualna

  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 14 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej (...). Działalność ta jest prowadzona w sposób ciągły i stanowi obecnie Pani źródło przychodów.

Jednocześnie w październiku rozpoczyna Pani niestacjonarne studia prawnicze. Studia te mają na celu zdobycie kwalifikacji niezbędnych do wykonywania w przyszłości działalności gospodarczej w zakresie usług prawniczych, w szczególności doradztwa i obsługi prawnej klientów.

Wiedza i umiejętności nabyte w trakcie studiów będą w perspektywie służyły rozpoczęciu i prowadzeniu działalności gospodarczej w obszarze usług prawnych, które stanowią zaplanowany kierunek Pani rozwoju zawodowego.

Ponadto, zdobywana w toku studiów wiedza prawnicza ma również znaczenie dla obecnie prowadzonej działalności gospodarczej – pozwala Pani na samodzielne rozwiązywanie bieżących problemów prawnych, w tym m.in. w zakresie prawa cywilnego, gospodarczego oraz prawa pracy, co wpływa na ograniczenie kosztów obsługi prawnej oraz zwiększenie bezpieczeństwa prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym ponosić będzie Pani wydatki związane z nauką, najistotniejszym z nich jest czesne.

W uzupełnieniu wniosku z 14 października 2025 r. wskazuje Pani, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym według stawki 19%. Planuje Pani rozszerzenie działalności gospodarczej o usługi prawnicze po ukończeniu studiów prawniczych i uzyskaniu niezbędnych kwalifikacji zawodowych (tj. po uzyskaniu tytułu magistra prawa oraz odbyciu aplikacji adwokackiej). Szacowany termin rozpoczęcia działalności w tym zakresie to okres po ukończeniu studiów i uzyskaniu uprawnień – w perspektywie kilku lat. W przyszłości zamierza Pani świadczyć usługi prawnicze polegające na doradztwie i obsłudze prawnej klientów indywidualnych oraz przedsiębiorców, w szczególności w zakresie prawa cywilnego, karnego i gospodarczego. Zakres ten obejmować będzie m.in. sporządzanie opinii prawnych, przygotowywanie pism procesowych, reprezentację klientów oraz udzielanie porad prawnych.

Rozpoczęła Pani niestacjonarne studia jednolite magisterskie na kierunku Prawo. Studia te nie mają charakteru specjalistycznego – obejmują całościowy program kształcenia prawniczego, umożliwiający uzyskanie tytułu magistra prawa i w przyszłości wykonywanie zawodu adwokata.

Zamierza Pani po ukończeniu studiów prawniczych odbyć aplikację adwokacką i wykonywać zawód adwokata, prowadząc działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawniczych. Ukończenie studiów prawniczych oraz odbycie aplikacji adwokackiej są niezbędne do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie usług prawniczych, ponieważ świadczenie tego rodzaju usług wymaga posiadania odpowiednich kwalifikacji zawodowych oraz uprawnień wynikających z przepisów prawa. Studia prawnicze mają na celu zarówno podniesienie ogólnych kompetencji prawniczych przydatnych w obecnie prowadzonej działalności gospodarczej (np. w zakresie prawa cywilnego, gospodarczego i pracy), jak i zdobycie kwalifikacji niezbędnych do wykonywania w przyszłości usług prawniczych w ramach odrębnej działalności gospodarczej.

Wydatki na czesne będą dokumentowane na podstawie faktur wystawionych przez uczelnię wyższą, opłacanych przelewem z rachunku firmowego lub prywatnego. Będzie Pani gromadzić faktury i potwierdzenia przelewów bankowych stanowiące dowody poniesienia wydatków na czesne. Dokumenty te będą przechowywane w dokumentacji księgowej prowadzonej działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy wydatki na czesne za studia mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, wydatki ponoszone na kształcenie w postaci studiów prawniczych stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powołanym przepisem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 tej ustawy. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, które mają lub mogą mieć wpływ na prowadzoną działalność gospodarczą, mieszczą się w tej definicji. Wskazuje Pani, że zdobywana w trakcie studiów wiedza i umiejętności są użyteczne zarówno dla aktualnie prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie hurtowej sprzedaży (...) (umożliwiają bowiem ograniczenie kosztów korzystania z usług prawnych i zwiększają bezpieczeństwo prowadzenia tej działalności), jak i dla planowanej działalności w zakresie świadczenia usług prawniczych. Tym samym wydatki te służą zachowaniu i zabezpieczeniu obecnego źródła przychodów oraz przygotowaniu nowego źródła przychodów, jakim będzie działalność gospodarcza o charakterze prawniczym. Wydatki te nie znajdują się w katalogu kosztów wyłączonych z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, określonym w art. 23 ustawy o PIT. W szczególności nie stanowią wydatków o charakterze osobistym, gdyż ich celem nie jest zaspokojenie prywatnych potrzeb edukacyjnych, lecz podniesienie kwalifikacji zawodowych, bezpośrednio związanych z prowadzoną i planowaną działalnością gospodarczą. Mając powyższe na uwadze, stoi Pani na stanowisku, że ponoszone wydatki na czesne za studia prawnicze mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej i tym samym pomniejszać podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

·   pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·   nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·   być właściwie udokumentowany.

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.

Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodów trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów podatnika.

Należy ponadto dodać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy – poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 omawianej ustawy podatkowej, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów.

Z opisu okoliczności faktycznych wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej (...). Działalność ta jest prowadzona w sposób ciągły i stanowi obecnie Pani źródło przychodów.

W październiku 2025 r. rozpoczyna Pani niestacjonarne studia prawnicze. Studia te mają na celu zdobycie kwalifikacji niezbędnych do wykonywania w przyszłości działalności gospodarczej w zakresie usług prawniczych, w szczególności doradztwa i obsługi prawnej klientów. Wiedza i umiejętności nabyte w trakcie studiów będą w perspektywie służyły rozpoczęciu i prowadzeniu działalności gospodarczej w obszarze usług prawnych, które stanowią zaplanowany kierunek Pani rozwoju zawodowego. Ponadto, zdobywana w toku studiów wiedza prawnicza ma również znaczenie dla obecnie prowadzonej działalności gospodarczej – pozwala Pani na samodzielne rozwiązywanie bieżących problemów prawnych, w tym m.in. w zakresie prawa cywilnego, gospodarczego oraz prawa pracy, co wpływa na ograniczenie kosztów obsługi prawnej oraz zwiększenie bezpieczeństwa prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym ponosić będzie Pani wydatki związane z nauką, najistotniejszym z nich jest czesne.

Wymienione wydatki nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Jak już wskazano, dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że przy kwalifikowaniu do kosztów podatkowych poniesionych przez Panią wydatków na czesne należy brać po uwagę przeznaczenie tych wydatków (ich celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się takich wydatku do osiągnięcia przychodów.

Jak wyjaśniła Pani, planuje Pani rozszerzenie działalności gospodarczej o usługi prawnicze po ukończeniu studiów prawniczych i uzyskaniu niezbędnych kwalifikacji zawodowych (tj. po uzyskaniu tytułu magistra prawa oraz odbyciu aplikacji adwokackiej). Szacowany termin rozpoczęcia działalności w tym zakresie to okres po ukończeniu studiów i uzyskaniu uprawnień – w perspektywie kilku lat. Ukończenie studiów prawniczych oraz odbycie aplikacji adwokackiej są niezbędne do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie usług prawniczych, ponieważ świadczenie tego rodzaju usług wymaga posiadania odpowiednich kwalifikacji zawodowych oraz uprawnień wynikających z przepisów prawa.

Zatem na tym etapie celowość tego typu wydatków w żaden sposób nie odnosi się do działalności gospodarczej związanej z usługami prawniczymi, która zostanie podjęta dopiero w perspektywie kilku lat.

Z Pani wniosku nie wynika również, aby ukończenie studiów było warunkiem niezbędnym (w niedalekiej perspektywie) podjęcia współpracy z jakimś konkretnym podmiotem gospodarczym, skutkującej osiąganiem przychodów z działalności gospodarczej. Innymi słowy rozpoczęcie studiów prawniczych nie jest skutkiem postawionych przez jakiegoś kontrahenta wymagań w kwestii Pani wykształcenia, co wskazywałoby bezsprzecznie na związek tego typu wydatków (czesne na studia) z źródłem przychodu jakim jest działalność gospodarcza.

Z Pani wniosku wynika, że studia te nie mają charakteru specjalistycznego i obejmują całościowy program kształcenia prawniczego, umożliwiający uzyskanie tytułu magistra prawa i w przyszłości wykonywanie zawodu adwokata. Jak wskazała Pani we wniosku zdobywana w toku studiów wiedza prawnicza ma znaczenie dla obecnie prowadzonej działalności gospodarczej i pozwala na samodzielne rozwiązywanie bieżących problemów prawnych, w tym m.in. w zakresie prawa cywilnego, gospodarczego oraz prawa pracy, co wpływa na ograniczenie kosztów obsługi prawnej oraz zwiększenie bezpieczeństwa prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę tak przedstawiony opis okoliczności faktycznych stwierdzić należy, że w opisanej przez Panią sytuacji wydatki na czesne za studia prawnicze należy zaliczyć do wydatków o charakterze osobistym, związanych z podnoszeniem ogólnego poziomu Pani wiedzy prawniczej.

Nie mają one bezpośredniego związku z możliwością uzyskania przychodów z Pani działalności gospodarczej, a ich pośredni związek jest zbyt odległy.

Pamiętać należy, że kryterium celowości wydatku nie może służyć (…) rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy (patrz wyrok NSA z 8 sierpnia 2017 r. sygn. II FSK 1859/15).

W związku z tym w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym trafna jest argumentacja, że celem poniesienia przez Panią kosztów w postaci czesnego za studia prawnicze jest zdobycie wiedzy i umiejętności oraz należyte przygotowanie do zawodu adwokata, a nie osiągnięcie przychodów z konkretnego źródła, jakim jest działalność gospodarcza.

Gdyby, np. to umowa z danym kontrahentem obligowała Panią do ukończenia studiów, etc. dla możliwości wypełnienia kontraktu i osiągania przychodów, wydatki na czesne mogłyby stanowić koszty uzyskania przychodów. Przekładem może być konieczność podniesienia kompetencji zawodowych, np. ratownika medycznego czy aplikanta w kancelarii prawnej, kiedy to umowy obligują ich do ukończenia konkretnego kursu/aplikacji celem możliwości wypełnienia warunków kontraktu, a więc uzyskiwania przychodów.

Podobnie, gdyby ukończenie studiów w kierunku zbieżnym z profilem działalności było niezbędne w celu utrzymania jak najwyższej pozycji na rynku, czy też branża, w której prowadzona jest działalność wymagałaby stałego podnoszenia kwalifikacji czy kompetencji w danej dziedzinie, wydatki na studia mogłyby stanowić koszty uzyskania przychodów.

Tymczasem z Pani wniosku wynika, że związek wydatków na czesne z możliwością uzyskania przychodów jest jednak odległy, nieuchwytny i niepewny, a nawet na tym etapie czysto teoretyczny.

Ponadto należy zauważyć, że zawód adwokata można wykonywać w różnych formach, np. w ramach stosunku pracy, na podstawie umowy cywilnoprawnej lub w ramach działalności gospodarczej. Kwalifikacje w tej materii nie muszą więc być wykorzystywane wyłącznie w procesie świadczenia usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Warto również wskazać na orzecznictwo odnoszące się do możliwości kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z dokształcaniem. Np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1958/15, sąd stwierdził, iż:

Bez wątpienia uiszczenie opłaty za egzamin wstępny, za wpis na listę aplikantów radcowskich i za legitymację aplikanta oraz opłaty roczne za aplikację, składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie radcowskim w charakterze aplikanta, opłata za egzamin radcowski i za wpis na listę radców prawnych, są warunkiem koniecznym do uzyskania tytułu zawodowego radcy prawnego i wykonywania tego zawodu. Niemniej jednak wydatki te nie pozostają w ścisłym związku przyczynowym z ewentualnymi przychodami, które osiągać będzie skarżący jako radca prawny prowadzący działalność gospodarczą. Wydatki te bowiem wykazywały przede wszystkim związek przyczynowy z uzyskaniem odpowiednich kwalifikacji zawodowych przez osobę fizyczną. Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekonstruowaniu otwartego ciągu zdarzeń, które poprzedziły uzyskanie przychodów, a równocześnie były niezbędne do ich osiągnięcia – tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy. Przyjmując stanowisko skarżącego przy ocenie, czy dany wydatek pozostaje w związku przyczynowym z prowadzeniem działalności gospodarczej przez radcę prawnego i osiąganiem przychodu z tego źródła należałoby konsekwentnie uznać za koszt uzyskania przychodu również wydatki poczynione na studia prawnicze. Warunkiem sine qua non rozpoczęcia przez radcę działalności gospodarczej jest zarówno ukończenie studiów prawniczych, jak i odbycie aplikacji i zdanie egzaminu radcowskiego (z wyjątkami przewidzianymi w u.r.p.). Tymczasem, celem poniesienia wymienionych we wniosku wydatków było uzyskanie możliwości wykonywania zawodu radcy prawnego.

(…)

Koszt w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowią zatem te wydatki, które można powiązać z działalnością gospodarczą, a nie te, które poniesiono kiedykolwiek bez ryzyka wpisanego w charakter działalności gospodarczej. Wobec powyższego związek pomiędzy wydatkami poniesionymi na aplikację a przychodem osiągniętym w wyniku wykonywania zawodu radcy prawnego jest zbyt odległy i warunkowy, aby mógł spełniać wymogi określone w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Reasumując, na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wydatki na czesne mają na celu zdobycie wiedzy oraz umiejętności, a także należytego przygotowania do zawodu adwokata, nie zaś osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest Pani obecna pozarolnicza działalność gospodarcza. Wydatki te mają – co do zasady – charakter wydatków osobistych, związanych z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy i w konsekwencji nie można ich uznawać za związane z Pani działalnością gospodarczą.

Pani stanowisko jest więc nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.