Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem złożonym 16 września 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W latach 2022/2023 złożyła Pani pozwy przeciwko szpitalowi, w którym była zatrudniona jako pielęgniarka, o odszkodowanie za okres 1 stycznia 2021 r. - 31 stycznia 2023 r., z tytułu nierównego traktowania, polegającego na otrzymywaniu wynagrodzenia za pracę w niższej wysokości, niż w tym okresie otrzymywały inne pielęgniarki zatrudnione na tym samym oddziale i wykonujące pracę jednakowej wartości, mając ten sam zakres obowiązków. Wyrokiem sądu zasądzona została kwota tytułem odszkodowania, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Kwotę odszkodowania szpital wypłacił, traktując ją jako dochód ze stosunku pracy, czyli pomniejszając o podatek i inne składki. W związku z dochodzeniem swoich roszczeń dotyczących Pani dochodu przed sądem poniosła Pani koszty związane z wynajmem adwokata.

Uzupełnienie stanu faktycznego

12 września 2025 r. udzieliła Pani odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu:

a)W jaki sposób i na podstawie jakich przepisów prawa została określona wysokość przyznanego Pani odszkodowania?

b)Kiedy uprawomocnił się wyrok sądu (należy wskazać datę)?

c)Czy kwota zasądzonego odszkodowania stanowi różnicę pomiędzy wynagrodzeniem, jakie otrzymała Pani a wynagrodzeniem, jakie powinna była otrzymać gdyby nie doszło do naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu?

d)Kiedy (należy wskazać dokładną datę) dokonano wypłaty na Pani rzecz zasądzonych przez Sąd świadczeń wraz z odsetkami za opóźnienie?

e)Czy koszty związane z wynajmem adwokata zostały Pani zwrócone w jakiejkolwiek formie (np. wystąpiła Pani do sądu o zwrot poniesionych przez Panią kosztów postępowania w tym wynagrodzenia adwokata, który prowadził Pani sprawę i w wyroku sądu zasądzono na Pani rzecz zwrot kosztów postępowania, w inny sposób – jaki)?

Odpowiedzi:

I.Sprawa …/23

a)Wysokość roszczenia została ustalona na podstawie przedstawionego przez pozwanego wyliczenia różnicy pomiędzy otrzymanym wynagrodzeniem brutto a hipotetycznie obliczonym wynagrodzeniem, gdyby wynagrodzenie zasadnicze wynosiło tyle, ile pielęgniarek z grupy 2 zgodnie z ustawą z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych - za okres 01.01.2019 r. - 31.12.2020 r.

Podstawa prawna roszczenia art. 18^3d k.p.

b)Data prawomocności: … 11.2024 r.

c)Tak.

d)26.09.2024 r. - 17.023,37 zł netto - kwota odszkodowania, 15.10.2024 r. - 4.903,51 zł - odsetki.

e)Tak, kwotę 2.700 zł, przelew z 09.01.2025 r., ale zgodnie z umową z adwokatem, zasądzone koszty stanowiły element wynagrodzenia adwokata. Dodatkowo poniosłam koszty związane z wynajęciem adwokata w ww. sprawie, w wysokości 5.180,29 zł (pięć tysięcy, sto osiemdziesiąt zł, dwadzieścia dziewięć groszy), zapłacono przelewem dn. 23.12.2024 r. zgodnie z umową z adwokatem.

II.Sprawa …/23

a)Wysokość roszczenia została ustalona na podstawie przedstawionego przez pozwanego wyliczenia różnicy pomiędzy otrzymanym wynagrodzeniem brutto a hipotetycznie obliczonym wynagrodzeniem, gdyby wynagrodzenie zasadnicze wynosiło tyle, ile pielęgniarek z grupy 2 zgodnie z ustawą z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych - za okres 01.01.2021 r. - 31.01.2022 r.

Podstawa prawna roszczenia art. 18^3d k.p.

b)Data prawomocności: … 04.2025 r.

c)Tak.

d)15.11.2024 r. - 29.623,57zł - netto, kwota odszkodowania, 10.01.2025 r. - 7.687,61 zł - odsetki.

e)Tak, kwotę 2.700 zł, przelew 19.03.2025 r., ale zgodnie z umową z adwokatem, zasądzone koszty stanowiły element wynagrodzenia adwokata.

Dodatkowo poniosłam koszty związane z wynajęciem adwokata w ww. sprawie w kwocie 8.863,08 zł (osiem tysięcy osiemset sześćdziesiąt trzy zł, osiem gr) zapłacono przelewem dn. 03.02.2025 r., zgodnie z umową z adwokatem.

Pytania (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z 12 września 2025 r.)

1)Czy zasądzona kwota, tytułem odszkodowania, za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, powinna być opodatkowana?

2)Czy odsetki ustawowe od odszkodowania za opóźnienie, powinny być opodatkowane?

3)Czy jest możliwość ujęcia w kosztach uzyskania przychodu, kosztów poniesionych na adwokata, celem prowadzenia Pani sprawy?

Pani stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z 12 września 2025 r.)

W mojej ocenie kwota tytułem odszkodowania za naruszenie zasad równego traktowania w zatrudnieniu, nie powinna być opodatkowana.

Odsetki ustawowe od odszkodowania, za opóźnienie nie powinny być opodatkowane.

Koszty poniesione na adwokata, który prowadził moją sprawę mogę ująć w kosztach uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są:

-stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),

-inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że:

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że podstawą nabycia prawa m.in. do odszkodowania wypłaconego pracownikowi lub byłemu pracownikowi jest łączący lub uprzednio łączący tę osobę z pracodawcą stosunek pracy, a zatem odszkodowania takie stanowią przychód ze stosunku pracy, opodatkowany lub zwolniony od podatku.

W myśl art. 12 ust. 4 ww. ustawy:

Przystępując do określenia Pani obowiązków jako podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych związanych z wypłatą odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu na podstawie prawomocnego wyroku Sądu, w pierwszej kolejności należy zauważyć, że każde odszkodowanie ma za zadanie wyrównanie szkody w majątku, utraconych korzyści lub szkody poczynionej na osobie (zadośćuczynienie). Odszkodowanie stanowi zawsze przychód, gdyż otrzymujący je powiększa w ten sposób swój majątek. Odszkodowanie w żadnym wypadku nie ma charakteru restytucyjnego, bowiem niczego nie przywraca, a jedynie wynagradza stratę lub krzywdę. Warunkiem otrzymania każdego odszkodowania jest zdarzenie, w wyniku którego dana osoba doznała określonego uszczerbku. Nikt nie otrzyma odszkodowania, jeśli wcześniej nie zaszła przesłanka powodująca możliwość ubiegania się o nie.

Zatem każde odszkodowanie stanowi przychód podatkowy. Jednakże ustawodawca ze względów celowościowych wprowadził w zakresie niektórych odszkodowań zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, które wynikają m.in. z treści art. 21 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zwolnieniem określonym w przytoczonym powyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Natomiast w przypadku, gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy:

Z racji tego, że odszkodowania i zadośćuczynienia mogą korzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, zaś zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy ma „pierwszeństwo” przed zastosowaniem zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, możliwość skorzystania przedmiotowego odszkodowania ze zwolnienia należy rozpatrywać we wskazanej wyżej kolejności.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania czy zadośćuczynienia. Nie oznacza to jednak dowolności w ich rozumieniu. Jednocześnie względy spójności systemu prawa uzasadniają, aby kryteria rozumienia pojęć niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, miały w pierwszej kolejności charakter kryteriów ustawowych. Konieczne staje się zatem zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Odwołując się zatem do prawa cywilnego stwierdzić należy, że świadczenie odszkodowawcze to najogólniej świadczenie mające na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Szkodą jest uszczerbek, jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem „krzywda”. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin „zadośćuczynienie”, natomiast „odszkodowanie” wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego.

W Kodeksie cywilnym świadczenie odszkodowawcze wynika głównie z tytułu odpowiedzialności deliktowej (art. 415 i następne) lub odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 i następne), a więc jest następstwem czynu niedozwolonego lub niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu reguluje art. 18^3d ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 277), zgodnie z którym:

Z przepisu art. 18^3d Kodeksu pracy, będącego podstawą zasądzonego na Pani rzecz odszkodowania, wprost nie wynikają ani wysokość ani zasady ustalania odszkodowania. Powołany przepis jedynie określa minimalną wysokość odszkodowania, która przysługuje każdemu, komu przyznawane jest odszkodowanie w oparciu o ten przepis.

Z przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że w latach 2022/2023 złożyła Pani pozwy przeciwko szpitalowi, w którym byłam zatrudniona jako pielęgniarka, o odszkodowanie za okres 1 stycznia 2021 r. - 31 stycznia 2023 r., z tytułu nierównego traktowania, polegającego na otrzymywaniu wynagrodzenia za pracę w niższej wysokości, niż w tym okresie otrzymywały inne pielęgniarki zatrudnione na tym samym oddziale i wykonujące pracę jednakowej wartości, mając ten sam zakres obowiązków. Wyrokiem sądu zasądzona została kwota tytułem odszkodowania, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Kwotę odszkodowania szpital wypłacił, traktując ją jako dochód ze stosunku pracy, czyli pomniejszając o podatek i inne składki. W związku z dochodzeniem przez Panią roszczeń dotyczących dochodu przed sądem poniosła Pani koszty związane z wynajmem adwokata. Wysokość roszczenia została ustalona na podstawie przedstawionego przez pozwanego wyliczenia różnicy pomiędzy otrzymanym wynagrodzeniem brutto a hipotetycznie obliczonym wynagrodzeniem, gdyby wynagrodzenie zasadnicze wynosiło tyle, ile pielęgniarek z grupy 2 zgodnie z ustawą z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Podstawa prawna roszczenia art. 18^3d k.p.

Zatem, ani wysokość odszkodowania ani tym bardziej zasady ustalania odszkodowania z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie wynikały wprost z przepisów, a tylko wówczas odszkodowanie mogłoby skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

W przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas należy rozważyć czy do odszkodowania z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu może być zastosowane zwolnienie na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy.

Punktem wyjścia wykładni art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy jest podział odszkodowania na odszkodowanie za rzeczywiste straty (damnum emergens) i odszkodowanie za utracone korzyści (lucrum cessans). Za stratę uważa się każde pogorszenie się sytuacji majątkowej (zmniejszenie aktywów lub zwiększenie pasywów) poszkodowanego, w wyniku czego poszkodowany staje się uboższy niż był przed doznaniem szkody. Chodzi w tym przypadku o rzeczywisty uszczerbek w majątku należącym do poszkodowanego spowodowany zniszczeniem, utratą lub uszkodzeniem określonych składników majątkowych albo obniżeniem ich wartości, a także powstanie nowych zobowiązań albo ich zwiększenie. Z kolei szkoda związana z utraconymi korzyściami (lucrum cessans) polega na tym, że majątek poszkodowanego nie wzrósł tak, jakby się stało, gdyby nie nastąpiło zdarzenie, z którym połączona jest czyjaś odpowiedzialność. Szkodą jest więc to, co nie weszło do majątku poszkodowanego na skutek zdarzenia wyrządzającego szkodę.

Jednocześnie, zakres zwolnienia określony w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie (zadośćuczynienie) z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie (zadośćuczynienie) z tytułu utraconego zysku. Odszkodowanie (zadośćuczynienie) z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku nie sposób uznać, że odszkodowanie z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu przyznane Pani przez Sąd wiązało się z rzeczywistym uszczerbkiem w majątku należącym do Pani, natomiast majątek ten niewątpliwie nie wzrósł tak, jakby się stało, gdyby nie nastąpiło nierówne traktowanie w zatrudnieniu. W tym przypadku mamy zatem do czynienia z odszkodowaniem dotyczącym utraconych korzyści, które nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania również na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie ulega wątpliwości, że nieprzyznanie pracownikowi wynagrodzenia jakie powinien otrzymać stanowi utratę spodziewanych korzyści (lucrum cessans), a nie rzeczywistą stratę (damnum emergens).

W orzecznictwie przyjęto, że szkodą w przypadku utraconych korzyści (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego) jest szkoda, którą określa to, co nie weszło do majątku poszkodowanego na skutek zdarzenia wyrządzającego tę szkodę, a inaczej mówiąc to, co weszłoby do majątku poszkodowanego, gdyby zdarzenie wyrządzające szkodę nie nastąpiło (m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 18 stycznia 2002 r. sygn. akt akt I CKN 132/01). Ponieważ wyższe wynagrodzenie, które mógłby otrzymać powód, gdyby nie nastąpiło nierówne traktowanie – weszłoby do majątku powoda, to uznać należy, że zasądzone odszkodowanie stanowi utracone korzyści.

Mając na uwadze powyższe, utracone wynagrodzenie może być rozumiane wyłącznie jako utracona korzyść, skoro wynagrodzenie to nie weszło do Pani majątku zanim Sąd nie orzekł o nim w wyroku w formie odszkodowania z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Tym samym, nie można stwierdzić, że doszło do zmniejszenia Pani majątku.

W konsekwencji, w sprawie zastosowanie będzie miał wyjątek wskazany w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepis ten odnosi się do odszkodowań przyznanych na podstawie wyroku sądu oraz ugody sądowej, które dotyczą korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Podsumowując, otrzymane przez Panią odszkodowanie z tytułu naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane przez Panią odszkodowanie stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania odsetek od zasądzonych odszkodowań na wstępie należy wyjaśnić, że kwestię prawną odsetek reguluje art. 481 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 481. § 1 ww. Kodeku:

Ponadto zgodnie z art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem. Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Zasadniczo odsetki pełnią funkcję wynagrodzenia należnego wierzycielowi od dłużnika za korzystanie z pieniędzy, mogą jednak też mieć znaczenie waloryzacyjne oraz (w przypadku odsetek za opóźnienie) kompensacyjne i represyjne czy motywacyjne. Oczywistym jest więc, że odsetki stanowią trwałe przysporzenie w majątku podatnika, które mieści się w kategorii przychodu, który co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższą tezę potwierdza analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynika, że odsetki stanowią odrębną od należności głównej kategorię przychodu, która tylko w wyjątkowych przypadkach korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Zwolnienie od podatku dochodowego wypłacanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy wyraźnie o tym stanowi (konkretnie odnosi się do odsetek). Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach w odniesieniu do odsetek możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Jednakże takie zwolnienie przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ww. ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z dyspozycji ww. przepisu wynika, że omawianemu zwolnieniu podlegają odsetki, które spełniają równocześnie następujące warunki:

1)świadczenia, od których są naliczane, zaliczone zostały do określonego źródła przychodu, tj. np. przychodu ze stosunku pracy;

2)przysługują z tytułu nieterminowej wypłaty tych świadczeń.

Odnosząc się do pierwszego warunku należy stwierdzić, że świadczenie pieniężne wypłacone pracownikowi, od którego naliczone zostały odsetki ustawowe, stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym stanowi świadczenie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast odnosząc się do drugiego warunku, z „nieterminową wypłatą świadczenia” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia wówczas, gdy w terminie wymagalności danego świadczenia, przysługującego na podstawie prawomocnego orzeczenia, nie zostało ono wypłacone przez zobowiązanego.