Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Odpowiadając na wezwania uzupełnił go Pan 14 i 19 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 23 kwietnia 2025 r. wyjechał Pan z Polski do USA w związku z przeniesieniem służbowym w ramach zatrudnienia w X ((...)). Od dnia 28 kwietnia 2025 r. pracuje Pan w X w (...), USA. Od 1 czerwca 2025 r. wynajmuje Pan z małżonką dom w A, (...). Pana małżonka – A.A przybyła do USA 16 lipca 2025 r. (wiza L2). W 2025 r. przebywał Pan w Polsce od 1 stycznia do 22 kwietnia (113 dni) oraz planuje Pan wizytę ok. 10 dni w grudniu – łącznie ok. 123 dni. Pana małżonka przebywała w Polsce od 1 stycznia do 15 lipca (196 dni) oraz planuje wizytę ok. 10 dni w grudniu – łącznie ok. 206 dni. W Polsce razem z małżonką jest Pan współwłaścicielem mieszkania przy ul. B1 m 1 w C, zamieszkiwanego przez pełnoletnie dzieci. Ponadto Pana małżonka jest właścicielką domu przy ul. D1 w C. Od 23 kwietnia 2025 r. uzyskuje Pan wyłącznie dochody z pracy w USA.

Uzupełniając wniosek wyjaśnił Pan, że pobyt w USA od 23 kwietnia 2025 r. jest związany z zamiarem stałego pobytu w tym kraju. Od dnia 28 kwietnia 2025 r. wykonuje Pan pracę na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w X., (...), USA. Obecnie posiada Pan wizę pracowniczą L1, która wiąże Pana z obecnym pracodawcą.

Dodatkowo jest Pan w trakcie procesu imigracyjnego – uzyskał Pan już pozytywną decyzję w sprawie przyznania wizy w kategorii Employment Based 2nd Preference (EB-2 NIW). Oczekuje Pan na jej formalne wydanie na początku 2026 r. Uzyskanie tej wizy da Panu status tzw. posiadacza zielonej karty (lawful permanent resident), co zapewni Panu prawo stałego pobytu, swobodnej zmiany pracodawcy, a w dalszej perspektywie możliwość ubiegania się o obywatelstwo USA.

Potwierdził Pan, że ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w USA, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. Wskazał Pan jednocześnie, że od (...) kwietnia 2025 r. – momentu wyjazdu z Polski i rozpoczęcia pobytu w USA – Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajduje się w USA. Od tego dnia został Pan objęty amerykańskim obowiązkiem podatkowym i posiada numer Social Security.

Po 23 kwietnia 2025 r. z Polską łączyły Pana:

·współwłasność mieszkania przy ul. B1 m 1 w C (zamieszkiwanego przez pełnoletnie dzieci),

·dwa kredyty hipoteczne o łącznym obecnym zadłużeniu ok. 800 000 PLN (związane z mieszkaniem oraz domem przy ul. D1),

·kredyt gotówkowy w wysokości ok. 120 000 PLN,

·limit w koncie bankowym w wysokości ok. 60 000 PLN,

·współwłasność samochodu (...) z 2012 r. (wspólnie z żoną i synem), o wartości ok. 25 000 PLN,

·rachunki bankowe w Polsce, bez oszczędności.

Dom przy ul. D1 w C, choć obciążony kredytem hipotecznym, nie jest Pana własnością. Jest to majątek osobisty Pana żony. Nieruchomość została wybudowana na działce, którą żona nabyła po zawarciu małżeństwa, w całości ze środków pochodzących ze sprzedaży jej wcześniejszej nieruchomości stanowiącej majątek osobisty sprzed ślubu. Obecnie właścicielem zarówno działki, jak i domu jest wyłącznie Pana żona. Nie prowadzi Pan w Polsce działalności gospodarczej i nie uzyskuje dochodów z pracy ani innych aktywów.

Po 23 kwietnia 2025 r. z USA łączyły Pana:

·początkowo wynajmowane mieszkanie tymczasowe w (...),

·od 1 czerwca 2025 r. wynajmowany dom w (...),

·dochody z pracy w X, (...), USA,

·rachunek bankowy w USA,

·składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w USA,

·samochód (...) zakupiony w maju 2025 r. w USA, o wartości ok. 80 000 PLN.

Odpowiadając na pytanie w zakresie powiązań osobistych łączących Pana z USA po 23 kwietnia 2025 r. wskazał Pan, że od 16 lipca 2025 r. mieszka w USA z żoną A i synem E, którzy dołączyli do Pana w połowie lipca. Syn E, lat 13, od 2 września 2025 r. rozpoczął naukę w lokalnym gimnazjum (middle school) w (...), co wiąże całą rodzinę z systemem edukacyjnym w USA. W USA prowadzi Pan wspólne życie rodzinne, i tam sprawuje Pan opiekę nad dzieckiem uczącym się w szkole w (...), prowadzi aktywność zawodową i społeczną związaną wyłącznie z USA. W USA mieszkał Pan początkowo w mieszkaniu tymczasowym w (...), gdzie przebywał Pan w czasie poszukiwania domu na stałe, a od 1 czerwca 2025 r. w wynajętym domu przy (...).

Po 23 kwietnia 2025 r.:

·Pana pracodawcą jest podmiot amerykański – X, (...), USA (wynagrodzenie wypłacane w USD, podatki potrącane w USA),

·z USA łączy Pana aktywność zawodowa, integracja w lokalnej społeczności (...), szkoła syna, wydarzenia kulturalne,

·z USA zarządza Pan majątkiem i finansami, a nieruchomością w Polsce zajmuje się agencja nieruchomości na podstawie pełnomocnictwa,

·stałe ognisko domowe od 1 czerwca 2025 r. ma Pan w domu w (...).

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 1)

Czy w opisanym stanie faktycznym od dnia 23 kwietnia 2025 r. podlega Pan w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a Pana rezydencja podatkowa powinna być uznana za przeniesioną do USA zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT oraz postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a USA?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie, oznaczone we wniosku nr 1.

W zakresie pytania nr 2, które dotyczyło sytuacji prawnopodatkowej Pana małżonki – zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, od dnia 23 kwietnia 2025 r. nie spełnia Pan kryteriów rezydencji podatkowej w Polsce (art. 3 ust. 1a ustawy o PIT), gdyż:

a) nie przebywa w Polsce ponad 183 dni w roku podatkowym 2025,

b) Pana ośrodek interesów życiowych i gospodarczych został przeniesiony do USA.

W konsekwencji od tej daty podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w USA, a w Polsce jedynie ograniczonemu.

Od dnia 23 kwietnia 2025 r. Pana ośrodek interesów życiowych i gospodarczych znajduje się w USA, nie przebywa Pan w Polsce ponad 183 dni w roku podatkowym, Pana wynagrodzenie pochodzi wyłącznie z pracy w USA, mieszka Pan w USA z rodziną i posiada tam stałe ognisko domowe, syn rozpoczął edukację w (...), co dodatkowo wiąże rodzinę z USA, w Polsce pozostały jedynie aktywa pasywne oraz zobowiązania (współwłasność mieszkania, kredyty, samochód (...)), które nie decydują o rezydencji.

W konsekwencji uważa Pan, że od tego dnia nie jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a Pana państwem rezydencji jest USA (zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT oraz art. 4 umowy Polska – USA o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ponadto jak wskazano w ww. Objaśnieniach, zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek.

Powyższe przepisy w zakresie rezydencji podatkowej stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Skoro zatem w Polsce do 15 lipca 2025 r. zamieszkiwała Pana małżonka i małoletni syn, był Pan współwłaścicielem mieszkania zamieszkiwanego przez pełnoletnie dzieci, posiadał Pan dwa kredyty hipoteczne, kredyt gotówkowy, limit w koncie bankowym, rachunki bankowe bez oszczędności oraz był Pan współwłaścicielem samochodu to uznać należy, że do 15 lipca 2025 r. nadal posiadał Pan w Polsce swoje centrum interesów życiowych.

Powyższe oznacza, że do 15 lipca 2025 r. spełniał Pan przesłanki pozwalające uznać Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy nie przesądza jednak o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powyższe przepisy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, co wynika z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze, że od 23 kwietnia 2025 r. Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajduje się również w USA, gdzie został Pan objęty amerykańskim obowiązkiem podatkowym, ustalając Pana rezydencję podatkową należy odnieść się do regulacji Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. 1976 Nr 31, poz. 178, dalej Umowa polsko-amerykańska).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. Umowy polsko-amerykańskiej:

Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast, przepis art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. Umowy stanowi, że:

Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Na podstawie art. 4 tej Umowy:

Jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

a)będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,

c)jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski lub Stanów Zjednoczonych” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych tych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, należy zaznaczyć, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Analizując pierwszą z ww. norm kolizyjnych, należy mieć na uwadze, iż w opisie zdarzenia wskazał Pan, że po przyjeździe do USA zamieszkiwał Pan w mieszkaniu „tymczasowym” w (...) a od 1 czerwca 2025 r. miał stałe ognisko domowe w USA, jednocześnie jednak, z opisu zdarzenia wynika, że to w Polsce do 15 lipca 2025 r. nadal zamieszkiwała Pana rodzina - żona z małoletnim dzieckiem, jak również posiadał Pan w Polsce mieszkanie. Podkreślenia wymaga, że w Komentarzu do Konwencji Modelowej OECD wskazuje się, że jeśli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie. Powyższe wskazuje, że od 23 kwietnia do 15 lipca 2025 r. może być Pan uznany za osobę mającą stałe miejsce zamieszkania w obu państwach.

W związku z tym Pana miejsce zamieszkania należy ustalić w oparciu o kolejne kryterium wskazane w art. 4 Umowy polsko-amerykańskiej. Z opisu zdarzenia wynika, że w okresie od 23 kwietnia 2025 r. do 15 lipca 2025 r. to w Polsce zamieszkiwała Pana małżonka z małoletnim dzieckiem, posiadał Pan mieszkanie zamieszkałe przez pełnoletnie dzieci, trzy kredyty, w tym dwa hipoteczne, samochód, rachunki bankowe. Co prawda w USA – jak Pan wyjaśnił wynajmował Pan mieszkanie a następnie dom, pracował, a także posiadał konto bankowe i samochód, to jednak mając na uwadze, że ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (zgodnie z Umową polsko-amerykańską - ośrodek powiązań osobistych) łączyły Pana niewątpliwie z Polską uznać należy, że w okresie od 23 kwietnia do 15 lipca 2025 r. Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych – ustalonym w oparciu o Umowę polsko-amerykańską, była Polska. Oznacza to, że – w okresie od Pana wyjazdu z Polski do momentu przeprowadzki do USA Pana małżonki i małoletniego dziecka, tj. od 23 kwietnia do 15 lipca 2025 r. – podlegał Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Nie można zatem zgodzić się z Pana stanowiskiem, że od 23 kwietnia 2025 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast od 16 lipca 2025 r., kiedy to Pana małżonka wraz z małoletnim dzieckiem przeprowadziła się do Pana do USA, gdzie zamierza Pan zostać na stałe i Pana dziecko rozpoczęło edukację, podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od ewentualnych dochodów uzyskanych na terytorium Polski. Zasadnym jest bowiem stwierdzenie, że w związku z wyprowadzką najbliższej rodziny z Polski nie spełnia Pan przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.