
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismami złożonymi 6 września 2025 r. i 3 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pan osobą posiadającą orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, wydane na podstawie przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. W związku ze stanem zdrowia psychicznego oraz trudnościami w codziennym funkcjonowaniu, zarówno w życiu zawodowym, jak i społecznym, korzysta Pan regularnie z pomocy specjalistycznej w postaci porad psychologicznych oraz psychoterapii, prowadzonych przez wykwalifikowanych psychoterapeutów i psychologów. Posiada Pan zaświadczenie od lekarza psychiatry, który w sposób jednoznaczny stwierdził konieczność korzystania przez Pana z oddziaływań psychoterapeutycznych na stałej, regularnej podstawie, jako elementu procesu leczenia i wsparcia zdrowia psychicznego. Koszty tych świadczeń są dokumentowane imiennymi fakturami wystawionymi przez podmioty prowadzące działalność leczniczą w zakresie ochrony zdrowia psychicznego. Celem korzystania z psychoterapii i porad psychologicznych jest poprawa stanu zdrowia psychicznego, a także wsparcie samodzielnego i możliwie niezależnego funkcjonowania w środowisku społecznym i zawodowym.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a pkt 1 i 2 oraz ust. 7b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), może Pan odliczyć od dochodu wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, w tym również związane z leczeniem i usprawnieniem funkcjonowania osoby niepełnosprawnej.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan dane dotyczące orzeczenia o niepełnosprawności:
·organ orzekający: Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności (…),
·data wydania: 16 maja 2025 r.,
·data powstania niepełnosprawności: od urodzenia,
·symbol niepełnosprawności: (choroby układu trawiennego),
·stopień: umiarkowany,
·okres obowiązywania: do 31 maja 2028 r.
Z uzupełnia wniosku wynika, że z porad psychologicznych i psychoterapeutycznych korzystał Pan od czerwca 2025 r., tj. w okresie obowiązywania wydanego Panu orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
Korzysta Pan z usług psychoterapeutycznych świadczonych przez podmioty prowadzące zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie ochrony zdrowia psychicznego, w szczególności:
·Centrum Psychoterapii i Edukacji (…),
·Pracownia Psychologiczna (…).
Wniosek obejmuje okres od czerwca 2025 r. i dotyczy całego procesu psychoterapeutycznego, który ma charakter długotrwały, potencjalnie wieloletni, a tym samym odnosi się również do kolejnych lat podatkowych.
Pana źródłem dochodów w okresie objętym wnioskiem jest wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu umowy o pracę.
Wydatki ponoszone na psychoterapię nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie były odliczone od dochodu ani przychodu oraz nie zostały Panu w żadnej formie zwrócone. Finansuje je Pan wyłącznie ze środków własnych.
Wydatki ponoszone na psychoterapię nie były finansowane ani dofinansowane ze środków PFRON, NFZ, ZFRON, ZFŚS, ani żadnych innych funduszy publicznych lub prywatnych.
Na pytanie Organu o treści: „czy posiada Pan stosowne zaświadczenie wydane przez lekarza specjalistę potwierdzające, że porady psychologiczne i psychoterapeutyczne są dla Pana niezbędne w rehabilitacji, stosownie do potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności?” wskazał Pan, że do uzupełnienia wniosku załączył zaświadczenie wystawione przez lek. (...), specjalistę psychiatrę, Poradnia Psychiatryczna (…), z 25 czerwca 2025 r., w którym jednoznacznie stwierdzono, że w obecnym stanie zdrowia psychicznego bezwzględnie wymaga Pan regularnych oddziaływań psychoterapeutycznych. Dokument ten potwierdza medyczną zasadność i niezbędność kontynuowania psychoterapii w ramach procesu rehabilitacji zdrowotnej.
Z treści posiadanych przez Pana faktur jednoznacznie wynika, iż nabyte usługi miały charakter rehabilitacyjny/leczniczo-rehabilitacyjny - zostały opisane jako „usługa psychologiczna” bądź „psychoterapia - leczenie zdrowotne”.
Na pytanie Organu o treści: „czy zaświadczenie lekarskie, które Pan posiada, dotyczy zarówno korzystania przez Pana z psychoterapii jaki i porad psychologicznych?” wskazał Pan, że zaświadczenie psychiatryczne wskazujące na konieczność „regularnych oddziaływań psychoterapeutycznych” należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje ono zarówno psychoterapię, jak i porady psychologiczne. Oba rodzaje usług stanowią integralną część zaleconego procesu rehabilitacji zdrowia psychicznego.
Pytanie
Czy w przedstawionym stanie faktycznym, ponoszone przez Pana koszty psychoterapii oraz porad psychologicznych, których konieczność została potwierdzona przez lekarza psychiatrę, mogą zostać uznane za wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz ust. 7a pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i tym samym podlegać odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, wydatki ponoszone na psychoterapię i porady psychologiczne mogą być odliczone w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz art. 26 ust. 7a pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatki na cele rehabilitacyjne w postaci zabiegów i usług rehabilitacyjnych.
Spełnia Pan wszystkie warunki przewidziane przepisami prawa:
- posiada Pan ważne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności,
- posiada Pan zaświadczenie lekarskie potwierdzające konieczność oddziaływań psychoterapeutycznych,
- usługi psychoterapeutyczne i psychologiczne mają charakter rehabilitacyjny i leczniczo-rehabilitacyjny,
- wydatki nie są finansowane ani dofinansowane ze środków publicznych czy funduszy pomocowych,
- są ponoszone wyłącznie z Pana własnych środków,
- faktury jednoznacznie wskazują na charakter usług terapeutycznych.
Mając powyższe na uwadze, wnosi Pan o uwzględnienie przedstawionego stanowiska i dalsze procedowanie Pana wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.
Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:
1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2a) zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 930) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych;
3) zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
3a) pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
6) odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;
6a) odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej;
6b) odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne;
7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
8) utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10) opłacenie tłumacza języka migowego;
11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia;
12) leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 686) - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki;
13) odpłatny przewóz:
a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł;
15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11,
d) opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej.
Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 przywołanej ustawy:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Jak stanowi art. 26 ust. 7c ww. ustawy:
W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
1) wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2) okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.
W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy:
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b) znaczny stopień niepełnosprawności;
2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy albo
b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.
Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona.
Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.
W opisie sprawy przedstawionym we wniosku wskazał Pan, że jest Pan osobą posiadającą orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane 16 maja 2025 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Pana niepełnosprawność istnieje od urodzenia i jej symbol to: (choroby układu trawiennego) i orzeczenie to obowiązuje do 31 maja 2028 r. W związku ze stanem zdrowia psychicznego oraz trudnościami w codziennym funkcjonowaniu, zarówno w życiu zawodowym, jak i społecznym, korzysta Pan regularnie z pomocy specjalistycznej w postaci porad psychologicznych oraz psychoterapii, prowadzonych przez wykwalifikowanych psychoterapeutów i psychologów. Z porad psychologicznych i psychoterapeutycznych korzystał Pan od czerwca 2025 r., tj. w okresie obowiązywania wydanego Panu orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Wniosek dotyczy całego procesu psychoterapeutycznego, który ma charakter długotrwały, potencjalnie wieloletni, a tym samym odnosi się również do kolejnych lat podatkowych. Koszty tych świadczeń są dokumentowane imiennymi fakturami wystawionymi przez podmioty prowadzące działalność leczniczą w zakresie ochrony zdrowia psychicznego. Celem korzystania z psychoterapii i porad psychologicznych jest poprawa stanu zdrowia psychicznego, a także wsparcie samodzielnego i możliwie niezależnego funkcjonowania w środowisku społecznym i zawodowym. Posiada Pan zaświadczenie od lekarza psychiatry, który w sposób jednoznaczny stwierdził konieczność korzystania przez Pana z oddziaływań psychoterapeutycznych na stałej, regularnej podstawie, jako elementu procesu leczenia i wsparcia zdrowia psychicznego. W treści zaświadczenia wystawionego przez lekarza psychiatrę jednoznacznie stwierdzono, że w obecnym stanie zdrowia psychicznego bezwzględnie wymaga Pan regularnych oddziaływań psychoterapeutycznych. Dokument ten potwierdza medyczną zasadność i niezbędność kontynuowania psychoterapii w ramach procesu rehabilitacji zdrowotnej. Zaświadczenie psychiatryczne wskazujące na konieczność „regularnych oddziaływań psychoterapeutycznych” należy rozumieć w ten sposób, że obejmuje ono zarówno psychoterapię, jak i porady psychologiczne. Oba rodzaje usług stanowią integralną część zaleconego procesu rehabilitacji zdrowia psychicznego. Z treści posiadanych przez Pana faktur jednoznacznie wynika, że nabyte usługi miały charakter rehabilitacyjny/leczniczo-rehabilitacyjny - zostały opisane jako „usługa psychologiczna” bądź „psychoterapia - leczenie zdrowotne”.
Możliwość odliczenia przez Pana w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na psychoterapię i porady psychologiczne, należy w przedstawionym opisie sprawy odnieść do art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Należy wyjaśnić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, „zabieg” stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby), z kolei „rehabilitacja” jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych, natomiast „rehabilitacja lecznicza” jest to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.
Organ podatkowy nie jest właściwy merytorycznie do stwierdzania, czy dany zabieg można zakwalifikować do zabiegu rehabilitacyjnego lub leczniczo-rehabilitacyjnego, wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek przedłożenia przez podatnika dokumentu potwierdzającego zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo-rehabilitacyjnych (stosownie do art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Rozstrzygnięcie, jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo-rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty.
We wniosku wskazał Pan, że posiada Pan zaświadczenie od lekarza psychiatry, który w sposób jednoznaczny stwierdził konieczność korzystania przez Pana z oddziaływań psychoterapeutycznych na stałej, regularnej podstawie, jako elementu procesu leczenia i wsparcia zdrowia psychicznego. W treści zaświadczenia wystawionego przez lekarza psychiatrę jednoznacznie stwierdzono, że w obecnym stanie zdrowia psychicznego bezwzględnie wymaga Pan regularnych oddziaływań psychoterapeutycznych. Dokument ten potwierdza medyczną zasadność i niezbędność kontynuowania psychoterapii w ramach procesu rehabilitacji zdrowotnej. Zaświadczenie psychiatryczne wskazujące na konieczność „regularnych oddziaływań psychoterapeutycznych” należy rozumieć w ten sposób, że obejmuje ono zarówno psychoterapię, jak i porady psychologiczne.
Zatem, przysługuje Panu prawo odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne (psychoterapię i porady psychologiczne), których - jak Pan wskazał - konieczność została potwierdzona w zaświadczeniu wydanym przez lekarza psychiatrę.
Reasumując, wydatki Pana jako osoby niepełnosprawnej, na psychoterapie i porady psychologiczne (zabiegi rehabilitacyjne), wskazane w zaświadczeniu wydanym przez lekarza psychiatrę, uprawniają Pana do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej i ich odliczenia od podstawy opodatkowania na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a pkt 6b w zw. z ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będzie Panu przysługiwać także prawo do skorzystania z ww. ulgi rehabilitacyjnej w latach następnych, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny sprawy oraz nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu zdarzenia, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.
Do wniosku załączył Pan dokumenty. Jednak w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania wyjaśniającego i nie analizuje dokumentów, ale opiera się jedynie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
Podkreślić bowiem należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
