Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
30 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 1 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Przed rozpoczęciem działalności w 2020 r. Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, nabył lokal mieszkalny finansowany kredytem hipotecznym.
Wnioskodawca planuje wynajmować wskazany lokal w ramach działalności od roku 2025, zawierając umowę najmu instytucjonalnego z osobą fizyczną. Umowa będzie dotyczyła wyłącznie najmu na cele mieszkaniowe (zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych najemcy). W umowie jako wynajmujący zostanie wskazana firma Wnioskodawcy (działalność gospodarcza), a przychody z tytułu najmu będą ujmowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (KPiR) jako przychody z działalności gospodarczej.
Wnioskodawca posiada odpowiedni wpis PKD obejmujący wynajem lokali mieszkalnych.
Nieruchomość nie zostanie wpisana do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i nie będzie amortyzowana. Jednocześnie Wnioskodawca zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodów m.in. opłaty eksploatacyjne oraz odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup tego mieszkania.
Pytanie
Czy odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup mieszkania jako osoba fizyczna, które będzie wynajmowane w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej (na podstawie umowy najmu instytucjonalnego zawartej z osobą fizyczną na cele mieszkaniowe), mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w tej działalności i być rozliczane w kosztach w pozycjach KPiR – mimo że mieszkanie nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy - odsetki od kredytu hipotecznego mogą stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, mimo że lokal mieszkalny nie został ujęty w ewidencji środków trwałych.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodu są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia jego źródła, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ustawy.
Odsetki od kredytu nie są wyłączone z kosztów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b.
Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszeniem kosztu (odsetek) a osiąganiem przychodu z działalności gospodarczej jest bezpośredni i obiektywny: z nieruchomości uzyskiwany jest przychód w ramach JDG, a koszt kredytu (jego odsetek) pozostaje funkcjonalnie związany z tym źródłem.
W ocenie Wnioskodawcy brak wpisania nieruchomości do ewidencji środków trwałych wyłącza możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ale nie eliminuje możliwości zaliczenia kosztów bieżących związanych z jej utrzymaniem, w tym odsetek od kredytu hipotecznego, do kosztów uzyskania przychodu – o ile nieruchomość jest wykorzystywana w sposób trwały w działalności.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
·pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
·nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
·być właściwie udokumentowany.
Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszty uzyskania przychodów, stanowi niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętych przychodów.
W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast kosztami służącymi zabezpieczeniu źródła przychodów są koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.
Zwracam przy tym uwagę, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodami uzyskanymi z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tych przychodów – każdorazowo spoczywa na podatniku.
Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania przychodów trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów przez podatnika.
Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:
– pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
– pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
Ponadto, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).
Natomiast na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
Na podstawie powołanych regulacji – dopiero zapłacenie odsetek od kredytu (pożyczki) daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, o ile odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.
W konsekwencji, odsetki od pożyczki/kredytu są kosztem podatkowym, jeśli spełniają następujące przesłanki:
·są faktycznie zapłacone,
·pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami,
·nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
Z powyższych przepisów wynika, że aby prawidłowo rozliczyć koszty uzyskania przychodów, istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu (pożyczki).
W opisie sprawy wskazał Pan, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Przed rozpoczęciem działalności w 2020 r., jako osoba fizyczna, nabył Pan lokal mieszkalny finansowany kredytem hipotecznym. Planuje Pan wynajmować ten lokal w ramach działalności od 2025 roku, zawierając umowę najmu instytucjonalnego z osobą fizyczną. Umowa będzie dotyczyła wyłącznie najmu na cele mieszkaniowe (zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych najemcy). W umowie jako wynajmujący zostanie wskazana Pana firma (działalność gospodarcza), a przychody z tytułu najmu będą ujmowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako przychody z działalności gospodarczej. Posiada Pan odpowiedni wpis PKD obejmujący wynajem lokali mieszkalnych. Nieruchomość nie zostanie wpisana do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i nie będzie amortyzowana. Jednocześnie zamierza Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodów m.in. odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup tego mieszkania.
Skoro zatem lokal mieszkalny będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, to od tego momentu zapłacone odsetki od kredytu hipotecznego mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.
Na powyższe nie ma wpływu fakt, że mieszkanie nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Zgodnie bowiem z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
W myśl natomiast art. 22n ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, grunty lub prawo użytkowania wieczystego gruntu, związane z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
Podsumowanie: zapłacone przez Pana odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup mieszkania, w sytuacji gdy mieszkanie to będzie wynajmowane w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w tej działalności – mimo że mieszkanie nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.