Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 września 2025 r. (data wpływu 30 września 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Jest Pan obywatelem polskim. Od 12 lutego 2023 roku stale przebywa Pan na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki (dalej: USA), będąc zatrudnionym w tym kraju na podstawie umowy o pracę. Wyjechał Pan do USA z zamiarem stałego pobytu, przenosząc tam swoje centrum interesów życiowych.

Posiada Pan rodzinę: żonę i pełnoletnie dzieci. Pana żona przebywa razem z Panem w USA. Pełnoletnie dzieci mieszkają w Polsce.

Od momentu wyjazdu do USA, przebywa Pan tam przez większą część roku, w latach 2023 - 2025 spędził w Polsce około 50 dni. Podobny lub nawet krótszy okres przebywania w USA przewiduje Pan w kolejnych latach (około 25 dni rocznie).

Pana żona mieszka z Panem w USA, niemniej jednak w 2025 r. spędziła w Polsce więcej niż 183 dni ze względów osobistych. Pana żona, jak i Pan, traktują jednak ten czas jako wyjątkowy, zaś po zamknięciu spraw osobistych żona dołączyła do Pana w USA, z zamiarem stałego pobytu w tym kraju. Ze względu na sytuację osobistą dłuższe pobyty żony w Polsce w kolejnych latach nie są jednak wykluczone. Niemniej jednak, za swoje centrum interesów życiowych, zarówno żona, jak i Pan, uważają USA.

Obecnie staracie się Państwo o Zieloną Kartę i nie zamierzają wrócić do Polski na stałe. Pana żona nie uzyskuje dochodów w Polsce, ani w USA.

W Polsce jest Pan właścicielem mieszkania, a także współwłaścicielem samochodu dorosłego syna. Nie uzyskuje Pan żadnych dochodów ze źródeł polskich. Nie posiada też Pan innych majątkowych związków z Polską.

Od 2023 r. de facto Pana centrum interesów życiowych zostało jednak przeniesione do USA. Posiada Pan tam dostępny dom (obecnie wynajęty, jednak po uzyskaniu Zielonej Karty Pan wraz z żoną zamierzają kupić w USA własny dom), wykonuje Pan pracę zawodową, uzyskuje dochody wyłącznie w tym kraju. Prowadzi Pan normalne życie towarzyskie, posiada kontakty społeczne, odwiedza teatry, galerie itp. Bierze Pan udział w aktywnościach społecznych (np. wolontariat w firmie, w której jest zatrudniony), uczestniczy w lokalnych świętach i wydarzeniach kulturalnych. Spędza Pan tam większą część roku.

Do Polski przyjeżdża Pan okazjonalnie.

Wynagrodzenie za pracę wpływa na amerykańskie konto bankowe. Płaci Pan w USA podatki według stawki stosowanej wobec rezydentów podatkowych tego państwa. Korzysta Pan ze wspólnego rozliczenia podatkowego z żoną w tym kraju. Posiada Pan w USA własny samochód będący do Pana dyspozycji. Ubezpieczenia są płacone w USA to: ubezpieczenie OC samochodu, a także ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenie wynajmowanego domu.

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w Polsce ani w USA. Pana amerykański pracodawca jest powiązany z poprzednim pracodawcą w Polsce, ale nie stanowi zakładu podatkowego.

Umowa o pracę, jaką zawarł Pan z amerykańskim pracodawcą jest umową lokalną, podlegającą przepisom prawa USA. Nie posiada Pan żadnych związków z Polską o charakterze zawodowym. Pracodawca amerykański i były pracodawca polski należą do tej samej grupy kapitałowej.

Celem wyjazdu do USA było przeniesienie centrum interesów życiowych z zamiarem stałego pobytu. Było to więc nie tylko zatrudnienie, ale stałe zamieszkanie w innym kraju wraz z żoną. Nie zamierza Pan wrócić na stałe do Polski. Biorąc pod uwagę powyższe, utracił Pan status polskiego rezydenta podatkowego z dniem wyjazdu do USA czyli 12 lutego 2023 r.

Ze względu na fakt, iż Pana żona w 2025 r. przekroczyła liczbę 183 dni pobytu w Polsce, a także może przekroczyć tę liczbę w latach kolejnych, zdecydował się Pan na złożenie wniosku o interpretację indywidualną, celem potwierdzenia, iż fakt ten nie powoduje zmiany jego statusu nierezydenta podatkowego w Polsce. W związku z powyższym zwrócił się Pan o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnienie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Pana żona dołączyła do Pana w czerwcu 2023 r. Początkowo przyjechał Pan do USA sam, aby zorganizować odpowiednie warunki, jak dom, samochód itp., oraz rozpocząć nową pracę. Niemniej jednak zamiarem zarówno Pana, jak i żony był wyjazd do USA na stałe.

Jest Pan uznawany za rezydenta podatkowego USA ze względu na miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Pytanie

Czy w związku z przeniesieniem swojego centrum interesów życiowych do USA w 2023 r., posiada Pan status polskiego nierezydenta podatkowego w 2025 r. i latach kolejnych i podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, pomimo faktu, iż Pana żona w 2025 r. spędziła w Polsce więcej niż 183 dni w związku ze sprawami osobistymi, oraz z tego samego powodu może spędzić w Polsce więcej niż 183 dni w kolejnych latach, przy założeniu, że intencją Pana i Pan żony jest stałe zamieszkiwanie w USA?

Pana stanowisko

Pana zdaniem, w związku z przeniesieniem swojego centrum interesów życiowych do USA w 2023 r., posiada Pan status polskiego nierezydenta podatkowego w 2025 r. i latach kolejnych i podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, pomimo faktu, iż jego żona w 2025 r. spędziła w Polsce więcej niż 183 dni w związku ze sprawami osobistymi, oraz z tego samego powodu może spędzić w Polsce więcej niż 183 dni w kolejnych latach, przy założeniu, że Pana intencją i Pana żony jest stałe zamieszkiwanie w USA.

Uzasadnienie Pana stanowiska

Zgodnie z art. 3 ust. 1. Ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Ust. 1a. stanowi, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2a, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z przepisami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (dalej „UPO”) zawarte w art. 3 pkt 8 określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza jakąkolwiek osobę (...) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania (...).

Stosownie do postanowień art. 4 UPO, jeśli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

a) będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),

b) jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,

c) jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

[Stosowanie przytoczonych przepisów w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku o interpretację]

Pana sytuacja wskazuje na to, że w Polsce powinien być Pan uważany za nierezydenta podatkowego od momentu przeniesienia swojego centrum interesów życiowych do USA w 2023 r. Faktu tego nie zmienia okoliczność, że w 2025 r. (i być może w latach kolejnych) Pana żona, ze względów osobistych, będzie przebywać w Polsce przez dłuższy okres czasu (powyżej 183 dni).

Analiza rezydencji podatkowej na gruncie przepisów Ustawy o PIT

Podkreślił Pan, że ustawa o PIT wprowadza dwa warunki wpływające na określenie rezydencji podatkowej. Jednym z nim jest kryterium długości pobytu w Polsce w ciągu roku podatkowego – jeśli osoba spędza w Polsce więcej niż 183 dni w roku, będzie uważana za polskiego rezydenta. W 2023 i w latach kolejnych spędzał/będzie spędzał w Polsce mniej niż 183 dni. Tym samym, ten warunek uznania za nierezydenta podatkowego, należy uznać za spełniony. Jednocześnie uważa Pan, że Pana centrum interesów życiowych również zostało przeniesione do USA od 2023 roku. Tam bowiem przebywa Pan przez większą część roku, posiada najbliższą rodzinę, mieszkanie, więzi ekonomiczne i społeczne. Pomimo pewnych związków z Polską (dorosłe dzieci i własność nieruchomości), należy uznać, że centrum interesów życiowych zostało przez Pana przeniesione do USA. Nie wraca Pan do Polski w każdym czasie wolnym od pracy, na weekendy, czy wakacje. Pana codzienne życie toczy się w USA. W kwestii centrum interesów ekonomicznych – również ono zostało przez Państwa przeniesione do USA. Zgodnie z treścią powołanych wyjaśnień, w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd. W tym zakresie nie ulega wątpliwości, że centrum interesów gospodarczych i ekonomicznych w Pana przypadku znajduje się w USA. Tym samym, w świetle przesłanek sformułowanych w art. 3 Ustawy o PIT, spełnia Pan wszystkie: spędza w USA więcej niż 183 dni w roku podatkowym i posiada tam centrum interesów osobistych i gospodarczych.

Analiza rezydencji podatkowej na podstawie Komentarza do Konwencji Modelowej OECD

Pragnie zwrócić uwagę na Komentarz do Konwencji Modelowej OECD (art. 4), w którym wskazano, iż uzyskanie statusu pełnego rezydenta podatkowego w danym kraju jest związany nie tylko z posiadaniem „domicylu” w danym państwie, ale także ciągłym w tym państwie przebywaniu. Dla rozstrzygnięcia rezydencji podatkowej często wystarczające jest posiadanie permanentnego miejsca zamieszkania. Zgodnie z powołanym Komentarzem, takie permanentne miejsce zamieszkania może być zarówno nieruchomością stanowiącą własność podatnika, jak i dostępną dla niego w sposób ciągły na podstawie umowy najmu. Taka sytuacja miała miejsce w Pana przypadku. Komentarz stanowi, iż dla celów określenia rezydencji podatkowej danej osoby należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności, wpływających na określenie ściślejszych powiązań osobistych i ekonomicznych. W Pana przypadku nie ma wątpliwości, że ściślejsze powiązania posiada on ze stroną amerykańską, ponieważ w tym kraju toczy się jego codzienne życie. Powyższe argumenty można zastosować wspomagająco przy interpretacji krajowych przepisów dotyczących rezydencji podatkowej.

Analiza wpływu na Pana rezydencję podatkową sytuacji Pana żony

Zgodnie z objaśnieniami Ministra Finansów z 29 kwietnia 2021 r. w sprawie rezydencji podatkowej oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W objaśnieniach wskazuje się, że wpływ na ocenę centrum interesów osobistych ma miejsce przebywania małżonka, co w Pana przypadku jest spełnione, bowiem żona przebywa w USA wraz z Panem, zaś jej podróże do Polski są sytuacją wyjątkową, spowodowaną koniecznością zaangażowania w sprawy osobiste. Małżonkowie mają w USA wspólny dom, prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Tym samym, fakt, iż Pana żona ze względów osobistych spędziła część 2025 r. w Polsce, nie zmienia faktu, iż również ona za swoje centrum interesów życiowych uważa USA. Pragnie Pan również wskazać, iż Pana rezydencja podatkowa i żony powinna być oczywiście rozpatrywana osobno. Niemniej jednak, fakt pozostawania w związku małżeńskim, powoduje, iż centrum interesów życiowych związane jest z miejscem przebywania współmałżonka. Pana zdaniem, nie ulega wątpliwości, iż centrum interesów osobistych Pana żony jest również USA, ponieważ przeprowadzili się tu wspólnie z zamiarem stałego pobytu. Przesłanka przebywania w danym kraju przez więcej niż 183 dni w roku nie stanowi jedynego kryterium przesądzającego o rezydencji podatkowej. Na kwestię tę należy patrzeć szerzej, z uwzględnieniem całokształtu okoliczności faktycznych. Tym samym, Pana zdaniem, w związku z przeniesieniem swojego centrum interesów życiowych do USA w 2023 r., posiada Pan status polskiego nierezydenta podatkowego w 2025 r. i latach kolejnych i podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, pomimo faktu, iż Pana żona w 2025 r. spędziła w Polsce więcej niż 183 dni w związku ze sprawami osobistymi, oraz z tego samego powodu może spędzić w Polsce więcej niż 183 dni w kolejnych latach, przy założeniu, że intencją Pana i Pana żony jest stałe zamieszkiwanie w USA. Pragnie Pan podkreślić, że w podobnym stanie faktycznym wydano interpretacje indywidualne, potwierdzające prawidłowość stanowiska wnioskodawców o statusie nierezydencji podatkowej:

• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 sierpnia 2024 r., 0113-KDIPT2-3.4011.367.2024.3.NM;
• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 kwietnia 2025 r., 0114-KDIP3-2.4011.220.2025.2.JM;
• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 maja 2025 r., 0115-KDIT1.4011.284.2025.1.MR;
• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 sierpnia 2025 r., 0114-KDIP3-2.4011.598.2025.2.JM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że:

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na wskazane we wniosku powiązania osobiste (rodzina: żona) może być Pan uznany, na gruncie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Jednocześnie ma Pan stałe miejsce zamieszkania oraz centrum interesów gospodarczych (praca) w USA.

Jak wskazał Pan we wniosku, od 12 lutego 2023 roku stale przebywa Pan na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA), będąc zatrudnionym w tym kraju na podstawie umowy o pracę, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31 poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. umowy:

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy:

Zgodnie z art. 4 ww. umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, pkt a w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Umowy (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwnym do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z opisu sprawy wynika, że posiada Pan stałe miejsce zamieszkania w USA, gdzie Pan pracuje i przebywa powyżej 183 dni w roku, jednocześnie Pana żona mieszka z Panem w USA, niemniej jednak w 2025 r. spędziła w Polsce więcej niż 183 dni ze względów osobistych. Ze względu na sytuację osobistą dłuższe pobyty żony w Polsce w kolejnych latach nie są jednak wykluczone. Zatem nie jest możliwe ustalenie Pana rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 lit. a) Umowy.

Zważywszy na okoliczność, że zarówno z Polską jak i z USA łączą Pana ścisłe powiązania osobiste bądź gospodarcze, brak jest możliwości przesądzenia, z którym państwem łączą Pana ściślejsze powiązania, tj. w którym państwie od momentu wyjazdu znajduje się i będzie znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b) Umowy, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Do USA wyjechał Pan 12 lutego 2023 r. Od momentu wyjazdu do USA, przebywa Pan tam przez większą część roku, w latach 2023 - 2025 spędził w Polsce około 50 dni. Podobny lub nawet krótszy okres przebywania w USA przewiduje Pan w kolejnych latach (około 25 dni rocznie), zatem Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Umowy polsko – amerykańskiej jest USA.

Oznacza to, że 2025 r. i w latach kolejnych (jeśli nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) podlega i będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega i będzie Pan podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

• zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Pana interpretacji wskazuję, że dotyczą one indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.