Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W latach 2003 – 2025 prowadził Pan jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach działalności we wrześniu 2021 r. nabył Pan usługę leasingu operacyjnego, w ramach której użytkował samochód częściowo w działalności gospodarczej, a częściowo prywatnie i dokonywał stosownych proporcjonalnych potrąceń w ramach podatku dochodowego i VAT. W 2022 r. podjął Pan decyzję o powolnym wygaszaniu działalności gospodarczej tak, aby zabezpieczyć sytuację swoich wieloletnich klientów. Od tego czasu większość kosztów była ponoszona z majątku prywatnego, gdyż firma generowała duże straty. We wrześniu 2023 r. dokonał Pan wykupu przedmiotu leasingu – samochodu osobowego na dane z NIP firmy i przekazał go do majątku prywatnego. Z chwilą wykupu nie dokonywał Pan żadnych odliczeń związanych z samochodem zarówno w zakresie podatku dochodowego, jak i VAT, nie wprowadził pojazdu do środków trwałych i w żaden sposób nie wykorzystywał go na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (auto nie wykorzystywane w żaden sposób w działalności, nie amortyzowane, nie generowało kosztów, nie było ujęte w ewidencji). Pojazd użytkowany był wyłącznie prywatnie. W maju 2025 r. ostatecznie zamknął Pan firmę. W chwili obecnej samochód ma już 6 lat i jako osoba prywatna chciałby Pan go sprzedać pozostawiając najprawdopodobniej w rozliczeniu na umowę kupna-sprzedaży.

Pytanie

Czy może Pan uznać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaż samochodu będzie rozporządzeniem prywatną własnością, która nie była wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, nie była też nigdy składnikiem majątku firmy opisywanym w art. 10 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z art. 14 ust. 2 pkt 19 sprzedaż pojazdu po upływie 6 miesięcy od jego nabycia nie będzie rodziła zobowiązania podatkowego z działalności gospodarczej i nie będzie wymagała opłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, który płacę zgodnie ze skalą podatkową?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem po wykupie pojazd nie spełniał cech środka trwałego używanego w działalności gospodarczej: nie został wprowadzony do ewidencji, nie podlegał amortyzacji, nie ponosił Pan kosztów eksploatacji w firmie, nie odliczał VAT, a pojazd był użytkowany wyłącznie do celów prywatnych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody ze zbycia rzeczy ruchomych nabytych w drodze odpłatnego nabycia mogą być zwolnione z opodatkowania, jeżeli zbycie następuje po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup). W świetle powyższego oraz mając na uwadze orzecznictwo i interpretacje administracyjne dotyczące kwalifikacji majątku jako prywatnego lub firmowego w zależności od faktycznego użycia i ujęcia w ewidencjach, wnosi Pan o potwierdzenie, że w opisanym stanie faktycznym sprzedaż po upływie 6 miesięcy nie będzie skutkować obowiązkiem rozliczenia przychodu w ramach działalności gospodarczej i opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

–wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodów jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

­jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec tego, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ustawa z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.; dalej: ustawa zmieniająca) wprowadziła zmiany m.in. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, do art. 10 ust. 2 dodano pkt 4, zgodnie z którym:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia: składników, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 19, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności gospodarczej, i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast do art. 14 do ust. 2 dodano m.in. punkt 19, na podstawie którego:

Przychodem z działalności gospodarczej są również: przychody z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie umowy, o której mowa w art. 23b ust. 1, przy czym przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Ten przepis ma zastosowanie do składników będących rzeczami ruchomymi (w tym samochodu osobowego) wykorzystywanych w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazuję też, że na podstawie art. 51 ustawy zmieniającej:

Przepisy art. 10 ust. 2 pkt 4 i art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy zmienianej w art. 1 mają zastosowanie do składników nabytych po dniu 31 grudnia 2021 r.

Tym samym, przytoczone zmiany dotyczą osób prowadzących działalność gospodarczą, które sprzedają składniki majątku będące rzeczami ruchomymi, wykorzystywanymi w tej działalności na podstawie tzw. umów leasingu operacyjnego, które zostały nabyte po 31 grudnia 2021 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że we wrześniu 2023 r. dokonał Pan wykupu samochodu osobowego z leasingu operacyjnego, który wcześniej był użytkowany w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Faktura wykupu została wystawiona na Pana dane z NIP firmy, samochód został przekazany do majątku prywatnego. Od momentu wykupu samochodu nie dokonywał Pan żadnych odliczeń związanych z samochodem zarówno w zakresie podatku dochodowego, jak i VAT. Samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i w żaden sposób nie był wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (samochód nie był używany w działalności gospodarczej, nie był amortyzowany, nie rozliczał Pan kosztów jego eksploatacji, nie był ujęty w ewidencji). Samochód był używany wyłącznie prywatnie. W maju 2025 r. ostatecznie zamknął Pan firmę. W chwili obecnej samochód ma już 6 lat i chciałby go Pan sprzedaż jako osoba prywatna na podstawie umowy kupna-sprzedaży.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisu zdarzenia stwierdzam, że zmiany wprowadzone ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105), tj. wprowadzony art. 10 ust. 2 pkt 4 oraz art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie w Pana sytuacji, ponieważ planuje Pan sprzedać składnik majątku (samochód osobowy), który był przedmiotem leasingu operacyjnego, nabyty po 31 grudnia 2021 r.

Wobec tego skutków podatkowych sprzedaży opisanego we wniosku samochodu nie może Pan rozważać pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy.

Skoro samochód osobowy był wykorzystywany przez Pana w Pana działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, to jego sprzedaż przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód ten został wycofany z działalności gospodarczej (wykup z leasingu operacyjnego – wrzesień 2023 r. i przeznaczenie samochodu wyłącznie do celów prywatnych), skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, który podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie ze zgłoszoną przez Pana formą opodatkowania działalności gospodarczej.

Wobec tego, przychód ze sprzedaży używanego w prowadzonej działalności gospodarczej samochodu, który był przedmiotem leasingu operacyjnego, nawet jeżeli – po wykupie z leasingu operacyjnego – nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że sprzedaż nastąpi po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności.

W związku z tym należy uznać, że sprzedaż opisanego w zdarzeniu samochodu osobowego generować będzie przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeśli samochód został wykupiony z leasingu i przekazany na Pana cele prywatne – jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującym po miesiącu, w którym zaprzestał Pan wykorzystywania go w działalności gospodarczej i dniem odpłatnego zbycia, nie upłynie 6 lat.

Wobec tego, przychód z planowanej sprzedaży samochodu osobowego, która nastąpi przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestał Pan wykorzystywania go w działalności gospodarczej (wycofał z tej działalności), będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym opisanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. .