Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 1 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 11 września 2025 r. (wpływ 11 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wskazała Pani, że stan faktyczny został dokładnie opisany we wcześniejszym wniosku o wydanie indywidualnej opinii w ocenie Pani rezydentury podatkowej (znak pisma (...)).
W związku z tym, że wszelkie informacje niezbędne do wydania interpretacji indywidualnej powinny wynikać z przedstawionego w danym wniosku zdarzenia przyszłego, a nie z innego wniosku, wezwałem Panią do przedstawienia opisu sprawy z uwzględnieniem następujących informacji:
W którym kraju posiada Pani rezydencję podatkową?
Krajowa Izba Skarbowa ustaliła, że bez względu na długość pobytu w Polsce (nawet powyżej 183 dni) Pani rezydentura podatkowa będzie tylko w Wielkiej Brytanii.
Czy otrzymywane przez Panią przychody od pracodawcy zagranicznego są/będą przychodami ze stosunku pracy; jeśli nie – proszę wskazać z jakiego tytułu Pani je otrzymuje/będzie otrzymywać?
Otrzymywane dochody od pracodawcy zagranicznego są i będą przychodami ze stosunku pracy, na którą ma Pani podpisaną umowę na pracę zdalną w 100%.
Czy praca na rzecz podmiotu zagranicznego jest/będzie wykonywana przez Panią w Polsce, czy na terenie Wielkiej Brytanii – proszę to wyjaśnić?
Praca na rzecz podmiotu zagranicznego jest i będzie wykonywana w obydwóch krajach, w zależności od Pani lokalizacji. Czyli jak jest Pani w Polsce, wykonuje Pani pracę zdalnie.
Jeśli praca wykonywana jest/będzie w Polsce, to czy będzie Pani przebywać na terenie Polski przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym?
Ze względu na bardzo pogarszający się stan zdrowia Pani mamy, jest możliwość, że będzie Pani musiała przekroczyć pobyt w Polsce i będzie Pani pracowała z Polski powyżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy w danym roku podatkowym.
Czy Pani zagraniczny pracodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce?
Nie, Pani obecny pracodawca nie posiada miejsca zamieszkania ani siedziby w Polsce.
Czy otrzymywane przez Panią wynagrodzenie od zagranicznego pracodawcy jest/będzie ponoszone przez zakład, który ten pracodawca posiada w Polsce?
Nie, ponieważ Pani pracodawca nie posiada siedziby w Polsce.
Czy w Polsce otrzymuje Pani jakiekolwiek inne dochody; jeśli tak – z jakiego tytułu?
Jedynym dodatkowym dochodem, który Pani otrzymuje w Polsce, jest to dochód z wynajmu garażu (250 zł), za który jest odprowadzany podatek miesięcznie.
Pytania
1.W jaki sposób powinno być naliczane opodatkowanie Pani dochodu, który otrzymuje Pani od pracodawcy zagranicznego?
2.Czy jeśli przekroczy Pani pobyt w Polsce powyżej 183 dni albo w roku podatkowym albo w ostatnich 12 miesiącach, to czy będzie Pani musiała się zarejestrować w Polsce jako podatnik i czy będzie Pani musiała odprowadzić podatek według zasad uzgodnionych w konwencji polsko-brytyjskiej? Jeśli tak, to jak wygląda taki proces odprowadzania podatku i czy jest coś jeszcze, co musi Pani wziąć pod uwagę w tej kwestii?
Pani stanowisko w sprawie
Uważa Pani, że zgodnie z wydaną interpretacją indywidualną o rezydenturze podatkowej (znak (...)), która potwierdziła rezydenturę podatkową w Wielkiej Brytanii, podatek od Pani dochodu powinien być tylko odprowadzany w Wielkiej Brytanii, a nie w Polsce, nawet jak przekroczy Pani pobyt w RP powyżej 183 w ostatnich 12 miesiącach albo w danym roku podatkowym.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że jest Pani rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii. Otrzymuje Pani dochody od pracodawcy zagranicznego ze stosunku pracy. Pracę na rzecz podmiotu zagranicznego wykonuje Pani w obydwóch krajach, w zależności od Pani lokalizacji. Czyli jak jest Pani w Polsce, wykonuje Pani pracę zdalnie. Ze względu na bardzo pogarszający się stan zdrowia Pani mamy, jest możliwość, że będzie Pani musiała przekroczyć pobyt w Polsce i będzie Pani pracowała z Polski powyżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy w danym roku podatkowym. Pani pracodawca nie posiada miejsca zamieszkania ani siedziby w Polsce. Otrzymywane przez Panią wynagrodzenie od zagranicznego pracodawcy nie jest ponoszone przez zakład, który ten pracodawca posiada w Polsce. Jedynym dodatkowym dochodem, który Pani otrzymuje w Polsce, jest dochód z wynajmu garażu (250 zł), za który jest odprowadzany podatek miesięcznie.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
5a) umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów uczestnictwa;
6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Wymienione powyżej przepisy stosuje się jednak z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zgodnie bowiem z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zatem w Pani sprawie znajdują zastosowanie przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840), zmodyfikowane Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).
Stosownie do art. 14 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej:
Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
W myśl natomiast art. 14 ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej:
Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a)odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
b)wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.
Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.
Co do zasady – stosownie do powołanych przepisów konwencji polsko-brytyjskiej – wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej osoby mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, podlegają opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Polski.
Z kolei w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 14 ust. 2 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Polski podlega opodatkowaniu wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.
W konsekwencji, ponieważ wskazała Pani, że ze względu na bardzo pogarszający się stan zdrowia Pani mamy istnieje możliwość, że będzie Pani musiała przekroczyć pobyt w Polsce i będzie Pani pracowała z Polski powyżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy w danym roku podatkowym – jest to równoznaczne z niespełnieniem przesłanki wskazanej w art. 14 ust. 2 lit. a ww. Konwencji.
W tej sytuacji dochód uzyskany przez Panią z pracy wykonywanej na terytorium Polski podlega w Polsce opodatkowaniu – stosownie do art. 14 ust. 1 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej.
Jeśli chodzi o sposób opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez Panią z pracy wykonywanej na terytorium Polski stwierdzam, co następuje.
W myśl art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.
Zgodnie z art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Stosownie natomiast do art. 44 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, uzyskujący z zagranicy dochody z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku pracy, są obowiązani wpłacać zaliczki na zasadach określonych w ust. 3a, po przekroczeniu okresu, który zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi warunek wyłączenia z opodatkowania tych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; w tym przypadku przy obliczaniu pierwszej zaliczki podatnik jest obowiązany uwzględnić dochody uzyskane od początku roku podatkowego.
W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Zgodnie z art. 45 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędem skarbowym, o którym mowa w ust. 1 i 1a, jest urząd skarbowy, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Z kolei zgodnie z art. 45 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, jeżeli osiągnęli dochody ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez pośrednictwa płatników lub za pośrednictwem płatników nieobowiązanych do dokonania rocznego obliczenia podatku lub osiągnęli dochody określone w art. 30b, i zamierzają opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, są obowiązani złożyć zeznania, o których mowa w ust. 1 i 1a, za rok podatkowy przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 7a.
Natomiast w myśl art. 45 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, o których mowa w art. 44 ust. 3d updof, są obowiązani w ciągu trzech miesięcy po przekroczeniu okresu 183 dni, złożyć zeznanie o wysokości dochodów z pracy uzyskanych w roku poprzedzającym rok podatkowy i wpłacić należny podatek. Jeżeli zamierzają opuścić terytorium Polski przed terminem, o którym mowa w zdaniu pierwszym, są obowiązani złożyć zeznanie podatkowe przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 45 ust. 8 updof).
Zatem jeśli będzie Pani pracowała w Polsce (Pani pracodawca zagraniczny nie ma zakładu w Polsce) powyżej 183 dni w roku podatkowym (albo w okresie 12-sto miesięcznym) – to zgodnie z art. 44 ust. 1a i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie Pani musiała sama odprowadzać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy, stosując najniższą stawkę podatkową określoną w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pierwszą zaliczkę na podatek powinna Pani wpłacić do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przekroczyła Pani 183 dni pobytu w Polsce. Przy obliczaniu pierwszej zaliczki powinna Pani uwzględnić dochody uzyskane od początku pobytu w Polsce (art. 44 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Powinna Pani złożyć zeznanie podatkowe PIT-36 w terminie od 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym lub przed opuszczeniem terytorium Polski, jeżeli zamierza je opuścić wcześniej, z zastrzeżeniem art. 45 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 45 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zeznanie powinna Pani złożyć do urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
Podsumowanie: jeśli będzie Pani pracowała w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym (albo w okresie 12-sto miesięcznym) dochód uzyskany przez Panią z pracy wykonywanej na terytorium Polski będzie w Polsce podlegał opodatkowaniu – stosownie do art. 14 ust. 1 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej, na zasadach określonych w interpretacji.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.