Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 18 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych zawarcia nieoprocentowanej umowy pożyczki. Uzupełnił go Pan pismem oraz poprzez wniesienie dodatkowej opłaty 8 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Ma Pan miejsce zamieszkania w Polsce. (…) lipca 2025 r., jako pożyczkobiorca, zawarł Pan umowę pożyczki. Pożyczkodawcą jest osoba fizyczna, będąca obcokrajowcem, zamieszkała w (…).
Przedmiotem pożyczki jest kwota (…) USD. Pożyczki udzielono na 10 lat (od chwili zawarcia umowy) i bez oprocentowania. Zgodnie z postanowieniami umowy, jako pożyczkobiorca powinien Pan każdego roku obowiązywania umowy spłacać pożyczkodawcy kapitał w kwocie (…) USD. Niemniej ma Pan również możliwość dokonania przedterminowej spłaty pożyczki. Strony ustaliły, że prawem właściwym dla zawartej pożyczki jest polski system prawny.
Kapitał pożyczki ((…) USD) został przekazany przez pożyczkodawcę z jego rachunku bankowego prowadzonego w (…) przez (…). Taki przelew zasilił (spowodował uznanie) rachunek bankowy Pana jako pożyczkobiorcy prowadzony w Polsce przez (…).
Strony tej umowy nie są ze sobą spokrewnione ani spowinowacone. Łączy je natomiast przyjacielska relacja i dłuższa już znajomość. Z tej racji pożyczkodawca wiedział, że nosi się Pan z zamiarem zakupu nieruchomości w Polsce. W związku z powyższymi faktami, jak również z uwagi na okoliczność, iż sytuacja dochodowa/majątkowa pożyczkodawcy na to pozwala, zaoferował on gotowość wsparcia Pana pożyczką pieniężną – bezodsetkową – na taki cel. Zaakceptował Pan ofertę pożyczki, z którą wyszedł i złożył Panu pożyczkodawca. Do zawarcia umowy doszło w sposób zdalny (drogą mailową – tzn. strony posiadają skany/zdjęcia umowy z ich podpisami).
W chwili złożenia oferty oraz jej akceptacji, co skutkowało zawarciem umowy, jak również w chwili przekazywania (przelewania) środków pieniężnych stanowiących kapitał pożyczki, kontrahenci pozostawali (przebywali) w państwach, w których zamieszkują (tj. pożyczkodawca – w (…), natomiast Pan (pożyczkobiorca) – w Polsce).
Z ostrożności podatkowej zgłosił Pan naczelnikowi urzędu skarbowego fakt zawarcia umowy pożyczki i zapłacił od tego podatek PCC. Niemniej nastąpiło to z uwagi na chęć zapobieżenia ryzyku zastosowania 20% sankcyjnej stawki podatku PCC, a nie z uwagi na przekonanie, by umowa taka rodziła obowiązek podatkowy po Pana stronie.
Pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
Czy udzielenie nieoprocentowanej pożyczki pieniężnej oznacza, że po Pana stronie jako pożyczkobiorcy występuje inne nieodpłatne świadczenie skutkujące powstaniem u Pana obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych ?
Pana stanowisko w sprawie
Odnośnie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, stoi Pan na stanowisku, iż nie wystąpi inne nieodpłatne świadczenie.
Taka ocena prawna wynika z faktu, że w myśl art. 720 § 1 kodeksu cywilnego (dalej: KC): przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Natomiast art. 720(1) § 1 KC stanowi: przepis art. 720 § 1 nie wyłącza prawa dającego pożyczkę pieniężną do żądania od biorącego pożyczkę odsetek oraz pozaodsetkowych kosztów, z zachowaniem przepisów poniższych.
Z zestawienia tych przepisów wynika zatem, że pożyczkodawca i pożyczkobiorca mają określone możliwości ułożenia stosunku prawnego pożyczki. Może zostać ona udzielona z odsetkami albo bez oprocentowania.
Jest to zgodne z zasadą swobody umów wynikającą z art. 353(1) KC stanowiącego, że: strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Skoro rozwiązanie wybrane przez Pana i Pana przyjaciela zgodne jest z wzorcem kodeksowym, to nie występuje w tym przypadku inne nieodpłatne świadczenie, które podlegałoby obowiązkowi podatkowemu w zakresie PIT. Odmienna konkluzja byłaby uzasadniona wówczas, gdyby pożyczka mogła stanowić jedynie finansowanie o charakterze odpłatnym (odsetkowym). Wtedy to należałoby przyjąć, iż brak zastrzeżenia oprocentowania na rzecz pożyczkodawcy stanowi dla pożyczkobiorcy korzyść w postaci innego nieodpłatnego świadczenia.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 11 ust. 2 omawianej ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Według art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, jednakże w orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że pojęcie to związane jest ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane być musi jako świadczenie, z którym nie jest związana zapłata w jakiejkolwiek postaci.
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności tych podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Umowa pożyczki uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071). Stosownie do art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Biorąc pod uwagę cytowany przepis należy stwierdzić, że na gruncie ustawy Kodeks cywilny umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny. Odpłatność można ustalić w różny sposób, np. w postaci oprocentowania wyrażonego w pieniądzu, przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, zezwolenia na korzystanie z rzeczy, udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę.
Należy podkreślić, że jeżeli strony w umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek, to fakt ten nie rodzi skutków podatkowych w postaci uzyskania przez pożyczkobiorcę nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest obojętne podatkowo.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że zawarł Pan umowę pożyczki z osobą fizyczną, będącą obcokrajowcem, zamieszkałą w (…). Przedmiotem pożyczki jest kwota (…) USD. Pożyczki udzielono na 10 lat (od chwili zawarcia umowy) i bez oprocentowania. Nie jest Pan spokrewniony ani spowinowacony z pożyczkodawcą. Łączy go z Panem przyjacielska relacja i dłuższa już znajomość. Z tej racji pożyczkodawca wiedział, że nosi się Pan z zamiarem zakupu nieruchomości w Polsce. W związku z powyższym zaoferował on gotowość wsparcia Pana pożyczką pieniężną – bezodsetkową – na taki cel. Zaakceptował Pan ofertę pożyczki, z którą wyszedł i złożył Panu pożyczkodawca. Do zawarcia umowy doszło w sposób zdalny (drogą mailową – tzn. strony posiadają skany/zdjęcia umowy z ich podpisami). W chwili złożenia oferty oraz jej akceptacji, jak również w chwili przekazywania (przelewania) środków pieniężnych stanowiących kapitał pożyczki, przebywał Pan w Polsce.
Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że skoro strony umowy pożyczki ustaliły, że pożyczka zostanie udzielona bez jakiegokolwiek wynagrodzenia dla pożyczkodawcy za udostępnienie pożyczkobiorcy kapitału, oznacza to, że udzielona pożyczka ma charakter nieodpłatny. Zatem nieoprocentowana pożyczka, którą zaciągnął Pan od niespokrewnionej osoby fizycznej, nie spowodowała powstania po Pana stronie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Tym samym, nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na Pana pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.