Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 24 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 26 sierpnia 2025 r. (wpływ 2 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
(…) 2025 r. w Sądzie Okręgowym w (…) zapadł wyrok sygn. akt (…) w sprawie renty z ZUS zobowiązujący ZUS do spłaty renty za okres od (…) 2022 r. Wyrok uznał za błędne orzeczenie lekarza orzecznika oraz stwierdził odpowiedzialność ZUS za niewypłacenie świadczenia.
(…) 2025 r. ZUS wykonał wyrok i dokonał jednorazowej spłaty wraz ze świadczeniem za (…) 2025 r.
Renta jest ustalona do (…) 2025 r. Oczekuje też Pani na rozstrzygnięcie sprawy o rentę rodzinną. Pani renta to renta socjalna z ZUS. Jest to renta wypłacana w kwocie najniższej i niebędąca dochodem opodatkowanym.
ZUS dokonał spłaty jednorazowo, w decyzji zaznaczając podział na lata ze wskazaniem wysokości kwot obowiązujących wtedy rent.
Sprawa sądowa toczyła się przez 3,5 roku.
ZUS od wypłaconej kwoty pobrał podatek uwzględniając jedynie kwotę wolną. Podatek pobrano w kwocie (…) zł.
Pobiera Pani rentę od (…) r. i nigdy taka sytuacja nie zaistniała. Pobierając rentę na bieżąco nie zapłaciłaby Pani podatku. Nie czuje się Pani w obowiązku opłacania nie swoich zobowiązań. W identycznej sytuacji osoby pobierające rentę na bieżąco nie płaca podatku. Spłata ta nie jest dla Pani nagrodą, odszkodowaniem ani żadnym wzbogaceniem tylko spłatą jedynego źródła utrzymania, bez którego musiała Pani żyć przez 3,5 roku.
Pytanie (wynikające z uzupełnienia wniosku)
Czy w opisanej sytuacji zachodzi konieczność zapłaty podatku dochodowego od spłaty renty przez ZUS na podstawie wyroku sądu?
Pani stanowisko w sprawie (wynikające z uzupełnienia wniosku)
W Pani ocenie, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie musi Pani płacić podatku dochodowego w ww. sprawie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłami przychodu są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy:
Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych; rentą lub rentą rodzinną jest również świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658).
Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że (…) 2025 r. w Sądzie Okręgowym w (…) zapadł wyrok zobowiązujący Zakład Ubezpieczeń Społecznych do spłaty na Pani rzecz renty za okres od (…) 2022 r. Wyrok uznał za błędne orzeczenie lekarza orzecznika oraz stwierdził odpowiedzialność ZUS za niewypłacenie świadczenia. W (…) 2025 r. ZUS wykonał wyrok i dokonał jednorazowej spłaty wraz ze świadczeniem za (…) 2025 r. ZUS dokonał spłaty jednorazowo, w decyzji zaznaczając podział na lata ze wskazaniem wysokości kwot obowiązujących wtedy rent. ZUS od wypłaconej kwoty pobrał podatek uwzględniając jedynie kwotę wolną. Podatek pobrano w kwocie (…) zł. Pani zdaniem podatek został pobrany niesłusznie.
Należy zauważyć, że wykładnia językowa przytoczonego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że momentem przesądzającym o powstaniu przychodu jest moment jego uzyskania, tj. chwila kiedy podatnik otrzymał (lub postawiono do jego dyspozycji) wartości pieniężne, albo otrzymał świadczenia w naturze bądź inne nieodpłatne świadczenie. Do tego typu świadczeń nie mają bowiem zastosowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym przepisy szczególne.
Przez określenie „otrzymane”, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, lecz także kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast, „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.
Z definicji pojęcia przychodu, jako świadczenia otrzymanego, czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego – roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również – miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).
O powstaniu przychodu można zatem mówić nie tylko w sytuacji, w której podatnik faktycznie otrzyma określoną ilość środków pieniężnych, ale też wtedy, gdy zostaną mu one udostępnione w ten sposób, że będzie mógł nimi rozporządzać.
Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przychód z tytułu renty wypłaconej za okres od (…) 2022 r. jest przychodem roku, w którym nastąpiło przekazanie Pani kwoty ww. renty, zatem w przedmiotowej sprawie – przychodem 2025 r. Okoliczność, że dochody z tytułu renty były należne także za lata wcześniejsze a ZUS niesłusznie ich nie wypłacał, nie ma wpływu, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na moment opodatkowania.
W konsekwencji, w sytuacji wypłaty zaległej renty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, w przedstawionym stanie faktycznym, obowiązek podatkowy powstał u Pani w 2025 r., tj. w roku otrzymania ww. renty. Bez wpływu na ten fakt pozostaje okoliczność, że wypłacona kwota dotyczy świadczenia należnego także za poprzednie lata, tj. od (…) 2022 r.
Wypłacona Pani kwota jednorazowego świadczenia rentowego za okres od (…) 2022 r. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wypłacone Pani w 2025 r. zaległe świadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stanowi dla Pani przychód w 2025 r.
Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali podatkowej:
|
Podstawa obliczenia podatku w złotych |
Podatek wynosi |
|
|
Ponad |
do |
|
|
120 000 |
12% minus kwota zmniejszająca podatek 3600 zł |
|
|
120 000 |
10 800 zł + 32% nadwyżki ponad 120 000 zł |
|
Roczna kwota wolna od podatku wynosi do 30.000 zł, co jest efektem kwoty zmniejszającej podatek w wysokości 3.600 zł, o której mowa w pierwszym przedziale skali podatkowej.
W związku z powyższym uzyskany przez Panią przychód w 2025 r. z tytułu jednorazowej wypłaty – na mocy wyroku sądowego – świadczenia rentowego, podlega opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w ww. art. 27 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem kwoty wolnej od podatku w wysokości 30.000 zł rocznie.
Wypłaconą kwotę powinna Pani wykazać w zeznaniu podatkowym za 2025 r.
Pani stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.