Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z dnia – brak daty sporządzenia – o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 października 2025 r. (wpływ 13 października 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z (…) w 2007 r. Początkowo małżonkowie nie zawierali żadnych umów majątkowych małżeńskich, wobec czego między nimi obowiązywał ustawowy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, przewidziany w art. 31 i nast. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Rok przed ślubem w 2006 r. mąż Wnioskodawczyni, nabył prawo własności nieruchomości położonej w miejscowości (…) . Nabycie to nastąpiło wyłącznie na rzecz męża Wnioskodawczyni, co oznacza, że przedmiotowa nieruchomość weszła do majątku osobistego męża w rozumieniu art. 33 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Po ślubie małżonkowie podjęli decyzję o uregulowaniu kwestii majątkowych w sposób odmienny niż przewidziany w ustawowym ustroju. Mając na uwadze zarówno wspólne plany inwestycyjne związane z dalszym wykorzystaniem nieruchomości, jak i potrzebę wzmocnienia bezpieczeństwa prawnego obojga małżonków, w dniu (…) 2022 r. zawarli oni umowę majątkową małżeńską w formie aktu notarialnego, sporządzoną przed notariuszem (…) , Repertorium A nr (…) . Na mocy tej umowy małżonkowie dokonali rozszerzenia wspólności ustawowej na nieruchomość nabytą uprzednio przez męża, w ten sposób, że przedmiotowa nieruchomość została objęta wspólnością majątkową małżeńską i włączona do majątku wspólnego małżonków. Fakt ten ujawniony został w księdze wieczystej.

Od chwili zawarcia wskazanej umowy majątkowej z 2022 r., nieruchomość objęta księgą wieczystą nr (…) przestała stanowić składnik majątku osobistego męża i stała się współwłasnością łączną obojga małżonków, pozostającą w reżimie wspólności ustawowej.

W dniu (…) 2023 r. prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w (…) , sygn. akt (…) , orzeczono rozwód pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mężem. Wskutek orzeczenia rozwodu wspólność majątkowa małżeńska ustała, a byli małżonkowie stali się współwłaścicielami nieruchomości w częściach ułamkowych po ½ każdy.

W dniu (…) 2025 r. Wnioskodawczyni wraz z byłym mężem zawarli w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży, mocą której zbyli całą nieruchomość na rzecz osoby trzeciej. Uzyskana ze sprzedaży cena została podzielona proporcjonalnie do posiadanych udziałów we współwłasności, tj. po ½ części na rzecz każdego z byłych małżonków. Wnioskodawczyni otrzymała przypadającą jej część ceny w formie przelewu bankowego.

Obecnie Wnioskodawczyni przeznacza (zawarta przed (…) notariuszem w (…) Umowa Deweloperska z dnia (…) 2025 r. Repertorium A Nr (…) ) uzyskane środki finansowe na zakup nowej nieruchomości, w której zamierza zamieszkać. Zakup ten ma zostać sfinansowany ze środków własnych Wnioskodawczyni, pochodzących ze sprzedaży nieruchomości uprzednio stanowiącej majątek wspólny małżonków, a po rozwodzie – współwłasność w częściach ułamkowych.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość co do skutków podatkowych opisanej transakcji, w szczególności w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegającego na wyłączeniu z opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości w przypadku przeznaczenia go na własne cele mieszkaniowe.

Pytania

1.Czy środki pieniężne uzyskane przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży udziału w nieruchomości stanowiącej uprzednio majątek wspólny małżonków (a po rozwodzie współwłasność w częściach ułamkowych), przeznaczone następnie na zakup nowej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, mogą korzystać ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT?

2.Czy fakt, że sprzedaż nieruchomości nastąpiła już po rozwodzie, a Wnioskodawczyni posiadała jedynie udział w wysokości ½ części w zbywanej nieruchomości, ma wpływ na możliwość zastosowania zwolnienia podatkowego?

3.Czy wydatkowanie środków pochodzących ze sprzedaży nieruchomości na zakup nowej nieruchomości mieszkalnej, w której Wnioskodawczyni zamierza realizować własne cele mieszkaniowe, będzie traktowane jako spełniające warunek przeznaczenia przychodu na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, odpłatne zbycie nieruchomości dokonane w 2025 r. nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz U. z 2024 r, poz. 226 z późn. zm.. dalej: „ustawa o PIT"), źródłem przychodów podlegających opodatkowaniu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, o ile zbycie to:

-nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, oraz

-ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości.

W analizowanym przypadku, przedmiotowa nieruchomość o numerze księgi wieczystej (…) została nabyta przez (…) w 2006 r. i weszła do jego majątku osobistego. Następnie, w 2007 r., (…) zawarł związek małżeński z Wnioskodawczynią, a w 2022 r. małżonkowie zawarli umowę majątkową małżeńską rozszerzającą wspólność ustawową na przedmiotową nieruchomość.

W świetle ugruntowanego stanowiska organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów administracyjnych, rozszerzenie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej na nieruchomość uprzednio należącą do majątku osobistego jednego z małżonków nie stanowi „nabycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT przez drugiego małżonka.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w: (…)

wcześniejszych interpretacjach indywidualnych, m in.: (…)

Z powyższego wynika, że dla potrzeb określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, datę jej nabycia należy utożsamiać z rokiem 2006, tj. datą nabycia nieruchomości przez (…) . Skutek rozszerzenia wspólności majątkowej w 2022 r. pozostaje irrelewantny z punktu widzenia art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, albowiem nie kreuje nowego momentu „nabycia” przez drugiego małżonka.

Wnioskodawczyni wskazuje również, że w 2023 r. doszło do rozwodu małżonków, a następnie w 2025 r. dokonali oni sprzedaży nieruchomości. Niezależnie od faktu ustania wspólności ustawowej, istotne pozostaje, że do transakcji odpłatnego zbycia doszło po upływie pięciu lat, licząc od końca 2006 r.

Tym samym, sprzedaż nieruchomości w 2025 r miała miejsce po upływie okresu pięcioletniego określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Mając na uwadze przedstawione argumenty, należy uznać, że:

Rozszerzenie wspólności ustawowej małżeńskiej na nieruchomość nabyta w 2006 r. przez (…) nie stanowiło „nabycia” przez Wnioskodawczynię w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Za moment nabycia nieruchomości, zarówno w odniesieniu do (…) , jak i Wnioskodawczyni należy przyjąć rok 2006.

Sprzedaż nieruchomości w 2025 r. nastąpiła po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. wobec czego nie generuje obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży nieruchomości dokonana w 2025 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z opisu sprawy wynika, że w 2007 r. zawarła Pani związek małżeński. Rok przed ślubem w 2006 r. Pani mąż nabył prawo własności nieruchomości położonej w miejscowości (…) . Nabycie to nastąpiło wyłącznie na rzecz Pani męża, co oznacza, że przedmiotowa nieruchomość weszła do jego majątku osobistego.

Następnie (…) 2022 r. zawarła Pani z mężem umowę majątkową małżeńską w formie aktu notarialnego. Na mocy tej umowy dokonała Pani z mężem rozszerzenia wspólności ustawowej na nieruchomość nabytą uprzednio przez Pani męża, w ten sposób, że przedmiotowa nieruchomość została objęta wspólnością majątkową małżeńską i włączona do majątku wspólnego małżonków. Fakt ten ujawniony został w księdze wieczystej. (…) 2023 r. prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w (…) orzeczono rozwód pomiędzy Panią a mężem. (…) 2025 r. wraz z byłym mężem zawarła Pani w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży, mocą której zbyła Pani wraz z byłym mężem całą nieruchomość na rzecz osoby trzeciej. Uzyskana ze sprzedaży cena została podzielona proporcjonalnie do posiadanych udziałów we współwłasności, tj. po ½ części na rzecz każdego z byłych małżonków. Otrzymała Pani przypadającą jej część ceny w formie przelewu bankowego.

Powzięła Pani wątpliwość, czy w opisanej sytuacji może Pani zastosować zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatkując uzyskany przychód ze zbycia udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat od nabycia na zakup nowej nieruchomości.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy konieczne jest powołanie przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), normujących stosunki majątkowe między małżonkami.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Stosownie natomiast do treści art. 33 pkt 1 i 2 ww. Kodeksu:

Z kolei jak stanowi art. 35 ww. Kodeksu:

Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Jak stanowi art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa.

Zgodnie z art. 47 § 1 i § 2 ww. ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że małżonkowie – poprzez zawarcie stosownej umowy – mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Ponadto, w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takim jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego.

Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.

Należy również wskazać na jednolicie ukształtowaną linię orzeczniczą, zgodnie z którą włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Taki pogląd wyraził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 maja 2016 r. sygn. akt II FSK 1110/14, podkreślając, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny. Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Analogiczne stanowisko zaprezentował NSA w wyroku z 12 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 933/18 dotyczącym darowizny nieruchomości z majątku osobistego jednego z małżonków do majątku objętego wspólnością ustawową. Zdaniem Sądu, skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy PIT od daty czy to ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej, czy też przeniesienia pojedynczego składnika z majątku osobistego jednego z nich do wspólnego majątku małżonków. Nie ma zatem podstaw prawnych, aby termin nabycia przez żonę nieruchomości liczyć od daty zawarcia umowy darowizny, a należy przyjąć jako datę nabycia przez nią nieruchomości datę jej nabycia przez męża, skoro została na mocy umowy darowizny objęta wspólnością małżeńską. W ocenie Sądu, jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku osobistego jednego z nich do majątku wspólnego obojga małżonków jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT nieruchomości i innych praw majątkowych przez drugiego małżonka. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej. W ocenie Sądu konsekwencje podatkowe darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego winny być identyczne, jak w przypadku umownego rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej w trybie art. 48 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

W oparciu o powyższe stwierdzam, że zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołują takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy. Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzących uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu tego przepisu. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Odnosząc powyższe wnioski do przedstawionego przez Panią opisu zdarzenia uznać należy, że włączenie w 2022 r. do majątku wspólnego małżonków nieruchomości, stanowiącej uprzednio majątek osobisty Pani męża, nie stanowiło nabycia tej nieruchomości przez Panią w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć dla Pani od końca roku kalendarzowego, w którym nieruchomość nabył małżonek, tj. od końca 2006 r.

W konsekwencji, odpłatne zbycie w 2025 r. udziału w przedmiotowej nieruchomości, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest dla Pani źródłem przychodu w rozumieniu ww. przepisu. Tym samym nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu odpłatnego zbycia opisywanej nieruchomości.

Jednocześnie, z tego względu, że sprzedaż przez Panią udziału w nieruchomości nie skutkuje powstaniem po Pani stronie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (uzyskany przychód w ogóle nie podlega opodatkowaniu) – niezasadnym stało się rozpatrywanie Pani wniosku w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie zainteresowanego, który składa wniosek o jej wydanie. Wobec powyższego, należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawnopodatkową tylko dla Pani, a nie dla drugiego współwłaściciela nieruchomości.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.