Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:
·nieprawidłowe – w części dotyczącej kontynuacji amortyzacji,
·prawidłowe – w pozostałej części.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 17 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 31 lipca 2025 r. (wpływ 4 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Małżonkowie (Wnioskodawca z żoną) prowadzili odrębne działalności gospodarcze na podstawie wpisów do CEIDG, korzystając z nieruchomości zakupionych pierwotnie do majątku wspólnego. Każdy z małżonków wykorzystywał jedną z nieruchomości do celów swojej działalności gospodarczej, w szczególności w branży hotelarskiej, prowadząc odrębne rachunkowości i dokonując odpisów amortyzacyjnych w swoich firmach.
Po śmierci żony Wnioskodawca stał się jedynym spadkobiercą i właścicielem przedsiębiorstwa w spadku powstałego po jej działalności gospodarczej, a także zarządcą sukcesyjnym.
W skład przedsiębiorstwa w spadku wchodzi nieruchomość wykorzystywana wcześniej w działalności zmarłej małżonki. Wnioskodawca, jako jedyny spadkobierca, zamierza włączyć do prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa również nieruchomość wykorzystywaną dotychczas w przedsiębiorstwie w spadku (tj. w działalności gospodarczej zmarłej małżonki), bez zmiany właściciela nieruchomości. W związku z powyższym Wnioskodawca chce „przenieść” amortyzację tej nieruchomości do swojego przedsiębiorstwa, aby móc kontynuować odpisy amortyzacyjne.
Uzupełnienie wniosku
Jaka jest forma opodatkowania Pana działalności gospodarczej (np. zasady ogólne, podatek liniowy)?
Formą opodatkowania działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę pod firmą (…) jest podatek liniowy.
Czy w związku z nabyciem spadku po zmarłej żonie przejął Pan całość przedsiębiorstwa prowadzonego przez żonę, które spełnia definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.)?
Działalność prowadzonego przez Spadkodawczynię przedsiębiorstwa jest kontynuowana na zasadach zarządu sukcesyjnego jako przedsiębiorstwo w spadku pod zarządem sukcesyjnym Wnioskodawcy.
Z chwilą powstania Przedsiębiorstwa w Spadku objęło ono z mocy prawa składniki materialne i niematerialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej Spadkodawczyni, stanowiące mienie Spadkodawczyni w chwili jej śmierci i nabyte przez zarządcę sukcesyjnego.
W myśl art. 2 ust. 1-3 Ustawy o Zarządzie Sukcesyjnym: 1. Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, stanowiące mienie przedsiębiorcy w chwili jego śmierci. 2. Jeżeli w chwili śmierci przedsiębiorcy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740) stanowiło w całości mienie przedsiębiorcy i jego małżonka, przedsiębiorstwo w spadku obejmuje całe to przedsiębiorstwo. 3. Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje także składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej, nabyte przez zarządcę sukcesyjnego albo na podstawie czynności, o których mowa w art. 13, w okresie od chwili śmierci przedsiębiorcy do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego”. Jeśli zatem w chwili śmierci Spadkodawczyni przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c. stanowiło w całości mienie jej i jego małżonka (Wnioskodawcy), przedsiębiorstwo w spadku obejmuje całe to przedsiębiorstwo.
W związku z nabyciem spadku po zmarłej żonie Wnioskodawca przejął całość przedsiębiorstwa prowadzonego przez spadkodawczynię – żonę, które spełnia definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).
Przedsiębiorstwo to stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący m.in. nieruchomości, ruchomości, prawa wynikające z umów oraz inne aktywa niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej zmarłej małżonki.
Wnioskodawca pełni funkcję zarządcy sukcesyjnego przedsiębiorstwa w spadku – jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które w okresie od otwarcia spadku do wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego prowadzi działalność gospodarczą zmarłego przedsiębiorcy, zgodnie z przepisami ustawy o zarządzie sukcesyjnym oraz przepisami podatkowymi i cywilnymi.
Wobec powyższego Wnioskodawca, jako jedyny spadkobierca i zarządca sukcesyjny, w pełni nabył i przejął zgodnie z prawem całość przedsiębiorstwa zmarłej żony, które funkcjonuje obecnie jako przedsiębiorstwo w spadku. Składniki majątku tego przedsiębiorstwa, w tym nieruchomości, mogą być dalej wykorzystywane i włączone do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Przedsiębiorstwo w spadku z mocy prawa obejmuje wszystkie te składniki, które stanowiły mienie przedsiębiorcy – Spadkodawczyni w chwili jego śmierci lub zostały nabyte przez zarządcę sukcesyjnego na potrzeby kontynuacji działalności gospodarczej. Oznacza to, że przedsiębiorstwo w spadku spełnia tę cywilnoprawną definicję przedsiębiorstwa wynikającą z art. 551 Kodeksu cywilnego.
Co oznacza, że chce Pan przenieść nieruchomość „bez zmiany właściciela”; proszę to wyjaśnić?
Sformułowanie „przenieść nieruchomość bez zmiany właściciela” oznacza, że pomimo formalnego połączenia przedsiębiorstwa w spadku (po zmarłej żonie) z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, nie dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości na inny podmiot, ponieważ Wnioskodawca jest zarówno właścicielem nieruchomości, jak i jedynym spadkobiercą. Chodzi zatem o przejście funkcjonalne – nieruchomość wykorzystywana dotychczas w przedsiębiorstwie w spadku zaczyna być wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy (prowadzonej osobiście przez Wnioskodawcę), jednak bez zawierania żadnej umowy przenoszącej własność. W sensie prawnym właściciel nieruchomości pozostaje ten sam, natomiast zmienia się sposób jej wykorzystywania (użycie nieruchomości przedsiębiorstwa zmarłej żony w działalności). Celem tej operacji jest umożliwienie kontynuacji odpisów amortyzacyjnych wynikających z historii podatkowej tej nieruchomości, zgodnie z przepisami o sukcesji podatkowej i kontynuacji amortyzacji przez spadkobiercę.
Pytanie
Czy Wnioskodawca, jako jedyny spadkobierca i właściciel przedsiębiorstwa w spadku, może przypisać nieruchomość z przedsiębiorstwa w spadku do przedsiębiorstwa przez siebie prowadzonego bez zmiany właściciela, aby kontynuować odpisy amortyzacyjne tej nieruchomości w ramach działalności swojego przedsiębiorstwa?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie – Wnioskodawca, jako jedyny spadkobierca i zarządca sukcesyjny przedsiębiorstwa w spadku, może przypisać nieruchomość z przedsiębiorstwa w spadku do przedsiębiorstwa przez siebie prowadzonego bez zmiany właściciela, aby kontynuować odpisy amortyzacyjne tej nieruchomości w ramach działalności swojego przedsiębiorstwa.
Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 11 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) – dalej u.p.d.o.f., w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.
Powyższe oznacza, że każda z nieruchomości, które były objęte majątkiem wspólnym małżonków, stanowiła odrębny środek trwały u każdego z małżonków, ponieważ każde z małżonków wykorzystywało ten składnik majątku odrębnie.
Zgodnie z przepisem u.p.d.o.f. przedsiębiorstwo w spadku, stanowiące jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:
1)zarządu sukcesyjnego albo
2)uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z 13.10.1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2025 r. poz. 237).
Jak wynika z przepisów art. 97 § 1a ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111), przedsiębiorstwo w spadku, w przypadku gdy ustanowiono zarząd sukcesyjny, wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie odrębnych ustaw. Przedsiębiorstwo w spadku jest zatem następcą prawnym zmarłego podatnika.
Jak wynika z przepisów art. 22g ust. 13a w związku z ust. 12 u.p.d.o.f. oraz z przepisów art. 22h ust. 3e w związku z ust. 3 u.p.d.o.f., przedsiębiorstwo w spadku kontynuuje amortyzację po zmarłym przedsiębiorcy (tzn. dokonuje amortyzacji od tej samej wartości początkowej i z uwzględnieniem dotychczas dokonanych przez zmarłego przedsiębiorcę odpisów amortyzacyjnych).
Powyższe wskazuje zatem, że nieruchomość była i jest środkiem trwałym odpowiednio zmarłego małżonka, zaś następnie przedsiębiorstwa w spadku (po tym zmarłym małżonku), chociaż stanowi ono także współwłasność pozostałego przy życiu małżonka. Z przepisów zawartych w art. 22g ust. 13 pkt 5 u.p.d.of. wynika, że „przejęcie” środka trwałego (stanowiącego współwłasność małżonków) jest możliwe m.in. w przypadku „zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków”.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest:
·nieprawidłowe – w części dotyczącej kontynuacji amortyzacji,
·prawidłowe – w pozostałej części.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Przepisy ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 170; zwanej dalej ustawą o zarządzie sukcesyjnym) wprowadziły specyficzny rodzaj podatnika, jaki stanowi przedsiębiorstwo w spadku.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, stanowiące mienie przedsiębiorcy w chwili jego śmierci.
W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Jeżeli w chwili śmierci przedsiębiorcy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740) stanowiło w całości mienie przedsiębiorcy i jego małżonka, przedsiębiorstwo w spadku obejmuje całe to przedsiębiorstwo.
Stosownie do art. 2 ust. 3 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje także składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej, nabyte przez zarządcę sukcesyjnego albo na podstawie czynności, o których mowa w art. 13, w okresie od chwili śmierci przedsiębiorcy do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego.
Zgodnie z art. 3 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Właścicielem przedsiębiorstwa w spadku w rozumieniu ustawy jest:
1)osoba, która zgodnie z prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia albo europejskim poświadczeniem spadkowym, nabyła składniki niematerialne i materialne, o których mowa w art. 2 ust. 1, na podstawie powołania do spadku z ustawy albo testamentu albo nabyła przedsiębiorstwo albo udział w przedsiębiorstwie na podstawie zapisu windykacyjnego;
2)małżonek przedsiębiorcy w przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 2, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku;
3)osoba, która nabyła przedsiębiorstwo w spadku albo udział w przedsiębiorstwie w spadku bezpośrednio od osoby, o której mowa w pkt 1 lub 2, w tym osoba prawna albo jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, do której wniesiono przedsiębiorstwo tytułem wkładu - w przypadku gdy po śmierci przedsiębiorcy nastąpiło zbycie tego przedsiębiorstwa albo udziału w tym przedsiębiorstwie.
Na podstawie art. 29 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Od chwili ustanowienia zarządu sukcesyjnego zarządca sukcesyjny wykonuje prawa i obowiązki zmarłego przedsiębiorcy wynikające z wykonywanej przez niego działalności gospodarczej oraz prawa i obowiązki wynikające z prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku.
W myśl natomiast art. 59 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym:
Zarząd sukcesyjny wygasa z:
1)upływem dwóch miesięcy od dnia śmierci przedsiębiorcy, jeżeli w tym okresie żaden ze spadkobierców przedsiębiorcy nie przyjął spadku ani zapisobierca windykacyjny nie przyjął zapisu windykacyjnego, którego przedmiotem jest przedsiębiorstwo albo udział w przedsiębiorstwie, chyba że zarządca sukcesyjny działa na rzecz małżonka przedsiębiorcy, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku;
2)dniem uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, jeżeli jeden spadkobierca albo zapisobierca windykacyjny nabył przedsiębiorstwo w spadku w całości;
3)dniem nabycia przedsiębiorstwa w spadku w całości przez jedną osobę, o której mowa w art. 3 pkt 3;
4)upływem miesiąca od dnia wykreślenia zarządcy sukcesyjnego z CEIDG, chyba że w tym okresie powołano kolejnego zarządcę sukcesyjnego;
5)dniem ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy;
6)dniem dokonania działu spadku obejmującego przedsiębiorstwo w spadku;
7)upływem dwóch lat od dnia śmierci przedsiębiorcy.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.
Stosownie do art. 1a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ustawa reguluje również opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów przedsiębiorstwa w spadku.
Zgodnie z art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przedsiębiorstwo w spadku, stanowiące jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:
1)zarządu sukcesyjnego albo
2)uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2024 r. poz. 375 i 1721).
Stosownie do art. 7a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychody przedsiębiorstwa w spadku uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.
Zgodnie z art. 7a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Powstanie przedsiębiorstwa w spadku nie jest traktowane jako rozpoczęcie działalności gospodarczej.
W myśl art. 7a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Równoznaczne z likwidacją działalności gospodarczej jest wygaśnięcie:
1)zarządu sukcesyjnego albo
2)uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego – w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.
Zgodnie z art. 7a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami przedsiębiorstwa w spadku są wszystkie przychody związane z działalnością prowadzoną przez to przedsiębiorstwo, w tym w formie spółki cywilnej. Do przychodów zalicza się również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa w spadku, niezależnie od tego, kiedy zostały nabyte przez zmarłego przedsiębiorcę, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł. W tym przypadku przepisu art. 14 ust. 2c nie stosuje się.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Pan i Pana żona prowadziliście odrębne działalności gospodarcze, korzystając z nieruchomości zakupionych pierwotnie do majątku wspólnego. Każdy z małżonków wykorzystywał jedną z nieruchomości do celów swojej działalności gospodarczej, w szczególności w branży hotelarskiej, prowadząc odrębne rachunkowości i dokonując odpisów amortyzacyjnych w swoich firmach. Po śmierci żony stał się Pan jedynym spadkobiercą i właścicielem przedsiębiorstwa w spadku powstałego po jej działalności gospodarczej, a także zarządcą sukcesyjnym. W skład przedsiębiorstwa w spadku wchodzi nieruchomość wykorzystywana wcześniej w działalności zmarłej małżonki. Pan, jako jedyny spadkobierca, zamierza włączyć do prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa również nieruchomość wykorzystywaną dotychczas w przedsiębiorstwie w spadku (tj. w działalności gospodarczej zmarłej małżonki).
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).
W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
W myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.
Zgodnie z art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi, w tym również powstałych z przekształcenia spółki.
W myśl art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków – jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).
W tym miejscu podkreślam, że zasada kontynuacji wartości początkowej bądź amortyzacji określona w art. 22g ust. 13 pkt 5 w zw. z art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do żyjących małżonków, a nie tak jak w Pana przypadku do amortyzacji nieruchomości wykorzystywanej najpierw w działalności gospodarczej zmarłej małżonki, a potem w przedsiębiorstwie w spadku, a ostatecznie w Pana działalności gospodarczej.
Stosownie natomiast do art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.
Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).
Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Stosownie do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Zatem – składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka, lecz dorobek małżonków bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, obu małżonków, czy też dla celów prywatnych.
Tym samym, w odniesieniu do nieruchomości wykorzystywanej przez Pana żonę w jej działalności gospodarczej – skoro nieruchomość ta zakupiona została do majątku wspólnego – był Pan współwłaścicielem tej nieruchomości. Natomiast po śmierci żony stał się Pan jedynym spadkobiercą i właścicielem przedsiębiorstwa w spadku powstałego po jej działalności gospodarczej, a także zarządcą sukcesyjnym. Zatem może Pan, jako jedyny spadkobierca, włączyć do prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa nieruchomość wykorzystywaną dotychczas w przedsiębiorstwie w spadku, a wcześniej także w działalności gospodarczej prowadzonej przez zmarłą małżonkę.
Jednocześnie wskazuję, że wartość początkową nieruchomości powinien Pan określić w zróżnicowany sposób, inny dla części nieruchomości nabytej ze Spadkodawcą (zmarłą małżonką) za jego życia i inny dla części nieruchomości nabytej po śmierci Spadkodawcy.
Stąd – w części, w której środek trwały (tu: nieruchomość) został nabyty przez Pana ze Spadkodawcą do wspólności majątkowej, jego wartość początkową należy ustalić w wysokości 1/2 ceny ich nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast wartość początkową środka trwałego (tu: nieruchomości) w części, w której został nabyty przez Pana w drodze spadku po Spadkodawcy, należy określić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wartości rynkowej środka trwałego z dnia nabycia spadku (data śmierci Spadkodawcy).
Podkreślam również, że wartość początkową środka trwałego – zarówno w części nabytej po śmierci Spadkodawcy, jak i wspólnie za jego życia – powinien Pan ustalić tak, jakby żona przed śmiercią nie amortyzowała tych środków trwałych, ponieważ nie znajdzie w tej sprawie zastosowania zasada kontynuacji wartości początkowej oraz odpisów amortyzacyjnych.
Podsumowanie: może Pan, jako jedyny spadkobierca i właściciel przedsiębiorstwa w spadku, wykazać opisaną nieruchomość w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w ramach swojej działalności gospodarczej, a także dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tej nieruchomości ustalonej w sposób wskazany powyżej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.