Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 13 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 13 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest między innymi: 68.11.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Wnioskodawca nabył w 2025 r. nieruchomość (lokal mieszkalny) z rynku wtórnego, przy zakupie której podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego. Lokal mieszkalny Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, od razu z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży, a zatem lokal ten nigdy nie stanowił środka trwałego Wnioskodawcy.

Z dostępnych informacji wynika (dział (…)), że poprzedni właściciel lokalu mieszkalnego, będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nabył go na podstawie umowy sprzedaży (…). Z uwagi na fakt, że lokal był wówczas przeznaczony i wykorzystywany do celów mieszkaniowych, w ocenie Wnioskodawcy pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT nastąpiło najpóźniej w dniu tej transakcji, a w rzeczywistości mogło mieć miejsce jeszcze wcześniej, tj. w momencie oddania lokalu do użytkowania pierwszemu nabywcy lub najemcy po jego wybudowaniu. Tym samym pomiędzy pierwszym zasiedleniem lokalu a jego planowaną dostawą przez Wnioskodawcę upłynie okres znacznie dłuższy niż 2 lata. W księgach handlowych (podatkowa księga przychodów i rozchodów) był ujęty jako towar handlowy. Wnioskodawca w przyszłości planuje dokonać nakładów związanych z remontem mieszkania. Konsekwentnie, od wydatków związanych z remontem tego lokalu Wnioskodawca nie będzie odliczał podatku od towarów i usług (VAT). Sumarycznie wydatki na remont mieszkania nie przekroczą 30% wartości zakupu mieszkania. Remont będzie polegał na wyrównaniu i malowaniu ścian, cyklinowaniu lub wymianie podłogi, wymianie armatury sanitarnej, wymianie drzwi lub tylko klamek, wymianie listew przypodłogowych, wymianie gniazdek i włączników światła, czasami na wymianie płytek ściennych. Remont będzie miał charakter przywracający lokal do pełnej funkcjonalności i stanu użytkowego, a nie podnoszący jego wartość użytkową ponad pierwotny standard. Od momentu nabycia lokal mieszkalny nie był wykorzystywany w żaden sposób do prowadzenia działalności zarobkowej ani do czynności opodatkowanych lub zwolnionych z podatku od towarów i usług. Lokal nie był wynajmowany, użyczany ani oddawany do użytkowania innym osobom. Od dnia zakupu pozostaje w remoncie, a jego jedynym przeznaczeniem jest dalsza odsprzedaż, w związku z czym stanowi on – od chwili zakupu do chwili obecnej – towar handlowy w działalności Wnioskodawcy. Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie wyłącznie lokal mieszkalny, przeznaczony do celów mieszkaniowych nabywcy.

Pytanie

Czy wydatki poniesione na remont sprzedawanego lokalu stanowią koszt uzyskania przychodów?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup materiałów i usług wykorzystywanych do remontu mieszkań przed ich sprzedażą stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Zakupione mieszkania Wnioskodawca kwalifikuje jako towary handlowe podlegające dalszej odsprzedaży, a nie jako środki trwałe.

Wobec tego wydatki związane z remontem tych mieszkań nie mogą stanowić wydatków na ulepszenie środków trwałych, stanowią zatem koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Wydatki te pozostają w związku przyczynowym z uzyskiwanym przychodem (sprzedaż mieszkań), są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu, zostały właściwie udokumentowane i nie znajdują się w katalogu wyłączeń z kosztów ujętych w ustawie o PIT. Wnioskodawca podkreśla, iż powyższe wydatki spełniają wszystkie przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, to jest:

-zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-będą właściwie udokumentowane,

-nie będą wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 23 ustawy o PIT.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy wydatki te będą się kwalifikować do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia zgodnie z zasadą ogólną przewidzianą w art. 22 ust. 4 i 4a ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

-musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

-nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

-musi być należycie udokumentowany.

Zatem generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest ścisłe powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a poniesione koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Należy przy tym zaznaczyć, że wykazanie związku poniesionych kosztów z uzyskiwanymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem Pani działalności jest między innymi kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. W 2025 roku nabyła Pani nieruchomość (lokal mieszkalny) z rynku wtórnego z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży. Lokal nigdy nie stanowił środka trwałego. W podatkowej księdze przychodów i rozchodów lokal został ujęty jako towar handlowy. W przyszłości planuje Pani remont, który będzie polegał na wyrównywaniu i malowaniu ścian, cyklinowaniu lub wymianie podłogi, wymianie armatury sanitarnej, wymianie drzwi lub tylko klamek, wymianie listew przypodłogowych, wymianie gniazdek i włączników światła, czasami na wymianie płytek ściennych. Remont będzie miał charakter przywracający lokal do pełnej funkcjonalności i stanu użytkowego. Wydatki na remont lokalu nie przekroczą 30% wartości zakupu lokalu.

Zatem zamierza Pani ponieść wydatki na remont zakupionego lokalu, stanowiącego w prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej towar handlowy. Wydatki te będą zatem związane z uzyskiwanymi przez Panią przychodami z działalności gospodarczej i jednocześnie nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. W związku z powyższym wydatki te mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jako spełniające przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wyjaśniam, że zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto zgodnie z § 24 ust. 1 rozporządzenia z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544 ze zm.):

W celu ustalenia prawidłowej wysokości dochodu u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów należy ustalić różnicę między przychodem a kosztami uzyskania przychodów z uwzględnieniem różnic remanentowych. Wydatki na zakup towarów, materiałów i surowców uwzględniane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w całości, niezależnie od tego, czy wszystkie z nich posłużą uzyskaniu przychodu w danym roku podatkowym. Przeprowadzenie remanentów końcowych i początkowych pozwala po części zrealizować zasadę potrącalności kosztów w czasie. Odpowiednie powiększenie lub pomniejszenie dochodu o różnice remanentowe prowadzi do uwzględniania, lub nieuwzględniania, przy obliczaniu dochodu wydatków, które nie zostały poniesione w celu uzyskania przychodu podatkowego w danym roku podatkowym (zakupione towary lub materiały nie zostały sprzedane czy też wykorzystane w produkcji).

Dodatkowo podkreślam, że ujęcie wydatku zakwalifikowanego jako koszt uzyskania przychodów w rozliczeniach podatkowych wymaga ustalenia momentu jego poniesienia i momentu jego potrącalności, na podstawie art. 22 ust. 4-7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Na mocy przepisu art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym – zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przytoczonych przepisów wynika, że zasady potrącalności kosztów zostały zróżnicowane przez ustawodawcę w oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć – wyróżniono koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, zwane kosztami pośrednimi.

Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów.

Zatem wydatki związane z remontem nabytego lokalu (stanowiącego w działalności towar handlowy) stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym wskazane we wniosku wydatki, które Pani poniesie na opisane we wniosku prace remontowe lokalu zakupionego w celu dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, mogą zostać zakwalifikowane bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów tej działalności. Należy jednak pamiętać o ewentualnym uwzględnieniu tych wydatków przy ustalaniu remanentu końcowego i ustalaniu różnic remanentowych (w przypadku braku sprzedaży mieszkania w roku podatkowym, w którym poniesiono wydatki na jego remont).

Podsumowanie: wydatki poniesione na remont lokalu, który zostanie sprzedany, stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuję, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.