Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 21 września 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie – oraz z 7 października 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

18 lipca 2023 r. wykupiła Pani na fakturę końcową z leasingu samochód osobowy, który wcześniej był użytkowany w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Faktura wykupu została wystawiona na firmę (jednoosobową działalność gospodarczą).

W dniu wykupu (18 lipca 2023 r.) sporządziła Pani:

•protokół wycofania środka trwałego z działalności gospodarczej,

•oświadczenie o wykorzystywaniu pojazdu wyłącznie do celów prywatnych.

Od momentu wykupu:

•samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych,

•nie był amortyzowany,

•nie był używany w działalności gospodarczej,

•nie rozliczano kosztów jego eksploatacji (paliwo, naprawy itd.),

•nie dokonano odliczenia VAT od faktury wykupu.

Samochód był używany wyłącznie prywatnie przez cały ten okres, co wynika z dokumentów sporządzonych przy jego wycofaniu z firmy. Nie był wykorzystywany w żaden sposób w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej od momentu wykupu.

Dodatkowe okoliczności:

W czerwcu 2023 r. urodziła Pani dziecko i od tego momentu wykonuje Pani usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej głównie zdalnie. W związku z tym, samochód był wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych, związanych m.in. z opieką nad dzieckiem i codziennymi potrzebami życiowym

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani:

·Protokół wycofania środka trwałego

Protokół wycofania sporządziła Pani w dniu wykupu pojazdu, tj. 18 lipca 2023 r., wyłącznie ze względów ostrożnościowych. Samochód został wykupiony na fakturę wystawioną z NIP Pani działalności gospodarczej. Na etapie wykupu nie zgłosiła Pani, żeby faktura została wystawiona na osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej – w konsekwencji obawiała się Pani, że pojazd mógłby zostać uznany za składnik majątku firmowego.

Dlatego, aby jednoznacznie potwierdzić, że samochód od momentu wykupu ma charakter wyłącznie prywatny i nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, sporządziła Pani protokół wycofania pojazdu z działalności.

Samochód:

a)nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych,

b)nie był amortyzowany,

c)nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej.

·Sprzedaż pojazdu

Nie może Pani jeszcze wskazać dokładnej daty sprzedaży. Być może sprzedaż nastąpi jeszcze w roku 2025, jednak nie wie Pani, jak potoczy się Pani sytuacja osobista i czy faktycznie będzie Pani zmuszona zbyć samochód w tym czasie.

Sprzedaż nie nastąpi na rzecz podmiotu powiązanego, o którym mowa w art. 23m ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o PIT. Nie występują między Panią a potencjalnym nabywcą relacje małżeńskie, pokrewieństwa ani powinowactwa do drugiego stopnia.

Pojazd, o którym mowa w opisie zdarzenia był przedmiotem leasingu operacyjnego.

Pytanie

Czy sprzedaż przedmiotowego samochodu osobowego po upływie 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego wycofanie z działalności (tj. po 1 lutego 2024 r.), będzie skutkować powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, czy też sprzedaż będzie traktowana jako sprzedaż majątku prywatnego i nie będzie podlegać opodatkowaniu PIT?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem sprzedaż pojazdu po 1 lutego 2024 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT, przychód z odpłatnego zbycia rzeczy ruchomej (samochodu) nie powstaje, jeśli sprzedaż nastąpi po upływie 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, pod warunkiem, że nie była to rzecz wykorzystywana w działalności gospodarczej oraz nie była zaliczona do środków trwałych i amortyzowana.

W Pani przypadku po wykupie samochód nie był wykorzystywany w działalności, nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie był amortyzowany ani nie rozliczano jego kosztów – był przeznaczony do użytku wyłącznie prywatnego. Tym samym, sprzedaż samochodu po 1 lutego 2024 r. stanowi sprzedaż majątku prywatnego, co wyklucza obowiązek rozpoznania przychodu z działalności gospodarczej i opodatkowania PIT.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że sprzedaż opisanego samochodu nie powinna powodować powstania przychodu z działalności gospodarczej, a tym samym nie powinna być Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego w ramach działalności gospodarczej z tego tytułu.

Interpretacja jest dla Pani szczególnie istotna, ponieważ musi Pani realnie ocenić skutki finansowe ewentualnej sprzedaży samochodu. Z uwagi na Pani sytuację osobistą, ewentualne koszty podatkowe związane z tą transakcją mogłyby przekraczać Pani możliwości finansowe. Potrzebuje Pani jednoznacznego potwierdzenia skutków podatkowych tej czynności, aby mieć pewność, że nie narazi się Pani na zobowiązania, których nie będzie w stanie pokryć.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

­wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodów jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

­jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec tego, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ustawa z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.; dalej: ustawa zmieniająca) wprowadziła zmiany m.in. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, do art. 10 ust. 2 dodano pkt 4, zgodnie z którym:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia: składników, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 19, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności gospodarczej, i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast do art. 14 do ust. 2 dodano m.in. punkt 19, na podstawie którego:

Przychodem z działalności gospodarczej są również: przychody z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie umowy, o której mowa w art. 23b ust. 1, przy czym przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Ten przepis ma zastosowanie do składników będących rzeczami ruchomymi (w tym samochodu osobowego) wykorzystywanych w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazuję też, że na podstawie art. 51 ustawy zmieniającej:

Przepisy art. 10 ust. 2 pkt 4 i art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy zmienianej w art. 1 mają zastosowanie do składników nabytych po dniu 31 grudnia 2021 r.

Tym samym, przytoczone zmiany dotyczą osób prowadzących działalność gospodarczą, które sprzedają składniki majątku będące rzeczami ruchomymi, wykorzystywanymi w tej działalności na podstawie tzw. umów leasingu operacyjnego, które zostały nabyte po 31 grudnia 2021 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że 18 lipca 2023 r. wykupiła Pani z leasingu operacyjnego samochód osobowy, który wcześniej był użytkowany w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Faktura wykupu została wystawiona na Pani firmę. Od momentu wykupu: samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie był amortyzowany, nie był używany w działalności gospodarczej, nie rozliczała Pani kosztów jego eksploatacji (paliwo, naprawy itd.), nie dokonywała Pani odliczenia VAT od faktury wykupu. Samochód był używany wyłącznie prywatnie przez cały ten okres. Nie był wykorzystywany w żaden sposób w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej od momentu wykupu. Sprzedaż samochodu być może nastąpi jeszcze w 2025 r., jednak nie wie Pani, jak potoczy się Pani sytuacja osobista i czy faktycznie będzie Pani zmuszona sprzedać samochód w tym czasie. Sprzedaż nie nastąpi na rzecz podmiotu powiązanego, o którym mowa w art. 23m ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o PIT. Nie wystąpią między Panią a potencjalnym nabywcą relacje małżeńskie, pokrewieństwa ani powinowactwa do drugiego stopnia.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisu zdarzenia stwierdzam, że zmiany wprowadzone ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105) tj. wprowadzony art. 10 ust. 2 pkt 4 oraz art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie w Pani sytuacji, ponieważ planuje Pani sprzedać składnik majątku (samochód osobowy), który był przedmiotem leasingu operacyjnego, nabyty po 31 grudnia 2021 r.

Wobec tego skutków podatkowych sprzedaży opisanego we wniosku samochodu nie może Pani rozważać pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy.

Skoro samochód osobowy był wykorzystywany przez Panią w Pani działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, to jego sprzedaż przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód ten został wycofany z działalności gospodarczej (wykup z leasingu operacyjnego – 12 lipca 2023 r. i przeznaczenie samochodu wyłącznie do celów prywatnych), skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, który podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie ze zgłoszoną przez Panią formą opodatkowania działalności gospodarczej.

Wobec tego, przychód ze sprzedaży używanego w prowadzonej działalności gospodarczej samochodu, który był przedmiotem leasingu operacyjnego, nawet jeżeli – po wykupie z leasingu operacyjnego – nie został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że sprzedaż nastąpi po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności.

W związku z tym należy uznać, że sprzedaż opisanego w zdarzeniu samochodu osobowego generować będzie przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeśli samochód został wykupiony z leasingu i przekazany na Pani cele prywatne – jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującym po miesiącu, w którym zaprzestała Pani wykorzystywania go z działalności gospodarczej i dniem odpłatnego zbycia, nie upłynie 6 lat.

Wobec tego, przychód z planowanej sprzedaży samochodu osobowego, która nastąpi przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestała Pani wykorzystywania go w działalności gospodarczej (wycofała z tej działalności), będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym opisanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.