Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 31 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 3 września 2025 r. (wpływ 12 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego (wynikający z uzupełnienia wniosku)
Zwraca się Pani z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 w zw. z ust. 39 ustawy o PIT.
Opis stanu faktycznego:
1.
Jest Pani obywatelką Białorusi i Polką z pochodzenia. Nie ma Pani innego obywatelstwa. Do (…) 2025 roku była Pani posiadaczką Karty Polaka, którą zwróciła Pani zgodnie z obowiązkiem wynikającym z uzyskania zezwolenia na pobyt stały w Polsce.
2.
Od urodzenia do (…) 2022 roku stale mieszkała Pani na terytorium Białorusi i była rezydentem podatkowym tego kraju.
3.
(…) 2022 roku w ramach łączenia rodziny przeniosła Pani swoje miejsce zamieszkania na terytorium Królestwa Norwegii. Od tego momentu do (…) 2023 roku przebywała Pani w Norwegii w trakcie oczekiwania na rozpatrzenie sprawy o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.
4.
Dnia (…) 2023 roku opuściła Pani Norwegię i przeniosła się ponownie na Białoruś, gdzie podjęła Pani zatrudnienie od (…) 2023 roku.
5.
Od dnia (…) 2024 roku, korzystając z uprawnień wynikających z posiadania Karty Polaka, przeprowadziła się Pani do Rzeczypospolitej Polskiej na stałe, przenosząc na jej terytorium swoje miejsce zamieszkania oraz centrum interesów osobistych i gospodarczych. Uzyskała Pani certyfikat rezydencji podatkowej od (…) 2024 r. i od tej daty podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
6.
Nie posiadała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadziła się Pani do Polski (tj. w latach 2021-2023), oraz od początku roku 2024 do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadziła się do Polski.
7.
W latach 2021-2023 oraz od 1 stycznia 2024 r. do momentu przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski Pani miejsce zamieszkania i rezydencja podatkowa znajdowały się odpowiednio:
·w Białorusi: od (…) do (…),
·w Norwegii: od (…) do (…),
·ponownie w Białorusi: od (…) do (…).
8.
Posiada Pani następujące dokumenty potwierdzające Pani rezydencję podatkową w Białorusi w okresach od (…) do (…) oraz od (…) do (…).:
·białoruska książeczka pracy, dokumentująca historię zatrudnienia w Białorusi;
·umowy o pracę z dwóch ostatnich miejsc zatrudnienia w Białorusi (umowa zawarta w dniu (…) oraz umowa zawarta w dniu (…));
·wyciągi o dochodach z dwóch ostatnich miejsc zatrudnienia w Białorusi.
9.
W okresie pobytu w Norwegii od (…) do (…) nie posiadała Pani prawa do pracy na jej terytorium i pozostawała Pani na utrzymaniu swojego męża - obywatela Norwegii. W związku z tym nie uzyskiwała Pani dochodów, ani nie ponosiła wydatków, które mogłaby udokumentować. Posiada Pani jednak dowody dokumentujące, że w tym okresie Pani miejsce zamieszkania oraz centrum interesów osobistych i gospodarczych znajdowały się na terytorium Norwegii:
·pieczątki w paszporcie potwierdzające przebywanie w strefie Schengen w okresach: wjazd (…) - wyjazd (…), oraz wjazd (…) - wyjazd (…). Tym samym przebywała Pani na terytorium Norwegii przez więcej niż 183 dni w roku podatkowym ((…) dni pobytu w roku 2022 i (…) dni pobytu w roku 2023), co - zgodnie z przepisami prawa norweskiego - przesądza o posiadaniu rezydencji podatkowej;
·akt zawarcia małżeństwa na terytorium Norwegii w dniu (…) 2022 roku;
·zaświadczenie wydane przez Radę ds. Imigracji (…) w dniu (…) 2023 roku, potwierdzające możliwość legalnego przebywania na terytorium Norwegii w trakcie oczekiwania na decyzję w sprawie pobytu czasowego bez prawa do pracy;
·zaświadczenie z centrum edukacyjnego potwierdzające, że uczęszczała Pani na kurs języka norweskiego w roku szkolnym (…) (w trybie stacjonarnym);
·decyzję o przyznaniu Karty Polaka wydaną przez Konsula Rzeczypospolitej Polskiej w (…).
10.
Obecnie mieszka Pani sama i ma stały dochód. Jest Pani zatrudniona jako (…) na podstawie umowy o pracę zawartej od (…) 2024 roku, której okres obowiązywania został określony do dnia (…) 2027 roku. Pani roczne przychody wynikające z obecnej umowy o pracę przekraczają ustaloną kwotę 85 528 zł.
11.
Nie korzystała Pani wcześniej z ulgi na powrót.
12.
Zmieniła Pani miejsce zamieszkania na Polskę, ponieważ chce tu Pani zostać i zamieszkać na stałe. W dniu (…) 2025 roku na podstawie posiadanej Karty Polaka otrzymała Pani zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co skutkowało obowiązkiem zwrotu Karty Polaka. Zgodnie z przepisami zwrot ten został dokonany (…) 2025 roku.
Pytanie
Czy w przedstawionym stanie faktycznym spełnia Pani przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 w zw. z ust. 39 ustawy o PIT, aby skorzystać ze zwolnienia z „ulgi na powrót” w okresie czterech kolejnych lat podatkowych począwszy od 2024 roku?
Pani stanowisko w sprawie
Uważa Pani, że spełnia warunki do zastosowania „ulgi na powrót” przez cztery kolejne lata podatkowe, licząc od roku, w którym przeniosła Pani rezydencję podatkową do Polski (czyli od 2024 r.), biorąc pod uwagę, że:
·przeniosła Pani swoje miejsce zamieszkania i rezydencję podatkową do Polski po dniu 31 grudnia 2021 roku;
·na moment przeprowadzenia się do Polski posiadała Pani ważną Kartę Polaka, co jest warunkiem ustawowym (obecnie zwrócona w związku z otrzymaniem zezwolenia na pobyt stały);
·nie posiadała Pani miejsca zamieszkania w Polsce w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok powrotu oraz od początku roku powrotu do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadziła się Pani do Polski;
·nie pracowała Pani przed zmianą miejsca zamieszkania na Polskę dla polskich firm i przedsiębiorstw - wszystkie Pani zatrudnienia miały miejsce wyłącznie w białoruskich firmach;
·nie korzystała Pani wcześniej z ulgi na powrót.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:
a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:
1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
3)podatnik:
a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b)miał miejsce zamieszkania:
-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz
5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.
Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).
Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:
Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.
Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W świetle art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że jest Pani obywatelką Białorusi. Od urodzenia do (…) 2022 r. mieszkała Pani na Białorusi i była Pani rezydentem tego kraju. (…) 2022 r. przeniosła Pani swoje miejsce zamieszkania do Norwegii. (…) 2023 r. opuściła Pani Norwegię i przeniosła się Pani ponownie na Białoruś. Od (…) 2024 r. (korzystając z uprawnień wynikających z posiadania Karty Polaka) przeprowadziła się Pani do Polski na stałe (przeniosła Pani tutaj swoje miejsce zamieszkania oraz centrum interesów osobistych i gospodarczych). Od tego dnia uzyskała Pani certyfikat rezydencji podatkowej i od tej daty podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chciałaby Pani potwierdzić, czy może skorzystać z ulgi na powrót w okresie czterech kolejnych lat podatkowych począwszy od 2024 r.
Ww. ulga polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy – tak jak Pani – przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po 31 grudnia 2021 r.
Zwolnieniu z opodatkowania podlegają wyłącznie przychody uzyskane ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z zasiłku macierzyńskiego. Ww. przesłanka została przez Panią spełniona, bowiem wskazała Pani, że od (…) 2024 r. jest Pani zatrudniona na umowę o pracę, której okres obowiązywania został określony do (…) 2027 r.
W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Jak wskazała Pani we wniosku, od (…) 2024 r. (korzystając z uprawnień wynikających z posiadania Karty Polaka) przeprowadziła się Pani do Polski na stałe (przeniosła Pani tutaj swoje miejsce zamieszkania oraz centrum interesów osobistych i gospodarczych). Od tego dnia uzyskała Pani certyfikat rezydencji podatkowej i od tej daty podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został spełniony.
Następne warunki określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ww. ustawy.
Z treści podania wynika, że w latach 2021-2023 oraz od 1 stycznia 2024 r. do momentu przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski Pani miejsce zamieszkania i rezydencja podatkowa znajdowały się odpowiednio w Białorusi (od (…) do (…)), w Norwegii (od (…) do (…), w Białorusi (od (…) - do (…).
Zatem, w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadziła się Pani do Polski, jak również w okresie od początku roku, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przedstawione okoliczności wskazują bowiem, że w okresie tym Pani stałe miejsce zamieszkania znajdowało się najpierw w Białorusi, później w Norwegii i ponownie w Białorusi. Spełniła Pani tym samym wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest posiadanie przez podatnika Karty Polaka lub spełnienie jednego z pozostałych warunków wynikających z tego przepisu.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 192 ze zm.):
Ustawa określa uprawnienia osoby, której przyznano Kartę Polaka, zwanej dalej „posiadaczem Karty Polaka”, zasady przyznawania, utraty ważności i unieważniania Karty Polaka oraz właściwość i tryb postępowania organów w tych sprawach.
Stosownie do art. 2 ust. 1-3 ww. ustawy:
1.Karta Polaka może być przyznana osobie, która deklaruje przynależność do Narodu Polskiego i spełni łącznie następujące warunki:
1)wykaże swój związek z polskością przez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego, który uważa za język ojczysty, oraz znajomość i kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów;
2)w obecności konsula Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „konsulem”, lub w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 – wojewody, albo wyznaczonego przez niego pracownika, złoży pisemną deklarację przynależności do Narodu Polskiego;
3)wykaże, że jest narodowości polskiej lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej, albo przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat;
4)złoży oświadczenie, że ona lub jej wstępni nie repatriowali się lub nie zostali repatriowani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jednego z państw będących stroną tych umów.
2.Karta Polaka może być przyznana osobie:
1)nieposiadającej w dniu złożenia wniosku o wydanie Karty Polaka oraz w dniu przyznania Karty Polaka obywatelstwa polskiego lub
2)nieposiadającej zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3)posiadającej status bezpaństwowca.
3.Karta Polaka może być także przyznana osobie, której polskie pochodzenie zostało stwierdzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1105), pod warunkiem wykazania się znajomością języka polskiego w stopniu co najmniej podstawowym. Przepisy art. 13 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.
Natomiast w art. 3 ww. ustawy wskazano, że:
1. Karta Polaka jest dokumentem potwierdzającym przynależność do Narodu Polskiego.
2. Karta Polaka poświadcza uprawnienia wynikające z niniejszej ustawy.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Przyznanie Karty Polaka i przedłużenie jej ważności następuje w drodze decyzji, na pisemny wniosek, odpowiednio osoby ubiegającej się o jej wydanie albo przedłużenie, zwanej dalej „wnioskodawcą”, lub jej przedstawiciela ustawowego.
Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 ww. ustawy:
Karta Polaka jest ważna przez okres 10 lat od dnia jej przyznania, z zastrzeżeniem ust. 2a i 3.
Stosownie natomiast do art. 229 ust. 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1079):
Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9, następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2023 r. poz. 192 oraz z 2025 r. poz. 621).
W myśl art. 195 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:
Zezwolenia na pobyt stały udziela się cudzoziemcowi na czas nieoznaczony, na jego wniosek, jeżeli posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.
Wobec powyższego uznać należy, że spełniła Pani również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W momencie przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w wyniku którego podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, posiadała Pani Kartę Polaka. Późniejszy zwrot (w 2025 r.) Karty Polaka zgodnie z obowiązkiem wynikającym z uzyskania zezwolenia na pobyt stały w Polsce nie pozbawia Pani prawa do skorzystania z przedmiotowej ulgi.
Zatem warunek określony w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został przez Panią spełniony, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Panią Karty Polaka.
Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ww. ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.
Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.
Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):
Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.
Z przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że posiada Pani dokumenty potwierdzające Pani rezydencję podatkową w Białorusi w okresach od (…) 2021 r. do (…) 2022 r. oraz od (…) 2023 r. do (…) 2024 r., tj. białoruską książeczkę pracy (dokumentująca historię zatrudnienia w Białorusi), umowy o pracę z dwóch ostatnich miejsc zatrudnienia w Białorusi (umowa zawarta w dniu (…) roku oraz umowa zawarta w dniu (…) roku), wyciągi o dochodach z dwóch ostatnich miejsc zatrudnienia w Białorusi. W okresie pobytu w Norwegii od (…) do (…) posiada Pani dowody dokumentujące, że w tym okresie Pani miejsce zamieszkania oraz centrum interesów osobistych i gospodarczych znajdowały się na terytorium Norwegii, tj. pieczątki w paszporcie potwierdzające przebywanie w strefie Schengen w okresach: wjazd (…) - wyjazd (…), oraz wjazd (…) - wyjazd (…), akt zawarcia małżeństwa na terytorium Norwegii w dniu (…) 2022 roku; zaświadczenie wydane (…) 2023 r. przez Radę ds. Imigracji (…) - potwierdzające możliwość legalnego przebywania na terytorium Norwegii w trakcie oczekiwania na decyzję w sprawie pobytu czasowego bez prawa do pracy, zaświadczenie z centrum edukacyjnego potwierdzające Pani uczestnictwo w kursie języka norweskiego w roku szkolnym (…) w trybie stacjonarnym, decyzję o przyznaniu Karty Polaka wydaną przez Konsula Rzeczypospolitej Polskiej w (…).
Spełniła Pani zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jednocześnie, spełniła Pani również obwarowanie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 cytowanej ustawy podatkowej, ponieważ nie korzystała Pani wcześniej z przedmiotowej ulgi.
Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego stanu faktycznego przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z ulgi może Pani korzystać w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski (tj. w latach 2024-2027), albo od początku roku następnego (tj. w latach 2025-2028), z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Zaznaczyć jednakże należy, że zwolnieniem z opodatkowania może Pani objąć przychody, osiągnięte z tytułów wymienionych w ww. przepisie, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł. Nadwyżka przychodów ponad wskazany limit, będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ponadto wyjaśniam, że:
(…).
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.