Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 6 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości. Uzupełnił go Pan pismem z 15 września 2025 r. (data wpływu 19 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pana rodzina (rodzice) od 6 października 1998 r. użytkowała wieczyście nieruchomość gruntową – działkę zabudowaną budynkiem biurowym, nabytą od Skarbu Państwa aktem notarialnym. Działka zakupiona na wolnym rynku od firmy w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez lata, tj. od 1998 r. do 31 sierpnia 2007 r. była wykorzystywana w ramach działalności.

Od 1 września 2007 r. Pana matka, która na ww. działce prowadziła działalność gospodarczą, przeszła na emeryturę. Od tego momentu na tej nieruchomości nie była prowadzona żadna działalność przez żadnego z członków rodziny. Od 1 września 2007 r. matka wydzierżawiła przedmiotową działkę – był to najem prywatny.

29 lutego 2024 r. zmarł Pana ojciec, na mocy ustawy (dziedziczenia ustawowego) współwłaścicielami użytkowania wieczystego stał się Pan w udziale 1/6, siostra – 1/6, matka w udziale 4/6. Dział spadku nie był przeprowadzony.

Dopiero po śmierci ojca, 11 września 2024 r. - nastąpił wykup przedmiotowej nieruchomości od Skarbu Państwa, co zostało potwierdzone aktem notarialnym Rep. Nr 2602/2024, tym samym stał się Pan współwłaścicielem nieruchomości.

W lipcu 2025 r. cała nieruchomość została sprzedana. Sprzedaż miała miejsce w okresie krótszym niż pięć lat od dnia przekształcenia użytkowania wieczystego we własność. Działka nie była dla Pana nigdy przedmiotem działalności gospodarczej, jest to majątek prywatny.

Powyższy opis dotyczy nieruchomości położonej w X przy ul. (…), obręb (…), nr geodezyjny (…), pow. (…), nr KW (…).

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że Pana rodzice – (…) - nabyli prawo użytkowania wieczystego działki położonej w X przy ul. (…) (działka nr 1/8) od firmy (…), na podstawie aktu notarialnego nr (…) z 6 października 1998 r. Działka została nabyta do majątku wspólnego rodziców, ponieważ w chwili nabycia obowiązywał ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej. Na działce znajdował się budynek biurowy, który został wzniesiony przez poprzedniego użytkownika wieczystego - firmę (…) - jeszcze przed zawarciem umowy sprzedaży z rodzicami. Od chwili nabycia prawa użytkowania wieczystego budynek ten był związany z nieruchomością i pozostawał we władaniu rodziców.

Sprzedaż działki nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieruchomość stanowi majątek prywatny współwłaścicieli, tj. Pana matki w udziale 4/6, Pana siostry 1/6 i Pana w udziale 1/6.

Na pytanie Organu o treści: „w jaki sposób wskazana we wniosku nieruchomość była przez Pana wykorzystywana (użytkowana) przez cały okres jej posiadania?”, odpowiedział Pan, że „wskazana we wniosku nieruchomość nie była nigdy w żaden sposób wykorzystywana przeze mnie w okresie jej posiadania, tj. od śmierci mojego ojca, chwili nabycia spadku do dnia sprzedaży nieruchomości”.

Poza wskazaną nieruchomością posiada Pan również inne nieruchomości:

1)mieszkanie spółdzielcze własnościowe - nabyte w drodze darowizny od rodziców aktem notarialnym w 2005 r., obecnie zamieszkiwane przez Pana syna;

2)działka wykorzystywana w działalności gospodarczej - działalność prowadzi od października 1996 r. (…); działka zakupiona aktem notarialnym w lipcu 2010 r. od (…);

3)sklep handlowo-usługowy - zakupiony aktem notarialnym w lutym 2022 r., od maja 2025 r. wynajmowany osobie trzeciej;

4)dom jednorodzinny - wybudowany na działce zakupionej aktem notarialnym w 2017 r., obecnie w nim Pan zamieszkuje.

Nigdy wcześniej nie dokonywał Pan sprzedaży żadnych nieruchomości. Wskazana we wniosku nieruchomość jest pierwszą, jaką Pan sprzedał wraz z współwłaścicielami.

W związku z tym, że Pana ojciec zmarł, Pana matka postanowiła sprzedać działkę w X, a Pan jako syn, nabył masę spadkową w udziale 1/6, wystąpił Pan z zapytaniem, czy obowiązuje Pana podatek dochodowy. Nabył Pan i sprzedał jako osoba fizyczna, ten spadek nie ma nic wspólnego z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, którą prowadzi od 1996 r.

Pytania

Czy pięcioletni okres, po którym sprzedaż nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od momentu nabycia prawa użytkowania wieczystego przez Pana rodziców w 1998 r., czy od dnia przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności we wrześniu 2024 r.? Czy jako spadkobierca swojego ojca udziału 1/6, który odziedziczył Pan w udziale w nieruchomości w momencie, gdy była ona jeszcze w użytkowaniu wieczystym, jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży tej nieruchomości w 2025 r. Czy obowiązek podatkowy obejmuje Pana tylko w zakresie odziedziczonego udziału 1/6?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od momentu nabycia prawa użytkowania wieczystego przez Pana rodziców w 1998 r., ponieważ użytkowanie wieczyste ma charakter prawa majątkowego zbywalnego.

Zgodnie z orzecznictwem oraz interpretacjami Krajowej Informacji Skarbowej, przekształcenie użytkowania wieczystego we własność nie przerywa biegu pięcioletniego terminu – okres ten biegnie dalej od momentu nabycia użytkowania wieczystego. W związku z tym, jako spadkobierca udziału 1/6 po zmarłym ojcu, który nabył użytkowanie wieczyste w 1998 r., nie powinien być Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży tej nieruchomości w 2025 r.

Oświadcza Pan, że w powyższej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, nie jest prowadzona kontrola podatkowa, ani sądowa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

·odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

·zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1)jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

2)wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter;

3)prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy, pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu oznacza, że związane z działalnością prawa i obowiązki dotyczą osoby fizycznej, która ją prowadzi; podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma kluczowe znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu.

Zakwalifikowanie do źródła przychodów ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak sposób opodatkowania przychodów, możliwość odliczenia kosztów ich uzyskania, możliwość skorzystania ze zwolnień przedmiotowych itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Przy czym, jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Przy czym, każdy przypadek należy oceniać indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności. Ocena podejmowanych działań powinna uwzględniać działania podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – skutków działań podjętych przez Pana do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem wskazanej we wniosku nieruchomości.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu nie sposób przyjąć, że planowana sprzedaż udziału w nieruchomości wygeneruje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że Pana rodzice nabyli prawo użytkowania wieczystego działki położonej w X (działka nr 1/8, pow. …) od firmy (…), na podstawie aktu notarialnego z 6 października 1998 r. Działka była zabudowana budynkiem biurowym. Działka została nabyta do majątku wspólnego rodziców, ponieważ w chwili nabycia obowiązywał ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej. Na działce znajdował się budynek biurowy, który został wzniesiony przez poprzedniego użytkownika wieczystego - firmę (…) - jeszcze przed zawarciem umowy sprzedaży z rodzicami. Od chwili nabycia prawa użytkowania wieczystego budynek ten był związany z nieruchomością i pozostawał we władaniu Pana rodziców. W dniu 29 lutego 2024 r. zmarł Pana ojciec, na mocy ustawy (dziedziczenia ustawowego) współwłaścicielami użytkowania wieczystego stał się Pan w udziale 1/6, Pana siostra – 1/6, Pana matka w udziale 4/6. Dział spadku nie był przeprowadzony. 11 września 2024 r. nastąpił wykup przedmiotowej nieruchomości od Skarbu Państwa, co zostało potwierdzone aktem notarialnym, tym samym stał się Pan współwłaścicielem nieruchomości.

W lipcu 2025 r. cała nieruchomość została sprzedana. Działka nie była dla Pana nigdy przedmiotem działalności gospodarczej, jest to majątek prywatny. Nabył Pan i sprzedał jako osoba fizyczna, ten spadek nie ma nic wspólnego z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, którą prowadzi od 1996 r.

Poza wskazaną nieruchomością posiada Pan również inne nieruchomości:

1)mieszkanie spółdzielcze własnościowe - nabyte w drodze darowizny od rodziców aktem notarialnym w 2005 r., obecnie zamieszkiwane przez Pana syna;

2)działka wykorzystywana w działalności gospodarczej - działalność prowadzi od października 1996 r. (…); działka zakupiona aktem notarialnym w lipcu 2010 r. od (…);

3)sklep handlowo-usługowy - zakupiony aktem notarialnym w lutym 2022 r., od maja 2025 r. wynajmowany osobie trzeciej;

4)dom jednorodzinny - wybudowany na działce zakupionej aktem notarialnym w 2017 r., obecnie w nim Pan zamieszkuje.

W konsekwencji, istotą działania Pani nie było/nie jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz zwykły zarząd majątkiem.

Wskazana we wniosku nieruchomość nie była nigdy w żaden sposób wykorzystywana przez Pana w okresie jej posiadania. Nigdy wcześniej nie dokonywał Pan sprzedaży żadnych nieruchomości. Wskazana we wniosku nieruchomość jest pierwszą, jaką Pan sprzedał wraz z współwłaścicielami.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że wskazana we wniosku nieruchomość (udział) nie została nabyta przez Pana dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w niej wykorzystywana, a nabycie nastąpiło w drodze spadku.

Mając na uwadze opis sprawy, dokonanej przez Pana sprzedaży udziału w nieruchomości nie można przypisać cech zorganizowania i ciągłości, które zgodnie z ustawową definicją wyznaczają zakres pojęcia działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny.

Okoliczności dotyczące nabycia nieruchomości i planowanej sprzedaży nie dają podstaw do przyjęcia, że spełnione zostają przesłanki wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkujące zaliczenie planowanej sprzedaży do działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż udziału we wskazanej we wniosku nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie powoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Pana, skutki podatkowe odpłatnego zbycia udziału we wskazanej nieruchomości należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1071).

Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:

Natomiast jak stanowi art. 925 ww. Kodeksu:

Na mocy art. 926 § 1 ww. Kodeksu:

Stosownie do art. 1025 § 1 ww. Kodeksu:

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Wątpliwości Pana budzi sprawa skutków przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu we własność, gdyż sprzedaż miała miejsce w okresie krótszym, niż pięć lat od dnia przekształcenia użytkowania wieczystego we własność.

Przepis art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 ustawy Kodeks cywilny, który stanowi, że:

Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności, niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i 237 Kodeksu cywilnego do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności. Z powyższych względów prawo użytkowania wieczystego nie zostało wymienione w art. 244 Kodeksu cywilnego wśród innych praw rzeczowych ograniczonych, lecz zostało uregulowane odrębnie, jako tytuł II księgi drugiej Kodeksu cywilnego.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty może więc rozporządzać swoim prawem zarówno w drodze czynności prawnej inter vivos, jak i mortis causa. Nie można być natomiast jednocześnie właścicielem i użytkownikiem wieczystym gruntu, ponieważ nabycie prawa własności przez użytkownika wieczystego gruntu prowadzi do wygaśnięcia użytkowania wieczystego. Możliwe jest jednak przekształcenie prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym będących dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego faktycznego władztwa nad nieruchomością. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu (nabyciu) prawa wieczystego użytkowania.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że przekształcenie prawa wieczystego użytkowania gruntu w prawo własności nieruchomości nie stanowi nowego nabycia nieruchomości. W konsekwencji, przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres pięciu lat, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa użytkowania wieczystego działki (na działce znajdował się budynek biurowy, który został wzniesiony przez poprzedniego użytkownika wieczystego) przez spadkodawcę (Pana ojca), tj. 1998 r.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzam, że sprzedaż przez Pana w 2025 r. udziału 1/6 w zabudowanej nieruchomości, który to udział nabył Pan – jak wynika z opisu – w drodze spadku po ojcu, nie stanowi dla Pana źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Dokonana przez Pana sprzedaż tego udziału nastąpiła bowiem po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa użytkowania wieczystego działki (na działce znajdował się budynek biurowy, który został wzniesiony przez poprzedniego użytkownika wieczystego) przez spadkodawcę, tj. Pana ojca (1998 r.). W związku z tym, z tytułu sprzedaży ww. udziału w nieruchomości nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu zdarzenia, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Końcowo wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (pozostałych spadkobierców).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.